ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : scene 6
scene 6
คฤหาสน์ ตระกูลโจว
(สระว่ายน้ำ)
คนรับใช้ลำเลียงเครื่องดื่มพร้อมกับผ้าขนหนูผืนสะอาดมาวางไว้เตรียมพร้อมสำหรับคุณชายและเพื่อน ก่อนจะเลี่ยงออกไป
เป็นที่รู้กันดีว่า คุณชายน้อยไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย จะมีก็แต่เพียงเกาเซียะโหย่ว ที่โจวเจวี้ยหมินยอมให้นั่งอยู่หน้าประตูห้องเผื่อว่าเขาจะต้องการสิ่งใดเพิ่ม
ร่างสูงใหญ่ที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ สองร่าง กำลังจ้วง สโตรก กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แม้ว่าร่างหนึ่งจะสูงใหญ่กว่า และก็มีมัดกล้ามที่สมบูรณ์กว่า แต่ทว่าการแหวกว่ายกลับสูสีกันจนแทบจะต้องวัดการชนะครั้งนี้ด้วยปลายเล็บกันทีเดียว
ฮึบ !...
หน้าตาขาว ๆ ที่พึ่งผุดออกมาจากผิวน้ำ แกล้งสะบัดผมยาวของตัวเองไปมา เป็นผลให้หยาดน้ำประหน้าคู่ต่อสู้เข้าเต็ม ๆ
“ เลิกทีเหอะน่ะ เจี้ยนหาว “ โจวเจวี้ยหมินปรามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
“ เหมือนเดิม ไม่มีอารมณ์ขันเลยนะนายน่ะ..... “ เจี้ยนหาวลูบน้ำออกจากใบหน้าของตัวเองยิ้ม ๆ
“ เป็นไงบ้างที่โรงเรียนพ่อของนาย .... ได้ข่าวว่าทำให้คุณครูสาวน้ำตาตกในไปแล้วหลายคน ถามจริง ๆ เหอะใจคอนายจะเปลี่ยนโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชายล้วนหรือไง ....โรงเรียนน่ะถ้าไม่มีคุณครูสาว ๆ อยู่ล่ะก็ มันก็ไม่น่าไปหรอกนะ …ไจ่ไจ๋ ”
เจี้ยนหาวเรียกชื่อ ที่มีแต่เฉพาะกลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้นที่จะเรียกอย่างนี้ได้
“ โรงเรียนบ้านั่นน่ะหรือ .....ไม่ไปแล้ว “ พูดด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะดีดตัวผุดแหวกว่ายน้ำต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ คะ ?…. ว่าอะไรนะคะ ?!! ” ซิงหยูเบิกตาโตอย่างตกใจ
“คุณชายจะไม่มาเรียนที่นี่อีก.....หลิวซิงหยู เธอไปทำอะไรเอาไว้หา.... รู้หรือเปล่าคุณชายไม่พอใจมากนอกจากปลดเธอจากตำแหน่งผู้ดูแลแล้ว คุณชายยังปฎิเสธเด็ดขาดว่าจะไม่เรียนที่โรงเรียนนี้อีก ”
“ เอ้อ…”
“ รู้หรือเปล่า การที่คุณชายไม่มาเรียนเนี่ย จะก่อผลเสียหายให้กับโรงเรียนนี้ขนาดไหน..... คณะกรรมการบริหารชุดใหญ่ ยิ่งเพ่งเล็งจะเล่นงานเราอยู่ .... ก็หาหนทางจะยุบโรงเรียนนี้ทิ้งตั้งหลายปีมาแล้ว เพราะจะเอาไปสร้างเป็นโรงพยาบาล.....ดีอยู่ว่าปีนี้คุณชายมาเข้าเรียนที่นี่.... แต่ตอนนี้น่ะ....! ( อาจารย์ใหญ่กุมขมับอย่างเหนื่อยใจ )”
ซิงหยูเองก็วิตกกังวลอยู่ไม่น้อย ไม่นึกว่าเรื่องราวจะลามปามใหญ่โตถึงขนาดนี้...... ทุกอย่างเป็นความผิดของเธอ
“ อาจารย์ใหญ่คะ.... เรื่องนี้ ขอให้หนูได้ลองพยายามดูอีกครั้งเถอะค่ะ ”
อาจารย์ใหญ่เงยหน้าขึ้นมอง เห็นแววตาเด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่นตั้งใจ..... ได้แต่ภาวนาว่า เขาจะสามารถฝากความหวังของโรงเรียนเอาไว้กับเด็กหญิงคนนี้ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
------สวนสาธารณะ----
ตึก ตัก ตึก ตัก......
ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง ซิงหยูเหลียวซ้ายแลขวา รู้สึกอึดอัดราวกับว่าตนเองกำลังตกอยู่ในสายตาของใคร ซิงหยูก้าวเดินเป็นปกติต่อไป
ก่อนจะหันขวับ !!!
ไม่มีใคร......
เธอถอนหายใจโล่งอก แล้วก็เตือนตัวเองให้มีสติ
คงเป็นเพราะความหวาดระแวงของตัวเธอเองแน่ ๆ.... ซิงหยูก้มมองดูถุงกระดาษในมือ ด้วยแววตาวิตก และชั่งใจ...
ชักรู้สึกไม่แน่ใจแล้วว่า ตัวเองคิดถูกหรือเปล่าที่ตัดสินใจทำแบบนี้
เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำสาธารณะ เลือกเอาห้องหนึ่งที่ดูสะอาดและปลอดภัย สำรวจจนแน่ใจว่าคงไม่มีทางที่จะมีพวกถ้ำมองแน่ ๆ
จึงค่อย ๆ ดึงชุดดังกล่าวออกมา.... มันเป็นชุดหนังที่ตัดเย็บพิเศษ ชนิดที่ไม่มีวางขายในร้านธรรมดา นอกจากร้านที่รับจ้างตัดทำเป็นกรณีเฉพาะกิจ.... เธอถึงกับหน้าแดง เมื่อคิดถึงตอนที่เธอเดินเข้าไปซื้อมัน
ซิงหยูแทบไม่เหลือบตามองสิ่งใดที่วางขายอยู่ในร้านเลย เธอตัดสินใจเดินดิ่งเพื่อกระทำการซื้อให้รวดเร็วและไวที่สุด บอกความต้องการว่าต้องการชุดหนังที่สามารถเที่ยวในตอนกลางคืนได้ และขอแบบมิดชิดที่สุดเท่าที่ในร้านจะมี.... เจ้าของร้านมีแววตาแปลกใจไม่น้อย แต่ก็เดินไปหยิบมาให้เธอชุดหนึ่ง..... และเมื่อเขาบอกราคาขาย ซิงหยูก็ต้องหน้าซีดเผือด เพราะราคาของมันแพงลิบ ขนาดที่ต้องใช้เงินออมของเธอถึง หกเดือนเลยทีเดียว
ซิงหยูมองชุดที่อยู่ในมือเธอ
--- นี่นะ ชุดที่มิดชิด !!!! ---
แทบจะเป็นลมเสียให้ได้ ซิงหยูมองกระโปรงตัวสั้นที่เย็บติดกับเสื้อซีทรูสีดำบางเบา มันแทบจะไม่ได้ปิดอะไรข้างบนเลย นอกจากแถบหนังขนาดไม่เกินฝ่ามือ เท่านั้น
เธอต้องใส่มันจริง ๆ งั้นเหรอ ?
จริง !.....
ซิงหยูถอนหายใจ นึกถึงเหตุผลที่เธอต้องใส่ชุดนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เธอต้องการจะกล่อมคุณชายโจวเจวี้ยหมิน ให้กลับไปเรียนดังเดิม..... เธอพยายามโทรไปคุยกับเขาแล้ว แต่ก็ได้รับคำตอบจากคนรับใช้ว่าคุณชายไม่มีประสงค์จะรับโทรศัพท์จากคนแปลกหน้า.... ไม่ต้องพูดถึงการพยายามไปหาเขาที่บ้าน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปแม้กระทั่งสนามหญ้าหน้าบ้านของเขาด้วยซ้ำ..... ดีอยู่ที่ว่าลุงเกาที่บังเอิญได้ยินเธอพูดผ่านอินเตอร์คอมที่ติดอยู่หน้าประตู จึงเดินมาหาเธอ และช่วยบอกกับเธอว่า ไจ่ไจ๋ในเวลานี้อยู่ที่ไหน
“ S&M PUB ครับ (คนแจ้งข่าวเองก็มีท่าทีกระดากอยู่ไม่น้อย ) เอ้อ.... ปกติแล้วเธอไม่ได้ไปที่นั่นเป็นประจำหรอกนะครับ แล้วอีกอย่างที่เธอไปที่นั่น ก็เพราะมันเป็น PUB ของพ่อบุญธรรมของเธอน่ะครับ ... เรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอกนะครับ แม้กระทั่งคนในบ้าน”
หลังจากขอบคุณลุงเกาอย่างประดักประเดิด.... ซิงหยูก็ตัดสินใจว่าจะตามคุณหนูโจวเจวี้ยหมินไปยังสถานที่แห่งนั้น
แต่ทว่าครั้งนี้มิได้เข้าไปได้โดยง่ายเหมือนครั้งที่แล้ว แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนชุดไปรเวทแล้วก็ตาม..... ซิงหยูยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าร้านพักใหญ่ ก่อนที่การ์ดหน้าตาถมึงทึงจะเดินมาไล่เธอ.....
ซิงหยูเดินอ้อมไปทางด้านหลังร้าน ประตูแสตนเลสบานเขื่องผิดกับด้านหน้าลิบลับ … ซิงหยูหลบอยู่ตรงหลืบเพื่อจะรอจังหวะเข้าไป
แต่ด้านหลังนี้ก็ไม่แตกต่างไปจากด้านหน้า มีการ์ดเบื้องหลังประตูบานใหญ่อย่างน้อยก็หนึ่งคน (ถ้าดวงตาที่พร่าของเธอมองไม่ผิด)
ซิงหยูเห็นได้ ก็เพราะสาวบริกรของร้านเปิดประตูบานกว้างออกมาเพื่อจะมาพรอดรักกับคู่ของตนที่รออยู่นอกร้าน..... และในขณะที่เจ้าหล่อนหลบมานัวเนียกับคู่รักนั่นเอง ป้ายพนักงานของเธอก็หล่นตุ้บตรงเท้าของซิงหยูพอดี
ตอนนั้นเองที่แผนที่งี่เง่าที่สุด ผุดเข้ามาในความคิดของซิงหยู
ปลอมตัวเป็นพนักงานของร้าน เพื่อจะได้เข้าถึงตัวคุณหนูโจวเจวี้ยหมิน !!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คฤหาสน์ ตระกูลโจว
(สระว่ายน้ำ)
คนรับใช้ลำเลียงเครื่องดื่มพร้อมกับผ้าขนหนูผืนสะอาดมาวางไว้เตรียมพร้อมสำหรับคุณชายและเพื่อน ก่อนจะเลี่ยงออกไป
เป็นที่รู้กันดีว่า คุณชายน้อยไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย จะมีก็แต่เพียงเกาเซียะโหย่ว ที่โจวเจวี้ยหมินยอมให้นั่งอยู่หน้าประตูห้องเผื่อว่าเขาจะต้องการสิ่งใดเพิ่ม
ร่างสูงใหญ่ที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ สองร่าง กำลังจ้วง สโตรก กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
แม้ว่าร่างหนึ่งจะสูงใหญ่กว่า และก็มีมัดกล้ามที่สมบูรณ์กว่า แต่ทว่าการแหวกว่ายกลับสูสีกันจนแทบจะต้องวัดการชนะครั้งนี้ด้วยปลายเล็บกันทีเดียว
ฮึบ !...
หน้าตาขาว ๆ ที่พึ่งผุดออกมาจากผิวน้ำ แกล้งสะบัดผมยาวของตัวเองไปมา เป็นผลให้หยาดน้ำประหน้าคู่ต่อสู้เข้าเต็ม ๆ
“ เลิกทีเหอะน่ะ เจี้ยนหาว “ โจวเจวี้ยหมินปรามด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ
“ เหมือนเดิม ไม่มีอารมณ์ขันเลยนะนายน่ะ..... “ เจี้ยนหาวลูบน้ำออกจากใบหน้าของตัวเองยิ้ม ๆ
“ เป็นไงบ้างที่โรงเรียนพ่อของนาย .... ได้ข่าวว่าทำให้คุณครูสาวน้ำตาตกในไปแล้วหลายคน ถามจริง ๆ เหอะใจคอนายจะเปลี่ยนโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชายล้วนหรือไง ....โรงเรียนน่ะถ้าไม่มีคุณครูสาว ๆ อยู่ล่ะก็ มันก็ไม่น่าไปหรอกนะ …ไจ่ไจ๋ ”
เจี้ยนหาวเรียกชื่อ ที่มีแต่เฉพาะกลุ่มเพื่อนสนิทเท่านั้นที่จะเรียกอย่างนี้ได้
“ โรงเรียนบ้านั่นน่ะหรือ .....ไม่ไปแล้ว “ พูดด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะดีดตัวผุดแหวกว่ายน้ำต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ คะ ?…. ว่าอะไรนะคะ ?!! ” ซิงหยูเบิกตาโตอย่างตกใจ
“คุณชายจะไม่มาเรียนที่นี่อีก.....หลิวซิงหยู เธอไปทำอะไรเอาไว้หา.... รู้หรือเปล่าคุณชายไม่พอใจมากนอกจากปลดเธอจากตำแหน่งผู้ดูแลแล้ว คุณชายยังปฎิเสธเด็ดขาดว่าจะไม่เรียนที่โรงเรียนนี้อีก ”
“ เอ้อ…”
“ รู้หรือเปล่า การที่คุณชายไม่มาเรียนเนี่ย จะก่อผลเสียหายให้กับโรงเรียนนี้ขนาดไหน..... คณะกรรมการบริหารชุดใหญ่ ยิ่งเพ่งเล็งจะเล่นงานเราอยู่ .... ก็หาหนทางจะยุบโรงเรียนนี้ทิ้งตั้งหลายปีมาแล้ว เพราะจะเอาไปสร้างเป็นโรงพยาบาล.....ดีอยู่ว่าปีนี้คุณชายมาเข้าเรียนที่นี่.... แต่ตอนนี้น่ะ....! ( อาจารย์ใหญ่กุมขมับอย่างเหนื่อยใจ )”
ซิงหยูเองก็วิตกกังวลอยู่ไม่น้อย ไม่นึกว่าเรื่องราวจะลามปามใหญ่โตถึงขนาดนี้...... ทุกอย่างเป็นความผิดของเธอ
“ อาจารย์ใหญ่คะ.... เรื่องนี้ ขอให้หนูได้ลองพยายามดูอีกครั้งเถอะค่ะ ”
อาจารย์ใหญ่เงยหน้าขึ้นมอง เห็นแววตาเด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่นตั้งใจ..... ได้แต่ภาวนาว่า เขาจะสามารถฝากความหวังของโรงเรียนเอาไว้กับเด็กหญิงคนนี้ได้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
------สวนสาธารณะ----
ตึก ตัก ตึก ตัก......
ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจตัวเอง ซิงหยูเหลียวซ้ายแลขวา รู้สึกอึดอัดราวกับว่าตนเองกำลังตกอยู่ในสายตาของใคร ซิงหยูก้าวเดินเป็นปกติต่อไป
ก่อนจะหันขวับ !!!
ไม่มีใคร......
เธอถอนหายใจโล่งอก แล้วก็เตือนตัวเองให้มีสติ
คงเป็นเพราะความหวาดระแวงของตัวเธอเองแน่ ๆ.... ซิงหยูก้มมองดูถุงกระดาษในมือ ด้วยแววตาวิตก และชั่งใจ...
ชักรู้สึกไม่แน่ใจแล้วว่า ตัวเองคิดถูกหรือเปล่าที่ตัดสินใจทำแบบนี้
เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำสาธารณะ เลือกเอาห้องหนึ่งที่ดูสะอาดและปลอดภัย สำรวจจนแน่ใจว่าคงไม่มีทางที่จะมีพวกถ้ำมองแน่ ๆ
จึงค่อย ๆ ดึงชุดดังกล่าวออกมา.... มันเป็นชุดหนังที่ตัดเย็บพิเศษ ชนิดที่ไม่มีวางขายในร้านธรรมดา นอกจากร้านที่รับจ้างตัดทำเป็นกรณีเฉพาะกิจ.... เธอถึงกับหน้าแดง เมื่อคิดถึงตอนที่เธอเดินเข้าไปซื้อมัน
ซิงหยูแทบไม่เหลือบตามองสิ่งใดที่วางขายอยู่ในร้านเลย เธอตัดสินใจเดินดิ่งเพื่อกระทำการซื้อให้รวดเร็วและไวที่สุด บอกความต้องการว่าต้องการชุดหนังที่สามารถเที่ยวในตอนกลางคืนได้ และขอแบบมิดชิดที่สุดเท่าที่ในร้านจะมี.... เจ้าของร้านมีแววตาแปลกใจไม่น้อย แต่ก็เดินไปหยิบมาให้เธอชุดหนึ่ง..... และเมื่อเขาบอกราคาขาย ซิงหยูก็ต้องหน้าซีดเผือด เพราะราคาของมันแพงลิบ ขนาดที่ต้องใช้เงินออมของเธอถึง หกเดือนเลยทีเดียว
ซิงหยูมองชุดที่อยู่ในมือเธอ
--- นี่นะ ชุดที่มิดชิด !!!! ---
แทบจะเป็นลมเสียให้ได้ ซิงหยูมองกระโปรงตัวสั้นที่เย็บติดกับเสื้อซีทรูสีดำบางเบา มันแทบจะไม่ได้ปิดอะไรข้างบนเลย นอกจากแถบหนังขนาดไม่เกินฝ่ามือ เท่านั้น
เธอต้องใส่มันจริง ๆ งั้นเหรอ ?
จริง !.....
ซิงหยูถอนหายใจ นึกถึงเหตุผลที่เธอต้องใส่ชุดนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เธอต้องการจะกล่อมคุณชายโจวเจวี้ยหมิน ให้กลับไปเรียนดังเดิม..... เธอพยายามโทรไปคุยกับเขาแล้ว แต่ก็ได้รับคำตอบจากคนรับใช้ว่าคุณชายไม่มีประสงค์จะรับโทรศัพท์จากคนแปลกหน้า.... ไม่ต้องพูดถึงการพยายามไปหาเขาที่บ้าน เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปแม้กระทั่งสนามหญ้าหน้าบ้านของเขาด้วยซ้ำ..... ดีอยู่ที่ว่าลุงเกาที่บังเอิญได้ยินเธอพูดผ่านอินเตอร์คอมที่ติดอยู่หน้าประตู จึงเดินมาหาเธอ และช่วยบอกกับเธอว่า ไจ่ไจ๋ในเวลานี้อยู่ที่ไหน
“ S&M PUB ครับ (คนแจ้งข่าวเองก็มีท่าทีกระดากอยู่ไม่น้อย ) เอ้อ.... ปกติแล้วเธอไม่ได้ไปที่นั่นเป็นประจำหรอกนะครับ แล้วอีกอย่างที่เธอไปที่นั่น ก็เพราะมันเป็น PUB ของพ่อบุญธรรมของเธอน่ะครับ ... เรื่องนี้ไม่มีใครรู้หรอกนะครับ แม้กระทั่งคนในบ้าน”
หลังจากขอบคุณลุงเกาอย่างประดักประเดิด.... ซิงหยูก็ตัดสินใจว่าจะตามคุณหนูโจวเจวี้ยหมินไปยังสถานที่แห่งนั้น
แต่ทว่าครั้งนี้มิได้เข้าไปได้โดยง่ายเหมือนครั้งที่แล้ว แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนชุดไปรเวทแล้วก็ตาม..... ซิงหยูยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าร้านพักใหญ่ ก่อนที่การ์ดหน้าตาถมึงทึงจะเดินมาไล่เธอ.....
ซิงหยูเดินอ้อมไปทางด้านหลังร้าน ประตูแสตนเลสบานเขื่องผิดกับด้านหน้าลิบลับ … ซิงหยูหลบอยู่ตรงหลืบเพื่อจะรอจังหวะเข้าไป
แต่ด้านหลังนี้ก็ไม่แตกต่างไปจากด้านหน้า มีการ์ดเบื้องหลังประตูบานใหญ่อย่างน้อยก็หนึ่งคน (ถ้าดวงตาที่พร่าของเธอมองไม่ผิด)
ซิงหยูเห็นได้ ก็เพราะสาวบริกรของร้านเปิดประตูบานกว้างออกมาเพื่อจะมาพรอดรักกับคู่ของตนที่รออยู่นอกร้าน..... และในขณะที่เจ้าหล่อนหลบมานัวเนียกับคู่รักนั่นเอง ป้ายพนักงานของเธอก็หล่นตุ้บตรงเท้าของซิงหยูพอดี
ตอนนั้นเองที่แผนที่งี่เง่าที่สุด ผุดเข้ามาในความคิดของซิงหยู
ปลอมตัวเป็นพนักงานของร้าน เพื่อจะได้เข้าถึงตัวคุณหนูโจวเจวี้ยหมิน !!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น