ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : scene 3-4
scene 3
ถนนย่านท่องเที่ยวกลางคืน และ ศูนย์รวมของบรรดาเหล่าวัยรุ่น....
“ ดูสิเธอ เด็กผู้ชายคนนั้นน่ะ หล่อจริง ๆ เลยนะ ....... แต่น่าเสียดายมีแฟนเสียแล้ว “ สาว ๆที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็ส่งสายตาอิจฉาสาวสวย ที่เบียดตัวกระแซะแลกจูบอย่างดูดดื่มกับหนุ่มน้อยหน้าตาคมคาย อยู่ตรงบอร์ดโฆษณา
-------
“ คุณชายน่ะ ทำไมจู่ ๆ ถึงไม่ติดต่อมาล่ะคะ .... ทั้ง ๆ ที่ฉันก็อุตส่าห์บอกเลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว “
“ แล้วฉันขอร้องให้เธอทำอย่างนั้นหรือ” บอกด้วยความเฉยชาอย่างสุด ๆ
“ คุณชายพูดอย่างนี้ หมายความว่าอย่างไรคะ....”
“ จะให้ฉันหมายความว่าอะไร......”
“ แต่ฉันรักคุณชายนะคะ...... และเพราะอย่างนั้นฉันถึงได้บอกเลิกกับเขา “
“ แล้วยังไง......ฉันไม่ได้บอกให้เธอเลิกกับผู้ชายคนนั้นนี่…”
ในขณะที่สาวสวยกำลังผงะกับความเย็นชาที่ไม่คิดมาก่อนนั้น ผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่มีอาวุธจำพวกท่อแป๊บและไม้หน้าสามก็เดินกร่างเข้ามา
“ แกใช่ไหม .... โจวเจวี้ยหมิน ..... ไอ้เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ที่บังอาจมาแย่งคู่หมั้นของลูกพี่กัง” คิงคองตัวยักษ์ตะโกนถามดังลั่น .... แต่ทว่าก็หาได้อยู่ในความสนใจของเขาไม่
ไจ่ไจ๋เดินหันหลังกลับ ไม่ใส่ใจทั้งสาวสวย ( ที่เห็นท่าไม่ดีเลยรีบหลบฉาก ) และ กลุ่มผู้ชายร่างยักษ์ใหญ่
“ ไอ้เด็กเวรนี่ !!!!....ต้องสั่งสอนให้รู้ว่าใครใหญ่เสียแล้ว พวกเราลุย !! “ สิ้นคำสั่งบรรดาลูกน้องก็พากันล้อมหน้าล้อมหลัง พลางตวัดไม้ในมือ
ฟึ่บ !
เสียงท่อนไม้แหวกอากาศ ...แต่ทว่าก็พลาดเป้า ...ไจ่ไจ๋เอี้ยวตัวหลบก่อนสะบัดปลายเท้าเข้าที่กลางลำตัวของเจ้าคิงคองยักษ์
“ อย่าทำเขาน้า....” เสียงกรีดร้องของสาวน้อยที่วิ่งมาพร้อมกับหลับหูหลับตาจู่โจมด้วยกระเป๋านักเรียนใบเขื่อง...............
คือ ซิงหยู
ผัวะ ! โผละ ! โผละ !
ช่างน่ามหัศจรรย์ ทั้งที่เป็นบู๊ครั้งแรกในชิวิต แต่กระเป๋านักเรียนของซิงหยูกลับไม่เคยพลาดเป้า
โอ๊ยยยย!!!
“ หยุด ฉันเจ็บ!!” เสียงนุ่ม ๆ นั้นตวาดเธอเสียดังลั่น
“ อ๊ะ.....คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน” เมื่อลืมตามาได้แล้ว ซิงหยูก็เบิกตาอย่างตกใจ.....ก็นอกจากบรรดาอันธพาลที่ล้มระเนระนาดเรียงรายแล้ว ..... คุณหนูโจวเจวี้ยหมินก็ล้มลงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอด้วย
“ ยายบ้า คิดว่าเธอทำอะไร “
“ กะ....ก็.....ก็มาช่วยคุณหนูไงคะ “ แม้จะรู้สึกเสียใจ แต่พอเห็นหน้าตาดุ ๆ + หยิ่ง ๆ ...ซิงหยูก็เชิดหน้า
-----หนอย ! ..... คนมาช่วยแท้ ๆ ดูทำหน้าเข้าสิ จะขอบใจสักคำก็ไม่มี..... ตาเด็กอวดดี----
“ อันที่จริง คุณหนูไม่ต้องขอบคุณก็ได้นะคะ..... บริการนี้ถือว่าบวกรวมเป็น service พิเศษ จากดิฉันค่ะ “ บอกประชด ๆ
“ ขอบคุณเธอ ?....” ไจ่ไจ๋มองผู้ดูแลตรงหน้าแบบเย็นชา แต่ดวงตาติดจะหยัน
“ ทำไมฉันต้องขอบคุณเธอที่เอากระเป๋ามาฟาดหน้า !! “
“ แต่ฉันก็ช่วยทุบไอ้พวกที่เข้ามารุมทำร้ายคุณหนูด้วยเหมือนกันนี่ “ ซิงหยูแย้ง เพราะเธอรู้สึกภูมิใจมากที่สามารถล้มพวกเด็กอันธพาลได้
ไจ่ไจ๋มองซิงหยูตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ เธอว่า เธอช่วยทุบไอ้พวกนี้ลงไปกอง ?........ฉันจะบอกให้นะ ตอนที่ฉันซัดไอ้พวกนี้ลงไป เธอน่ะแหละที่เอากระเป๋ามาฟาดฉัน ถ้าจะมีใครที่โดนเธอทุบล่ะก็ ก็ฉันคนเดียวนี่แหละ “
พอรู้ความจริงเข้าดังนั้น ซิงหยูก็หน้าเจื่อน
“ เอ้อ....... อย่างนั้นหรือคะ.....ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอโทษค่ะ......... อ๊ะ ! แล้วนั่นคุณชายจะไปไหนคะ “ รีบเดินตามก้าวยาว ๆ ของคนตัวสูงกว่า เมื่อเห็นเขาหันหลังกลับไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
scene 4
“ คุณหนูจะไปไหนคะ..... นี่มันไม่น่าจะใช่ทางกลับบ้าน ? ” ซิงหยูถามในขณะที่มองไปตามไฟกระพริบเชิญชวนของบรรดา club ร้านต่าง ๆ
“ ฉันบอกเธอสักคำหรือ “ คนเดินนำหน้าพูดด้วยความเฉยชา
“ แต่ว่า นี่มันดึกแล้ว...... คุณหนูควรจะกลับบ้าน.... คุณหนูรู้หรือเปล่าคะทำอย่างนี้น่ะคุณพ่อคุณแม่จะเป็นห่วง......โอ๊ะ ! “
ซิงหยูอุทานตกใจ เมื่อจู่ ๆ คุณหนูโจวเจวี้ยหมินก็หันหลังมากระชากเธอไปดันติดชิดกำแพง
“ อย่ามาสะเออะบอกฉันว่าคนที่บ้านฉันเป็นยังไง” ดวงตาหรี่ต่ำ วาจาหยาบคาย
ซิงหยูใจเต้นไม่เป็นจังหวะ.....เธอไม่ได้กลัวเขา แต่กลับรู้สึกโกรธ
“ เลิกทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาเสียทีเถอะ คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน....... ถึงคุณจะทำแบบนี้มันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก......ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคนที่บ้านคุณน่ะเป็นอย่างไร...... แต่พ่อแม่ของคุณหนูน่ะ ต้องเป็นห่วงคุณหนูแน่ ๆ......ไหนจะลุงเกาอีก “
“ เธอพูดอะไร..... ลุงเกามาเกี่ยวอะไรด้วย “
“ ลุงเกาน่ะทุกข์ใจเรื่องคุณหนูมาก.....แกมารอรับคุณหนู แต่ก็ต้องตีรถเปล่ากลับไปทุกครั้ง .... แกกลัวว่าคุณหนูจะเป็นอันตรายก็เลยขอร้องให้ฉันตามหาคุณหนู “
“ อ๋อ .... อย่างนี้เองสินะ เธอถึงได้มาเสนอหน้าอยู่ที่นี่.... ยังไงล่ะ ลุงเกาจ้างเธอมาดูแลฉันเท่าไหร่ “
“ปละ...”
“ ยังงี้เธอก็ต้องดูแลฉันให้ถึงที่สุดสินะ... งั้นก็ตามฉันมานี่ “
ว่าแล้วก็กระชากแขนซิงหยู ไม่ออมแรง.... ซิงหยูไม่มีโอกาสปฏิเสธข้อกล่าวหา เพราะโจวเจวี้ยหมินพาเธอเดินลิ่ว ๆ ก่อนจะเลี้ยวขวับลงบันไดมุ่งหน้าสู่ ผับชื่อดัง ที่ฝังอยู่ใต้ดิน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงเพลงอึกทึก ปะปน กลับกลิ่นบุหรี่ และ กลิ่นเหล้า ชวนปวดหัว....
หลังจากโจวเจวี้ยหมิน ดึงเธอเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ .... เขาก็ผละมือจากเธอไป ทิ้งให้ซิงหยูเดินสะเปะสะปะ ด้วยดวงตายังพร่ามัว
จนกระทั่งสายตาของเธอปรับเข้ากับแสงที่สลัวรางของสถานที่ได้พอสมควรแล้วน่ะแหละ.....
ซิงหยูจึงพบว่าเธอกำลังตกอยู่ในวงล้อม ของนักเต้นที่แต่งกายด้วยชุดหนัง !!!!
-------------------
ห้องกระจกด้านบน......
“ คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน ไม่เปลี่ยนชุดก่อนเหรอคะ ” สาวสวยในชุดสุดเซ็กซี่ หิ้วชุดสูทหนังของ วาเลนติโน่ มารอท่า
แต่โจวเจวี้ยหมินมิได้ละสายตาจากเบื้องล่าง เขากระดกน้ำสีอำพันลงคอ
“ ถ้าผู้จัดการรู้ คงเคืองดิฉันน่าดูเลยนะคะ ที่ปล่อยให้แขกเข้ามาในร้านโดยใส่ชุดธรรมดา แถมยังเป็นชุดนักเรียนเสียด้วย” หล่อนเย้า เขาเล่น แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจหล่อเอาเสียเลย
สาวสวยเหลือบตามองตามสายตาเขา สู่เบื้องล่าง...... อยากรู้นักว่าอะไรสามารถดึงดูดสายตาที่เย็นชาของเขาได้
“ อ๊ะ !.... ตายจริง ใครปล่อยให้เด็กนั่นเข้ามาน่ะ..... ไม่ได้ละ ต้องบอกให้การ์ดเอาตัวออกไป “ หล่อนวี๊ดว๊าดโวยวาย
“ หล่อนมากับฉัน..... ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ ..... แล้วฉันจะให้ค่าปิดปากเธอ “
หญิงสาวหยุดชะงัก .... แม้จะลำบากใจอยู่ไม่น้อย ผับ S&M เป็นผับชั้นสูงของผู้ใหญ่ ที่ต้องการมาพักผ่อนหย่อนใจ.... ที่นี่มีกฎเหล็ก ห้ามคนอายุต่ำกว่า 25 ปีเข้ามา แถมยังต้องเป็นสมาชิกก่อนเสียด้วย .... แต่สำหรับคุณหนูไจ่ไจ๋ได้รับยกเว้นเป็นกรณีพิเศษเพราะเป็นบุตร่บุญธรรมของเจ้าของกิจการ
ที่จริงท่านเองก็สั่งพนักงานเอาไว้ว่า ห้าม ! คุณไจ่ไจ๋เข้า...... แต่เธอก็ไม่เห็นว่าตัวท่านเองจะทัดทานไจ่ไจ๋ได้.....เพราะถึงจะเป็นบุตรบุญธรรมแต่ท่านก็รักคุณไจ่ไจ๋มากเหลือเกิน..... แล้วเรื่องอะไรเธอจะขัดใจคุณไจ่ไจ๋ล่ะ แถมถ้าตามใจเธอยังจะได้รางวัลก้อนงามอีกด้วย
“ จะให้ดิฉัน พาตัวเธอขึ้นมาบนนี้ไหมคะ “ รีบเสนอตัวช่วยเหลือในทันใด
“ ไม่ต้อง !!... ปล่อยเอาไว้อย่างนั้นแหละ “
“ แต่ว่า ..... “ ทั้งมีสีหน้าสงสัย และ มีสีหน้ากังวลใจในคราวเดียวกัน..... ก็เป็นที่รู้กันอยู่ว่าสถานเริงรมย์แห่งนี้ สมาชิกจะสวมหน้ากาก ในขณะที่พนักงาน จะไม่มีหน้ากากสวม.... ซึ่งนั่นหมายถึง แขกมีสิทธิจะโอ้โลมพนักงานที่พึงพอใจ รวมถึงสามารถ off ออกไปได้หากต้องการ .... พนักงานที่อยู่ในลานแดนซ์นั้น ก็เหมือนประกาศให้แขกทราบว่าเธอยังว่างอยู่
ถึงแม้เด็กสาวที่อยู่บนลานแดนซ์นั้นจะแต่งตัวผิดตาจาก สาวพนักงานคนอื่น..... แต่ใครเล่าจะรู้ เพราะทางร้านเอง ก็เคยจัดโปรแกรมแต่งตัวเป็นสาวมัธยม สลับอารมณ์ให้แขกอยู่บ้างเป็นครั้งคราว
“ อย่างนั้นจะดีหรือคะ “
“ หมดธุระของเธอแล้ว.....ออกไปได้ “ ตัดบทสนทนาด้วยความเย็นชา และหญิงสาวก็รู้ว่าหน้าที่ของเธอสิ้นสุดลงแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตึง….ตึง.....ตึง .....ตะลึง—ตึง ๆ .....ตะลึง---ตึง ๆ.....
เสียง ซาวด์ บีทแดนซ์หนัก ๆ ทำเอาซิงหยูรู้สึกเวียนหัว ..... เธอพยายามจะก้าวเท้า แต่ไม่ว่าจะกระเถิบไปทิศใด ร่างเธอก็จะถูกผลักมายืนอยู่ที่เก่าทุกทีไป ซิงหยูเริ่มรู้สึกหวาดกลัวทุกนาทีที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้เสียแล้ว
“ คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน !....คุณหนูคะ !” เธอตัดสินใจตะโกนเรียกชื่อของเขา .... ยังไงซะก่อนจะออกไปจากสถานที่แปลกประหลาดแห่งนี้ เธอก็ควรจะพาเขากลับไปด้วย ....
“ โยกหน่อยสิครับ baby “ แล้วเสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น เขาอยู่ในชุดหนังที่ท่อนบนแทบไม่ได้ใส่อะไรนอกจากสายหนังที่พาดผ่านไหล่เปลือย แถมดวงตาเล็กหยี กับจมูกบานภายใต้หน้ากาก ชวนให้เขาดูทั้งน่ากลัวและน่ารังเกียจอย่างช่วยไม่ได้
ซิงหยูพยายามเบี่ยงตัวหลบ หันซ้ายหันขวาเพื่อจะหาทางเดิน ..... แต่ทว่ามือของเธอก็ถูกคว้าหมับ !!
“ อย่าแล่นตัวแบบนี้ซี่..... ฉันพอใจเธอนะ คืนนี้ฉัน off เธอละกัน ว่าแต่ฉันต้องจ่ายเธอเท่าไหร่เนี่ย แม่สาวมัธยมปลายใสซื่อ...แหม แค่คิดฉันก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว เด็กสาว กับ นายโหด......555555555 “
ซิงหยูตอนนี้ได้แต่ยืนอ้าปากตาค้าง .... ผู้ชายคนนี้กำลังพูดอะไร ?? สาวมัธยมปลาย ... เด็กสาว ...นายโหด ????
นี่มันเรื่องอะไรกัน ???
ในขณะที่เธอกำลังงงเป็นไก่ตาแตกอยู่นั้น ร่างของซิงหยูก็ถูกรั้งเข้าประชิดกับผู้ชายกักขฬะ ....
“ เต้นอีกเพลง...... เดี๋ยวเราค่อยไปหาความสุขด้วยกันนะจ๊ะ “
ผู้ชายคนนั้นพูดเสร็จก็ทำท่าจะจูบซิงหยู .... ตอนนี้ซิงหยูกำลังขวัญเสีย สติของเธอกำลังกระเจิงกระเจิดด้วยความตกใจ....เธอได้แต่มองริมฝีปากหนาใหญ่ที่ใกล้ใบหน้าของเธอเข้ามาทุกที
“ โอ๊ย !! “ เสียงอุทานลั่นด้วยความเจ็บปวด หน้าของผู้ชายคนนั้นแหงนเงยไปด้านหลัง
“ พวกแกทำอะไร..... ไอ้พวกบ้า ปล่อยนะโว้ย gu เป็นแขกไม่รู้หรือไง “
บอดี้การ์ดร่างใหญ่ไม่ตอบ เพียงแต่แหวกทางให้ผู้เป็นนาย.... เขาหล่อสะบัดในชุดหนังของวาเลนติโน่ที่มีไท หนังสีขาวตัดกับสีดำสนิทของเสื้อสูท
“ ผู้หญิงคนนี้เป็นสินค้าที่ผมเลือกเอาไว้แล้ว “ บอกกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเผยมือออก การ์ดอีกคนที่ประคองร่างของสาวน้อยหลวม ๆ รีบถ่ายร่างของเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเจ้านาย
“ อยากได้นังนี่ ก็บอกกันดี ๆ สิวะ ทำไมต้องใช้กำลังด้วย...... ผับนี้มันห่วยโว้ยยยยย.....ห่วย ! “ ด้วยความเสียหน้า มันจึงแสร้งโวยวายเพื่อกลบเกลื่อนความอาย
ด้านชายหนุ่มก็เคลื่อนที่เหมือนกัน เขาไม่ต้องการเป็นจุดเด่นในสายตาใคร.....
“ แล้วที่นี้ก็รู้---- “ กล่าวไม่ทันจบ เพราะพึ่งจะรู้ว่าคู่สนทนาของตนเป็นลมสลบไปเสียแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ถนนย่านท่องเที่ยวกลางคืน และ ศูนย์รวมของบรรดาเหล่าวัยรุ่น....
“ ดูสิเธอ เด็กผู้ชายคนนั้นน่ะ หล่อจริง ๆ เลยนะ ....... แต่น่าเสียดายมีแฟนเสียแล้ว “ สาว ๆที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างก็ส่งสายตาอิจฉาสาวสวย ที่เบียดตัวกระแซะแลกจูบอย่างดูดดื่มกับหนุ่มน้อยหน้าตาคมคาย อยู่ตรงบอร์ดโฆษณา
-------
“ คุณชายน่ะ ทำไมจู่ ๆ ถึงไม่ติดต่อมาล่ะคะ .... ทั้ง ๆ ที่ฉันก็อุตส่าห์บอกเลิกกับแฟนเก่าไปแล้ว “
“ แล้วฉันขอร้องให้เธอทำอย่างนั้นหรือ” บอกด้วยความเฉยชาอย่างสุด ๆ
“ คุณชายพูดอย่างนี้ หมายความว่าอย่างไรคะ....”
“ จะให้ฉันหมายความว่าอะไร......”
“ แต่ฉันรักคุณชายนะคะ...... และเพราะอย่างนั้นฉันถึงได้บอกเลิกกับเขา “
“ แล้วยังไง......ฉันไม่ได้บอกให้เธอเลิกกับผู้ชายคนนั้นนี่…”
ในขณะที่สาวสวยกำลังผงะกับความเย็นชาที่ไม่คิดมาก่อนนั้น ผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่มีอาวุธจำพวกท่อแป๊บและไม้หน้าสามก็เดินกร่างเข้ามา
“ แกใช่ไหม .... โจวเจวี้ยหมิน ..... ไอ้เด็กยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ที่บังอาจมาแย่งคู่หมั้นของลูกพี่กัง” คิงคองตัวยักษ์ตะโกนถามดังลั่น .... แต่ทว่าก็หาได้อยู่ในความสนใจของเขาไม่
ไจ่ไจ๋เดินหันหลังกลับ ไม่ใส่ใจทั้งสาวสวย ( ที่เห็นท่าไม่ดีเลยรีบหลบฉาก ) และ กลุ่มผู้ชายร่างยักษ์ใหญ่
“ ไอ้เด็กเวรนี่ !!!!....ต้องสั่งสอนให้รู้ว่าใครใหญ่เสียแล้ว พวกเราลุย !! “ สิ้นคำสั่งบรรดาลูกน้องก็พากันล้อมหน้าล้อมหลัง พลางตวัดไม้ในมือ
ฟึ่บ !
เสียงท่อนไม้แหวกอากาศ ...แต่ทว่าก็พลาดเป้า ...ไจ่ไจ๋เอี้ยวตัวหลบก่อนสะบัดปลายเท้าเข้าที่กลางลำตัวของเจ้าคิงคองยักษ์
“ อย่าทำเขาน้า....” เสียงกรีดร้องของสาวน้อยที่วิ่งมาพร้อมกับหลับหูหลับตาจู่โจมด้วยกระเป๋านักเรียนใบเขื่อง...............
คือ ซิงหยู
ผัวะ ! โผละ ! โผละ !
ช่างน่ามหัศจรรย์ ทั้งที่เป็นบู๊ครั้งแรกในชิวิต แต่กระเป๋านักเรียนของซิงหยูกลับไม่เคยพลาดเป้า
โอ๊ยยยย!!!
“ หยุด ฉันเจ็บ!!” เสียงนุ่ม ๆ นั้นตวาดเธอเสียดังลั่น
“ อ๊ะ.....คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน” เมื่อลืมตามาได้แล้ว ซิงหยูก็เบิกตาอย่างตกใจ.....ก็นอกจากบรรดาอันธพาลที่ล้มระเนระนาดเรียงรายแล้ว ..... คุณหนูโจวเจวี้ยหมินก็ล้มลงคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอด้วย
“ ยายบ้า คิดว่าเธอทำอะไร “
“ กะ....ก็.....ก็มาช่วยคุณหนูไงคะ “ แม้จะรู้สึกเสียใจ แต่พอเห็นหน้าตาดุ ๆ + หยิ่ง ๆ ...ซิงหยูก็เชิดหน้า
-----หนอย ! ..... คนมาช่วยแท้ ๆ ดูทำหน้าเข้าสิ จะขอบใจสักคำก็ไม่มี..... ตาเด็กอวดดี----
“ อันที่จริง คุณหนูไม่ต้องขอบคุณก็ได้นะคะ..... บริการนี้ถือว่าบวกรวมเป็น service พิเศษ จากดิฉันค่ะ “ บอกประชด ๆ
“ ขอบคุณเธอ ?....” ไจ่ไจ๋มองผู้ดูแลตรงหน้าแบบเย็นชา แต่ดวงตาติดจะหยัน
“ ทำไมฉันต้องขอบคุณเธอที่เอากระเป๋ามาฟาดหน้า !! “
“ แต่ฉันก็ช่วยทุบไอ้พวกที่เข้ามารุมทำร้ายคุณหนูด้วยเหมือนกันนี่ “ ซิงหยูแย้ง เพราะเธอรู้สึกภูมิใจมากที่สามารถล้มพวกเด็กอันธพาลได้
ไจ่ไจ๋มองซิงหยูตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ เธอว่า เธอช่วยทุบไอ้พวกนี้ลงไปกอง ?........ฉันจะบอกให้นะ ตอนที่ฉันซัดไอ้พวกนี้ลงไป เธอน่ะแหละที่เอากระเป๋ามาฟาดฉัน ถ้าจะมีใครที่โดนเธอทุบล่ะก็ ก็ฉันคนเดียวนี่แหละ “
พอรู้ความจริงเข้าดังนั้น ซิงหยูก็หน้าเจื่อน
“ เอ้อ....... อย่างนั้นหรือคะ.....ถ้าอย่างนั้นฉันก็ขอโทษค่ะ......... อ๊ะ ! แล้วนั่นคุณชายจะไปไหนคะ “ รีบเดินตามก้าวยาว ๆ ของคนตัวสูงกว่า เมื่อเห็นเขาหันหลังกลับไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
scene 4
“ คุณหนูจะไปไหนคะ..... นี่มันไม่น่าจะใช่ทางกลับบ้าน ? ” ซิงหยูถามในขณะที่มองไปตามไฟกระพริบเชิญชวนของบรรดา club ร้านต่าง ๆ
“ ฉันบอกเธอสักคำหรือ “ คนเดินนำหน้าพูดด้วยความเฉยชา
“ แต่ว่า นี่มันดึกแล้ว...... คุณหนูควรจะกลับบ้าน.... คุณหนูรู้หรือเปล่าคะทำอย่างนี้น่ะคุณพ่อคุณแม่จะเป็นห่วง......โอ๊ะ ! “
ซิงหยูอุทานตกใจ เมื่อจู่ ๆ คุณหนูโจวเจวี้ยหมินก็หันหลังมากระชากเธอไปดันติดชิดกำแพง
“ อย่ามาสะเออะบอกฉันว่าคนที่บ้านฉันเป็นยังไง” ดวงตาหรี่ต่ำ วาจาหยาบคาย
ซิงหยูใจเต้นไม่เป็นจังหวะ.....เธอไม่ได้กลัวเขา แต่กลับรู้สึกโกรธ
“ เลิกทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาเสียทีเถอะ คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน....... ถึงคุณจะทำแบบนี้มันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก......ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคนที่บ้านคุณน่ะเป็นอย่างไร...... แต่พ่อแม่ของคุณหนูน่ะ ต้องเป็นห่วงคุณหนูแน่ ๆ......ไหนจะลุงเกาอีก “
“ เธอพูดอะไร..... ลุงเกามาเกี่ยวอะไรด้วย “
“ ลุงเกาน่ะทุกข์ใจเรื่องคุณหนูมาก.....แกมารอรับคุณหนู แต่ก็ต้องตีรถเปล่ากลับไปทุกครั้ง .... แกกลัวว่าคุณหนูจะเป็นอันตรายก็เลยขอร้องให้ฉันตามหาคุณหนู “
“ อ๋อ .... อย่างนี้เองสินะ เธอถึงได้มาเสนอหน้าอยู่ที่นี่.... ยังไงล่ะ ลุงเกาจ้างเธอมาดูแลฉันเท่าไหร่ “
“ปละ...”
“ ยังงี้เธอก็ต้องดูแลฉันให้ถึงที่สุดสินะ... งั้นก็ตามฉันมานี่ “
ว่าแล้วก็กระชากแขนซิงหยู ไม่ออมแรง.... ซิงหยูไม่มีโอกาสปฏิเสธข้อกล่าวหา เพราะโจวเจวี้ยหมินพาเธอเดินลิ่ว ๆ ก่อนจะเลี้ยวขวับลงบันไดมุ่งหน้าสู่ ผับชื่อดัง ที่ฝังอยู่ใต้ดิน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงเพลงอึกทึก ปะปน กลับกลิ่นบุหรี่ และ กลิ่นเหล้า ชวนปวดหัว....
หลังจากโจวเจวี้ยหมิน ดึงเธอเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ .... เขาก็ผละมือจากเธอไป ทิ้งให้ซิงหยูเดินสะเปะสะปะ ด้วยดวงตายังพร่ามัว
จนกระทั่งสายตาของเธอปรับเข้ากับแสงที่สลัวรางของสถานที่ได้พอสมควรแล้วน่ะแหละ.....
ซิงหยูจึงพบว่าเธอกำลังตกอยู่ในวงล้อม ของนักเต้นที่แต่งกายด้วยชุดหนัง !!!!
-------------------
ห้องกระจกด้านบน......
“ คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน ไม่เปลี่ยนชุดก่อนเหรอคะ ” สาวสวยในชุดสุดเซ็กซี่ หิ้วชุดสูทหนังของ วาเลนติโน่ มารอท่า
แต่โจวเจวี้ยหมินมิได้ละสายตาจากเบื้องล่าง เขากระดกน้ำสีอำพันลงคอ
“ ถ้าผู้จัดการรู้ คงเคืองดิฉันน่าดูเลยนะคะ ที่ปล่อยให้แขกเข้ามาในร้านโดยใส่ชุดธรรมดา แถมยังเป็นชุดนักเรียนเสียด้วย” หล่อนเย้า เขาเล่น แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจหล่อเอาเสียเลย
สาวสวยเหลือบตามองตามสายตาเขา สู่เบื้องล่าง...... อยากรู้นักว่าอะไรสามารถดึงดูดสายตาที่เย็นชาของเขาได้
“ อ๊ะ !.... ตายจริง ใครปล่อยให้เด็กนั่นเข้ามาน่ะ..... ไม่ได้ละ ต้องบอกให้การ์ดเอาตัวออกไป “ หล่อนวี๊ดว๊าดโวยวาย
“ หล่อนมากับฉัน..... ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ ..... แล้วฉันจะให้ค่าปิดปากเธอ “
หญิงสาวหยุดชะงัก .... แม้จะลำบากใจอยู่ไม่น้อย ผับ S&M เป็นผับชั้นสูงของผู้ใหญ่ ที่ต้องการมาพักผ่อนหย่อนใจ.... ที่นี่มีกฎเหล็ก ห้ามคนอายุต่ำกว่า 25 ปีเข้ามา แถมยังต้องเป็นสมาชิกก่อนเสียด้วย .... แต่สำหรับคุณหนูไจ่ไจ๋ได้รับยกเว้นเป็นกรณีพิเศษเพราะเป็นบุตร่บุญธรรมของเจ้าของกิจการ
ที่จริงท่านเองก็สั่งพนักงานเอาไว้ว่า ห้าม ! คุณไจ่ไจ๋เข้า...... แต่เธอก็ไม่เห็นว่าตัวท่านเองจะทัดทานไจ่ไจ๋ได้.....เพราะถึงจะเป็นบุตรบุญธรรมแต่ท่านก็รักคุณไจ่ไจ๋มากเหลือเกิน..... แล้วเรื่องอะไรเธอจะขัดใจคุณไจ่ไจ๋ล่ะ แถมถ้าตามใจเธอยังจะได้รางวัลก้อนงามอีกด้วย
“ จะให้ดิฉัน พาตัวเธอขึ้นมาบนนี้ไหมคะ “ รีบเสนอตัวช่วยเหลือในทันใด
“ ไม่ต้อง !!... ปล่อยเอาไว้อย่างนั้นแหละ “
“ แต่ว่า ..... “ ทั้งมีสีหน้าสงสัย และ มีสีหน้ากังวลใจในคราวเดียวกัน..... ก็เป็นที่รู้กันอยู่ว่าสถานเริงรมย์แห่งนี้ สมาชิกจะสวมหน้ากาก ในขณะที่พนักงาน จะไม่มีหน้ากากสวม.... ซึ่งนั่นหมายถึง แขกมีสิทธิจะโอ้โลมพนักงานที่พึงพอใจ รวมถึงสามารถ off ออกไปได้หากต้องการ .... พนักงานที่อยู่ในลานแดนซ์นั้น ก็เหมือนประกาศให้แขกทราบว่าเธอยังว่างอยู่
ถึงแม้เด็กสาวที่อยู่บนลานแดนซ์นั้นจะแต่งตัวผิดตาจาก สาวพนักงานคนอื่น..... แต่ใครเล่าจะรู้ เพราะทางร้านเอง ก็เคยจัดโปรแกรมแต่งตัวเป็นสาวมัธยม สลับอารมณ์ให้แขกอยู่บ้างเป็นครั้งคราว
“ อย่างนั้นจะดีหรือคะ “
“ หมดธุระของเธอแล้ว.....ออกไปได้ “ ตัดบทสนทนาด้วยความเย็นชา และหญิงสาวก็รู้ว่าหน้าที่ของเธอสิ้นสุดลงแล้ว
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตึง….ตึง.....ตึง .....ตะลึง—ตึง ๆ .....ตะลึง---ตึง ๆ.....
เสียง ซาวด์ บีทแดนซ์หนัก ๆ ทำเอาซิงหยูรู้สึกเวียนหัว ..... เธอพยายามจะก้าวเท้า แต่ไม่ว่าจะกระเถิบไปทิศใด ร่างเธอก็จะถูกผลักมายืนอยู่ที่เก่าทุกทีไป ซิงหยูเริ่มรู้สึกหวาดกลัวทุกนาทีที่อยู่ในสถานที่แห่งนี้เสียแล้ว
“ คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน !....คุณหนูคะ !” เธอตัดสินใจตะโกนเรียกชื่อของเขา .... ยังไงซะก่อนจะออกไปจากสถานที่แปลกประหลาดแห่งนี้ เธอก็ควรจะพาเขากลับไปด้วย ....
“ โยกหน่อยสิครับ baby “ แล้วเสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น เขาอยู่ในชุดหนังที่ท่อนบนแทบไม่ได้ใส่อะไรนอกจากสายหนังที่พาดผ่านไหล่เปลือย แถมดวงตาเล็กหยี กับจมูกบานภายใต้หน้ากาก ชวนให้เขาดูทั้งน่ากลัวและน่ารังเกียจอย่างช่วยไม่ได้
ซิงหยูพยายามเบี่ยงตัวหลบ หันซ้ายหันขวาเพื่อจะหาทางเดิน ..... แต่ทว่ามือของเธอก็ถูกคว้าหมับ !!
“ อย่าแล่นตัวแบบนี้ซี่..... ฉันพอใจเธอนะ คืนนี้ฉัน off เธอละกัน ว่าแต่ฉันต้องจ่ายเธอเท่าไหร่เนี่ย แม่สาวมัธยมปลายใสซื่อ...แหม แค่คิดฉันก็แทบจะทนไม่ไหวแล้ว เด็กสาว กับ นายโหด......555555555 “
ซิงหยูตอนนี้ได้แต่ยืนอ้าปากตาค้าง .... ผู้ชายคนนี้กำลังพูดอะไร ?? สาวมัธยมปลาย ... เด็กสาว ...นายโหด ????
นี่มันเรื่องอะไรกัน ???
ในขณะที่เธอกำลังงงเป็นไก่ตาแตกอยู่นั้น ร่างของซิงหยูก็ถูกรั้งเข้าประชิดกับผู้ชายกักขฬะ ....
“ เต้นอีกเพลง...... เดี๋ยวเราค่อยไปหาความสุขด้วยกันนะจ๊ะ “
ผู้ชายคนนั้นพูดเสร็จก็ทำท่าจะจูบซิงหยู .... ตอนนี้ซิงหยูกำลังขวัญเสีย สติของเธอกำลังกระเจิงกระเจิดด้วยความตกใจ....เธอได้แต่มองริมฝีปากหนาใหญ่ที่ใกล้ใบหน้าของเธอเข้ามาทุกที
“ โอ๊ย !! “ เสียงอุทานลั่นด้วยความเจ็บปวด หน้าของผู้ชายคนนั้นแหงนเงยไปด้านหลัง
“ พวกแกทำอะไร..... ไอ้พวกบ้า ปล่อยนะโว้ย gu เป็นแขกไม่รู้หรือไง “
บอดี้การ์ดร่างใหญ่ไม่ตอบ เพียงแต่แหวกทางให้ผู้เป็นนาย.... เขาหล่อสะบัดในชุดหนังของวาเลนติโน่ที่มีไท หนังสีขาวตัดกับสีดำสนิทของเสื้อสูท
“ ผู้หญิงคนนี้เป็นสินค้าที่ผมเลือกเอาไว้แล้ว “ บอกกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ก่อนจะเผยมือออก การ์ดอีกคนที่ประคองร่างของสาวน้อยหลวม ๆ รีบถ่ายร่างของเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเจ้านาย
“ อยากได้นังนี่ ก็บอกกันดี ๆ สิวะ ทำไมต้องใช้กำลังด้วย...... ผับนี้มันห่วยโว้ยยยยย.....ห่วย ! “ ด้วยความเสียหน้า มันจึงแสร้งโวยวายเพื่อกลบเกลื่อนความอาย
ด้านชายหนุ่มก็เคลื่อนที่เหมือนกัน เขาไม่ต้องการเป็นจุดเด่นในสายตาใคร.....
“ แล้วที่นี้ก็รู้---- “ กล่าวไม่ทันจบ เพราะพึ่งจะรู้ว่าคู่สนทนาของตนเป็นลมสลบไปเสียแล้ว
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น