ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 2---------หอพักที่ถูกลืม------------
Chapter 2---------หอพักที่ถูกลืม------------
\" นี่เธอรู้ข่าวหรือเปล่า ......บ้านหลังนั้นน่ะ......หลังนั้น...\" พูดจาตะกุกตะกัก
“ หลังนั้นน่ะเหรอ.....ทำไมล่ะ.......มีใครเจออย่างว่าอีกแล้วเหรอ........” คนถามมีอาการขนลุกซู่
“ ไม่ใช่......แต่ว่าจะมีคนย้ายเข้ามาอยู่ล่ะ “
“ ใครกัน ??........มีคนกล้าเข้าไปอยู่ที่นั่นด้วยเหรอ!!!! “
ทันใดนั้น รถสปอร์ตเปิดประทุนคันหรู ก็แล่นเข้ามา คนขับคือ ซิงฝู นั่งคู่มากับรูอิ.............
ตามมาด้วย เฟอรารี่รุ่นล่าสุด..........คนขับคือ จางเหวิน.......มีหมิงเทียนนั่งอยู่ข้างๆ
“ Ohhhhhhhhhhh........หล่อจริง ๆ …… F4……พวกเราช่างมีวาสนาจริง ๆ เข้าอิงเต๋อปีนี้ ก็ได้เจอทั้ง ตำนาน F 4 และ F4 Junior.....“ (ไม่ได้สนใจเรื่องเมาท์ก่อนหน้านี้เลย)
“เอ๋ ??!!…… นั่นมันอะไรน่ะ………”
ผู้คนในอิงเต๋อต่างชี้ชวนพากันดู……..ขบวนรถคอนเทนเนอร์ที่ทยอยเรียงรายกันเข้ามากว่า 15 คันรถ!!!!!!! :o
+++++++++++++++++++++
F4 , Sanchai , ชิงเหอ และมี่มี่ บินไปต่างประเทศเพื่อเคลียร์ปัญหาต่างๆของตัวเอง
ก็ถึงเวลาที่ F4 Junior ต้องย้ายที่อยู่...........
“ ที่นี่มันจะอยู่ได้จริง ๆ น่ะเหรอ......” จางเหวินขยับแว่นตาดำอย่างไม่มั่นใจ
“ หอนี่มันโทรมจัง………ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่คิดอะไรอยู่นะ “ ซิงฝูบ่น :(
“ แล้วนี่มันจะมีอ่างจากุชชี่ไหมเนี่ย………….ฉันน่ะต้องอาบจากุชชี่เท่านั้น……….” หมิงเทียนผู้ถูกยายเต้าหมิงฟงตามใจจนเสียเด็ก
ถึงพวกเขาจะบ่นกันขนาดนั้น แต่หอพักดังกล่าวสำหรับคนทั่วไปแล้วล่ะก็ ต้องเรียกมันว่าคฤหาสน์เชียวล่ะ ถึงสภาพจะเก่าโทรม แต่อาคารทรงวิคตอเรียนขนาดมหึมา.......คนธรรมดา ๆ หมดสิทธิ์ที่จะอาศัยเช่นกัน ...... แถมพื้นที่สวนหย่อมรอบหอพักแห่งนี้ก็กว้างกว่าตึกเรียนเสียอีก...... และที่นี่ก็มีแต่เพียงลำพังพวกเขาเท่านั้นที่อยู่ได้.........ถือว่าเป็นหอพักของระดับ VIP
ที่จริง หอพักของนักเรียน High school จะเป็นตึกหลังใหม่ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของอิงเต๋อ........ แต่พูดถึงขนาดและการตกแต่งภายในล่ะก็ แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน..........ที่นี่เครื่องเรือนล้วนมีราคา.......และเก่าแก่หาได้ยาก.......ของบางชิ้นเป็นของสะสม.........มีค่าขนาดที่ว่าถ้าได้เข้าประมูลล่ะก็........มีค่าเป็นหลายร้อยล้านทีเดียว........
“ แปลกจัง... ???...ซันไช่บอกว่าที่นี่จะมี....ผู้ดูแล.....นี่นา” รูอิเรียกชื่อต้นซันไช่ตามเพื่อนรัก
“ อือ์ม .....ผู้ดูแล...เหรอ....จะเป็นผู้หญิงรึเปล่าน้า......หึ ๆๆ ….ถ้าเป็นสาวๆได้ก็ยิ่งดี “ ....ซิงฝูยิ้มเจ้าเลห์ ::)
“ เรื่องนั้นน่ะไม่สำคัญหรอก......ที่สำคัญต้องทำอาหารให้พวกเราได้.......ก็พวกเราน่ะถูกสั่งห้ามไม่ให้เอาคนใช้มาติดตามนี่นา........ทำไมพวกเราต้องมาลำบากขนาดนี้ด้วย.......” >:( หมิงเทียนหงุดหงิด
“ คนดูแล...... รู้สึกจะชื่ออะไรนะ.....จื่อ.......จื่อ “ จางเหวินพยายามคิด...แต่แล้ว.......จู่ ๆ สายลมก็พัดแรงจนหอบเอาใบไม้ปลิวกระจาย ......F4 ต่างก็สัมผัสถือความหนาวยะเยือก......
“ ฉันชื่อจื่อหลาน.......”
“ ว๊ากกกกกกกก………ผี……..”
เป็นครั้งแรกที่ F4 กระเจิดกระเจิง……………ก็หญิงสาวผมยาว ปิดบังหน้าตาไปกว่าครึ่ง มีแว่นหนาเตอะโปะบนหน้า (ถึงแม้จะไม่เห็นเพราะผมม้าบังอยู่อีกครึ่งก็เถอะ)............และชุดแม่บ้านที่เก่าคร่ำ.....รัศมีอึมครึมรอบตัว......ทำให้ F4 ขวัญหนีไปตาม ๆ กัน
“ ระ.....หรือว่า คุณ......คือ......ผู้ดูแล” จางเหวินทำใจกล้าถามดูอีกครั้ง………แต่ก็ได้รับเพียง….รอยยิ้มที่มุมฝีปากของจื่อหลานเป็นคำตอบเท่านั้น
----- ในความคิดของ F4-----
อึ๋ยส์ !!!!……..นี่น่ะเหรอ……ผู้ดูแล...... *_#
“ ตามฉันมาสิคะ คุณชาย………”
........และยังจะมีเสียงที่พูดเนิบๆช้านั้นอีก.......เป็นครั้งแรกที่หมิงเทียนรู้จักกับคำว่า \" หวาดกลัว\" อย่างแท้จริง
“ ระวังตรงนั้นนะคะมีหลุมดักขโมย...........”
“ ฟึ่บ!!....” ไม่ทันเสียแล้ว......หมิงเทียนตกลงไปในหลุม.....
“ ทีหลังบอกให้มันเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหม “ หมิงเทียนที่ตะกายจากหลุมได้ โวยใส่หน้าจื่อหลานทันที...........มี F 3 ฉุดเอาไว้
“ ระวังตรงนั้น.......”
“ ฟึ่บ.......” ..........รูอิถูกแหขนาดใหญ่ดึงขึ้นต้นไม่ใหญ่......F3 หน้าถอดสี...*_#
ช่วยรูอิลงมาได้แล้ว F4 ต่างก็เดินเหลียวหน้าเหลียวหลังด้วยความระแวงเต็มที่................แต่แล้วที่เท้าของพวกเขา....... :o
( ก้มลงดูพร้อมกัน )......ก็แค่เส้นด้ายเส้นหนึ่ง.....(ถอนหายใจอย่างโล่งอก) ::)
“ ฟ้าว!…….ฉึก … ๆๆๆๆๆๆ “ ลูกธนูระดมยิงใส่พวกเขาไม่ยั้งหวิดไปแค่เส้นยาแดงผ่าแปด
“ คะ....คุณ....จื่อหลาน......แน่ใจนะว่านี่หอพัก......ไม่ใช่ค่ายทหาร! “ :-[จางเหวินถามหน้าซีด
+++++++++++++++++++++++++
\" นี่เธอรู้ข่าวหรือเปล่า ......บ้านหลังนั้นน่ะ......หลังนั้น...\" พูดจาตะกุกตะกัก
“ หลังนั้นน่ะเหรอ.....ทำไมล่ะ.......มีใครเจออย่างว่าอีกแล้วเหรอ........” คนถามมีอาการขนลุกซู่
“ ไม่ใช่......แต่ว่าจะมีคนย้ายเข้ามาอยู่ล่ะ “
“ ใครกัน ??........มีคนกล้าเข้าไปอยู่ที่นั่นด้วยเหรอ!!!! “
ทันใดนั้น รถสปอร์ตเปิดประทุนคันหรู ก็แล่นเข้ามา คนขับคือ ซิงฝู นั่งคู่มากับรูอิ.............
ตามมาด้วย เฟอรารี่รุ่นล่าสุด..........คนขับคือ จางเหวิน.......มีหมิงเทียนนั่งอยู่ข้างๆ
“ Ohhhhhhhhhhh........หล่อจริง ๆ …… F4……พวกเราช่างมีวาสนาจริง ๆ เข้าอิงเต๋อปีนี้ ก็ได้เจอทั้ง ตำนาน F 4 และ F4 Junior.....“ (ไม่ได้สนใจเรื่องเมาท์ก่อนหน้านี้เลย)
“เอ๋ ??!!…… นั่นมันอะไรน่ะ………”
ผู้คนในอิงเต๋อต่างชี้ชวนพากันดู……..ขบวนรถคอนเทนเนอร์ที่ทยอยเรียงรายกันเข้ามากว่า 15 คันรถ!!!!!!! :o
+++++++++++++++++++++
F4 , Sanchai , ชิงเหอ และมี่มี่ บินไปต่างประเทศเพื่อเคลียร์ปัญหาต่างๆของตัวเอง
ก็ถึงเวลาที่ F4 Junior ต้องย้ายที่อยู่...........
“ ที่นี่มันจะอยู่ได้จริง ๆ น่ะเหรอ......” จางเหวินขยับแว่นตาดำอย่างไม่มั่นใจ
“ หอนี่มันโทรมจัง………ไม่รู้ว่าพ่อกับแม่คิดอะไรอยู่นะ “ ซิงฝูบ่น :(
“ แล้วนี่มันจะมีอ่างจากุชชี่ไหมเนี่ย………….ฉันน่ะต้องอาบจากุชชี่เท่านั้น……….” หมิงเทียนผู้ถูกยายเต้าหมิงฟงตามใจจนเสียเด็ก
ถึงพวกเขาจะบ่นกันขนาดนั้น แต่หอพักดังกล่าวสำหรับคนทั่วไปแล้วล่ะก็ ต้องเรียกมันว่าคฤหาสน์เชียวล่ะ ถึงสภาพจะเก่าโทรม แต่อาคารทรงวิคตอเรียนขนาดมหึมา.......คนธรรมดา ๆ หมดสิทธิ์ที่จะอาศัยเช่นกัน ...... แถมพื้นที่สวนหย่อมรอบหอพักแห่งนี้ก็กว้างกว่าตึกเรียนเสียอีก...... และที่นี่ก็มีแต่เพียงลำพังพวกเขาเท่านั้นที่อยู่ได้.........ถือว่าเป็นหอพักของระดับ VIP
ที่จริง หอพักของนักเรียน High school จะเป็นตึกหลังใหม่ที่อยู่อีกฟากหนึ่งของอิงเต๋อ........ แต่พูดถึงขนาดและการตกแต่งภายในล่ะก็ แตกต่างกันราวฟ้ากับดิน..........ที่นี่เครื่องเรือนล้วนมีราคา.......และเก่าแก่หาได้ยาก.......ของบางชิ้นเป็นของสะสม.........มีค่าขนาดที่ว่าถ้าได้เข้าประมูลล่ะก็........มีค่าเป็นหลายร้อยล้านทีเดียว........
“ แปลกจัง... ???...ซันไช่บอกว่าที่นี่จะมี....ผู้ดูแล.....นี่นา” รูอิเรียกชื่อต้นซันไช่ตามเพื่อนรัก
“ อือ์ม .....ผู้ดูแล...เหรอ....จะเป็นผู้หญิงรึเปล่าน้า......หึ ๆๆ ….ถ้าเป็นสาวๆได้ก็ยิ่งดี “ ....ซิงฝูยิ้มเจ้าเลห์ ::)
“ เรื่องนั้นน่ะไม่สำคัญหรอก......ที่สำคัญต้องทำอาหารให้พวกเราได้.......ก็พวกเราน่ะถูกสั่งห้ามไม่ให้เอาคนใช้มาติดตามนี่นา........ทำไมพวกเราต้องมาลำบากขนาดนี้ด้วย.......” >:( หมิงเทียนหงุดหงิด
“ คนดูแล...... รู้สึกจะชื่ออะไรนะ.....จื่อ.......จื่อ “ จางเหวินพยายามคิด...แต่แล้ว.......จู่ ๆ สายลมก็พัดแรงจนหอบเอาใบไม้ปลิวกระจาย ......F4 ต่างก็สัมผัสถือความหนาวยะเยือก......
“ ฉันชื่อจื่อหลาน.......”
“ ว๊ากกกกกกกก………ผี……..”
เป็นครั้งแรกที่ F4 กระเจิดกระเจิง……………ก็หญิงสาวผมยาว ปิดบังหน้าตาไปกว่าครึ่ง มีแว่นหนาเตอะโปะบนหน้า (ถึงแม้จะไม่เห็นเพราะผมม้าบังอยู่อีกครึ่งก็เถอะ)............และชุดแม่บ้านที่เก่าคร่ำ.....รัศมีอึมครึมรอบตัว......ทำให้ F4 ขวัญหนีไปตาม ๆ กัน
“ ระ.....หรือว่า คุณ......คือ......ผู้ดูแล” จางเหวินทำใจกล้าถามดูอีกครั้ง………แต่ก็ได้รับเพียง….รอยยิ้มที่มุมฝีปากของจื่อหลานเป็นคำตอบเท่านั้น
----- ในความคิดของ F4-----
อึ๋ยส์ !!!!……..นี่น่ะเหรอ……ผู้ดูแล...... *_#
“ ตามฉันมาสิคะ คุณชาย………”
........และยังจะมีเสียงที่พูดเนิบๆช้านั้นอีก.......เป็นครั้งแรกที่หมิงเทียนรู้จักกับคำว่า \" หวาดกลัว\" อย่างแท้จริง
“ ระวังตรงนั้นนะคะมีหลุมดักขโมย...........”
“ ฟึ่บ!!....” ไม่ทันเสียแล้ว......หมิงเทียนตกลงไปในหลุม.....
“ ทีหลังบอกให้มันเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหม “ หมิงเทียนที่ตะกายจากหลุมได้ โวยใส่หน้าจื่อหลานทันที...........มี F 3 ฉุดเอาไว้
“ ระวังตรงนั้น.......”
“ ฟึ่บ.......” ..........รูอิถูกแหขนาดใหญ่ดึงขึ้นต้นไม่ใหญ่......F3 หน้าถอดสี...*_#
ช่วยรูอิลงมาได้แล้ว F4 ต่างก็เดินเหลียวหน้าเหลียวหลังด้วยความระแวงเต็มที่................แต่แล้วที่เท้าของพวกเขา....... :o
( ก้มลงดูพร้อมกัน )......ก็แค่เส้นด้ายเส้นหนึ่ง.....(ถอนหายใจอย่างโล่งอก) ::)
“ ฟ้าว!…….ฉึก … ๆๆๆๆๆๆ “ ลูกธนูระดมยิงใส่พวกเขาไม่ยั้งหวิดไปแค่เส้นยาแดงผ่าแปด
“ คะ....คุณ....จื่อหลาน......แน่ใจนะว่านี่หอพัก......ไม่ใช่ค่ายทหาร! “ :-[จางเหวินถามหน้าซีด
+++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น