ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 3.....Wake up ! Beuty Princess
Chapter 3.....Wake up ! Beuty Princess
เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ F4 ได้ย้ายมาอยู่ในหอพักแห่งนี้
โลกแห่งความสงบสุขของเธอ...................
\" จื่อหลาน....ฉันหิวข้าว ! \"
\" จื่อหลาน....เสื้อผ้าฉันรีดเสร็จหรือยัง! \"
\" จื่อหลาน....ยืมเลขเชอร์หน่อย\"
\" จื่อหลาน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ \"
ชีวิตที่เคยยสุขสงบของเธอ ตอนนี้วุ่นวายเพราะบรรดาเหล่าคุณชาย F4
แต่......ที่เป็นที่สุดของทั้งหมด....ก็คือ...........คนนี้ !!!
\" จื่อหลาน ผ้าคลุมของฉันล่ะ \" หมิงเทียนร่างเปียกแฉะมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพันท่อนล่างไว้ ยืนเด่นคาประตูห้องน้ำ................ของเธอ !
\" เอ่อ..........แล้วทำไมคุณชายต้องมาใช้ห้องน้ำฉันด้วยล่ะคะ \"
\" ทำไงได้ก็บ้านนี้ดันเอาอ่างจากุชชี่ของฉันเข้าไม่ได้นี่.........อีกอย่างห้องน้ำของเธอมันใหญ่ดี
------ในความคิดของจื่อหลาน----
ทั้งที่เหตุผลเพียงแค่นี้......ทั้งที่เหตุผลแค่นี้แท้ๆ.........ทำไม....หมอนี่ต้องมายึดห้องนอน....ของฉันนนนนนนนนนนนนนนนนน
ห้องนอนที่เคยคราคร่ำไปด้วยกองหนังสือ.......และชิ้นส่วนอวัยวะดอง ( หมายเหตุจื่อหลานเป็นเด็กเตรียม ฯ แพทย์ ค่ะท่านผู้ชม) .......บัดนี้........กลางห้องนอนของจื่อหลาน........มีเตียงใหญ่ขนาด king size.....โฮมเธียเตอร์โรงหนังขนาดย่อมๆ......โซฟาสมัยหลุยส์ที่ 13 ตัวเขื่องวางเต็มห้อง........ในขณะที่สัมภาระของจื่อหลานต้องซุกอยู่มุมเล็กๆมุมหนึ่งของห้อง
\" เอ่อ.........แล้วทำไมคุณชายต้องมานอนห้องนอนของฉันล่ะ\"
\" ทำใจเถอะ..จื่อหลาน........หมอนี่น่ะตั้งแต่เด็กมาแล้วเอาแต่ใจที่สุด.......แถมยังชอบแย่งของที่ตัวเองชอบมาจากชาวบ้านหน้าตาเฉย\" F2 ( ซิงฝู และ จางเหวิน ) ที่พึ่งตื่น เดินมาบอกแล้วจากไป .....หมายเหตุ......รูอิยังคงนอนหลับอยู่จ้ะ
\" งั้นหรือ.....\" จื่อหลานพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจ..........แล้วขนสัมภาระทั้งหมดออกจากห้องไป........(image ด้วยว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ขนสมบัติมหาศาลออกไปในคราวเดียว.......ช่างเป็นผู้หญิงที่มีพละกำลังน่าทึ่งจริง ๆ)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\" จื่อหลาน ..ๆ ๆ..... อ๊ะ....หมิงเทียนนายเห็นจื่อหลานบ้างไหม.....\"
\" ไม่เห็น\"
\" คุณจื่อหลานไปไหนกันนะ......ปกติเวลาอาหารเย็น.....คุณจื่อหลานไม่เคยสายนี่นา.....\"
\" หนีออกจากบ้านแล้วมั้ง \".............รูอิพูด
F3 หันมามามอง รูอิ
รุอิ...............: \" ก็......ต้องทำงานบ้านหนักขนาดนั้น......แถมยังต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบทุกวัน........คงเหนื่อยล่ะมั้ง\"
จางเหวิน...... \" นั่นน่สินะ.......คุณจื่อหลานเป็นนักเรียนเตรียมแพทย์นี่นา....ต้องอ่านหนังสือมากกว่าคนอื่นเป็น 2 เท่า \"
ซิงฝู............ \" แล้วยังมาถูกคุณชายเอาแต่ใจ.....มาแย่งห้องนอนไปอีก \"
F3 มองหมิงเทียนเหมือนบอกว่า...........ทั้งหมดน่ะความผิดนายคนเดียว!!!
หมิงเทียน....\" Hey! อย่ามามองหน้าฉันอย่างนั้นนะ\"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\" จิ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ\" เสียงลูกนกในรังกรีดร้องระงมเรียกหาแม่นก (ที่บินหนีเอาตัวรอดไปแล้ว)
\" นี่คุณลูกนกให้ฉันพักที่นี่ด้วยก็ไม่ได้งั้นเหรอ \"
คือ.....จื่อหลาน...นั่งอยู่บนคาคบต้นไม้ พร้อมสัมภาระ และ โหลอวัยวะดอง!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\" จื่อหลาน ......จื่อหลาน......จื่อหลาน......คุณจื่อหลาน......\" เสียง F4 ตะโกนเรียกหาด้วยความเป็นห่วง
\" ไปไหนของเขานะ......\" F4 พิงต้นไม้ด้วยความเหนื่อยอ่อน
\" แอ้ก ! \"
ทั้งหมดก้มดูสิ่งที่ตกลงมา...........!!!!......................
เป็นลูกนกตัวหนึ่ง......ตกลงมาจากต้นไม้......พอได้สติ....มันก็รีบวิ่งจากไป
\" แอ้ก !....แอ้ก !....แอ้ก !....\" ลูกนกอีกสามตัวหล่นตามกันมา
\" จื่อหลาน !!!!! \" ( หมายเหตุ....ลูกนกน่ะหล่นมาเพราะกลัวจื่อหลานจ้ะ)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษนะที่พวกเรา มาทำให้จื่อหลานวุ่นวาย..........หมิงเทียนนายก็ขอโทษด้วยสิ\"
\" ทำไมฉันต้องขอโทษยายนี่ด้วยล่ะ\"
บรรยากาศอึมครึมโดยอัตโนมัติ
\" ก็ยายนี่ก็แค่อยากทำตัวเป็นจุดเด่นให้ชาวบ้านเขาสนใจเท่านั้น.....ถึงได้ทำตัวลึกลับอย่างนี้\" หมิงเทียนยังคงไถไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมรับผิด
\" ฉันน่ะรึ ต้องการสร้างจุดเด่น \" จื่อหลานเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชา
\" การที่ฉันเก็บตัวเงียบ ไม่พูดจากับใคร ก็เพราะไม่อยากสร้างจุดเด่น....ไม่อยากให้ใครมาสนใจ.........เพราะฉันน่ะเจ็บปวดก็การสร้างความสนใจมามากพอแล้ว........คนอย่างพวกนายจะเข้าใจอะไร \" จื่อหลานพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด
หมิงเทียน. \" ขอโทษ \" ...(.....จื่อหลานหันมามอง แต่ยังไม่เข้าใจ)
\" ฉันขอโทษ......ที่เธอเป็นอย่างนี้ก็เพราะฉันใช่ไหม ......เพราะฉันด่าเธอว่า...อัปลักษณ์.......ดังนั้น.....ฉันต้องรับผิดชอบให้เธอกลับมาเป็นผู้หญิงสวย.......ดังนั้น.....\"
จื่อหลาน \" หุบปาก !.....\" ....( F4 อึ้งค่ะ.........ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตนี้ยังไม่เคยถูกสั่งให้หุบปากมาก่อน )
\" นายไม่เข้าใจหรอก.....คนที่เกิดมาด้วยยีนส์เด่นอย่างพวกนายไม่มีวันเข้าใจ.........ผู้หญิงอย่างฉันไม่มีวันที่จะสวยได้หรอก.......ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน.....จะพยายามกี่ครั้ง.......ก็มีแต่คนหัวเราะเยาะใส่หน้า \"
\" งั้นเหรอ !.......เธอน่ะเป็นยายอัปลักษณ์อย่างแท้จริงแล้วงั้นเหรอ \"
จื่อหลานจ้องหน้าหมิงเทียน
\" เธอน่ะเอาความสวยของหน้าตามาเป็นกรงขังตัวเอง.......แต่กลับไม่มีความพยายามที่จะเปิดกรงนั้นด้วยตัวเองอยู่สินะ\"
\" กรงของความสวย !!???\"
\" ใช่ถ้าเธอไม่อยากอยู่ในกรงนั้นไปตลอดชีวิต เธอก็ต้องเปิดกรงนั้นด้วยความสวยของตัวเอง \"
\" ฉัน.....ฉัน ?....ฉันทำได้เหรอ ? \"
\" ได้สิ......ฉันก็จะพยายามกับเธอนะ......\" ........หมิงเทียนจับมือจื่อหลาน ทั้งสองเงยหน้า 45 องศา.......มองสู่ความหวังอันเรืองรอง !!......ระยิบระยับ !!...
\" โอย........ไม่ไหว.....ฉันแพ้ความเจิดจ้า \" จื่อหลานเป็นลมสลบจมกองเลือดกำเดาตัวเองอีกครั้ง
\" แต่ก่อนอื่น......เธอช่วยทำตัวให้เป็นปกติชาวบ้านก่อนได้ไหม \" หมิงเทียนมองจื่อหลานอย่างอ่อนใจ
+++++++++++++++++++++++
เป็นเวลาเกือบเดือนแล้วที่ F4 ได้ย้ายมาอยู่ในหอพักแห่งนี้
โลกแห่งความสงบสุขของเธอ...................
\" จื่อหลาน....ฉันหิวข้าว ! \"
\" จื่อหลาน....เสื้อผ้าฉันรีดเสร็จหรือยัง! \"
\" จื่อหลาน....ยืมเลขเชอร์หน่อย\"
\" จื่อหลาน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ \"
ชีวิตที่เคยยสุขสงบของเธอ ตอนนี้วุ่นวายเพราะบรรดาเหล่าคุณชาย F4
แต่......ที่เป็นที่สุดของทั้งหมด....ก็คือ...........คนนี้ !!!
\" จื่อหลาน ผ้าคลุมของฉันล่ะ \" หมิงเทียนร่างเปียกแฉะมีเพียงผ้าขนหนูผืนเล็กพันท่อนล่างไว้ ยืนเด่นคาประตูห้องน้ำ................ของเธอ !
\" เอ่อ..........แล้วทำไมคุณชายต้องมาใช้ห้องน้ำฉันด้วยล่ะคะ \"
\" ทำไงได้ก็บ้านนี้ดันเอาอ่างจากุชชี่ของฉันเข้าไม่ได้นี่.........อีกอย่างห้องน้ำของเธอมันใหญ่ดี
------ในความคิดของจื่อหลาน----
ทั้งที่เหตุผลเพียงแค่นี้......ทั้งที่เหตุผลแค่นี้แท้ๆ.........ทำไม....หมอนี่ต้องมายึดห้องนอน....ของฉันนนนนนนนนนนนนนนนนน
ห้องนอนที่เคยคราคร่ำไปด้วยกองหนังสือ.......และชิ้นส่วนอวัยวะดอง ( หมายเหตุจื่อหลานเป็นเด็กเตรียม ฯ แพทย์ ค่ะท่านผู้ชม) .......บัดนี้........กลางห้องนอนของจื่อหลาน........มีเตียงใหญ่ขนาด king size.....โฮมเธียเตอร์โรงหนังขนาดย่อมๆ......โซฟาสมัยหลุยส์ที่ 13 ตัวเขื่องวางเต็มห้อง........ในขณะที่สัมภาระของจื่อหลานต้องซุกอยู่มุมเล็กๆมุมหนึ่งของห้อง
\" เอ่อ.........แล้วทำไมคุณชายต้องมานอนห้องนอนของฉันล่ะ\"
\" ทำใจเถอะ..จื่อหลาน........หมอนี่น่ะตั้งแต่เด็กมาแล้วเอาแต่ใจที่สุด.......แถมยังชอบแย่งของที่ตัวเองชอบมาจากชาวบ้านหน้าตาเฉย\" F2 ( ซิงฝู และ จางเหวิน ) ที่พึ่งตื่น เดินมาบอกแล้วจากไป .....หมายเหตุ......รูอิยังคงนอนหลับอยู่จ้ะ
\" งั้นหรือ.....\" จื่อหลานพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจ..........แล้วขนสัมภาระทั้งหมดออกจากห้องไป........(image ด้วยว่า ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ขนสมบัติมหาศาลออกไปในคราวเดียว.......ช่างเป็นผู้หญิงที่มีพละกำลังน่าทึ่งจริง ๆ)
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
\" จื่อหลาน ..ๆ ๆ..... อ๊ะ....หมิงเทียนนายเห็นจื่อหลานบ้างไหม.....\"
\" ไม่เห็น\"
\" คุณจื่อหลานไปไหนกันนะ......ปกติเวลาอาหารเย็น.....คุณจื่อหลานไม่เคยสายนี่นา.....\"
\" หนีออกจากบ้านแล้วมั้ง \".............รูอิพูด
F3 หันมามามอง รูอิ
รุอิ...............: \" ก็......ต้องทำงานบ้านหนักขนาดนั้น......แถมยังต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบทุกวัน........คงเหนื่อยล่ะมั้ง\"
จางเหวิน...... \" นั่นน่สินะ.......คุณจื่อหลานเป็นนักเรียนเตรียมแพทย์นี่นา....ต้องอ่านหนังสือมากกว่าคนอื่นเป็น 2 เท่า \"
ซิงฝู............ \" แล้วยังมาถูกคุณชายเอาแต่ใจ.....มาแย่งห้องนอนไปอีก \"
F3 มองหมิงเทียนเหมือนบอกว่า...........ทั้งหมดน่ะความผิดนายคนเดียว!!!
หมิงเทียน....\" Hey! อย่ามามองหน้าฉันอย่างนั้นนะ\"
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\" จิ๊บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ\" เสียงลูกนกในรังกรีดร้องระงมเรียกหาแม่นก (ที่บินหนีเอาตัวรอดไปแล้ว)
\" นี่คุณลูกนกให้ฉันพักที่นี่ด้วยก็ไม่ได้งั้นเหรอ \"
คือ.....จื่อหลาน...นั่งอยู่บนคาคบต้นไม้ พร้อมสัมภาระ และ โหลอวัยวะดอง!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
\" จื่อหลาน ......จื่อหลาน......จื่อหลาน......คุณจื่อหลาน......\" เสียง F4 ตะโกนเรียกหาด้วยความเป็นห่วง
\" ไปไหนของเขานะ......\" F4 พิงต้นไม้ด้วยความเหนื่อยอ่อน
\" แอ้ก ! \"
ทั้งหมดก้มดูสิ่งที่ตกลงมา...........!!!!......................
เป็นลูกนกตัวหนึ่ง......ตกลงมาจากต้นไม้......พอได้สติ....มันก็รีบวิ่งจากไป
\" แอ้ก !....แอ้ก !....แอ้ก !....\" ลูกนกอีกสามตัวหล่นตามกันมา
\" จื่อหลาน !!!!! \" ( หมายเหตุ....ลูกนกน่ะหล่นมาเพราะกลัวจื่อหลานจ้ะ)
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษนะที่พวกเรา มาทำให้จื่อหลานวุ่นวาย..........หมิงเทียนนายก็ขอโทษด้วยสิ\"
\" ทำไมฉันต้องขอโทษยายนี่ด้วยล่ะ\"
บรรยากาศอึมครึมโดยอัตโนมัติ
\" ก็ยายนี่ก็แค่อยากทำตัวเป็นจุดเด่นให้ชาวบ้านเขาสนใจเท่านั้น.....ถึงได้ทำตัวลึกลับอย่างนี้\" หมิงเทียนยังคงไถไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมรับผิด
\" ฉันน่ะรึ ต้องการสร้างจุดเด่น \" จื่อหลานเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่เย็นชา
\" การที่ฉันเก็บตัวเงียบ ไม่พูดจากับใคร ก็เพราะไม่อยากสร้างจุดเด่น....ไม่อยากให้ใครมาสนใจ.........เพราะฉันน่ะเจ็บปวดก็การสร้างความสนใจมามากพอแล้ว........คนอย่างพวกนายจะเข้าใจอะไร \" จื่อหลานพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวด
หมิงเทียน. \" ขอโทษ \" ...(.....จื่อหลานหันมามอง แต่ยังไม่เข้าใจ)
\" ฉันขอโทษ......ที่เธอเป็นอย่างนี้ก็เพราะฉันใช่ไหม ......เพราะฉันด่าเธอว่า...อัปลักษณ์.......ดังนั้น.....ฉันต้องรับผิดชอบให้เธอกลับมาเป็นผู้หญิงสวย.......ดังนั้น.....\"
จื่อหลาน \" หุบปาก !.....\" ....( F4 อึ้งค่ะ.........ตั้งแต่เกิดมาในชีวิตนี้ยังไม่เคยถูกสั่งให้หุบปากมาก่อน )
\" นายไม่เข้าใจหรอก.....คนที่เกิดมาด้วยยีนส์เด่นอย่างพวกนายไม่มีวันเข้าใจ.........ผู้หญิงอย่างฉันไม่มีวันที่จะสวยได้หรอก.......ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน.....จะพยายามกี่ครั้ง.......ก็มีแต่คนหัวเราะเยาะใส่หน้า \"
\" งั้นเหรอ !.......เธอน่ะเป็นยายอัปลักษณ์อย่างแท้จริงแล้วงั้นเหรอ \"
จื่อหลานจ้องหน้าหมิงเทียน
\" เธอน่ะเอาความสวยของหน้าตามาเป็นกรงขังตัวเอง.......แต่กลับไม่มีความพยายามที่จะเปิดกรงนั้นด้วยตัวเองอยู่สินะ\"
\" กรงของความสวย !!???\"
\" ใช่ถ้าเธอไม่อยากอยู่ในกรงนั้นไปตลอดชีวิต เธอก็ต้องเปิดกรงนั้นด้วยความสวยของตัวเอง \"
\" ฉัน.....ฉัน ?....ฉันทำได้เหรอ ? \"
\" ได้สิ......ฉันก็จะพยายามกับเธอนะ......\" ........หมิงเทียนจับมือจื่อหลาน ทั้งสองเงยหน้า 45 องศา.......มองสู่ความหวังอันเรืองรอง !!......ระยิบระยับ !!...
\" โอย........ไม่ไหว.....ฉันแพ้ความเจิดจ้า \" จื่อหลานเป็นลมสลบจมกองเลือดกำเดาตัวเองอีกครั้ง
\" แต่ก่อนอื่น......เธอช่วยทำตัวให้เป็นปกติชาวบ้านก่อนได้ไหม \" หมิงเทียนมองจื่อหลานอย่างอ่อนใจ
+++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น