ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : scene5-6
ณ มหาวิทยาลัย …….
เสียงเจี๊ยวจ๊าว ของสาวๆแบรนด์เนมทั้งหลาย ต่างก็วี๊ดว๊ายกันสนั่นหวั่นไหว……..
“ เธอเห็นหรือยังยะ……. บอร์ดนั่นน่ะ ฉันน่ะต้องให้คนขับรถวนอยู่ไม่รู้กี่รอบ แต่ละคนเธอเอ๋ย….ฉันลมจะใส่หล่อกระชากใจซะจริง ๆ”
“ เห็นแล้วย่ะ……แต่ว่าน่าเสียดายนะที่บอร์ดนั่นพรุ่งนี้ก็คงต้องถูกปลดแล้ว……”
“ อ้าว!…..ทำไมล่ะ…..”
“ ก็ฉันน่ะ บอกให้แด๊ดดี้ ซื้อมาไว้ที่บ้านแล้วน่ะสิยะ…” พูดแบบอวด ๆ เพราะก็รู้กันอยู่ว่าจะซื้อบอร์ดนั้นมาเก็บไว้เป็นของส่วนตัวล่ะก็ นั่นหมายถึงต้องซื้อค่าโฆษณาราคาหูฉี่ตามมาด้วย (ก็ไปซิวบอร์ดโฆษณามานี่นะ)
มีหรือที่อีกสาวหนึ่งจะยอมน้อยหน้า ถึงพวกหล่อนเปลือกหน้าจะดูเป็นมิตรกันอยู่ แต่ลึก ๆ ก็แอบแข่งขันกันอยู่ในที
“แต่ฉันน่ะมีที่เด็ดกว่านั้น……มาดูสิ…..” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็หยิบ ดีวีดีฉบับกระเป๋ารุ่นล่าสุดออกมา จุดประสงค์หลักก็เพื่อจะอวด ดีวีดี ที่ราคาแสนแพงนั่นเอง
“ นี่ไป่เหอเธออย่าบอกนะว่า……ว่าเธอหาไอ้นั่นได้แล้ว……” อีกสาวเบิกตาโต พลางเอามือทาบอกแบบไม่อยากจะเชื่อ
“ อือฮึ……..” ยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อชู dvd แผ่นหนึ่งขึ้นมา …..เป็น dvd เบื้องหลังการถ่ายแบบตัวหนึ่งของแก็งค์โรมิโอ…..ที่ว่ากันว่าหาดูกันยากนักหนา
แล้วสาว ๆทุกคนต่างก็มารุมร้อม และฉอเลาะเลียแข้งเลียขา เพื่อขอดู dvd แผ่นนั้น……..เมื่อเปิดดูก็มีทั้งเสียงฮือฮา เสียงวี๊ดว๊าย และ เสียงหัวเราะคิกคัก…….ก็นะนั่นน่ะเป็นการแอบถ่ายตอนพวกเขากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นี่นา ถึงจะไม่ถึงขั้นเรท X เรท R แค่เห็นแผงอก ว็อบ ๆ แวม ๆ ก็เรียกเสียงฮือฮากันระงมแล้ว………
“ ฮ๊าว….( หญิงสาวคนหนึ่งอ้าปากหาว จนน้ำตาไหล)…….ง่วงชะมัดยาดเลย……” คือเจิ้นหลินที่กำลังบิดขี้เกียจยามเช้า เดินเข้ามาในชั้นเรียน
“ …….…..” เสี่ยวโย่วเองก็นั่งตาปรือ ๆ เหม่อมองไปด้านนอกเช่นกัน …… แต่หางตาแอบเห็นเพื่อนนอนฟุบตั้งท่าจะหลับอีกรอบ ก็เลยทัก “ เมื่อวานดึกอีกแล้วเหรอ”
“ อือม…….ให้ตายสิเมื่อไหร่จะเลิกเสียงดังกิ๊วก๊าวกันซะที…..คงเป็นเรื่องไอ้กลุ่มคุณชายขี้เก๊กนั่นอีกล่ะสิ……น่าเบื่อชะมัด……”
“ ก็ว่าไม่ได้นี่ เจิ้นหลิน Romio Idol น่ะ ดังจะตาย……โดยเฉพาะ…..” เสี่ยวโย่วทำตาเพ้อฝันอีกแล้ว
“ คุณชายซีเหมิน ” เจิ้นหลินพูดดักคอเพื่อนสนิท เพราะรู้อยู่ว่าเสี่ยวโย่วน่ะหลงปลื้มคุณชายในชีวิตจริงของตัวเองอยู่ “ ได้เจอกันทุกวัน เธอยังไม่เลิกปลื้มเขาอีกเหรอ “
“ ที่ไหนกันล่ะ ฉันไม่ได้เจอหน้าคุณชายมาเป็นอาทิตย์ได้แล้วล่ะมั้ง “ คิดอย่างหงอย ๆ ช่วงนี้คุณชายของเธอทำงานหนักมากจนแทบจะไม่ได้กลับมานอนบ้าน
“ นี่พวกหล่อน……..” เสียงไป่เหอเรียกจิก ๆ เธอนั่งเด่นเป็นนางพญาท่ามกลางเพื่อน ๆที่ต่างห้อมล้อมอย่างประจบประแจง
“ ช่วยเอานี่ไปทิ้งหน่อยสิ……..” นี่ที่ว่า…..คือ กระดาษทิชชู่ พิมพ์นูน กุชชี่ ที่ไป่เหอสั่งขี้มูกเอาไว้
เสี่ยวโย่วกับเจิ้นหลินได้แต่นั่งมองหน้ากันอย่าง งง ….งง
“ นี่หล่อน ยังมานั่งทำท่าหน้าโง่กันอยู่ได้ ฉันหมายถึงพวกหล่อนน่ะแหละ…….เอานี่ไปทิ้งให้ทีสิ…….ว่างไม่ใช่เหรอ……ฉันกับเพื่อน ๆ ไม่ว่าง มีธุระต้องดูดีวีดี……ใช่ไหมพวกเรา ” พูดจบก็หันไปยิ้มเยาะ ๆ กับเพื่อน ๆ …..มีเสียงขานรับว่า “ใช่”….อย่างพร้อมเพรียง
“ นี่พวกเธอ……” เจิ้นหลินรู้สึกเดือดนิด ๆ ที่ถูกจิกใช้ แต่ เสี่ยวโย่วก็ดึงมือเธอไว้แล้วส่ายหน้า
“ แหมก็ฉันเห็นว่าว่างๆ อยู่……ไม่เห็นมาสนใจดูโรมิโอ……ก็เลยไหว้วานนิดหน่อยเท่านั้นเอง….” ไป่เหอจีบปาจีบคอพูดพลางทำตาใสซื่อ
“ เออ…..พวกเธอก็แปลกดีนะ…..ไม่เห็นว่าจะมาคลั่งไคล้โรมิโอเหมือนพวกเรา…..หรือว่าโรมิโอไม่ใช่สเป็คจ๊ะ….อุ๊ยตาย..!…ฉันลืมไปว่าผู้ชายในสเป็คของเธอน่ะ…….ต้องเป็นอย่าง…….”
“ ครืดดดดดด……..” เสียงบานประตูเปิดออก เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เขามีทรงผมหน้าม้าบังไปกว่าครึ่งหน้า มีกรอบแว่นอันโตแปะอยู่ที่จมูก หน้าตาคร่ำเคร่งเฉกเช่นหนอนหนังสือ ผู้คงแก่เรียน
“ ต้องเป็นอย่างอีตา เซอะมง นี่…….” ไป่เหอเดินมากระซิบแบบเยาะ ๆ ที่หูของเสี่ยวโย่ว ก่อนเดินกลับไปนั่งที่
เสี่ยวโย่วมองเซอะมง เธอกับเขาถูกจับคู่ให้กันตั้งแต่ตอนต้นเทอม เซอะมงเป็นคนเก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยพูดจากับใคร…..….แม้แต่กับเธอ……..หลายครั้งที่เธอพยายามจะเดินเข้าไปคุยด้วย……..แต่เซอะมงก็จะเดินหนีตลอด……..ที่สำคัญเธอไม่รู้ว่าทำไมเซอะมงจึงดูเหมือนทำตัวลึกลับอย่างมาก ……
++++++++++++++++++++++++++++
“ ออดดดดดดด………” เสียงสัญญาณหมดชั่วโมงเรียน ดังขึ้น
“ แล้วเจอกันตอนเย็นนะเสี่ยวโย่ว……..”เจิ้นหลิน รีบร้อนเก็บกระเป๋า และเผ่นฉิวไปจากห้องเรียนเช่นเคย
ตอนแรกเธอกะว่าจะชวนเจิ้นหลินไปเดินเล่นซื้อของสักหน่อย เพราะนี่ก็พึ่งจะ 2.00 p.m. เท่านั้นเอง
เธอยังมีเวลาว่างอีกตั้ง 4 ชั่วโมงก่อนจะไปทำงานพิเศษ ที่ร้านเค้ก
ที่จริงตอนเย็นรถของตระกูลซีเหมินจะต้องมารอรับเธอกลับทุกวันตามคำสั่งของคุณชาย……..แต่ว่าเธอขอร้องลุงเฉิน คนขับรถว่าไม่ต้องมารับเธอ…….และให้คุณลุงเฉินช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับอีกด้วย
“ แล้วนี่เราจะไปไหนดีนะ…….อ๊ะ…..นั่นคุณซิงหยูนี่นา…..”
“ คุณซิงหยู……” เสี่ยวโย่วตะโกนเรียกหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินลิ่ว ๆ มาตามทางเดิน เธออยู่ในชุดสูทแสนเรียบและเชยเฉิ่มสุด ๆ ผมยาวถูกเกล้ามัดไว้ ถึงกระนั้นมันก็ยังดูยุ่งเหยิง
“ คุณเสี่ยวโย่ว.……เจอคุณพอดีเลย….” ซิงหยูเดินเข้ามาคว้ามือเสี่ยวโย่วกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างรีบเร่ง แล้วก็ยัดร่างของเสี่ยวโย่วเข้าไปในรถตู้สีขาวติดฟิล์มหนาทึบคันหนึ่ง
“ มีอะไรเหรอคะ …”
ซิงหยูไม่ได้ตอบ เธอกำลังคุยโทรศัพท์ ด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ คิ้วขมวดเป็นปม……และ เธอ คือ ‘ ผู้จัดการส่วนตัวของ โรมิโอ idol ‘
=================================
scene 6
…..สตูดิโอ….
“ ฉันบอกหล่อนแล้ว ว่าอย่าไปยุ่งกับผมของคุณชายซีเหมิน……..” หญิงสาวคนหนึ่งแหวชายหนุ่มรูปร่างอ้อนแอ้นที่กำลังร้องไห้กระซิก รอบตาของเขาบวมช้ำ ปากเจ่อบวม
“ ก็ฉันเห็นว่าผมเส้นนั้นของคุณชายมันแตกปลาย…..แล้วเดี๋ยวก็ต้องเข้าฉากสระผมด้วย ถึงได้เล็มออก…ฉันหวังดีหรอกนะ…ฮือ ๆๆๆๆๆๆ “ คำแก้ตัวนั้นไม่ได้ช่วยให้ ทีมงานทั้งกองที่ยืนจ้องเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อใจอ่อนลงแต่อย่างใด
“ แล้วเป็นไงล่ะ…….คุณชายเขาไม่ยอมถ่ายโฆษณาแล้ว แกจะทำยังไง … ไม่ใช่ว่านายแบบคนไหนก็จะถ่ายโฆษณาตัวนี้ได้หรอกนะ.. สปอนเซอร์น่ะเขาระบุเลยว่าต้องเป็นคุณชายซีเหมินเท่านั้น” ผู้กำกับโฆษณาตีหน้ายักษ์ด้วยความโกรธ
“ เป็นเพราะหล่อนคนเดียวเลยทำให้พวกฉันต้องลำบากไปด้วย…….“ กลุ่มนางแบบสาวโวยวายกันลั่น
ที่จริงฉากนี้จะเซ็ทให้เป็นฉากซีเหมินสระผม ในฮาเร็ม และรายล้อมไปด้วยสาว ๆ สวย ๆ มากมาย
พร้อมกลิ่นดอกไม้ที่ตลบอบอวล เพื่อเน้นให้เห็นถึงความเซ็กซี่ที่เป็นจุดขายของซีเหมิน
“ อ้าว…..คุณซิงหยูมาแล้วหรือครับ…..” ผู้กำกับหันมาเห็นซิงหยูพอดี เขาโค้งคำนับให้นิดหนึ่งอย่างให้เกียรติ
“ ค่ะ……คุณชายซีเหมินอยู่ไหนคะ…..”
“ ห้องนั้นน่ะครับ…….” ผู้กำกับผายมือไปยังห้องแต่งตัวที่ถูกจัดแยกไว้เป็นสัดส่วน ด้านหน้ามีบอดี้การ์ดหน้าตาขึงขัง ยืนประจำอยู่ 2 คน “ ยังไงผมคงต้องฝากคุณด้วยนะครับ……” ผู้กำกับโค้งให้เป็นการขอร้อง
“ ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ…..” ซิงหยูโค้งรับคำขอร้อง เธอจูงมือของเสี่ยวโย่วไปยังหน้าห้องดังกล่าว
“ คุณเสี่ยวโย่วช่วยบอกให้คุณชาย ยอมถ่ายโฆษณาทีนะคะ……. “ ซิงหยูเอ่ยขอร้องด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
“ เอ่อ……...” เสี่ยวโย่วเริ่มมีสีหน้าลำบากใจ…..ไม่คิดว่าจะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้
“ กรุณาเถอะค่ะ .. ถ้าเป็นคุณเสี่ยวโย่วล่ะก็คุณชายซีเหมินน่ะต้องฟังแน่ ๆ ช่วยทีเถอะนะคะไม่งั้นเจ๊ไฉเล่นงานฉันตายแน่ ๆ เลยล่ะค่ะ” ประโยคที่พูดเหมือนหวาดกลัวเสียเต็มประดา แต่ใบหน้าของซิงหยูกลับสวนทางกันคนละทิศ
“ ฉันจะพยายามก็แล้วกันค่ะ…..”
“ ขอบคุณมาก ๆ เลยล่ะค่ะ คุณเสี่ยวโย่ว….” แล้วโทรศัพท์ของซิงหยูก็ดังขึ้น เป็นเจ๊ไฉที่โทรมาเช็คงานของบรรดา 5 หนุ่มที่อยู่ในความรับผิดชอบของซิงหยูนั่นเอง
=======================================================
เสียงเจี๊ยวจ๊าว ของสาวๆแบรนด์เนมทั้งหลาย ต่างก็วี๊ดว๊ายกันสนั่นหวั่นไหว……..
“ เธอเห็นหรือยังยะ……. บอร์ดนั่นน่ะ ฉันน่ะต้องให้คนขับรถวนอยู่ไม่รู้กี่รอบ แต่ละคนเธอเอ๋ย….ฉันลมจะใส่หล่อกระชากใจซะจริง ๆ”
“ เห็นแล้วย่ะ……แต่ว่าน่าเสียดายนะที่บอร์ดนั่นพรุ่งนี้ก็คงต้องถูกปลดแล้ว……”
“ อ้าว!…..ทำไมล่ะ…..”
“ ก็ฉันน่ะ บอกให้แด๊ดดี้ ซื้อมาไว้ที่บ้านแล้วน่ะสิยะ…” พูดแบบอวด ๆ เพราะก็รู้กันอยู่ว่าจะซื้อบอร์ดนั้นมาเก็บไว้เป็นของส่วนตัวล่ะก็ นั่นหมายถึงต้องซื้อค่าโฆษณาราคาหูฉี่ตามมาด้วย (ก็ไปซิวบอร์ดโฆษณามานี่นะ)
มีหรือที่อีกสาวหนึ่งจะยอมน้อยหน้า ถึงพวกหล่อนเปลือกหน้าจะดูเป็นมิตรกันอยู่ แต่ลึก ๆ ก็แอบแข่งขันกันอยู่ในที
“แต่ฉันน่ะมีที่เด็ดกว่านั้น……มาดูสิ…..” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็หยิบ ดีวีดีฉบับกระเป๋ารุ่นล่าสุดออกมา จุดประสงค์หลักก็เพื่อจะอวด ดีวีดี ที่ราคาแสนแพงนั่นเอง
“ นี่ไป่เหอเธออย่าบอกนะว่า……ว่าเธอหาไอ้นั่นได้แล้ว……” อีกสาวเบิกตาโต พลางเอามือทาบอกแบบไม่อยากจะเชื่อ
“ อือฮึ……..” ยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อชู dvd แผ่นหนึ่งขึ้นมา …..เป็น dvd เบื้องหลังการถ่ายแบบตัวหนึ่งของแก็งค์โรมิโอ…..ที่ว่ากันว่าหาดูกันยากนักหนา
แล้วสาว ๆทุกคนต่างก็มารุมร้อม และฉอเลาะเลียแข้งเลียขา เพื่อขอดู dvd แผ่นนั้น……..เมื่อเปิดดูก็มีทั้งเสียงฮือฮา เสียงวี๊ดว๊าย และ เสียงหัวเราะคิกคัก…….ก็นะนั่นน่ะเป็นการแอบถ่ายตอนพวกเขากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นี่นา ถึงจะไม่ถึงขั้นเรท X เรท R แค่เห็นแผงอก ว็อบ ๆ แวม ๆ ก็เรียกเสียงฮือฮากันระงมแล้ว………
“ ฮ๊าว….( หญิงสาวคนหนึ่งอ้าปากหาว จนน้ำตาไหล)…….ง่วงชะมัดยาดเลย……” คือเจิ้นหลินที่กำลังบิดขี้เกียจยามเช้า เดินเข้ามาในชั้นเรียน
“ …….…..” เสี่ยวโย่วเองก็นั่งตาปรือ ๆ เหม่อมองไปด้านนอกเช่นกัน …… แต่หางตาแอบเห็นเพื่อนนอนฟุบตั้งท่าจะหลับอีกรอบ ก็เลยทัก “ เมื่อวานดึกอีกแล้วเหรอ”
“ อือม…….ให้ตายสิเมื่อไหร่จะเลิกเสียงดังกิ๊วก๊าวกันซะที…..คงเป็นเรื่องไอ้กลุ่มคุณชายขี้เก๊กนั่นอีกล่ะสิ……น่าเบื่อชะมัด……”
“ ก็ว่าไม่ได้นี่ เจิ้นหลิน Romio Idol น่ะ ดังจะตาย……โดยเฉพาะ…..” เสี่ยวโย่วทำตาเพ้อฝันอีกแล้ว
“ คุณชายซีเหมิน ” เจิ้นหลินพูดดักคอเพื่อนสนิท เพราะรู้อยู่ว่าเสี่ยวโย่วน่ะหลงปลื้มคุณชายในชีวิตจริงของตัวเองอยู่ “ ได้เจอกันทุกวัน เธอยังไม่เลิกปลื้มเขาอีกเหรอ “
“ ที่ไหนกันล่ะ ฉันไม่ได้เจอหน้าคุณชายมาเป็นอาทิตย์ได้แล้วล่ะมั้ง “ คิดอย่างหงอย ๆ ช่วงนี้คุณชายของเธอทำงานหนักมากจนแทบจะไม่ได้กลับมานอนบ้าน
“ นี่พวกหล่อน……..” เสียงไป่เหอเรียกจิก ๆ เธอนั่งเด่นเป็นนางพญาท่ามกลางเพื่อน ๆที่ต่างห้อมล้อมอย่างประจบประแจง
“ ช่วยเอานี่ไปทิ้งหน่อยสิ……..” นี่ที่ว่า…..คือ กระดาษทิชชู่ พิมพ์นูน กุชชี่ ที่ไป่เหอสั่งขี้มูกเอาไว้
เสี่ยวโย่วกับเจิ้นหลินได้แต่นั่งมองหน้ากันอย่าง งง ….งง
“ นี่หล่อน ยังมานั่งทำท่าหน้าโง่กันอยู่ได้ ฉันหมายถึงพวกหล่อนน่ะแหละ…….เอานี่ไปทิ้งให้ทีสิ…….ว่างไม่ใช่เหรอ……ฉันกับเพื่อน ๆ ไม่ว่าง มีธุระต้องดูดีวีดี……ใช่ไหมพวกเรา ” พูดจบก็หันไปยิ้มเยาะ ๆ กับเพื่อน ๆ …..มีเสียงขานรับว่า “ใช่”….อย่างพร้อมเพรียง
“ นี่พวกเธอ……” เจิ้นหลินรู้สึกเดือดนิด ๆ ที่ถูกจิกใช้ แต่ เสี่ยวโย่วก็ดึงมือเธอไว้แล้วส่ายหน้า
“ แหมก็ฉันเห็นว่าว่างๆ อยู่……ไม่เห็นมาสนใจดูโรมิโอ……ก็เลยไหว้วานนิดหน่อยเท่านั้นเอง….” ไป่เหอจีบปาจีบคอพูดพลางทำตาใสซื่อ
“ เออ…..พวกเธอก็แปลกดีนะ…..ไม่เห็นว่าจะมาคลั่งไคล้โรมิโอเหมือนพวกเรา…..หรือว่าโรมิโอไม่ใช่สเป็คจ๊ะ….อุ๊ยตาย..!…ฉันลืมไปว่าผู้ชายในสเป็คของเธอน่ะ…….ต้องเป็นอย่าง…….”
“ ครืดดดดดด……..” เสียงบานประตูเปิดออก เด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เขามีทรงผมหน้าม้าบังไปกว่าครึ่งหน้า มีกรอบแว่นอันโตแปะอยู่ที่จมูก หน้าตาคร่ำเคร่งเฉกเช่นหนอนหนังสือ ผู้คงแก่เรียน
“ ต้องเป็นอย่างอีตา เซอะมง นี่…….” ไป่เหอเดินมากระซิบแบบเยาะ ๆ ที่หูของเสี่ยวโย่ว ก่อนเดินกลับไปนั่งที่
เสี่ยวโย่วมองเซอะมง เธอกับเขาถูกจับคู่ให้กันตั้งแต่ตอนต้นเทอม เซอะมงเป็นคนเก็บตัวเงียบ ไม่ค่อยพูดจากับใคร…..….แม้แต่กับเธอ……..หลายครั้งที่เธอพยายามจะเดินเข้าไปคุยด้วย……..แต่เซอะมงก็จะเดินหนีตลอด……..ที่สำคัญเธอไม่รู้ว่าทำไมเซอะมงจึงดูเหมือนทำตัวลึกลับอย่างมาก ……
++++++++++++++++++++++++++++
“ ออดดดดดดด………” เสียงสัญญาณหมดชั่วโมงเรียน ดังขึ้น
“ แล้วเจอกันตอนเย็นนะเสี่ยวโย่ว……..”เจิ้นหลิน รีบร้อนเก็บกระเป๋า และเผ่นฉิวไปจากห้องเรียนเช่นเคย
ตอนแรกเธอกะว่าจะชวนเจิ้นหลินไปเดินเล่นซื้อของสักหน่อย เพราะนี่ก็พึ่งจะ 2.00 p.m. เท่านั้นเอง
เธอยังมีเวลาว่างอีกตั้ง 4 ชั่วโมงก่อนจะไปทำงานพิเศษ ที่ร้านเค้ก
ที่จริงตอนเย็นรถของตระกูลซีเหมินจะต้องมารอรับเธอกลับทุกวันตามคำสั่งของคุณชาย……..แต่ว่าเธอขอร้องลุงเฉิน คนขับรถว่าไม่ต้องมารับเธอ…….และให้คุณลุงเฉินช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับอีกด้วย
“ แล้วนี่เราจะไปไหนดีนะ…….อ๊ะ…..นั่นคุณซิงหยูนี่นา…..”
“ คุณซิงหยู……” เสี่ยวโย่วตะโกนเรียกหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินลิ่ว ๆ มาตามทางเดิน เธออยู่ในชุดสูทแสนเรียบและเชยเฉิ่มสุด ๆ ผมยาวถูกเกล้ามัดไว้ ถึงกระนั้นมันก็ยังดูยุ่งเหยิง
“ คุณเสี่ยวโย่ว.……เจอคุณพอดีเลย….” ซิงหยูเดินเข้ามาคว้ามือเสี่ยวโย่วกึ่งเดินกึ่งวิ่งอย่างรีบเร่ง แล้วก็ยัดร่างของเสี่ยวโย่วเข้าไปในรถตู้สีขาวติดฟิล์มหนาทึบคันหนึ่ง
“ มีอะไรเหรอคะ …”
ซิงหยูไม่ได้ตอบ เธอกำลังคุยโทรศัพท์ ด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ คิ้วขมวดเป็นปม……และ เธอ คือ ‘ ผู้จัดการส่วนตัวของ โรมิโอ idol ‘
=================================
scene 6
…..สตูดิโอ….
“ ฉันบอกหล่อนแล้ว ว่าอย่าไปยุ่งกับผมของคุณชายซีเหมิน……..” หญิงสาวคนหนึ่งแหวชายหนุ่มรูปร่างอ้อนแอ้นที่กำลังร้องไห้กระซิก รอบตาของเขาบวมช้ำ ปากเจ่อบวม
“ ก็ฉันเห็นว่าผมเส้นนั้นของคุณชายมันแตกปลาย…..แล้วเดี๋ยวก็ต้องเข้าฉากสระผมด้วย ถึงได้เล็มออก…ฉันหวังดีหรอกนะ…ฮือ ๆๆๆๆๆๆ “ คำแก้ตัวนั้นไม่ได้ช่วยให้ ทีมงานทั้งกองที่ยืนจ้องเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อใจอ่อนลงแต่อย่างใด
“ แล้วเป็นไงล่ะ…….คุณชายเขาไม่ยอมถ่ายโฆษณาแล้ว แกจะทำยังไง … ไม่ใช่ว่านายแบบคนไหนก็จะถ่ายโฆษณาตัวนี้ได้หรอกนะ.. สปอนเซอร์น่ะเขาระบุเลยว่าต้องเป็นคุณชายซีเหมินเท่านั้น” ผู้กำกับโฆษณาตีหน้ายักษ์ด้วยความโกรธ
“ เป็นเพราะหล่อนคนเดียวเลยทำให้พวกฉันต้องลำบากไปด้วย…….“ กลุ่มนางแบบสาวโวยวายกันลั่น
ที่จริงฉากนี้จะเซ็ทให้เป็นฉากซีเหมินสระผม ในฮาเร็ม และรายล้อมไปด้วยสาว ๆ สวย ๆ มากมาย
พร้อมกลิ่นดอกไม้ที่ตลบอบอวล เพื่อเน้นให้เห็นถึงความเซ็กซี่ที่เป็นจุดขายของซีเหมิน
“ อ้าว…..คุณซิงหยูมาแล้วหรือครับ…..” ผู้กำกับหันมาเห็นซิงหยูพอดี เขาโค้งคำนับให้นิดหนึ่งอย่างให้เกียรติ
“ ค่ะ……คุณชายซีเหมินอยู่ไหนคะ…..”
“ ห้องนั้นน่ะครับ…….” ผู้กำกับผายมือไปยังห้องแต่งตัวที่ถูกจัดแยกไว้เป็นสัดส่วน ด้านหน้ามีบอดี้การ์ดหน้าตาขึงขัง ยืนประจำอยู่ 2 คน “ ยังไงผมคงต้องฝากคุณด้วยนะครับ……” ผู้กำกับโค้งให้เป็นการขอร้อง
“ ไม่เป็นไรมิได้ค่ะ…..” ซิงหยูโค้งรับคำขอร้อง เธอจูงมือของเสี่ยวโย่วไปยังหน้าห้องดังกล่าว
“ คุณเสี่ยวโย่วช่วยบอกให้คุณชาย ยอมถ่ายโฆษณาทีนะคะ……. “ ซิงหยูเอ่ยขอร้องด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
“ เอ่อ……...” เสี่ยวโย่วเริ่มมีสีหน้าลำบากใจ…..ไม่คิดว่าจะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้
“ กรุณาเถอะค่ะ .. ถ้าเป็นคุณเสี่ยวโย่วล่ะก็คุณชายซีเหมินน่ะต้องฟังแน่ ๆ ช่วยทีเถอะนะคะไม่งั้นเจ๊ไฉเล่นงานฉันตายแน่ ๆ เลยล่ะค่ะ” ประโยคที่พูดเหมือนหวาดกลัวเสียเต็มประดา แต่ใบหน้าของซิงหยูกลับสวนทางกันคนละทิศ
“ ฉันจะพยายามก็แล้วกันค่ะ…..”
“ ขอบคุณมาก ๆ เลยล่ะค่ะ คุณเสี่ยวโย่ว….” แล้วโทรศัพท์ของซิงหยูก็ดังขึ้น เป็นเจ๊ไฉที่โทรมาเช็คงานของบรรดา 5 หนุ่มที่อยู่ในความรับผิดชอบของซิงหยูนั่นเอง
=======================================================
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น