ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Scene 7 .
Scene 7
นับเป็นเช้าที่ย่ำแย่สำหรับมิกะเสียจริง ๆ เมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตานอนได้ ก็ปาเข้าไปเกือบตีสี่  (ดังนั้นสภาพของมิกะตอนนี้จึงอิดโรยเป็นอย่างมาก )      มิกะเดินช้า ๆ ไปยังห้องเรียน แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นนักเรียนหญิงกลุ่มใหญ่มายืนชะเง้อมองที่ริมหน้าต่าง
“ มีอะไรเหรอ “ 
“ ก็ไคซาว่าน่ะสิ    ไม่รู้ว่าไปทำอะไรมา วันนี้ถึงได้หล่อผิดหูผิดตาขนาดนั้น “
มิกะมองตามคำบอกเล่า  จึงได้เห็นว่าไคซาว่าคนใหม่แสนหล่อเริ่ดแบบไร้ที่ติกำลังยืนคุยท่ามกลางหมู่สาว ๆ
มิกะรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่ไคซาว่าได้เปลี่ยนแปลงไปมากมายขนาดนั้น ..  แต่ว่าความสนใจของมิกะไม่ได้อยู่ที่ไคซาว่านานนัก เธอจ้องมองไปยังโต๊ะที่ว่างเปล่า 
--- ในความคิดของมิกะ ---
มายุมิยังไม่มาอีกงั้นเหรอ ..  จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ  ขออย่าให้เป็นอะไรเลย 
“ สวัสดี  คุณมิกะ “  จู่ ๆ ไคซาว่าก็เดินเข้ามาทักทาย
“ อะ เอ่อ    สวัสดี “ เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องมายุมิ    ก็เลยตกใจ
“ งานเย็นนี้  ก็ไปด้วยกันสิ .... นะครับ “
“ งานเหรอ ? “
“ ครับ ..  ผมพึ่งจะนัดกับเพื่อนไปคาราโอเกะ  เพราะว่าผมน่ะไม่ค่อยได้มีเพื่อนในห้องเท่าไหร่  ,  พออุตส่าห์เปลี่ยนแปลงตัวเอง  ก็เลยอยากสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ ..  ดังนั้นคุณมิกะก็ไปด้วยกันเถอะนะครับ “  ไคซาว่าส่งยิ้ม  ชนิดที่สาวๆต่างพากันหลงใหล ,  แต่สำหรับมิกะผู้คุ้นเคยกับยิ้มหล่อบาดตาของไคเป็นอย่างดีจึงไม่รู้สึกอะไร
“ อื้อม .ได้สิ “    มิกะพยักหน้ารับปาก  แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าต้องขอโทษไคซาว่า  เรื่องเมื่อวาน
“ ไคซาว่า  ,  เรื่องเมื่อวานนี้  ต้องขอโทษด้วย  คือ ฉันไม่ได้เจตนาที่พูดไปอย่างนั้น “    มิกะน่าจะโล่งอกที่พูดออกไปได้  แต่ชั่วนาทีที่สบตากับไคซาว่า  ทำให้เธอคิดว่าเธอไม่ควรพูดมันออกมา   
สายตาของไคซาว่าเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง มิกะสัมผัสได้ถึงพลังแห่งความโกรธแค้น .ทำไมไคซาว่าถึงได้เกลียดเธอ ?
แล้วจู่ๆ  ความเจ็บแปลบก็จู่โจมที่หลังมิกะ  ดังมีระนาบไฟสองขีดมาทาบอยู่ 
( โดยไม่รู้ตัว  .... กลางหลังของมิกะมีรูปลายประหลาดปรากฎเป็นแนวยาว  มันเป็นลายอาลักษณ์อักขระโบราณ  และบัดนี้มันเรืองวาบราวกับไฟ !?!! )
(ขณะเดียวกัน)--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ริว ( vic) ที่อยู่ในช่วงพักหลังการผ่าตัดก็ทรุดลง  , ก้มลงมองหลังมือของตัวเอง    เกร็ดสีเขียวมรกตผุดขึ้นอยู่มากมาย
    ซุย ( vanness ) ผงะถอยหลัง  ,  แสงแฟลชวูบวาบและกระจกสะท้อนกำลังกระทบดวงตาสีเงินยวงออกเหลือบเปล่งประกาย
. เหนือขึ้นไป สายฟ้า  สว่างแล่นแปลบปลาบ  ทั้งที่เป็นเวลากลางวัน !!
                                                           
                                                                ปฏิกิริยาโต้ตอบเหล่านี้คืออะไรกัน ???
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“  ไคซาว่า  รึ “  เสียงหวานแหวว  เอ่ยทักทายไคซาว่า  ,  ดั่งระฆังช่วย ตีดังหมดยก  ร่างของมิกะทรุดฮวบลงนั่งกับเก้าอี้ทันที
มายุมินั่นเอง หล่อนมาโรงเรียนแล้ว ... และกำลังให้ความสนใจกับไคซาว่า
“ ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ  เลยว่าเป็นเธอ “  มายุมิพูดจายิ้มแย้มตื่นเต้น  ผิดกับท่าทีที่แสดงต่อไคซาว่าเมื่อวานลิบลับ 
“ ครับ .เป็นผมเอง “  ไคซาว่าโต้ตอบยิ้ม ๆ อย่างมีไมตรี
มิกะมองทั้งคู่อย่าง  งง ๆ .. มายุมิต่างหากที่ไคซาว่าควรเกลียด ไม่น่าจะเป็นเธอ ..แล้วทำไม ?
บางทีเธออาจจะตาฝาดไปก็ได้    ที่เห็นความเกลียดชังในดวงตาคู่นั้นของเขา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นับเป็นเช้าที่ย่ำแย่สำหรับมิกะเสียจริง ๆ เมื่อคืนกว่าเธอจะข่มตานอนได้ ก็ปาเข้าไปเกือบตีสี่  (ดังนั้นสภาพของมิกะตอนนี้จึงอิดโรยเป็นอย่างมาก )      มิกะเดินช้า ๆ ไปยังห้องเรียน แล้วก็ต้องแปลกใจที่เห็นนักเรียนหญิงกลุ่มใหญ่มายืนชะเง้อมองที่ริมหน้าต่าง
“ มีอะไรเหรอ “ 
“ ก็ไคซาว่าน่ะสิ    ไม่รู้ว่าไปทำอะไรมา วันนี้ถึงได้หล่อผิดหูผิดตาขนาดนั้น “
มิกะมองตามคำบอกเล่า  จึงได้เห็นว่าไคซาว่าคนใหม่แสนหล่อเริ่ดแบบไร้ที่ติกำลังยืนคุยท่ามกลางหมู่สาว ๆ
มิกะรู้สึกแปลกใจไม่น้อยที่ไคซาว่าได้เปลี่ยนแปลงไปมากมายขนาดนั้น ..  แต่ว่าความสนใจของมิกะไม่ได้อยู่ที่ไคซาว่านานนัก เธอจ้องมองไปยังโต๊ะที่ว่างเปล่า 
--- ในความคิดของมิกะ ---
มายุมิยังไม่มาอีกงั้นเหรอ ..  จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ  ขออย่าให้เป็นอะไรเลย 
“ สวัสดี  คุณมิกะ “  จู่ ๆ ไคซาว่าก็เดินเข้ามาทักทาย
“ อะ เอ่อ    สวัสดี “ เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องมายุมิ    ก็เลยตกใจ
“ งานเย็นนี้  ก็ไปด้วยกันสิ .... นะครับ “
“ งานเหรอ ? “
“ ครับ ..  ผมพึ่งจะนัดกับเพื่อนไปคาราโอเกะ  เพราะว่าผมน่ะไม่ค่อยได้มีเพื่อนในห้องเท่าไหร่  ,  พออุตส่าห์เปลี่ยนแปลงตัวเอง  ก็เลยอยากสร้างความสัมพันธ์กับเพื่อน ๆ ..  ดังนั้นคุณมิกะก็ไปด้วยกันเถอะนะครับ “  ไคซาว่าส่งยิ้ม  ชนิดที่สาวๆต่างพากันหลงใหล ,  แต่สำหรับมิกะผู้คุ้นเคยกับยิ้มหล่อบาดตาของไคเป็นอย่างดีจึงไม่รู้สึกอะไร
“ อื้อม .ได้สิ “    มิกะพยักหน้ารับปาก  แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าต้องขอโทษไคซาว่า  เรื่องเมื่อวาน
“ ไคซาว่า  ,  เรื่องเมื่อวานนี้  ต้องขอโทษด้วย  คือ ฉันไม่ได้เจตนาที่พูดไปอย่างนั้น “    มิกะน่าจะโล่งอกที่พูดออกไปได้  แต่ชั่วนาทีที่สบตากับไคซาว่า  ทำให้เธอคิดว่าเธอไม่ควรพูดมันออกมา   
สายตาของไคซาว่าเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรุนแรง มิกะสัมผัสได้ถึงพลังแห่งความโกรธแค้น .ทำไมไคซาว่าถึงได้เกลียดเธอ ?
แล้วจู่ๆ  ความเจ็บแปลบก็จู่โจมที่หลังมิกะ  ดังมีระนาบไฟสองขีดมาทาบอยู่ 
( โดยไม่รู้ตัว  .... กลางหลังของมิกะมีรูปลายประหลาดปรากฎเป็นแนวยาว  มันเป็นลายอาลักษณ์อักขระโบราณ  และบัดนี้มันเรืองวาบราวกับไฟ !?!! )
(ขณะเดียวกัน)--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    ริว ( vic) ที่อยู่ในช่วงพักหลังการผ่าตัดก็ทรุดลง  , ก้มลงมองหลังมือของตัวเอง    เกร็ดสีเขียวมรกตผุดขึ้นอยู่มากมาย
    ซุย ( vanness ) ผงะถอยหลัง  ,  แสงแฟลชวูบวาบและกระจกสะท้อนกำลังกระทบดวงตาสีเงินยวงออกเหลือบเปล่งประกาย
. เหนือขึ้นไป สายฟ้า  สว่างแล่นแปลบปลาบ  ทั้งที่เป็นเวลากลางวัน !!
                                                           
                                                                ปฏิกิริยาโต้ตอบเหล่านี้คืออะไรกัน ???
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“  ไคซาว่า  รึ “  เสียงหวานแหวว  เอ่ยทักทายไคซาว่า  ,  ดั่งระฆังช่วย ตีดังหมดยก  ร่างของมิกะทรุดฮวบลงนั่งกับเก้าอี้ทันที
มายุมินั่นเอง หล่อนมาโรงเรียนแล้ว ... และกำลังให้ความสนใจกับไคซาว่า
“ ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ  เลยว่าเป็นเธอ “  มายุมิพูดจายิ้มแย้มตื่นเต้น  ผิดกับท่าทีที่แสดงต่อไคซาว่าเมื่อวานลิบลับ 
“ ครับ .เป็นผมเอง “  ไคซาว่าโต้ตอบยิ้ม ๆ อย่างมีไมตรี
มิกะมองทั้งคู่อย่าง  งง ๆ .. มายุมิต่างหากที่ไคซาว่าควรเกลียด ไม่น่าจะเป็นเธอ ..แล้วทำไม ?
บางทีเธออาจจะตาฝาดไปก็ได้    ที่เห็นความเกลียดชังในดวงตาคู่นั้นของเขา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น