ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : scene 8
scene 8
กองถ่ายแฟชั่น นอกสถานที่ ……
“ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ต้องเดือดร้อน “ ซิงหยูกล่าวขอโทษเรียบ ๆ
“ คุณขอโทษผมแล้วเรื่องมันจะจบหรือไง…. คุณมองไปรอบ ๆ ซิคุณซิงหยู พวกผมน่ะลงทุนกันไปแล้วนะถ้าผมไม่มีนายแบบ ถึงคุณจะชดใช้ค่าเสียหายยังไงมันก็ไม่พอ เพราะผมจะไม่มีแฟชั่นไปลงในปักษ์หน้าคุณเข้าใจหรือเปล่า “ ผู้ชายคนนั้นพูดเสียงไม่เบาเลย เพราะเขากำลังอยู่ในอารมณ์โมโหอย่างเต็มที่
“ แค่มีนายแบบก็พอใช่ไหมคะ “ ซิงหยูยังคงถามด้วยใบหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
“ ได้ไหมล่ะ นายแบบที่มีเสน่ห์พอกับคุณชายซู่หลงในเวลาแบบนี้น่ะ …. ถ้าคุณมีปัญญาหามาให้ผมได้ ผมก็เอา “
+++++++++++++++++
Tued….Tued …. Tued เสียงโทรศัพท์มือถือของใครคนหนึ่งดังขึ้น
สายตาที่มีเสน่ห์เหลือร้ายปรายตามองหน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะรับมันขึ้นมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
stodio ถ่ายโฆษณา.....
เสียงเพลงสร้างบรรยากาศคลอแว่ว มันแผ่วหวาน…. ซีเหมินนั่งลอยคออยู่ในอ่างอาบน้ำ ….. เขานอนหลับตา รอคอยให้เสี่ยวโย่วเดินเข้ามาหาเขา ….. แตะต้องเขา….. สัมผัสเขา
รอคอยให้มือนุ่มนิ่มสัมผัสอย่างแผ่วเบาที่ แขน….ขา …..ลำคอ …. แผงอก …. และเส้นผม
ซีเหมินค่อย ๆ ลืมตา…. จ้องมองร่างที่ค่อย ๆ ทอดน่องเดินเข้ามาหา …. เสี่ยวโย่วเดินอย่างเชื่องช้า
เชื่องช้าเสียจนเขาแทบจะทนไม่ได้ เขาอยากให้เธอมาสัมผัสเขาไว ๆ….
“อา….. เสี่ยวโย่ว “ ( เป็นคำกระซิบที่มีแต่ซีเหมินเท่านั้นที่ได้ยิน )
“ คัท !! “ เสียงผู้กำกับสั่งคัทอย่างมีโมโห มองร่างที่เดินตะกุกตะกักของเสี่ยวโย่วอย่างหัวเสีย
“ คุณเสี่ยวโย่วครับ เบื้องหน้าคุณคือผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุดในโลก เป็นผู้ชายที่เย้ายวนให้ผู้หญิงหลงไหล
เป็นผู้ชายที่ใคร ๆ ก็อยากจะสัมผัสเขากันทั้งนั้นนะครับ ….. ไม่ใช่ผู้ร้ายฆ่าคนตาย ทำไมคุณถึงเดินเหมือนมาเข้าลานประหารอย่างนั้นล่ะคร้าบ “ แม้จะลงท้ายด้วยครับทุกคำ แต่เสี่ยวโย่วก็รู้ดีว่าผู้กำกับไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ ขะ…. ขอโทษค่ะ “ เสี่ยวโย่วยืนหน้าสลด แอบเหลือบตามองซีเหมินแวบหนึ่งแล้วก็รีบหลบตา
เธอจะบอกผู้กำกับได้ยังไงว่าเธอเขิน “ ผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุดในโลก “ ที่อยู่ในอ่างน้ำจากุชชี่สีดำสนิทคนนั้น
\" เอาล่ะครับ ๆ งั้นผ่านฉากนี้ไปก่อน ข้ามไปถ่ายชอตใต้ฝักบัวก็แล้วกัน ..... เอ้าพวกเราเตรียมแสง .... คุณชายซีเหมินครับรบกวนเช็ดตัวก่อนนะครับ.... ชอตนี้จะถ่ายเฉพาะคุณเสี่ยวโย่ว ... \" ผู้กำกับหันมาพูดพินอบพิเทากับซีเหมิน เขาพยักหน้ารับเอื่อย ๆ แล้วผู้กำกับหันมาทางเสี่ยวโย่ว อธิบายสิ่งที่เธอจะต้องทำ
\" คุณเสี่ยวโย่ว .... คุณต้องเข้าไปในห้องนั้นนะครับ ( ชี้ไปยังตู้แก้วที่ทำเป็นโมสาจตรงช่วงกลาง ซีเหมินมองตามไปด้วย ) แล้วคุณถอดเสื้อตัวนี้ออก เราต้องถ่ายชอตเปลือยไหล่....\"
\" ไม่ได้ !!! \" ซีเหมินนั่นเองที่ตวาดปฏิเสธอย่างฉุนเฉียว เขาเดินอาด ๆ มาคว้ามือของเสี่ยวโย่วดึงมาไว้ข้างหลัง
\" ตัดฉากนี้ออก.... จะไม่มีการเปลือยไหล่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งนั้น\"
\" คุณชายซีเหมิน ..... คุณจะบ้ารึไง !! ( ผู้กำกับตวาดอย่างมีอารมณ์เหมือนกัน ) โฆษณาเรื่องนี้มันขายความเซ็กซี่ ถ้าไม่เห็นไหล่เปลือยแล้วคุณจะให้ผมทำยังไงไม่ทราบ แล้วอีกอย่างมันก็ไม่ได้โป๊ โมสาจนั่นมันก็ปิดในส่วนที่ไม่สมควรเอาไว้แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่มีโอกาสเห็นสัดส่วนของคุณเสี่ยวโย่วได้หรอก .... \"
ซีเหมินไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงแต่หรี่สายตาที่เย็นชามองหน้าผุ้กำกับ จูงมือของเสี่ยวโย่วเข้าไปในห้องแต่งตัวเหมือนเดิม.....
\" ทำไมจู่ ๆ คุณชายซีเหมินถึงได้ทำงานด้วยยากแบบนี้นะ เมื่อก่อนไม่เคยเห็นเขามีปัญหาอย่างนี้เลย \" ผู้กำกับบ่นอย่างปวดหัว เขาเดินแบบเบื่อ ๆ ไปนั่งที่เก้าอี้
\" เอาไงดีครับผู้กำกับ \"
\" จะเอายังไง... ก็กดเบอร์หาผู้จัดการซิงหยูสิวะ\"
++++++++++++++++++++++++++
กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง ..กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงกริ่งดังถี่กระชั้น แต่มันไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ของซิงหยูหรอก
มันเป็นเสียงกระดิ่งจักรยาน ที่ถูกปั่นมาด้วยความเร็ว 60 km/ hr.
\" ถอยครับ....ถอย ๆ ๆ....ถอยไปคร้าบบบบบบบ \" มีเสียงตะโกนโหวกเหวกให้รถโตโยต้า วอลโว เปอร์เช่หลบไป .... ซึ่งรถยนต์พวกนั้นก็หลีกทางให้อย่างว่าง่ายเสียด้วย
เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาอ่อนใส ชนิดที่หญิงสาวเห็นก็ต้องหัวใจหลอมละลายกันเป็นแถบ เขามีผมทรงรากไทรที่ระอยู่ประมาณไหล่ แม้ว่าเขายังเป็นผู้ชายที่ยังไม่แตกหนุ่มเต็มที่นัก แต่หน้าตาที่คมคายก็เริ่มส่อเค้ามีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลเสียแล้ว แถมริมฝีปากอิ่มเต็มนั้นมันยังสวยได้รูปอย่างไม่น่าเชื่อ
เด็กหนุ่มขับเลาะเลี้ยวไปบนถนนอย่างเชี่ยวชาญ นั่นเป็นเพราะเขาชำนาญทางเส้นนี้เป็นอย่างดี การทำงานพิเศษมากกว่าวันละสองที่ ทำให้เขาสามารถขับรถจักรยานได้อย่างคล่องแคล่ว
\" โชคดีชะมัด จู่ ๆ ก็ได้งานเพิ่มขึ้นอีกแล้ว \" เด็กหนุ่มยิ้มแฉ่งด้วยความเบิกบาน หลังจากที่เขาตกลงปลงใจรับปากเข้าวงการโดยให้คุณซิงหยูเป็นผุ้ดูแล งานพิเศษเงินดีของเขาก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ
ฟึ่บ !
เด็กหนุ่มที่ถีบจักรยานหักเลี้ยวตรงไฟแดงด้วยความชำนาญ แต่ว่า ...
โครม !
โชคไม่ดีนักที่รถจักรยานของเขาต้องปักท้ายเข้ากับ 2003 Mercedes SL55 AMG
\" อูย ... \" เด็กหนุ่มครางพลางคลำก้นกบป้อย ๆ
คนที่อยู่ในรถเดินลงมาหาเขา ถึงจังหวะการก้าวเดินของเจ้าของรถดูเนิบ ๆ เอื่อย ๆ ไม่คุกคาม แต่เด็กหนุ่มก็อดหวั่นใจไม่ได้ สายตาของเด็กหนุ่มจดจ้องลอยถลอกที่ฝากระโปรงรถด้านหลัง
{{{{{{{{{{{{ ตายแน่ฉัน รถคันนี้ไม่ใช่ถูกๆ .... ถ้าเจ้าของเรียกร้องค่าเสียหาย ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปใช้ให้เขากัน..... ถ่ายแบบมาสามครั้ง เอาไปจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟที่ค้างไว้มันก็เกลี้ยงแล้ว..... หนีดีกว่าไหมเรา...อย่างนี้ต้องหนี }}}},,,
ว่าแล้วเขาก็รีบกระโจนลุกขึ้น คว้าจักรยานที่ล้มอยู่ไสวิ่งไปอย่างเร็วไว
เขา วิ่ง วิ่ง วิ่ง และ วิ่ง....( แต่เอ๋ ทำไมถึงรู้สึกว่าเท้าเขาไม่ได้ไปไหนเลยหว่า )
\" คิดจะชนแล้วหนีหรือไง \" เจ้าของรถ ยังคงถามเนิบ ๆ มองร่างที่อยู่ในมือด้วยใบหน้าที่ไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ
\" ขอโทษ.... ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ได้โปรดอภัยให้ผมเถอะนะ ผมไม่มีเงินจะชดใช้ค่าเสียหายให้คุณ แต่ว่าถ้าให้เวลาผมสักนิด ผมพยายามจะหามาให้ คุณกรุณาอย่าส่งผมใก้ตำรวจเลยนะครับ \"
ชายเจ้าของรถเพียงแต่ถอนหายใจ เขาถอดแว่นตาดำออก
สายลมยามสาย ไล้ผมสีอ่อนของเขาให้พลิ้วไหว จมูกโด่งสวยรับกับริมฝีปากที่ดูกระด้างแต่งดงาม ..... ขนตายาวงอนจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นของผู้ชายประดับอยู่เหนือดวงตาคมเข้ม เครื่องหน้าของผู้ชายคนนี้หมดจดสวยงาม ดุจดั่งเป็นรูปปั้นเทพคนรักของไซกี**เสียมากกว่าจะเป็นมนุษย์ที่มีหัวใจเต้นอยู่จริง ๆ..... เขาคือ....
ไจ่ไจ๋...
\" ฉันก็ไม่ได้บอกจะให้นายชดใช้ค่าเสียหายสักหน่อย.... แค่จะขอให้นายช่วยพาฉันไปส่งที่ ที่หนึ่งเท่านั้นแหละ
++++++++++++++++++
กองถ่ายแฟชั่น นอกสถานที่ ……
“ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ต้องเดือดร้อน “ ซิงหยูกล่าวขอโทษเรียบ ๆ
“ คุณขอโทษผมแล้วเรื่องมันจะจบหรือไง…. คุณมองไปรอบ ๆ ซิคุณซิงหยู พวกผมน่ะลงทุนกันไปแล้วนะถ้าผมไม่มีนายแบบ ถึงคุณจะชดใช้ค่าเสียหายยังไงมันก็ไม่พอ เพราะผมจะไม่มีแฟชั่นไปลงในปักษ์หน้าคุณเข้าใจหรือเปล่า “ ผู้ชายคนนั้นพูดเสียงไม่เบาเลย เพราะเขากำลังอยู่ในอารมณ์โมโหอย่างเต็มที่
“ แค่มีนายแบบก็พอใช่ไหมคะ “ ซิงหยูยังคงถามด้วยใบหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
“ ได้ไหมล่ะ นายแบบที่มีเสน่ห์พอกับคุณชายซู่หลงในเวลาแบบนี้น่ะ …. ถ้าคุณมีปัญญาหามาให้ผมได้ ผมก็เอา “
+++++++++++++++++
Tued….Tued …. Tued เสียงโทรศัพท์มือถือของใครคนหนึ่งดังขึ้น
สายตาที่มีเสน่ห์เหลือร้ายปรายตามองหน้าจอโทรศัพท์ ก่อนจะรับมันขึ้นมา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
stodio ถ่ายโฆษณา.....
เสียงเพลงสร้างบรรยากาศคลอแว่ว มันแผ่วหวาน…. ซีเหมินนั่งลอยคออยู่ในอ่างอาบน้ำ ….. เขานอนหลับตา รอคอยให้เสี่ยวโย่วเดินเข้ามาหาเขา ….. แตะต้องเขา….. สัมผัสเขา
รอคอยให้มือนุ่มนิ่มสัมผัสอย่างแผ่วเบาที่ แขน….ขา …..ลำคอ …. แผงอก …. และเส้นผม
ซีเหมินค่อย ๆ ลืมตา…. จ้องมองร่างที่ค่อย ๆ ทอดน่องเดินเข้ามาหา …. เสี่ยวโย่วเดินอย่างเชื่องช้า
เชื่องช้าเสียจนเขาแทบจะทนไม่ได้ เขาอยากให้เธอมาสัมผัสเขาไว ๆ….
“อา….. เสี่ยวโย่ว “ ( เป็นคำกระซิบที่มีแต่ซีเหมินเท่านั้นที่ได้ยิน )
“ คัท !! “ เสียงผู้กำกับสั่งคัทอย่างมีโมโห มองร่างที่เดินตะกุกตะกักของเสี่ยวโย่วอย่างหัวเสีย
“ คุณเสี่ยวโย่วครับ เบื้องหน้าคุณคือผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุดในโลก เป็นผู้ชายที่เย้ายวนให้ผู้หญิงหลงไหล
เป็นผู้ชายที่ใคร ๆ ก็อยากจะสัมผัสเขากันทั้งนั้นนะครับ ….. ไม่ใช่ผู้ร้ายฆ่าคนตาย ทำไมคุณถึงเดินเหมือนมาเข้าลานประหารอย่างนั้นล่ะคร้าบ “ แม้จะลงท้ายด้วยครับทุกคำ แต่เสี่ยวโย่วก็รู้ดีว่าผู้กำกับไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ ขะ…. ขอโทษค่ะ “ เสี่ยวโย่วยืนหน้าสลด แอบเหลือบตามองซีเหมินแวบหนึ่งแล้วก็รีบหลบตา
เธอจะบอกผู้กำกับได้ยังไงว่าเธอเขิน “ ผู้ชายที่มีเสน่ห์ที่สุดในโลก “ ที่อยู่ในอ่างน้ำจากุชชี่สีดำสนิทคนนั้น
\" เอาล่ะครับ ๆ งั้นผ่านฉากนี้ไปก่อน ข้ามไปถ่ายชอตใต้ฝักบัวก็แล้วกัน ..... เอ้าพวกเราเตรียมแสง .... คุณชายซีเหมินครับรบกวนเช็ดตัวก่อนนะครับ.... ชอตนี้จะถ่ายเฉพาะคุณเสี่ยวโย่ว ... \" ผู้กำกับหันมาพูดพินอบพิเทากับซีเหมิน เขาพยักหน้ารับเอื่อย ๆ แล้วผู้กำกับหันมาทางเสี่ยวโย่ว อธิบายสิ่งที่เธอจะต้องทำ
\" คุณเสี่ยวโย่ว .... คุณต้องเข้าไปในห้องนั้นนะครับ ( ชี้ไปยังตู้แก้วที่ทำเป็นโมสาจตรงช่วงกลาง ซีเหมินมองตามไปด้วย ) แล้วคุณถอดเสื้อตัวนี้ออก เราต้องถ่ายชอตเปลือยไหล่....\"
\" ไม่ได้ !!! \" ซีเหมินนั่นเองที่ตวาดปฏิเสธอย่างฉุนเฉียว เขาเดินอาด ๆ มาคว้ามือของเสี่ยวโย่วดึงมาไว้ข้างหลัง
\" ตัดฉากนี้ออก.... จะไม่มีการเปลือยไหล่ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งนั้น\"
\" คุณชายซีเหมิน ..... คุณจะบ้ารึไง !! ( ผู้กำกับตวาดอย่างมีอารมณ์เหมือนกัน ) โฆษณาเรื่องนี้มันขายความเซ็กซี่ ถ้าไม่เห็นไหล่เปลือยแล้วคุณจะให้ผมทำยังไงไม่ทราบ แล้วอีกอย่างมันก็ไม่ได้โป๊ โมสาจนั่นมันก็ปิดในส่วนที่ไม่สมควรเอาไว้แล้ว ไม่ว่าใครก็ไม่มีโอกาสเห็นสัดส่วนของคุณเสี่ยวโย่วได้หรอก .... \"
ซีเหมินไม่ได้พูดอะไรเขาเพียงแต่หรี่สายตาที่เย็นชามองหน้าผุ้กำกับ จูงมือของเสี่ยวโย่วเข้าไปในห้องแต่งตัวเหมือนเดิม.....
\" ทำไมจู่ ๆ คุณชายซีเหมินถึงได้ทำงานด้วยยากแบบนี้นะ เมื่อก่อนไม่เคยเห็นเขามีปัญหาอย่างนี้เลย \" ผู้กำกับบ่นอย่างปวดหัว เขาเดินแบบเบื่อ ๆ ไปนั่งที่เก้าอี้
\" เอาไงดีครับผู้กำกับ \"
\" จะเอายังไง... ก็กดเบอร์หาผู้จัดการซิงหยูสิวะ\"
++++++++++++++++++++++++++
กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง ..กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงกริ่งดังถี่กระชั้น แต่มันไม่ใช่เสียงโทรศัพท์ของซิงหยูหรอก
มันเป็นเสียงกระดิ่งจักรยาน ที่ถูกปั่นมาด้วยความเร็ว 60 km/ hr.
\" ถอยครับ....ถอย ๆ ๆ....ถอยไปคร้าบบบบบบบ \" มีเสียงตะโกนโหวกเหวกให้รถโตโยต้า วอลโว เปอร์เช่หลบไป .... ซึ่งรถยนต์พวกนั้นก็หลีกทางให้อย่างว่าง่ายเสียด้วย
เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาอ่อนใส ชนิดที่หญิงสาวเห็นก็ต้องหัวใจหลอมละลายกันเป็นแถบ เขามีผมทรงรากไทรที่ระอยู่ประมาณไหล่ แม้ว่าเขายังเป็นผู้ชายที่ยังไม่แตกหนุ่มเต็มที่นัก แต่หน้าตาที่คมคายก็เริ่มส่อเค้ามีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลเสียแล้ว แถมริมฝีปากอิ่มเต็มนั้นมันยังสวยได้รูปอย่างไม่น่าเชื่อ
เด็กหนุ่มขับเลาะเลี้ยวไปบนถนนอย่างเชี่ยวชาญ นั่นเป็นเพราะเขาชำนาญทางเส้นนี้เป็นอย่างดี การทำงานพิเศษมากกว่าวันละสองที่ ทำให้เขาสามารถขับรถจักรยานได้อย่างคล่องแคล่ว
\" โชคดีชะมัด จู่ ๆ ก็ได้งานเพิ่มขึ้นอีกแล้ว \" เด็กหนุ่มยิ้มแฉ่งด้วยความเบิกบาน หลังจากที่เขาตกลงปลงใจรับปากเข้าวงการโดยให้คุณซิงหยูเป็นผุ้ดูแล งานพิเศษเงินดีของเขาก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ
ฟึ่บ !
เด็กหนุ่มที่ถีบจักรยานหักเลี้ยวตรงไฟแดงด้วยความชำนาญ แต่ว่า ...
โครม !
โชคไม่ดีนักที่รถจักรยานของเขาต้องปักท้ายเข้ากับ 2003 Mercedes SL55 AMG
\" อูย ... \" เด็กหนุ่มครางพลางคลำก้นกบป้อย ๆ
คนที่อยู่ในรถเดินลงมาหาเขา ถึงจังหวะการก้าวเดินของเจ้าของรถดูเนิบ ๆ เอื่อย ๆ ไม่คุกคาม แต่เด็กหนุ่มก็อดหวั่นใจไม่ได้ สายตาของเด็กหนุ่มจดจ้องลอยถลอกที่ฝากระโปรงรถด้านหลัง
{{{{{{{{{{{{ ตายแน่ฉัน รถคันนี้ไม่ใช่ถูกๆ .... ถ้าเจ้าของเรียกร้องค่าเสียหาย ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปใช้ให้เขากัน..... ถ่ายแบบมาสามครั้ง เอาไปจ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟที่ค้างไว้มันก็เกลี้ยงแล้ว..... หนีดีกว่าไหมเรา...อย่างนี้ต้องหนี }}}},,,
ว่าแล้วเขาก็รีบกระโจนลุกขึ้น คว้าจักรยานที่ล้มอยู่ไสวิ่งไปอย่างเร็วไว
เขา วิ่ง วิ่ง วิ่ง และ วิ่ง....( แต่เอ๋ ทำไมถึงรู้สึกว่าเท้าเขาไม่ได้ไปไหนเลยหว่า )
\" คิดจะชนแล้วหนีหรือไง \" เจ้าของรถ ยังคงถามเนิบ ๆ มองร่างที่อยู่ในมือด้วยใบหน้าที่ไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ
\" ขอโทษ.... ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ได้โปรดอภัยให้ผมเถอะนะ ผมไม่มีเงินจะชดใช้ค่าเสียหายให้คุณ แต่ว่าถ้าให้เวลาผมสักนิด ผมพยายามจะหามาให้ คุณกรุณาอย่าส่งผมใก้ตำรวจเลยนะครับ \"
ชายเจ้าของรถเพียงแต่ถอนหายใจ เขาถอดแว่นตาดำออก
สายลมยามสาย ไล้ผมสีอ่อนของเขาให้พลิ้วไหว จมูกโด่งสวยรับกับริมฝีปากที่ดูกระด้างแต่งดงาม ..... ขนตายาวงอนจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นของผู้ชายประดับอยู่เหนือดวงตาคมเข้ม เครื่องหน้าของผู้ชายคนนี้หมดจดสวยงาม ดุจดั่งเป็นรูปปั้นเทพคนรักของไซกี**เสียมากกว่าจะเป็นมนุษย์ที่มีหัวใจเต้นอยู่จริง ๆ..... เขาคือ....
ไจ่ไจ๋...
\" ฉันก็ไม่ได้บอกจะให้นายชดใช้ค่าเสียหายสักหน่อย.... แค่จะขอให้นายช่วยพาฉันไปส่งที่ ที่หนึ่งเท่านั้นแหละ
++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น