คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : - Chapter 3 - ก็เนี่ยเมียผม
- Chapter 3 - ก็เนี่ยเมียผม
"โห คนเยอะชิบหาย แม่งไม่กลับบ้านกลับช่องกันอ่อวะ?” ไอปากหมานัทเริ่มบ่นอีกแล้วครับทันทีที่พวกเราก้าวขาลงจากรถประจำตระกูลของไอริทที่จอดติดแหงกอยู่ที่เดิมบนถนนราชดำเนินมากว่าเกือบชั่วโมงแล้ว
“แล้วมึงอ่ะ ไม่กลับบ้านกลับช่องไป มาอยู่เป็นตัวถ่วงให้พวกกูทำไมกูไม่เข้าใจ” ไอทิมตอบกลับไปหนึ่งดอก ครับ ความจริงแล้วนี่เป็นรายงานสามคนคือผม ไอทิม และไอมอส ส่วนไอนัทมันอยู่คนละกลุ่มแต่เสือกจะมาด้วยให้ได้เลย
“อ๊ะ ทีไอ้ริทผัวปลอมของไอ้เหี้ยเติ้ลยังมาได้เลย ทำไมกูจะมาไม่ได้” ผมเล่าให้ไอพวกเวรนี่ฟังไปแล้วล่ะครับ ถึงความซวยต้องไปเล่นเป็นแฟนไอห่าริท แล้วแทนที่จะได้รับความสงสารและเห็นใจ กลับมาแต่เสียงหัวเราะและคำอวยพร ‘ระวังตูดมึงไว้ละกัน เผลอเมื่อไหร่เรียกพวกกูไปนั่งดูด้วย’ ขอบใจมากเพื่อนรัก แม่ง - -
“อย่างน้อยริทก็ใจดีให้พวกเรานั่งรถแอร์เย็นๆมานะ” ไอมอสเริ่มออกโรงครับ นิ่งๆเนิบๆแต่เจ็บยาววววว
“โหนี่มึงจะหาว่ากูเป็นตัวถ่วงคนเดียวงี้ชะ? เออใช่สิ กูแม่งไม่มีใครรัก ไม่มีใครเข้าข้างซักคนแม่ง อ่าว ไอห่าพวกนี้ รอกูด้วย!” ไอนัทเลิกทำหน้าดราม่ากับตัวเองก่อนจะออกตัววิ่งตามพวกผมที่แกล้งทำเป็นไม่สนใจมันแล้วออกเดินตามทางเท้าที่เต็มไปด้วยร้านขายของกินที่มีเด็กโรงเรียนเจ้าถิ่นรุมซื้อเต็มไปหมด ผมไม่เข้าใจจริงๆนะ ผู้หญิงสมัยนี้เค้าไม่กลัวอ้วนกันแล้วหรอ? เห็นกินเอาๆงี้นะ
“โอ้ยแม่งกว่าจะมาถึง” ไอ้นัทบ่นพลางเอาสมุดพัดตัวมันที่นั่งอยู่ตีนบันไดอาคารหนึ่งในวัดบวรนิเวศน์
“กูใช้ให้มึงมาป่ะล่ะสัดทำเป็นบ่น แต่แม่งไกลชิบหายเลย” ไอ้ทิมที่ทิ้งตัวลงข้างๆไอ้นัทก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหวังจะได้รับลมจากสมุดที่ไอ้นัทมันพัดบ้าง
“ก็ถ้าทิมไม่จับสลากได้วัดนี้ พวกเราก็คงไม่ต้องมาถึงนี่หรอก” ผมล่ะนับถือไอ้มอสจริงๆ วาจาเชือดเฉือนยิ่งโดยไม่ต้องใช้คำหยาบแม้แต่นิดเดียว โหดขริงๆ
“เหนื่อยป้ะมึง เอาน้ำมะ?” ผมถามไอ้ริทที่นั่งใกล้ๆผมบนม้านั่งแถวบันไดที่มีไอนัททิมมอสนั่งเหนื่อยเป็นหมาหอบแดดกันอยู่ หน้าตามันดูเหนื่อยๆแต่ไม่บ่นไรซักคำ หรือมันยังเกรงใจเพื่อนผมอยู่? ก็ไม่น่าแล้วนะ พูดกูมึงกันขนาดนี้แล้วน่ะนะ
“แหม ทีกะเพื่อนกะฝูงเป็นตายร้ายดียังไงนี่ไม่เคยสนใจ ทีผัวปลอมมึงนี่ดูแลดีจังนะ” ไอ้นัทที่คงหายเหนื่อยและหิวตีนเริ่มกัดผมอีกครั้ง ปากว่างไม่ได้เลยนะมึง
“กูก็เห็นแล้วไงว่าพวกมึงไม่ตาย ยังจองล้างจองผลาญกูได้เลยไม่ถาม” ผมตอกกลับมันไปและก็ได้รับสีหน้ายู่ๆของไอ้นัทกลับมา เถียงกูไม่ออกล่ะสิ เหอะๆ
“สรุปมึงไหวป้ะเนี่ย?” ผมหันมาถามมันอีกครั้ง
“ไม่เป็นไรอ่ะ กูโอเค” มันเอามือมาพัดหน้าตัวเองก่อนจะทำหน้าตาปกติให้ผมดูว่ามันไม่เป็นไรจริงๆนะ
“กูออกไปซื้อน้ำมาให้ดีกว่า พวกมึงอ่ะ ช่วยกันถ่ายรูปจดรายละเอียดกันให้เสร็จละกัน เดี๋ยวกูมา” ผมลุกขึ้นก่อนจะต้องหันมามองเพื่อนๆอันเป็นที่รักของผมอีกครั้ง
“เห้ยมึง กูลืมกระเป๋าตังค์ไว้ในรถไอริทอ่ะ เอาตังค์มาให้กูหน่อยดิ๊” แล้วก็เป็นป๋าริทคนเดิมควักแบงค์ห้าร้อยส่งให้ผม
“ขอบคุณค้าบบบบบ” ผมแกล้งยกมือไหว้แบบนักร้องลูกทุ่งเรียกรอยยิ้มเบาๆจากไอริท ผมยิ้มให้มันหนึ่งทีก่อนจะรีบออกไปหาซื้อน้ำกิน เหนื่อยครับ ร้อนก็ร้อนเมื่อกี้ก็ต้องเดินผ่านฝูงชนสาวๆคาแรคเตอร์เดียวกับไอ้คิวเต็มไปหมด แถมผ่านได้ด่านนึงต้องมาฝ่าฟันกับด่านแก๊งค์ชะนีข้ามเพศ เอ๊ย! สตรีข้ามเพศคอยเต๊าะผู้ชายที่เดินผ่านไปผ่านมา แต่พอพวกผมเดินผ่านมีแค่ไอ้ริทที่โดนเต๊าะ ส่วนที่พวกผมที่เหลือ สงสัยเจ๊ๆแกไม่เห็นหรืออะไรก็ไม่รู้ แต่ก็นับว่าเป็นสิ่งดีๆที่เกิดขึ้นก็แล้วกันครับ
“พี่ เอาโค้กห้าถุง” ผมพูดกับ เอ่อ... แม่ค้าหรือว่าพ่อค้ากันแน่นะ อ่า... เอาเป็นว่าเป็นพ่อค้าแล้วกัน ใช่ๆ พ่อค้าร้านน้ำที่ยืนกดโทรศัพท์มือถือยิกๆๆๆ นี่ถ้าผมมาหยิบน้ำออกไปจากลังซักขวดสองขวดนี้พี่เค้าก็คงยังไม่รู้แน่ๆ
“ได้เลยจ้า รอแป๊บนึงนะค๊า” โอเคจบข่าว ผมขออนุญาตเปลี่ยนคำเมื่อกี้เป็นแม่ค้าแล้วกันนะครับ เพราะเจ๊แกพอวางมือถือปั๊บก็บรรจงค่อยๆเปิดฝาน้ำทีละอันพร้อมเสียงวี๊ดว๊ายอย่างกะไม่เคยเปิดฝาน้ำอัดลมมาก่อน คือเจ๊ครับ ผมหิวน้ำ เร็วๆหน่อยไม่ได้ไงฟะ - -
“เฮ้ย ยังไม่ได้น้ำอีกอ่อ?” เสียงไอริทครับ สงสัยมันคงเห็นว่าผมออกมาซื้อน้ำนานเกินไปแล้ว ก็แหงสิ นี่สามนาทีได้มาสามถุง คุณนายแกเทเสร็จถุงนึงก็กดบีบีไปซักพักกว่าจะมาใส่อีกถุง นี่ถ้าจะติดเม้าธ์ขนาดนั้นให้ผมทำเองก็ได้ครับเจ๊!
“เออ” ผมตอบรับด้วยหน้าเบื่อๆ พร้อมกับดูดน้ำแข็งในถุงที่เคยเต็มไปด้วยโค้กเย็นชื่นใจเมื่อสามนาทีที่แล้ว
“แหมน้องใจเย็นๆสิคะ บ้านเมืองเป็นของเรา อุ๊ย!” เจ๊แกพูดคำนี้ตั้งแต่ผมเร่งเจ๊แกครั้งแรกแล้วครับ ชีบอกชีมีธุระเร่งด่วนเลยต้องรีบกดบีบี แต่เจ๊ครับ ผมเห็นเจ๊คุยไปหัวเราะไป มันด่วนเชี่ยไรของเจ๊วะครับ - -? อ้อ ส่วนที่เจ๊แกอุ๊ยเนี่ย ก็เพราะตอนแรกหันมาพูดประโยคเดิมกับผม แต่พอเหลือบไปเห็นไอริทสุดหล่อก็ทำเป็นเหนียมอายบิดตัวไปมา เออดี ชาติหน้าพวกผมจะได้กินน้ำมั้ยวะเนี่ย?!
“แล้วน้องก็ไม่บอกว่าจะมาซื้อให้น้องคนนี้ แหม รอแป๊บนึงนะคะ” เอ่อ...ดูท่าทางงานจะเข้าไอ้ริทอีกแล้วนะครับ ดูจากสายตาหวานเลี่ยนที่เจ๊แกส่งมาเป็นระยะๆทั้งตอนใส่น้ำแข็งลงถุง เทน้ำลงถุง เล่นเอาเจ๊แกลืมสัญญาณเตือนจากบีบีแกไปเลยนะเนี่ย
“อ่ะนี่ค่ะ พี่แถมให้น้องนะ จะได้มีน้ำเยอะๆ ฮิๆๆๆ” โอ่ย ใครก็ได้เอาเจ๊ม่อนี่ไปเก็บทีครับ ส่วนไอริทก็ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยิ้มแหยๆ ก่อนจะหันมาขอความช่วยเหลือจากผม ซึ่งกูจะช่วยไรมึงได้เนี่ย?
“ทั้งหมดห้าหมื่นห้าสิบบาทนะคะ” แล้วผมก็เป็นคนนอกไปในทันที เมื่อเจ๊แกส่งมอบน้ำทุกถุงให้ไอ้ริทซึ่งมันก็ส่งต่อมาให้ผม เห้ย แต่เดี๋ยวก่อนนะๆ
“เห้ยเดี๋ยวๆเจ๊ ห้าถุง ถุงละสิบบาท แล้วมาจากไหนอีกห้าหมื่นอ่ะ?” ผมถาม
“ก็...ค่าสินสอดพี่ไงคะ ห้าหมื่นเอง ไม่แพงหรอกเนอะ” เจ๊แกยังคงยิ้มหวานใส่ไอ้ริทที่เหงื่อตกน้อยๆ แถมยังยื่นหน้ายื่นมือมาใกล้ๆตัวไอ้ริทที่แข็งเป็นรูปปั้นไปทั้งตัวแล้ว เห็นทีจะต้องเป็นหน้าที่ของพระเอกอย่างผมออกโรงอีกละ
“อ่ะเจ๊ เอาไปห้าสิบ ส่วนอีกห้าหมื่นน่ะผมเสียใจด้วยนะ” ผมเดินไปแยกระหว่างไอ้รูปปั้นริทกับเจ๊หน้าม่อก่อนจะยัดเงินแล้วทำหน้ากวนตีนใส่เจ๊ที่ทำหน้าเหวอไปแล้ว
“ก็เนี่ยเมียผม ใครมันจะยอมให้เมียตัวเองไปแต่งกับคนอื่นล่ะจริงมะ เนอะ” ผมแกล้งทำเป็นโอบเอวไอ้ห่าริทที่เกือบจะโอบไม่ถึงเพราะมันตัวใหญ่กว่า แต่ ณ จุดนี้ เพื่อความสะใจ โอบเท่าที่โอบได้แล้วกันเนอะ
“อ่ะ...ใช่ๆ” ไอ้ริทที่ยังคงหน้าเอ๋อรับประทานหันมาตอบรับมุขผม มันคงคิดอย่างน้อยเป็นเมียผมสามวิก็คงดีกว่าไปเป็นผัวเจ๊นี่ก็แล้วกันเนอะ
“งั้นเราไปก่อนนะเจ๊” ผมลดมือลงมาจับมือของไอ้ริทก่อนจะบีบมันหนึ่งทีเพื่อกระตุ้นให้มันก้าวขาเดินไปด้วยกัน ทิ้งเจ๊ม่อยืนหน้าเหวออยู่คนเดียว คงไม่คิดละสิว่าผมจะโหดขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆๆ
“ขอบใจนะ” ไอ้ริทพูดขณะที่เราสองคนเดินกลับเข้ามาในวัดพร้อมกัน ตอนนี้มันคงหายช็อคแล้วมั้ง คงเป็นความซวยในความหล่อสเปคเจ๊คนนั้นของมัน โดนแดกไปเต็มๆ ฮ่าๆๆๆ
“โหหหหหห ไปซื้อน้ำหรือไปฮันนีมูนเนี่ยมึง สวีทจังวะ” บางทีไอ้นัทอาจจะอยากได้ตะกร้อครอบปากเป็นของขวัญวันเกิดก็ได้นะ ผมว่า - -
“ในวัดนะมึง ยังจะมาจับมงจับมือ โค้กกูกลายเป็นน้ำเชื่อมหมดแล้วมั้งเนี่ย” ไอ้ทิมตอบ เห้ยๆเดี๋ยวๆ
“เย้ยยยยย!” ผมกับไอ้ริทตะโกนพร้อมกัน โอ๊ยแม่ง! มึง! ไอห่าริท! แล้วก็ไม่เตือนกูเลย! ปล่อยกูจับมือมาตั้งแต่ที่ร้านขายน้ำยันที่วัด ชิบหายแล้ว มีสาวๆน่ารักๆคนไหนเห็นผมกับแม่งจับมือกันบ้างมั้ยเนี่ย ขออย่าให้มีเลยนะ แย่แล้วไอ้เติ้ล เอ๊ย ชีวิตหนุ่มโสดหน้าตาดี(มั้ง)ไม่มีแฟนอย่างผมจะจบโดยการที่สาวๆไม่เหลียวแลเพราะไปช่วยเพื่อนจากเจ๊ตุ๊ดหรอวะเนี่ย แงๆๆๆๆๆๆๆๆ
“หรือว่าความจริงแล้วริทกับเติ้ลเป็นแฟนกันจริงๆแล้วแต่งเรื่องมาหลอกพวกเรากันแน่เนี่ย” ไอ้สัดมอส! กูขอคืนคำพูดสรรเสริญมึงทุกอย่างที่เคยมีมา ยิ่งไอห่าริทกับผมทำหน้าตกใจอ้ำอึ้งไม่รู้จะอธิบายยังไง ไอ้เพื่อนประเสริฐเยี่ยงหมาทั้งสามของผมก็ยิ่งรุกหนัก(?)
“เฮ้ย กูป่าวนะเว่ย กูแค่ไปช่วยไอเหี้ยริทจากตุ๊ดร้านน้ำมาเฉยๆ” ในที่สุดผมก็บอกความจริงออกไป แต่สวรรค์กลั่นแกล้งกันชัดๆ คนหน้าตาดีทำดีแต่ไม่ได้ดีมีอยู่จริงตรงนี้อีกหนึ่งคน แงๆ ผมพยายามอธิบายเล่าเหตุการณ์ระทึกขวัญ ณ ร้านน้ำของไอ้เชี่ยริท แทนที่ทุกคนจะชื่นชม กลับมีแต่คนบอกว่าผมตอแหล ส่วนไอห่าริทก็ทำอ้ำอึ้งเป็นใบ้ไปเลย โอ๊ยแม่ง ทุกคนแกล้งเติ้ล!! T^T
ความคิดเห็น