ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : scene 6(ต่อ)- scene 7
เสียงเพลง พร้อมกับแสงสีน่าเวียนหัว สาดไล่วิบวับไปทั่วเพดานสีดำสนิท
โจวเจวี้ยหมินนั่งจิบว้อดก้า มองเหม่อไปเบื้องล่าง......
สถานที่แห่งนี้ ถูกมองว่าเป็นสถานที่ ที่ไม่ดีไม่งามนักต่อศีลธรรม.....
แต่ก็นั่นแหละหากเปรียบเทียบกับหลุมดำแห่งความมืดมิดในใจคนนั้น สถานที่แห่งนี้ก็อาจนับได้ว่าเป็นสีที่ซีดจางกว่ามากนัก
ยุคสมัยที่พัฒนาขึ้น เศรษฐกิจที่เจริญรุ่งเรือง ที่นักเศรษฐศาสตร์ทั้งหลายกล่าวกันเอาไว้ว่าได้ยกระดับคุณภาพชีวิตของคนมากขึ้นอย่างท่วมท้น.... แต่จิตใจของผู้คนในสังคมที่รุ่งเรืองนั้นกลับดูเหมือนจะเดินสวนทางกลับคำกล่าวอ้างดังกล่าว…. โดยเฉพาะคนที่ร่ำรวย ทั้งที่คนกลุ่มนี้น่าจะมีระดับคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าใคร..... แต่เชื่อเถอะว่า มากกว่าครึ่งที่คนกลุ่มนี้มีปัญหาภาวะทางอารมณ์และสังคม เกินกว่าที่ใครจะคาดคิด..... และบางคนก็มีหลุมดำในใจ จนยากจะหยั่งถึง เยียวยา
ความคิดบางอย่างฉายฉาบอยู่ในแววตานิ่งสนิทของโจวเจี้ยหมิน ... มีรอยยิ้มเย็นชาปรากฎขึ้น....
เป็นเรื่องบังเอิญอย่างมากที่ได้เจอศัตรูเก่าในอดีต..... สมาชิกกลุ่มนางฟ้า
เหวินเหวิน เจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์อันแสนสุขกับเจ้าบ่าวหน้าโง่...... โดยหารู้ไม่ว่าหล่อนมิใช่สาวพรมจารีย์
ในคืนก่อนจะแต่งงานหล่อนมาฉลองพิธีสละโสดแห่งนี้ ..... ในสังคมเหวินเหวินแสร้งทำเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วหล่อนเป็นนักล่าผู้ชายฝีมือฉกาจ..... โจวเจวี้ยหมินส่งภาพถ่ายกิจกรรมที่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็คงจะรับได้ยาก ไปยังว่าทีสามีของเหวินเหวิน.....แน่นอนเจ้าบ่าวล้มพิธีแต่งงานที่จะมีในวันรุ่งขึ้นทันที แต่ก็เป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่เปิดเผยถึงเหตุผลว่าทำไมจึงได้ยกเลิกพิธีวิวาห์สายฟ้าแลบนั้น...... ด้านเหวิน ๆ ที่ไม่สามารถทนอับอายกับคำนินทาได้ จึงต้องระเห็จไปอยู่เมืองนอก
แล้วก็ สีเสินหยาง ....
โจวเจวี้ยหมินรู้สึกบางสิ่งบางอย่างยังคงรบกวนจิตใจเขา ... การเจอกับสีเสินหยางเป็นอะไรที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน
การเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนมัธยมที่เงินเดือนไม่กี่พันเหรียญดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่สีเสินหยางควรจะเป็น.....
แล้วต่อมาเขาจึงทราบว่า เหตุใดลูกสาวอธิบดีกรมตำรวจที่ทรงอิทธิพลที่สุด จึงได้ลดตัวมาทำงานประเภทที่กลุ่มนางฟ้าเคยกล่าวว่ามันกระจอกสิ้นดี.... ก็เพราะว่าพ่อของหล่อนถูกจับเข้าคุกด้วยข้อหาคอรัปชั่น ทรัพย์สินทุกอย่างถูกยึด .. และการเป็นอาจารย์ในโรงเรียนมัธยมดูเหมือนจะเป็นทางออกที่สวยงามและทรงเกียรติที่สุดสำหรับเจ้าหล่อน
สำหรับการแก้แค้นสีเสินหยางนั้นเป็นไปอย่างง่ายดาย แค่ระบุตัวหล่อนผู้มีภาพพจน์เพียบพร้อมที่สุดให้มาเป็นผู้ดูแลเขานั้นเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล.....แต่ทว่าสีเสินหยางคนใหม่ได้สร้างความสับสนแก่โจวเจวี้ยหมิน.... หล่อนไม่หลงเหลือเค้าคราบหญิงสาวผู้เย่อหยิ่ง ดูถูกผู้คน ... ในทางตรงกันข้ามหล่อนกลับดูอบอุ่น อ่อนโยน และมีความเข้าอกเข้าใจในทุกปัญหาของนักเรียนของหล่อน.... แต่ยิ่งหล่อนเปลี่ยนแปลงมากเท่าไหร่ ยิ่งอ่อนโยนมากเพียงใด..... ก็ยิ่งทำให้เขาหวนระลึกได้ว่าการแสดงฉาบหน้าของกลุ่มนางฟ้าแบบนี้นั่นเอง ที่ใช้ทำร้ายเขา และ เหยื่อของพวกหล่อนมาแล้วนับไม่ถ้วน
ดังนั้นโจวเจวี้ยหมิน จึงวางแผนจ้างผู้ชายคนหนึ่ง ทำให้หล่อนตกหลุมรัก..... และให้ผู้ชายคนนั้นชวนสีเสินหยางเข้ามามีความสัมพันธ์ในอาคารเรียนส่วนตัวของเขา ...จากนั้นก็ใช้การแคปภาพนิ่งจากกล้องที่ถูกซ่อนเอาไว้ ตัดต่อภาพให้เป็นใบหน้าของเขา แล้วส่งภาพเหล่านั้นไปให้บอร์ดบริหาร ... แค่นี้ชีวิตอาจารย์ของสีเสินหยางก็จบสะบั้นลงอย่างง่ายดาย....
ทั้ง ๆ ที่เป็นดังความต้องการของเขาทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกประหลาดบางอย่างยังคงสะกิดอยู่ในใจของเขา
โจวเจวี้ยหมินกระดกว้อดก้าลงคออีกอึก ไม่ต้องการคิดถึงความรู้สึกนั้น.....เขายืดกายสูงขึ้น บางทีเขาควรจะไปสมทบกับเจี้ยนหาวในงานปาร์ตี้น่าเบื่อนั่น.... แต่แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับร่าง ๆ หนึ่ง
หล่อนดูไม่แตกต่างจากสาวบริการที่นี่เลย หากเขาไม่จะไม่เคยเห็นหล่อนมาก่อน.... แต่ดูเหมือนว่าทั้งหน้าตาและร่างกายแบบบางนั้นจะตราติดอยู่ในห้วงคำนึงของเขาตลอดเวลา..... หลิว ซิงหยู ( ดวงตาโจวเจวี้ยหมินหรี่ลง ) หล่อนมาทำอะไรที่นี่ !!
++++++++++++++++++++++++++++++
Scene 7
เสียงเพลงอึกทึก และ กลิ่นบุหรี่ตลบอบอวล จนซิงหยูกระอักไออยู่หลายครั้ง....
เธอพยายามเดินเลี่ยงไม่ให้เป็นจุดเด่นในสายตาใคร ๆ .... จากประสบการณ์ การมาที่นี้ครั้งที่แล้ว ทำให้เธอพยายามแฝงกายเข้ากับเงามืดให้มากที่สุด.... ซิงหยูใจเต้นตึกตักทุกครั้งที่สามารถเอาตัวรอดจากมือของผู้เป็นลูกค้าได้อย่างหวุดหวิด เธอแทบไม่เชื่อตัวเองเหมือนกันว่าจะสามารถงัดเอาสิ่งที่เขาเรียกว่า จริตมารยาหญิง ออกมาใช้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ซิงหยูพยายามจะสอดส่ายสายตาหา คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน แต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่ปลายผมของเขาด้วยซ้ำ... บางทีเธอควรจะถามเอาจากสาวบริการรุ่นพี่ดีกว่า..... นั่นไง ผู้หญิงดัดผมฟูฟ่องจนเหมือนใส่วิกมากกว่าเป็นผมจริง ๆ … หล่อนหน้าตาบูดบึ้งและจุดบุหรี่ขึ้นสูบอย่างหงุดหงิด
“ เอ้อ.... สวัสดีค่ะพี่สาว”
ผู้หญิงคนนั้นหันมามอง.... และเริ่มไล่จากเท้าจรดหัวของซิงหยูอีกครั้ง ก่อนจะเบะปากอย่างไม่สบอารมณ์
“ มาใหม่อีกแล้วล่ะสิ... เด็กของใครล่ะหล่อน ”
“ เอ้อ.... ไม่ทราบว่า คุณหนู เอ๊ย! …. จะไปพบคุณโจวเจวี้ยหมินได้ที่ไหนคะ”
คราวนี้ผู้หญิงคนนั้นหันกลับมามองหล่อนด้วยสายตาประเมินอย่างสนอกสนใจ
“ คุณชายโจวเจวี้ยหมิน ?? …. หล่อนเป็นเด็กของคุณชายโจวเจวี้ยหมินงั้นหรือ”
ซิงหยูไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้คุยเรื่องอะไร อาจเป็นเพราะเพลงที่เปิดดังจนแก้วหูแทบระเบิดนี่ก็ได้ ที่ทำให้การสื่อสารของพวกเธอไม่สมบูรณ์ แต่ก็เอาเหอะ ขอแค่ผู้หญิงคนนี้ตอบคำถามที่เธอต้องการก็เพียงพอ
“ คุณชายนัดให้ไปพบเป็นการส่วนตัวน่ะค่ะ”
หญิงสาวคนนั้นมองซิงหยูด้วยดวงตาสงสัยใคร่รู้
--- ผู้หญิงคนนี้คงเป็นคู่ขาของคุณชายน้อยกระมัง น่าแปลก ปกติแล้วคุณชายจะไม่ยุ่งกับเด็กของที่นี่ .... ยิ่งมามีสัมพันธ์ลึกซึ้งในสถานที่แบบนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่นิสัยของคุณชายเลย....ผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรเป็นพิเศษแน่ ๆ ---
“ คุณชายนั่งอยู่ที่ห้องกระจก VIP ด้านบน...” ชี้ไปยังโดมที่ยื่นออกมาเหมือนชั้นลอย มันเป็นกระจกมิลลิเนี่ยมที่สะท้อนภาพเบื้องล่าง แต่กลับไม่เห็นถึงห้องที่อยู่เบื้องหลังนั้นเลย
ซิงหยูพยักหน้าขอบคุณก่อนจะเดินตรงดิ่งไปยังบันไดด้านซ้ายทีมีการ์ดหุ่นล่ำยืนจังก้าเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ถึงสองนาย
หญิงสาวผู้นั้นยังคงมองตามอย่างสงสัย....
--- ทำไมหล่อนถึงขึ้นบันไดของลูกค้านะ ....ไม่รู้หรือไงว่าต้องไปขึ้นบันไดวนด้านหลัง ??---
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ซิงหยูค่อย ๆ ก้าวขึ้นบันไดทีละขั้นอย่างระมัดระวัง.... เพราะทางขึ้นนี้มืดมาก มีเพียงแสงไฟสีม่วงสาดอยู่ในแท่งบันได
ถ้าเป็น ณ เวลาอื่นซิงหยูอาจนึกนิยมชมชอบเจ้าของความคิดครีเอทชิ้นนี้ .... แต่ทว่าในยามที่ความหวั่นกลัวสั่นคลอนประสาท บวกกับความมืด ทำให้เธอไม่นึกชอบใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเอาเสียเลย
ซิงหยูสูดลมหายใจเข้าลึกภายในปอด
--- เอาน่ะ เราก็เก่งมากแล้ว ที่มาได้ถึงตอนนี้ .... หลังจากนี้ก็เพียงหาคุณหนูโจวเจวี้ยหมินให้พบ อธิบายถึงสถานการณ์ และชี้แจงด้วยเหตุและผล คุณหนูน่ะลึก ๆ แล้วก็ต้องเป็นเด็กที่น่ารักและอ่อนโยนแน่ ๆ ... อื้อม สู้เขานะซิงหยู ---
พยักหน้าให้กำลังใจตัวเอง แล้วก็ก้าวเดินขึ้นบันได
ควับ !--- ฟึ่บ !
อย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบางของซิงหยูถูกใครบางคนฉุดเข้าไปประชิดอก... แวบแรกหัวใจของเธอระรัวราวตีกลอง แล้วจึงรีบตั้งสติอย่างเร็วไว
เธอรับมือกับสถานการณ์แบบนี้มาแล้วนับตั้งแต่ผ่านประตูบานนั้นเข้ามา ครั้งนี้เธอก็ต้องรับมือได้ !
ซิงหยูทำตัวอ่อน แสร้งพิงร่างเข้ากับร่างของชายผู้นั้นอย่างเต็มอกเต็มใจ ก่อนจะโอบมือรอบต้นคอเขา เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจผ่าวร้อนที่ไล้อยู่ต้นคอ....
“ ใจเย็น ๆ สิคะเฮีย... ไม่ต้องรีบร้อนตะกรุมตะกรามก็ได้นะ....เดี๋ยวหนูก็ช้ำหมดกันพอดี” ชะม้ายตาขึ้นอย่างคิดว่าหวานที่สุด พลางคิดถึงบทพูดเพื่อพาตัวเองรอดจากสถานการณ์นี้ต่อไป
“ เอางี้ ดีไหมคะเฮีย เข้าไปรอหนูในห้องก่อน ... หนูขอไปทำธุระแป๊บนึง เดี๋ยวจะตามเข้าไป ” โน้มน้าว พลางไล้มือลงมาตามคอปกเสื้อ ซอนมือเข้าไปใต้อกด้วยกิริยาเซ็กซี่ จุดมุ่งหมายก็เพื่อจะผลักเขาออก..... แต่แล้วซิงหยูก็ต้องตื่นตระหนก เมื่อพบว่าภายใต้มือของเธอ มิได้มีอาภรณ์อื่นใด นอกเสียจากกล้ามเนื้อแข็ง ๆ ของเจ้าของร่าง....ซิงหยูชักมือกลับ แต่มันก็สายเกินไป กิริยายั่วยวนของเธอผลักดันให้เกิดสถานการณ์ที่เธอหวั่นกลัวมากที่สุด
ซิงหยูได้ยินเสียงคำรามเบา ๆ แปลก ๆ ก่อนที่ชายคนนนั้นจะฝังหน้าลงมายังต้นคอของเธอ มือหนาหนักตะโบมโลมไล้ไปตามร่างกาย
“ มะ –“ คำปฎิเสธของเธอถูกกลืนหาย ราวกับว่าฝ่ายตรงข้ามสามารถกลืนกินคำพูดของเธอได้
จูบที่ร้อนแรงแปลกใหม่นี้ไม่เหมือนกับจูบที่เธอเคยได้รับมาจากคุณชายโจวเจวี้ยหมิน... มันสร้างความรู้สึกร้อนรุ่มราวกับตกอยู่ในเปลวไฟ...ความผ่าวร้อนเหมือนจะสามารถแทรกซึมไปทั่วร่างกายแผ่กระจายไปยังเสื้อผ้า.......แล้ว .... จู่ ๆ เปลวไฟนั้นก็ดับวูบ พร้อม ๆ กับสติของเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โจวเจวี้ยหมินนั่งจิบว้อดก้า มองเหม่อไปเบื้องล่าง......
สถานที่แห่งนี้ ถูกมองว่าเป็นสถานที่ ที่ไม่ดีไม่งามนักต่อศีลธรรม.....
แต่ก็นั่นแหละหากเปรียบเทียบกับหลุมดำแห่งความมืดมิดในใจคนนั้น สถานที่แห่งนี้ก็อาจนับได้ว่าเป็นสีที่ซีดจางกว่ามากนัก
ยุคสมัยที่พัฒนาขึ้น เศรษฐกิจที่เจริญรุ่งเรือง ที่นักเศรษฐศาสตร์ทั้งหลายกล่าวกันเอาไว้ว่าได้ยกระดับคุณภาพชีวิตของคนมากขึ้นอย่างท่วมท้น.... แต่จิตใจของผู้คนในสังคมที่รุ่งเรืองนั้นกลับดูเหมือนจะเดินสวนทางกลับคำกล่าวอ้างดังกล่าว…. โดยเฉพาะคนที่ร่ำรวย ทั้งที่คนกลุ่มนี้น่าจะมีระดับคุณภาพชีวิตที่ดีกว่าใคร..... แต่เชื่อเถอะว่า มากกว่าครึ่งที่คนกลุ่มนี้มีปัญหาภาวะทางอารมณ์และสังคม เกินกว่าที่ใครจะคาดคิด..... และบางคนก็มีหลุมดำในใจ จนยากจะหยั่งถึง เยียวยา
ความคิดบางอย่างฉายฉาบอยู่ในแววตานิ่งสนิทของโจวเจี้ยหมิน ... มีรอยยิ้มเย็นชาปรากฎขึ้น....
เป็นเรื่องบังเอิญอย่างมากที่ได้เจอศัตรูเก่าในอดีต..... สมาชิกกลุ่มนางฟ้า
เหวินเหวิน เจ้าสาวที่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์อันแสนสุขกับเจ้าบ่าวหน้าโง่...... โดยหารู้ไม่ว่าหล่อนมิใช่สาวพรมจารีย์
ในคืนก่อนจะแต่งงานหล่อนมาฉลองพิธีสละโสดแห่งนี้ ..... ในสังคมเหวินเหวินแสร้งทำเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา ทั้งที่ในความเป็นจริงแล้วหล่อนเป็นนักล่าผู้ชายฝีมือฉกาจ..... โจวเจวี้ยหมินส่งภาพถ่ายกิจกรรมที่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็คงจะรับได้ยาก ไปยังว่าทีสามีของเหวินเหวิน.....แน่นอนเจ้าบ่าวล้มพิธีแต่งงานที่จะมีในวันรุ่งขึ้นทันที แต่ก็เป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่เปิดเผยถึงเหตุผลว่าทำไมจึงได้ยกเลิกพิธีวิวาห์สายฟ้าแลบนั้น...... ด้านเหวิน ๆ ที่ไม่สามารถทนอับอายกับคำนินทาได้ จึงต้องระเห็จไปอยู่เมืองนอก
แล้วก็ สีเสินหยาง ....
โจวเจวี้ยหมินรู้สึกบางสิ่งบางอย่างยังคงรบกวนจิตใจเขา ... การเจอกับสีเสินหยางเป็นอะไรที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน
การเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษในโรงเรียนมัธยมที่เงินเดือนไม่กี่พันเหรียญดูเหมือนจะไม่ใช่สิ่งที่สีเสินหยางควรจะเป็น.....
แล้วต่อมาเขาจึงทราบว่า เหตุใดลูกสาวอธิบดีกรมตำรวจที่ทรงอิทธิพลที่สุด จึงได้ลดตัวมาทำงานประเภทที่กลุ่มนางฟ้าเคยกล่าวว่ามันกระจอกสิ้นดี.... ก็เพราะว่าพ่อของหล่อนถูกจับเข้าคุกด้วยข้อหาคอรัปชั่น ทรัพย์สินทุกอย่างถูกยึด .. และการเป็นอาจารย์ในโรงเรียนมัธยมดูเหมือนจะเป็นทางออกที่สวยงามและทรงเกียรติที่สุดสำหรับเจ้าหล่อน
สำหรับการแก้แค้นสีเสินหยางนั้นเป็นไปอย่างง่ายดาย แค่ระบุตัวหล่อนผู้มีภาพพจน์เพียบพร้อมที่สุดให้มาเป็นผู้ดูแลเขานั้นเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล.....แต่ทว่าสีเสินหยางคนใหม่ได้สร้างความสับสนแก่โจวเจวี้ยหมิน.... หล่อนไม่หลงเหลือเค้าคราบหญิงสาวผู้เย่อหยิ่ง ดูถูกผู้คน ... ในทางตรงกันข้ามหล่อนกลับดูอบอุ่น อ่อนโยน และมีความเข้าอกเข้าใจในทุกปัญหาของนักเรียนของหล่อน.... แต่ยิ่งหล่อนเปลี่ยนแปลงมากเท่าไหร่ ยิ่งอ่อนโยนมากเพียงใด..... ก็ยิ่งทำให้เขาหวนระลึกได้ว่าการแสดงฉาบหน้าของกลุ่มนางฟ้าแบบนี้นั่นเอง ที่ใช้ทำร้ายเขา และ เหยื่อของพวกหล่อนมาแล้วนับไม่ถ้วน
ดังนั้นโจวเจวี้ยหมิน จึงวางแผนจ้างผู้ชายคนหนึ่ง ทำให้หล่อนตกหลุมรัก..... และให้ผู้ชายคนนั้นชวนสีเสินหยางเข้ามามีความสัมพันธ์ในอาคารเรียนส่วนตัวของเขา ...จากนั้นก็ใช้การแคปภาพนิ่งจากกล้องที่ถูกซ่อนเอาไว้ ตัดต่อภาพให้เป็นใบหน้าของเขา แล้วส่งภาพเหล่านั้นไปให้บอร์ดบริหาร ... แค่นี้ชีวิตอาจารย์ของสีเสินหยางก็จบสะบั้นลงอย่างง่ายดาย....
ทั้ง ๆ ที่เป็นดังความต้องการของเขาทุกอย่าง แต่ไม่รู้ว่าทำไมความรู้สึกประหลาดบางอย่างยังคงสะกิดอยู่ในใจของเขา
โจวเจวี้ยหมินกระดกว้อดก้าลงคออีกอึก ไม่ต้องการคิดถึงความรู้สึกนั้น.....เขายืดกายสูงขึ้น บางทีเขาควรจะไปสมทบกับเจี้ยนหาวในงานปาร์ตี้น่าเบื่อนั่น.... แต่แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับร่าง ๆ หนึ่ง
หล่อนดูไม่แตกต่างจากสาวบริการที่นี่เลย หากเขาไม่จะไม่เคยเห็นหล่อนมาก่อน.... แต่ดูเหมือนว่าทั้งหน้าตาและร่างกายแบบบางนั้นจะตราติดอยู่ในห้วงคำนึงของเขาตลอดเวลา..... หลิว ซิงหยู ( ดวงตาโจวเจวี้ยหมินหรี่ลง ) หล่อนมาทำอะไรที่นี่ !!
++++++++++++++++++++++++++++++
Scene 7
เสียงเพลงอึกทึก และ กลิ่นบุหรี่ตลบอบอวล จนซิงหยูกระอักไออยู่หลายครั้ง....
เธอพยายามเดินเลี่ยงไม่ให้เป็นจุดเด่นในสายตาใคร ๆ .... จากประสบการณ์ การมาที่นี้ครั้งที่แล้ว ทำให้เธอพยายามแฝงกายเข้ากับเงามืดให้มากที่สุด.... ซิงหยูใจเต้นตึกตักทุกครั้งที่สามารถเอาตัวรอดจากมือของผู้เป็นลูกค้าได้อย่างหวุดหวิด เธอแทบไม่เชื่อตัวเองเหมือนกันว่าจะสามารถงัดเอาสิ่งที่เขาเรียกว่า จริตมารยาหญิง ออกมาใช้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ซิงหยูพยายามจะสอดส่ายสายตาหา คุณหนูโจวเจวี้ยหมิน แต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่ปลายผมของเขาด้วยซ้ำ... บางทีเธอควรจะถามเอาจากสาวบริการรุ่นพี่ดีกว่า..... นั่นไง ผู้หญิงดัดผมฟูฟ่องจนเหมือนใส่วิกมากกว่าเป็นผมจริง ๆ … หล่อนหน้าตาบูดบึ้งและจุดบุหรี่ขึ้นสูบอย่างหงุดหงิด
“ เอ้อ.... สวัสดีค่ะพี่สาว”
ผู้หญิงคนนั้นหันมามอง.... และเริ่มไล่จากเท้าจรดหัวของซิงหยูอีกครั้ง ก่อนจะเบะปากอย่างไม่สบอารมณ์
“ มาใหม่อีกแล้วล่ะสิ... เด็กของใครล่ะหล่อน ”
“ เอ้อ.... ไม่ทราบว่า คุณหนู เอ๊ย! …. จะไปพบคุณโจวเจวี้ยหมินได้ที่ไหนคะ”
คราวนี้ผู้หญิงคนนั้นหันกลับมามองหล่อนด้วยสายตาประเมินอย่างสนอกสนใจ
“ คุณชายโจวเจวี้ยหมิน ?? …. หล่อนเป็นเด็กของคุณชายโจวเจวี้ยหมินงั้นหรือ”
ซิงหยูไม่แน่ใจว่าผู้หญิงคนนี้คุยเรื่องอะไร อาจเป็นเพราะเพลงที่เปิดดังจนแก้วหูแทบระเบิดนี่ก็ได้ ที่ทำให้การสื่อสารของพวกเธอไม่สมบูรณ์ แต่ก็เอาเหอะ ขอแค่ผู้หญิงคนนี้ตอบคำถามที่เธอต้องการก็เพียงพอ
“ คุณชายนัดให้ไปพบเป็นการส่วนตัวน่ะค่ะ”
หญิงสาวคนนั้นมองซิงหยูด้วยดวงตาสงสัยใคร่รู้
--- ผู้หญิงคนนี้คงเป็นคู่ขาของคุณชายน้อยกระมัง น่าแปลก ปกติแล้วคุณชายจะไม่ยุ่งกับเด็กของที่นี่ .... ยิ่งมามีสัมพันธ์ลึกซึ้งในสถานที่แบบนี้ ดูเหมือนจะไม่ใช่นิสัยของคุณชายเลย....ผู้หญิงคนนี้ต้องมีอะไรเป็นพิเศษแน่ ๆ ---
“ คุณชายนั่งอยู่ที่ห้องกระจก VIP ด้านบน...” ชี้ไปยังโดมที่ยื่นออกมาเหมือนชั้นลอย มันเป็นกระจกมิลลิเนี่ยมที่สะท้อนภาพเบื้องล่าง แต่กลับไม่เห็นถึงห้องที่อยู่เบื้องหลังนั้นเลย
ซิงหยูพยักหน้าขอบคุณก่อนจะเดินตรงดิ่งไปยังบันไดด้านซ้ายทีมีการ์ดหุ่นล่ำยืนจังก้าเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ถึงสองนาย
หญิงสาวผู้นั้นยังคงมองตามอย่างสงสัย....
--- ทำไมหล่อนถึงขึ้นบันไดของลูกค้านะ ....ไม่รู้หรือไงว่าต้องไปขึ้นบันไดวนด้านหลัง ??---
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ซิงหยูค่อย ๆ ก้าวขึ้นบันไดทีละขั้นอย่างระมัดระวัง.... เพราะทางขึ้นนี้มืดมาก มีเพียงแสงไฟสีม่วงสาดอยู่ในแท่งบันได
ถ้าเป็น ณ เวลาอื่นซิงหยูอาจนึกนิยมชมชอบเจ้าของความคิดครีเอทชิ้นนี้ .... แต่ทว่าในยามที่ความหวั่นกลัวสั่นคลอนประสาท บวกกับความมืด ทำให้เธอไม่นึกชอบใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นเอาเสียเลย
ซิงหยูสูดลมหายใจเข้าลึกภายในปอด
--- เอาน่ะ เราก็เก่งมากแล้ว ที่มาได้ถึงตอนนี้ .... หลังจากนี้ก็เพียงหาคุณหนูโจวเจวี้ยหมินให้พบ อธิบายถึงสถานการณ์ และชี้แจงด้วยเหตุและผล คุณหนูน่ะลึก ๆ แล้วก็ต้องเป็นเด็กที่น่ารักและอ่อนโยนแน่ ๆ ... อื้อม สู้เขานะซิงหยู ---
พยักหน้าให้กำลังใจตัวเอง แล้วก็ก้าวเดินขึ้นบันได
ควับ !--- ฟึ่บ !
อย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบางของซิงหยูถูกใครบางคนฉุดเข้าไปประชิดอก... แวบแรกหัวใจของเธอระรัวราวตีกลอง แล้วจึงรีบตั้งสติอย่างเร็วไว
เธอรับมือกับสถานการณ์แบบนี้มาแล้วนับตั้งแต่ผ่านประตูบานนั้นเข้ามา ครั้งนี้เธอก็ต้องรับมือได้ !
ซิงหยูทำตัวอ่อน แสร้งพิงร่างเข้ากับร่างของชายผู้นั้นอย่างเต็มอกเต็มใจ ก่อนจะโอบมือรอบต้นคอเขา เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจผ่าวร้อนที่ไล้อยู่ต้นคอ....
“ ใจเย็น ๆ สิคะเฮีย... ไม่ต้องรีบร้อนตะกรุมตะกรามก็ได้นะ....เดี๋ยวหนูก็ช้ำหมดกันพอดี” ชะม้ายตาขึ้นอย่างคิดว่าหวานที่สุด พลางคิดถึงบทพูดเพื่อพาตัวเองรอดจากสถานการณ์นี้ต่อไป
“ เอางี้ ดีไหมคะเฮีย เข้าไปรอหนูในห้องก่อน ... หนูขอไปทำธุระแป๊บนึง เดี๋ยวจะตามเข้าไป ” โน้มน้าว พลางไล้มือลงมาตามคอปกเสื้อ ซอนมือเข้าไปใต้อกด้วยกิริยาเซ็กซี่ จุดมุ่งหมายก็เพื่อจะผลักเขาออก..... แต่แล้วซิงหยูก็ต้องตื่นตระหนก เมื่อพบว่าภายใต้มือของเธอ มิได้มีอาภรณ์อื่นใด นอกเสียจากกล้ามเนื้อแข็ง ๆ ของเจ้าของร่าง....ซิงหยูชักมือกลับ แต่มันก็สายเกินไป กิริยายั่วยวนของเธอผลักดันให้เกิดสถานการณ์ที่เธอหวั่นกลัวมากที่สุด
ซิงหยูได้ยินเสียงคำรามเบา ๆ แปลก ๆ ก่อนที่ชายคนนนั้นจะฝังหน้าลงมายังต้นคอของเธอ มือหนาหนักตะโบมโลมไล้ไปตามร่างกาย
“ มะ –“ คำปฎิเสธของเธอถูกกลืนหาย ราวกับว่าฝ่ายตรงข้ามสามารถกลืนกินคำพูดของเธอได้
จูบที่ร้อนแรงแปลกใหม่นี้ไม่เหมือนกับจูบที่เธอเคยได้รับมาจากคุณชายโจวเจวี้ยหมิน... มันสร้างความรู้สึกร้อนรุ่มราวกับตกอยู่ในเปลวไฟ...ความผ่าวร้อนเหมือนจะสามารถแทรกซึมไปทั่วร่างกายแผ่กระจายไปยังเสื้อผ้า.......แล้ว .... จู่ ๆ เปลวไฟนั้นก็ดับวูบ พร้อม ๆ กับสติของเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น