ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : .Scene 2 .
scene 2
“ ขณะนี้เรากำลังอยู่ในที่เกิดเหตุนะคะท่านผู้ชม เบื้องหลังของดิฉันคือสนามกีฬาเก่าที่อยู่ในระหว่างรื้อถอน , แต่บัดนี้ มันได้ถูกเผาไหม้ไปเกือบหมด โดยที่ทุกคนในบริเวณนี้ยืนยันว่าไม่ได้มีเหตุไฟไหม้แต่อย่างใด , ผู้บังเอิญเห็นเหตุการณ์เล่าว่า มีแค่แสงสีขาวสว่างวาบ แล้วทุกอย่างก็ถูกเผาเป็นจุล ”
ผู้เห็นเหตุการณ์ : ( เป็นเด็กพังก์ ทั้งปาก คาง จมูก คิ้ว ต่างก็เต็มไปด้วยรูและตุ้มมากมาย )
“ ครับ ผมอยู่ตรงนู้น ( ชี้ไปที่ร้านสะดวกซื้อ ตรงมุมถนน) กำลังจะไปหาอะไรกิน แล้วผมก็เห็นแสงเรือง ๆ จากที่นี่ ยังนึกว่าตาฝาดไป หรือไม่ก็เป็นแสงฟ้าแลบ แต่ว่าพอกระพริบตาอีกที สนามกีฬาก็หายไปแล้ว มีแต่เถ้าถ่าน มันฟุ้งขึ้นเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ …ใหญ่มากจริง ๆ เลยครับ ”
มีเสียงขานรับว่า ใช่ ๆ ๆ ๆ จากเด็กพังก์ อีกหลายคน
“ เหลวไหลน่ะ….ไอ้เด็กพวกนี้ ก็แค่กุข่าวเพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้น ” นายตำรวจวัยลางคน นิ่วหน้าดุ พลางดันทั้งผู้สื่อข่าวและเด็กพังก์ให้ออกจากที่เกิดเหตุ
ผู้สื่อข่าว : “ อาจไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเหตุการณ์ตามคำบอกเล่าเป็นจริงหรือเท็จ … แต่ทว่า การบาดเจ็บสาหัส และการเสียชีวิตของกรรมกรที่ทำงานกะพิเศษเมื่อคืนนี้ ก็ยังคงสร้างความคลางแคลงใจให้กับคนทั้งประเทศ ”
( ทั้งหมด คือ ภาพข่าวที่อยู่ในจอทีวี )
ริว แตะรีโมทเพื่อเปลี่ยนช่อง ทุก ๆ ช่องต่างก็นำเสนอเหตุการณ์ดังกล่าว
เขาเดินไปที่ริมหน้าต่าง…..นึกถึงคนไข้ เคสด่วนที่เข้ามาเมื่อคืนวาน
สภาพคนไข้เมื่อมาถึงใหม่ๆ ทั่วทั้งร่างกายมีเพียงแผลพุพองสีแดงเหมือนโดนน้ำร้อนลวก แต่แค่เวลาไม่กี่นาทีผิวหนังคนไข้ก็เริ่มไหม้เป็นสีดำและลุกลามไปทั่วกว่าจะเข็นเตียงถึงห้อง ICU ร่างของคนไข้ก็ไหม้เกรียมเป็นตอตะโก สร้างความงุนงงให้กับทีมแพทย์เป็นอย่างมาก
Trudd….Trudd….Trudd… ( เสียงโทรศัพท์ของริวดังขึ้น)
---------- ผู้โทรมาคือ ซุย
“ ที่นี่มันแย่กว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก แทบไม่เหลือซากเลย ” ซุยเตะเท้าเข้ากับซากเสาที่ถูกเผาเกรียม ผลคือ ฝุ่นละอองของเสาฟุ้งกระจัดกระจาย
“ ใช่ …ไม่มีร่องรอยของกาลี ” ซุยยังคงเดินสำรวจเรื่อยไป แล้วเขาก็สะดุดตากับบางอย่าง
……………….. เกร็ดกระจกสีดำ ?!? ………………….
มันตกกระจายเกลื่อนเป็นวงไม่ใหญ่มาก แต่ก็ไม่เล็กนัก…..ดูโดยผิวเผินแล้วมันก็คล้ายกระจกสีดำธรรมดา , แต่ว่า ..... ถ้าพิจารณาดูให้ดีแล้ว , มันเหมือนผลึกแก้วที่มีการ cutting เป็นทรงแปดเหลี่ยมมากกว่า …… สิ่งนี้ สร้างความประหลาดใจให้กับเขา.....ซุยเอื้อมมือจะไปเก็บ แต่ทว่า……
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!
“ ใช่จริง ๆ ด้วย ฮานาบิกิ….ซุยยยยยยยยยยยยยยย ! ” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความดีใจ ไม่คาดคิดว่าจะมาเจอ idol ขวัญใจแถว ๆ นี้ แล้วใช้เวลาไม่ถึงนาที ฝูงอิสตรีก็มารวมตัวกันด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
ซุยไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากต้องวิ่งหนี
ห่างออกไปไม่ไกล กรงเล็บสีดำสนิทบนผิวหนังขรุขระคล้ายสัตว์เลื้อยคลานค่อย ๆ หดกลับคืนและจมหายไปในเงาที่ทอดยาวของซากตึกในที่สุด
------------------------------------------
โรงเรียน :
ภายในโถงประชุม นักเรียนยืนเข้าแถว มีเสียงพุดคุยกันจ้อกแจ้กจอแจ ….. ส่วนใหญ่ก็พูดถึงข่าวไฟไหม้ประหลาด
แต่กลุ่มเด็กสาว ที่ส่งเสียงกรี๊ดเป็นระยะๆ อยู่นั้น พวกเธอกำลังพูดคุยถึงเหตุการณ์ที่ได้เจอ ฮานาบิกิ ซุย idol ขวัญใจตัวเป็น ๆ กันอยู่
มิกะ ขยับแว่นไปมา ….. เธอเองก็ชอบ ฮานาบิกิ ซุย มากเหมือนกัน
“ อะแฮ่ม….อะแฮ่ม….” ครูใหญ่หัวล้านเปิดไมค์ แล้วกระแอมเพื่อเรียกความสนใจ….. นักเรียนเบาเสียงลง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่หยุดคุย
“ เงียบ ๆ กันหน่อยนักเรียน วันนี้ครูมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ เนื่องจากเมื่อวานมีเหตุไฟไหม้ที่สนามกีฬาเก่าหลังโรงเรียนของเรา ครูจึงประกาศห้ามมิให้นักเรียนเข้าใกล้บริเวณนั้นอีก ” นักเรียนบางส่วนส่งเสียงฮือฮาแสดงความไม่พอใจ , เพราะรู้กันอยู่ว่ามันเป็นเส้นทางลัดที่ถูกใช้ไปสถานีรถไฟฟ้าที่อยู่ห่างไปไม่กี่ช่วงตึก
“ เอาล่ะ เงียบ ๆ …. นอกจากนั้นครูยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เนื่องจากครูชีวของเราคนก่อนได้ลาออกไป…..ตอนนี้เราได้ครูคนใหม่มาแทนเรียบร้อยแล้ว….. .....ขอแนะนำ…..”
ทุกเสียงเงียบลง รองเท้าหนังก้าวขึ้นมายืนข้างแท่นปรัม….
“ คุณครู ไฮบาระ โชว ”
เสียงปรบมือดังขึ้น มีเสียงฮือฮาจากกลุ่มนักเรียนสาว …….โชวเพียงแต่ยิ้มมุมปาก ดวงตาสีดำสนิทของเขาระยับพราว
“ สวัสดีครับ ผมไฮบาระ โชว ขอฝากตัวด้วยนะครับ “ เสียงทุ้มนุ่มก้องกังวาน เขากวาดตามองไปยังนักเรียนโดยทั่ว เพียงเพื่อจะหาคนเพียงคนหนึ่ง ...... เพียงคนเดียวเท่านั้น .....
...........ไฮบาระ มิกะ……….
(มีรอยยิ้มแพรวพรายแตะอยู่บนปากอิ่มสวยของชายหนุ่ม)
มิกะ อึ้งตะลึงอยู่กับที่ เธอเหมือนโดนมนต์สะกด ณ ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาปรากฏตัว…..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ ขณะนี้เรากำลังอยู่ในที่เกิดเหตุนะคะท่านผู้ชม เบื้องหลังของดิฉันคือสนามกีฬาเก่าที่อยู่ในระหว่างรื้อถอน , แต่บัดนี้ มันได้ถูกเผาไหม้ไปเกือบหมด โดยที่ทุกคนในบริเวณนี้ยืนยันว่าไม่ได้มีเหตุไฟไหม้แต่อย่างใด , ผู้บังเอิญเห็นเหตุการณ์เล่าว่า มีแค่แสงสีขาวสว่างวาบ แล้วทุกอย่างก็ถูกเผาเป็นจุล ”
ผู้เห็นเหตุการณ์ : ( เป็นเด็กพังก์ ทั้งปาก คาง จมูก คิ้ว ต่างก็เต็มไปด้วยรูและตุ้มมากมาย )
“ ครับ ผมอยู่ตรงนู้น ( ชี้ไปที่ร้านสะดวกซื้อ ตรงมุมถนน) กำลังจะไปหาอะไรกิน แล้วผมก็เห็นแสงเรือง ๆ จากที่นี่ ยังนึกว่าตาฝาดไป หรือไม่ก็เป็นแสงฟ้าแลบ แต่ว่าพอกระพริบตาอีกที สนามกีฬาก็หายไปแล้ว มีแต่เถ้าถ่าน มันฟุ้งขึ้นเป็นลูกบอลขนาดใหญ่ …ใหญ่มากจริง ๆ เลยครับ ”
มีเสียงขานรับว่า ใช่ ๆ ๆ ๆ จากเด็กพังก์ อีกหลายคน
“ เหลวไหลน่ะ….ไอ้เด็กพวกนี้ ก็แค่กุข่าวเพื่อเรียกร้องความสนใจเท่านั้น ” นายตำรวจวัยลางคน นิ่วหน้าดุ พลางดันทั้งผู้สื่อข่าวและเด็กพังก์ให้ออกจากที่เกิดเหตุ
ผู้สื่อข่าว : “ อาจไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าเหตุการณ์ตามคำบอกเล่าเป็นจริงหรือเท็จ … แต่ทว่า การบาดเจ็บสาหัส และการเสียชีวิตของกรรมกรที่ทำงานกะพิเศษเมื่อคืนนี้ ก็ยังคงสร้างความคลางแคลงใจให้กับคนทั้งประเทศ ”
( ทั้งหมด คือ ภาพข่าวที่อยู่ในจอทีวี )
ริว แตะรีโมทเพื่อเปลี่ยนช่อง ทุก ๆ ช่องต่างก็นำเสนอเหตุการณ์ดังกล่าว
เขาเดินไปที่ริมหน้าต่าง…..นึกถึงคนไข้ เคสด่วนที่เข้ามาเมื่อคืนวาน
สภาพคนไข้เมื่อมาถึงใหม่ๆ ทั่วทั้งร่างกายมีเพียงแผลพุพองสีแดงเหมือนโดนน้ำร้อนลวก แต่แค่เวลาไม่กี่นาทีผิวหนังคนไข้ก็เริ่มไหม้เป็นสีดำและลุกลามไปทั่วกว่าจะเข็นเตียงถึงห้อง ICU ร่างของคนไข้ก็ไหม้เกรียมเป็นตอตะโก สร้างความงุนงงให้กับทีมแพทย์เป็นอย่างมาก
Trudd….Trudd….Trudd… ( เสียงโทรศัพท์ของริวดังขึ้น)
---------- ผู้โทรมาคือ ซุย
“ ที่นี่มันแย่กว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก แทบไม่เหลือซากเลย ” ซุยเตะเท้าเข้ากับซากเสาที่ถูกเผาเกรียม ผลคือ ฝุ่นละอองของเสาฟุ้งกระจัดกระจาย
“ ใช่ …ไม่มีร่องรอยของกาลี ” ซุยยังคงเดินสำรวจเรื่อยไป แล้วเขาก็สะดุดตากับบางอย่าง
……………….. เกร็ดกระจกสีดำ ?!? ………………….
มันตกกระจายเกลื่อนเป็นวงไม่ใหญ่มาก แต่ก็ไม่เล็กนัก…..ดูโดยผิวเผินแล้วมันก็คล้ายกระจกสีดำธรรมดา , แต่ว่า ..... ถ้าพิจารณาดูให้ดีแล้ว , มันเหมือนผลึกแก้วที่มีการ cutting เป็นทรงแปดเหลี่ยมมากกว่า …… สิ่งนี้ สร้างความประหลาดใจให้กับเขา.....ซุยเอื้อมมือจะไปเก็บ แต่ทว่า……
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!
“ ใช่จริง ๆ ด้วย ฮานาบิกิ….ซุยยยยยยยยยยยยยยย ! ” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความดีใจ ไม่คาดคิดว่าจะมาเจอ idol ขวัญใจแถว ๆ นี้ แล้วใช้เวลาไม่ถึงนาที ฝูงอิสตรีก็มารวมตัวกันด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
ซุยไม่สามารถทำอะไรได้ นอกจากต้องวิ่งหนี
ห่างออกไปไม่ไกล กรงเล็บสีดำสนิทบนผิวหนังขรุขระคล้ายสัตว์เลื้อยคลานค่อย ๆ หดกลับคืนและจมหายไปในเงาที่ทอดยาวของซากตึกในที่สุด
------------------------------------------
โรงเรียน :
ภายในโถงประชุม นักเรียนยืนเข้าแถว มีเสียงพุดคุยกันจ้อกแจ้กจอแจ ….. ส่วนใหญ่ก็พูดถึงข่าวไฟไหม้ประหลาด
แต่กลุ่มเด็กสาว ที่ส่งเสียงกรี๊ดเป็นระยะๆ อยู่นั้น พวกเธอกำลังพูดคุยถึงเหตุการณ์ที่ได้เจอ ฮานาบิกิ ซุย idol ขวัญใจตัวเป็น ๆ กันอยู่
มิกะ ขยับแว่นไปมา ….. เธอเองก็ชอบ ฮานาบิกิ ซุย มากเหมือนกัน
“ อะแฮ่ม….อะแฮ่ม….” ครูใหญ่หัวล้านเปิดไมค์ แล้วกระแอมเพื่อเรียกความสนใจ….. นักเรียนเบาเสียงลง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่หยุดคุย
“ เงียบ ๆ กันหน่อยนักเรียน วันนี้ครูมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบ เนื่องจากเมื่อวานมีเหตุไฟไหม้ที่สนามกีฬาเก่าหลังโรงเรียนของเรา ครูจึงประกาศห้ามมิให้นักเรียนเข้าใกล้บริเวณนั้นอีก ” นักเรียนบางส่วนส่งเสียงฮือฮาแสดงความไม่พอใจ , เพราะรู้กันอยู่ว่ามันเป็นเส้นทางลัดที่ถูกใช้ไปสถานีรถไฟฟ้าที่อยู่ห่างไปไม่กี่ช่วงตึก
“ เอาล่ะ เงียบ ๆ …. นอกจากนั้นครูยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เนื่องจากครูชีวของเราคนก่อนได้ลาออกไป…..ตอนนี้เราได้ครูคนใหม่มาแทนเรียบร้อยแล้ว….. .....ขอแนะนำ…..”
ทุกเสียงเงียบลง รองเท้าหนังก้าวขึ้นมายืนข้างแท่นปรัม….
“ คุณครู ไฮบาระ โชว ”
เสียงปรบมือดังขึ้น มีเสียงฮือฮาจากกลุ่มนักเรียนสาว …….โชวเพียงแต่ยิ้มมุมปาก ดวงตาสีดำสนิทของเขาระยับพราว
“ สวัสดีครับ ผมไฮบาระ โชว ขอฝากตัวด้วยนะครับ “ เสียงทุ้มนุ่มก้องกังวาน เขากวาดตามองไปยังนักเรียนโดยทั่ว เพียงเพื่อจะหาคนเพียงคนหนึ่ง ...... เพียงคนเดียวเท่านั้น .....
...........ไฮบาระ มิกะ……….
(มีรอยยิ้มแพรวพรายแตะอยู่บนปากอิ่มสวยของชายหนุ่ม)
มิกะ อึ้งตะลึงอยู่กับที่ เธอเหมือนโดนมนต์สะกด ณ ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาปรากฏตัว…..
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น