คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“พ่อ ตองเอาไอ้ซื่อไปกินหญ้าก่อนนะ” ฉันพูดพร้อมกับลากไอ้ซื่อ ควายเพศผู้ที่เห็นกันตั้งแต่เด็กๆเนื่องจากฉันเป็นคงเลี้ยงมันมาเองเนี่ยแหละออกมาจากบ้าน แล้วก็มาหยุดอยู่ที่ใต้ต้นมะขาม ที่หยุดไม่ใช่เพราะอะไรหรอก แค่รอไอ้เพื่อนบ้าที่มาสายเท่านั้นแหละ
ฉัน ‘ตอง’ หรืออีกชื่อทุกคนจะเรียกว่า ‘เจ้าตอง’ ไม่รู้เหมือนกันด้วยว่าทำไมถึงเรียกแต่ว่าไอ้ชื่อเจ้าตองเนี่ยฮิตกว่าตองธรรมดาอีก ไม่รู้ทำไมทั้งๆที่มันก็ยาวกว่าแล้วก็เรียกอยากกว่าด้วยซ้ำไป บ้านฉันมีคนอยู่กันอยู่สามคนคือ พ่อ ฉัน แล้วก็พี่ชายที่ชื่อว่าเต้ย แต่ว่าพี่เต้ยไปเรียนในกรุงเทพ เลยไม่ค่อยจะได้กลับบ้านเสียเท่าไหร่ แต่พ่อบอกว่าอีกไม่นานนี้พี่เต้ยก็จะกลับมาแล้ว ส่วนพ่อฉัน พ่อทำงานเป็นผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านนี้
“เจ้าตอง!!!!! ฉันมาแล้ว รอนานไหมจ๊ะ? ที่รัก>3<”
“ทุเรศ เอาหน้าแกไปไกลๆเดี๋ยวนี้เลยนะ” ฉันพูดเสียงเนิบๆ พร้อมกับดันหน้าไอ้เพื่อนบ้าให้หันหน้าไปทางอื่น อี๋ น่าเกียดที่สุด ต่อจากนั้นเราสองคนกับควายอีกสองตัวก็พากันเดินไปที่นา
อ้อ! ลืมบอกไป นี่เพื่อนฉันเอง ชื่อว่า ไอ้พร้าว พ่อแม่มันทำกิจการเกี่ยวกับมะพร้าว มันก็เลยชื่อพร้าว ยัยนี่นะถ้าจะให้บอกว่าเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉันเลยก็ว่าได้ สาเหตุก็เพราะว่าฉันนะเป็นคนไม่มีคนคบนี่เอง ใช่! คุณฟังที่ฉันพูดไม่ผิดหรอกแล้วคนเขียนก็เขียนไม่ผิดด้วย ฉันมันพวกไม่มีคนคบ ไม่ได้มาจากฐานะที่พ่อฉันเป็นผู้ใหญ่บ้านหรอก มันมาจากที่ฉันไม่ยอมพูดกับใครต่างหาก แล้วก็ใบหน้าที่พ่อชอบพูดว่า ‘อย่าทำหน้าบอกบุญไม่รับอย่างงั้นได้มั้ย เห็นแล้วมันน่ากลัว’ ทำไงได้หน้าฉันมันมาอย่างนี้นิ ! แล้วไอ้พร้าวก็เข้ามาคุยกับฉันเหมือนเพื่อนปรกติ เลยทำให้ฉันรู้ว่าฉันก็มีเพื่อนนะ ถึงจะแค่คนเดียวก็เหอะ = =;;
“เอ้อ! เจ้าตอง” ขณะที่เดินๆอยู่ไอ้พร้าวก็พูดขึ้นมา
“อะไร” ฉันตอบกลับอย่างเนือยๆ
“วันพรุ่งนี้ที่วัดประจำหมู่บ้านจะมีงานนะ ไปกันมั้ย?”
“ไม่”
“ทำไมอ่ะ T^T ฉันอยากให้เธอไปมากเลยนะ”
“ก็ฉันอยากอยู่บ้านนิ”
“ใจร้ายเป็นที่สุดอ่ะ พร้าวอยากให้เจ้าตองไปนิ!”
“คิดดูก่อน” พอฉันพูดคำนั้นออกไปเท่านั้นแหละ พระเจ้า! ไอ้พร้าวก็ปล่อยสายของไอ้ควาย(ควายของไอ้พร้าว)แล้วมาเกาะแขนฉันทันที
“แกต้องไปนะ ! ถ้าไม่ไปฉันโกรธแน่” อยากตอบว่าเรื่องของแกเหอะจริงๆเลย
“..” ฉันเลือกที่จะเงียบ
“ไปเหอะน้า”
“ไม่” ฉันกล่าวตัดบทแล้วก็เดินต่อ
“เจ้าตองใจร้ายที่สุดอ่ะ! TOT ทิ้งให้เพื่อนหน้าตาดีๆอย่างพร้าวไปอยู่ท่ามกลางเหล่าคนแปลกหน้าได้ไงอ่ะ!” ได้ข่าวว่าคนแปลกหน้าก็คือพวกป้าๆลุงๆที่อยู่แถวนี้ไม่ใช่เรอะ
“เจ้าตองใจร้ายๆ TTOTT ทิ้งพร้าวได้ลงคอ!!” นี่ฉันไปคบกับแกตอนไหนหาไอ้พร้าว
“= =;;” ฉันมองหน้าไอ้พร้าวที่กำลังเดินไปร้องไห้ไปอยู่ข้างๆ แล้วก็ได้แต่ถอนใจ “เฮ้อ ฉันไปกับแกก็ได้ไอ้พร้าว = =^”
“จริงอ่ะ? พูดแล้วห้ามคืนคำเด็ดขาด ถ้าคืนคำแล้วหมายความว่าแกจะต้องตกนรกสิบชาติ!!!”
“เออ แต่ว่าฉันต้องไปขอพ่อก่อนนะ”
“โอ้ย! ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันขอให้!”
“อ้าว สาวสวยสองคนที่อยู่ตรงนั้นนะ สนใจจะไปกับพวกพี่มั้ยน้อง!” จู่ๆก็มีไอ้สิ่งมีวิตที่เรียกว่าเด็กแว้นมาขวางทางพวกฉัน พวกมันมีกันห้าคน คนที่พูดก็คือไอ้หัวแดง หัวหน้าแก๊งนั่นเอง
“ไสหัวไป”
“แหม แม่คนสวย หน้าตาก็ดีทำไมพูดอย่างงั้นละจ๊ะ” ไอ้หัวแดงหัวหน้าแก๊งเด็กแว้นพูดพร้อมกับขัดมอไซด์มาจอดด้านหน้าพวกฉัน
“ทำไงดีอ่ะเจ้าตอง” ไอ้พร้าวกระซิบแล้วก็เดินมาหลบหลังฉัน
“ออกไปจากทางของฉัน” ฉันพูดเนือยๆ แล้วพวกมันก็เริ่มขับรถทุเรศๆของพวกมันมาล้อมฉันสองคนกับควายสองตัว
“พี่ไม่ออกจนกว่าน้องจะมากับพี่นะจ๊ะ” เจ้านั้นพูดแล้วก็ลงมาจากรถมาไซด์เส็งเครง การยิ้มโชว์ฟันเหลืองของพี่ช่างเท่เหลือเกิน (ประชด)
“บอกว่าไม่ไปไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ”
“แหม พูดจาไม่น่ารักอย่างงี้ก็ต้องใช้กำลังแล้วนะเนี่ย! เฮ้ย! พวกเรารุม!” ชิ! ไอ้พวกหมาหมู่ แต่คิดว่าคนแค่ห้าคนจะมาจัดการฉันอย่างงั้นเหรอ? ยังเร็วไปร้อยปีเฟ้ย!
แต่ในขณะนั้น จู่ๆก็มีผู้ชายสองคนมาขวางระหว่างพวกฉันแล้วก็
ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ไม่ถึงสามนาทีพวกไอ้หอกนั้นก็ลงไปนอนกองกับพื้น ฉันงงเล็กน้อย แล้วก็รู้เลยว่าฝีมือนี้ใครเป็นคนทำ
“วันหน้าวันหลัง อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะเว้ย! ไสหัวไปเลย ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก!” ผู้ชายคนนั้นตะหวาด
“หึ! ฝากไว้ก่อนเถอะ!” ไอ้หัวหน้าพูด แล้วรีบวิ่งไปหามอไซด์เสงเครงของมันแล้วก็หนีไป
“กลับมาแล้วเรอะ” ฉันพูด
“อื้อ พี่กลับมาแล้ว”
“เอ่อ.. สองคนนี้รู้จักกันเหรอ?” ไอ้พร้าวพูดแล้วก็ชี้นิ้วสลับไปมาระหว่าฉันกับคนแปลกหน้า (สำหรับมัน)
“อ้าว! พร้าว ไม่ได้เจอกันตั้งนาน โตขึ้นขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย?”
“เอ่อ.. อะไรเนี่ย พร้าวงงแล้วนะเจ้าตอง!” ไอ้พร้าวหันหน้ามาถามฉัน
“แกจำพี่ชายฉันไม่ได้เหรอพร้าว = =” ฉันตอบหน้าตาย พร้าวกระพริบตาปริบๆแล้วเริ่มหันหน้ากลับไปมองหน้าคนแปลกหน้าใหม่
“อ๋อ! พี่เต้ยเองเหรอค่ะ!! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะค่ะเนี่ย!”
“แหม.. พอจำได้แล้วก็ทำเป็นสนิทสนมเลยนะเนี่ย”
ใช่แล้ว นี่คือพี่ชายที่ฉันบอกเองชื่อ ‘เต้ย’ ไปเรียนอยู่ในกรุงตั้งแต่เรียนจบม.6นั่นแหละ ขณะที่ฉันกำลังมองพี่ชายของตัวเองคุยกับไอ้พร้าวอยู่นั้นก็เหลือบไปเห็นคนคนนึงกำลังนั่งทำอะไรบางอย่างอยู่ที่พื้น
“พี่นั่นใครอ่ะ?”
“อ๋อ นั่นเพื่อนพี่เอง ไอ้แอค แกไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นว่ะ”
“หา??? ดูมดอยู่ทำไมว่ะ”
“ลุกขึ้นมาเลยไอ้เพื่อนบ้า นี่น้องสาวฉันเจ้าตอง แล้วนี่ก็พร้าว เพื่อนน้องฉันเอง” พี่เต้ยเดินไปดึงแขนคนที่นั่งดูมดอยู่แล้วก็เริ่มแนะนำตัวฉันกับไอ้พร้าว
“พี่ชื่อแอคครับ ^^ จะมาอยู่ด้วยตอนปิดเทอมนี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ^_^! ” แล้วก็ยิ้มหน้าบานเท่าสนามบิน อยากถามจังว่า ยิ้มเพื่อ = =;?
ฉันค่อยๆมองตั้งแต่หัวจรดเท้า หัวเงิน ตาแดง ฝรั่งชัดๆ
“มีอะไรเหรอครับ ^^?” จู่ๆไอ้เพื่อนพี่ก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วก็พูด เอาหน้านายไปไกลๆนะ
“นายตาแดงเรอะ..” ฉันถาม
“ครับ ชอบเหรอ ^_^?”
“ทุเรศ” กล้าพูดอย่างนั้นได้ไงไม่อายปากตัวเองเลยเรอะ
“= [ ] =!!”
“เจ้าตอง! ไปพูดงั้นได้ไง! เดี๋ยวไอ้แอคมันก็เสียselfหมด”
“ไม่เป็นไรน่าไอ้เต้ย ฉันรับได้ ^^!”
อยากพูดอีกว่า ‘ไอ้หน้าหนา’ = =^
“พี่เต้ย วันนี้ที่วัดมีจัดงานหมู่บ้านกัน พี่ไปมั้ย?” จู่ไอ้พร้าวก็ชวนพี่เต้ย ไม่นะ! ฉันไม่อยากให้ไอ้พี่บ้านี่ไปด้วย!
“ไปสิ! งานแบบนี้พี่ไม่พลาดอยู่แล้ว >W<” ก็เพราะแกมันเจ้าชู้ไงละพี่เต้ย “แล้วแกไปไหมว่ะ ไอ้แอค”
“ไปๆ ฉันอยากรู้ว่าในงานวัดมันมีอะไรบ้าง! ” ถามจริงเหอะ เกิดมานายไม่เคยเห็นงานวัดเลยรึไงกัน?
“แล้วน้องสาวของพี่ไปไหมละเนี่ย?” พี่เต้ยหันมาถามฉัน
“ไปค่ะ ! ตองสัญญากับพร้าวไว้แล้วว่าจะไป”
“แหมๆ เดี๋ยวนี้หัดไปเที่ยวแล้วหรือเนี่ย?”
“หุบปาก”
“จร้าๆ พี่จะไม่พูดแล้ว แต่ว่าเจ้าตองไปใช่มั้ยเนี่ย?”
ผัวะ!
=====================================================================
ได้โปรด TOT เม้นหน่อยเถอะคะ
อ่านเเล้วเม้นบ้างอะไรบ้างก็ได้
เม้นอะไรก็ได้นะคะ ขอบคุณคะ >W<
ความคิดเห็น