ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1/S1,S2
Chapter 1
Scene 1
ซู่หลงมอง เพื่อนที่กำลังสวมกางเกงอย่างทุลักทุเล พลางส่ายหัว
\" เจี้ยนหาว ฉันก็พอรู้นะว่านายมันห่าม แต่ไม่นึกว่านายจะบ้าขนาดนี้นะ.....\" ไจ่ไจ๋วิจารณ์อย่างขำ ๆ
\" เขาไม่ได้เรียกว่าบ้า.......เขาเรียกว่าฉลาดแก้ปัญหาต่างหากเล่า....\" เจี้ยนหาว ยักคิ้วแผลบ
\" เออ......ไงนายก็อย่าลืมลบมาสคาร่า กับ ลิปสติค ซะด้วยล่ะ เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะนึกว่านายเป็นคู่เกย์ กับ ซู่หลง...หึ ๆ ๆ....\" ยูจิหัวเราะขำ ๆ อยู่ในลำคอ
\" หุบปากไปเลยยูจิ....... ....เฮ้ย.!.....ซีเหมินตื่นได้แล้ว......ไอ้หมอนี่ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนสิน่ะ......\"
-----ณ โรงแรม Maple ........ไทเป------
โรงแรม 5 ดาวระดับแนวหน้า.........เป็นโรงแรมในเครือของ ตระกูลเต้าหมิง.........ทั้งภายนอกและภายในต่างคราคร่ำไปด้วยนักข่าวและสื่อมวลชนทั่วทุกสารทิศ..........ไม่ใช่แต่เฉพาะนักข่าวใต้หวัน……แต่นักข่าวในแถบเอเซีย……..ทั้ง ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย จีน สิงคโปร์ …….ต่างก็ให้ความสนใจกับการแถลงข่าวของกลุ่ม โรมิโอ …..!!!
“ สวัสดีค่ะ.......ก่อนอื่นต้องกล่าวขอบคุณสื่อมวลชนทุกท่านที่ให้เกียรติมากันในวันนี้........ที่เราจัดแถลงข่าววันนี้ ......ก็เนื่องจากจะเปิดกล้องละครตัวใหม่ ของกลุ่มโรมิโอ…....” เจ๊ไฉเกริ่นนำ และอารัมภบทอยู่นานมากกกกกกกกก ( ประมาณจะถ่วงเวลา)
แต่พวกนักข่าวไม่ได้สนใจ พวกเขาต่างก็กระสับกระส่าย อยากจะถามประเด็นใหญ่ที่เตรียมกันมา และในที่สุด นักข่าวคนหนึ่งก็ยกมือถาม
“ เอ่อ......อย่าว่างู้นงี้เลยนะครับ.......ไม่ทราบว่าสมาชิกของกลุ่มโรมิโอยู่ที่ไหนครับ.......”
“ คือว่ารออีกสักครู่นะคะพวกเขากำลังเดินทางมากันค่ะ.........” เจ๊ไฉกระสับกระส่ายบ้าง เพราะก็ไม่แน่ใจว่าบรรดาเหล่าคุณชายจะมางานวันนี้หรือเปล่า
“ กึก…….กึก…….กึก……..กึก…….” เสียงรองเท้าก้องมาตามทางเดิน ทุกเสียงดูนิ่งสงัดเพื่อรอคอยการมาของพวกเขา
........กลุ่มโรมิโอ........
( ซู่หลงหล่อเริ่ดในชุดของ Armani,ซีเหมินกับชุดมีสไตล์สีขาวของ Missoni , เจี้ยนหาวแอบโชว์แผงอกเล็กๆ ตามไสตล์ Versace, ยูจิอยู่ในชุดหนังมาดเข้มของ Dolce & Gabbana, และไจ่ไจ๋ กับชุดลำลองง่าย ๆ ของMoschino Trussardi).........ไม่บอกก็รู้ว่าแต่ละคนรวยขนาดไหน
“ แชะ..!…..แชะ…!…..แชะ….!…..” หลังจากฉุดสติ จากอาการตะลึงในความหล่อได้ นักข่าวก็กดชัตเตอร์อย่างเร็วไว
พวกเขาปรายตามองอย่างรำคาญนิด ๆ ........... ท่าทางของแต่ละคนดูไม่สนใจอะไร และ ดูหยิ่งยะโส
.........แต่ว่ากลับยิ่งทำให้พวกเขาเป็นที่นิยมของประชาชนทั่วไป.........มากยิ่งขึ้น
แล้วคำถามมากมายถูกระดมยิงยิ่งกว่าปืนกลประจัญบานบนรถถัง นักข่าวแต่ละคนต่างก็ส่งเสียงเซ็งแซ่เพื่อถามคำถามที่คิดว่าเด็ดที่สุด
“ จริงหรือเปล่าคะที่คุณชายยูจิ ไปซื้อแหวนแต่งงานที่ญี่ปุ่น “
“ จริงหรือเปล่าคะที่ว่า คุณชายซีเหมินทำคริสตี้ ชุง ท้อง…..”
“ จริงหรือเปล่าคะที่ คุณชายเจี้ยนหาว เป็นชู้กับคุณนายเถาหลิน…..”
“ แล้วเรื่องที่ คุณชายซู่หลงเป็นเกย์…ล่ะคะว่ายังไง…....”
“ แล้วเรื่องกางเกงในของคุณไจ่ไจ่ล่ะคะ โดนขโมยไปกี่ตัว เป็น boxer หรือ จีสตริงคะ...?”
“ โครม….!… “ โต๊ะ แถลงข่าวล้มระเนระนาด ด้วยแรงถีบของซู่หลง....... ทั่วทั้งห้องเงียบสนิทอีกครั้ง
“ น่ารำคาญ.........” ซู่หลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เยียบเย็น......เดินนำกลุ่มโรมิโอจากไป
+++++++++++++++++++ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
scence 2…….
ภายในร้านเค้ก.......บริกรสาวสองคนในชุดสีแดง และ มีโบว์หูกระต่ายสีแดง กำลังบริการลูกค้าด้วยความยิ้มแย้ม นี่เป็นลูกค้าชุดสุดท้ายของวันนี้แล้ว อีกสักเดี๋ยวก็จะได้เวลาปิดร้าน little cake สักที
“ น่ารำคาญ “ ภาพกลุ่มโรมิโอ ในงานแถลงข่าว ถูกนำมาฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกือบอาทิตย์
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ” ลูกค้าสาว ๆ กรี๊ดกันระงม......ทำท่าจะเป็นลมกันอีกรอบ
“ น่าเบื่อชะมัด ข่าวนี้อีกแล้ว........ทั้งๆ ที่พวกนั้นมารยาททรามจะตาย ไม่รู้จะไปกรี๊ดกันทำไม........” หญิงสาวผมยาวสวย วิจารณ์ ด้วยภาษาจีนที่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
“ แต่ฉันว่าพวกเขาก็หล่อกันจริงๆ นี่นา ....... “ หญิงสาวอีกคนพูดยิ้ม ๆ ...พลางจ้องมองทีวี แล้วสายตาเธอก็สะดุดกับผู้ชายคนนั้น.......ผู้ชายผมยาวถึงกลางหลัง .......
“ โดยเฉพาะ…คุณชายซีเหมิน….” มองเหม่อ ๆ ด้วยดวงตาเพ้อฝันสุดฤทธิ์
“ เสี่ยวโย่ว….!!!…เธอเป็นอะไรน่ะ.” เจิ้นหลินโบกมือไปมาตรงหน้า แต่เสี่ยวโย่วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว
“ เธอนี่เป็นเอามากนะ.....อุ๊ย.!.....” เหลือบมองนาฬิกา
“ ตายแล้ว นี่มันจะ 2 ทุ่มแล้ว ” หญิงสาวลุกลี้ลุกลน ถอดยูนิฟอร์ม พลางคว้ากุญแจและกระเป๋า วิ่งแจ้นออกไป
“ ดะ....เดี๋ยว......เจิ้นหลิน......” เสี่ยวโย่วจะเรียกเพื่อนแต่ก็ไม่ทัน หญิงสาวคนนั้นเผ่นแผล็วคว้ามอเตอร์ไซค์บิดออกไปเสียแล้ว
“ เฮ้อ.......ฉันจะขอติดรถกลับบ้านด้วยเสียหน่อย......แล้วไงล่ะเนี่ย......” อมแก้มป่องอย่างคิดไม่ตก
แล้วลูกค้าคนสุดท้ายก็ออกจากร้านไป.......เสี่ยวโย่วเก็บของเรียบร้อยแล้ว ก็พร้อมจะออกจากร้านเช่นกัน
“หนูเสี่ยวโย่วค่าแรงสำหรับวันนี้นะจ๊ะ.....ส่วนนี่ก็ฝากให้เจิ้นหลินด้วยละกัน.....”
“ ค่ะ.....” เสี่ยวโย่วรับเงินและซุกไว้ในกระเป๋าใบเก่ง.......
เสี่ยวโย่ว เดินกอดอก ด้วยความหนาว .......พลางคิดถึงเขา คุณชายซีเหมิน
ข่าวคราว......และข่าวคาว.......ของเขามักจะปรากฎบนหน้าหนังสือพิมพ์อย่างสม่ำเสมอ......
คาสโนว่าใต้หวัน.......หนุ่มเพลย์บอย2004.......และอีกสารพันฉายาเกี่ยวกับความประพฤติเชิงชู้สาวของเขา
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ในสายตาของใคร ๆ เขาคือ Romio Idol เป็นผู้ชายที่ใคร ๆ ก็ใฝ่หา และปรารถนา จะได้ใกล้ชิด.......
เสี่ยวโย่วถอนหายใจ........แล้วนี่ถ้ามีใครรู้ความลับ “ อันนั้น”.....เข้าล่ะก็ผลจะออกมาเป็นอย่างไรบ้างหนอ เธอไม่อยากจะคิด
แล้วทันใดนั้นเสี่ยวโย่วก็รู้สึกเสียวสันหลัง สัญชาติญาณบางอย่างบอกเธอว่าเธอกำลังถูกเดินตาม.......
เสี่ยวโย่วหันหลังกลับไปมอง.......แล้วก็อึ้งที่ได้เห็น ผู้ชายที่ใส่หน้ากากผ้าสีขาว แว่นสีดำสนิท และเสื้อโค้ทตัวหนาใหญ่........
เธอสาวเท้าให้ไวขึ้น........แต่ว่ามันก็เร่งฝีเท้าตามเธอเช่นกัน
จากการก้าวเดิน ก็กลายเป็น วิ่ง…..วิ่ง……วิ่ง…….วิ่ง
เสี่ยวโย่ววิ่งไม่คิดชีวิต……!!!
“ พลั่ก…..” เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาวิ่งเธอจึงชนเข้ากับร่างกายสูงใหญ่ ก่อนที่เธอจะเซถลาลงไป ร่างของเสี่ยวโย่วก็ถูกรวบเอาไว้ทัน
“ ขะ.......ขอโทษค่ะ........” พอเงยหน้าขึ้นเห็นหน้าชัดๆ...... ก็ไอ้โรคจิตคนเดิมนั่นเอง..!!!
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด.....อุ๊บ….” ไอ้โรคจิตตะปบปิดปากกลั้นเสียงร้องของเธอเอาไว้........เสี่ยวโย่วได้แต่ดิ้นขลุกขลักอย่างหมดหนทางช่วยเหลือตัวเอง
สองมือของเธอถูกรวบไว้ด้านหลังด้วยมือข้างเดียวของมัน
“ เงียบ…!…..ฉันบอกให้เงียบ…!.......” มันกระซิบเสียงเรียบแต่ดุดันที่ริมหูของเธอ
และลดมือที่ปิดปากของเสี่ยวโย่วลง พลางสาละวนแกะเสื้อของมันออก
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด........” เมื่อปากเป็นอิสระ เสี่ยวโย่วก็กรีดร้องให้คนช่วยเหลืออีกครั้ง
ได้ผล คราวนี้ชาวบ้านละแวกนั้นต่างก็เปิดไฟกันพรึ่บพรั่บ…..เพื่อหาต้นตอของเสียง
และร่างของเสี่ยวโย่วก็ถูกกระชากเข้าไปซุกในพุ่มไม้เพื่อหลบสายตาชาวบ้านอย่างเร็วไว
“ กรี๊ดด......อุ๊บ......” ปากเล็ก ๆ ของเธอถูกประกบปิดด้วยมือหนาใหญ่
“ ให้ตายสิเสี่ยวโย่ว.....ตัวเล็กแค่นี้.....ฤทธิ์เยอะจริงๆ.......” ชายคนนั้นบ่นอย่างหัวเสีย
เสี่ยวโย่วเบิกตาโต
อย่างช้า ๆ เขาค่อยๆ ปลด หน้ากากผ้า และ แว่นตาดำออก
“ คุณชายซีเหมิน…..!!!…”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Scene 1
ซู่หลงมอง เพื่อนที่กำลังสวมกางเกงอย่างทุลักทุเล พลางส่ายหัว
\" เจี้ยนหาว ฉันก็พอรู้นะว่านายมันห่าม แต่ไม่นึกว่านายจะบ้าขนาดนี้นะ.....\" ไจ่ไจ๋วิจารณ์อย่างขำ ๆ
\" เขาไม่ได้เรียกว่าบ้า.......เขาเรียกว่าฉลาดแก้ปัญหาต่างหากเล่า....\" เจี้ยนหาว ยักคิ้วแผลบ
\" เออ......ไงนายก็อย่าลืมลบมาสคาร่า กับ ลิปสติค ซะด้วยล่ะ เดี๋ยวชาวบ้านเขาจะนึกว่านายเป็นคู่เกย์ กับ ซู่หลง...หึ ๆ ๆ....\" ยูจิหัวเราะขำ ๆ อยู่ในลำคอ
\" หุบปากไปเลยยูจิ....... ....เฮ้ย.!.....ซีเหมินตื่นได้แล้ว......ไอ้หมอนี่ไม่รู้ไปอดหลับอดนอนมาจากไหนสิน่ะ......\"
-----ณ โรงแรม Maple ........ไทเป------
โรงแรม 5 ดาวระดับแนวหน้า.........เป็นโรงแรมในเครือของ ตระกูลเต้าหมิง.........ทั้งภายนอกและภายในต่างคราคร่ำไปด้วยนักข่าวและสื่อมวลชนทั่วทุกสารทิศ..........ไม่ใช่แต่เฉพาะนักข่าวใต้หวัน……แต่นักข่าวในแถบเอเซีย……..ทั้ง ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ ไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย จีน สิงคโปร์ …….ต่างก็ให้ความสนใจกับการแถลงข่าวของกลุ่ม โรมิโอ …..!!!
“ สวัสดีค่ะ.......ก่อนอื่นต้องกล่าวขอบคุณสื่อมวลชนทุกท่านที่ให้เกียรติมากันในวันนี้........ที่เราจัดแถลงข่าววันนี้ ......ก็เนื่องจากจะเปิดกล้องละครตัวใหม่ ของกลุ่มโรมิโอ…....” เจ๊ไฉเกริ่นนำ และอารัมภบทอยู่นานมากกกกกกกกก ( ประมาณจะถ่วงเวลา)
แต่พวกนักข่าวไม่ได้สนใจ พวกเขาต่างก็กระสับกระส่าย อยากจะถามประเด็นใหญ่ที่เตรียมกันมา และในที่สุด นักข่าวคนหนึ่งก็ยกมือถาม
“ เอ่อ......อย่าว่างู้นงี้เลยนะครับ.......ไม่ทราบว่าสมาชิกของกลุ่มโรมิโอยู่ที่ไหนครับ.......”
“ คือว่ารออีกสักครู่นะคะพวกเขากำลังเดินทางมากันค่ะ.........” เจ๊ไฉกระสับกระส่ายบ้าง เพราะก็ไม่แน่ใจว่าบรรดาเหล่าคุณชายจะมางานวันนี้หรือเปล่า
“ กึก…….กึก…….กึก……..กึก…….” เสียงรองเท้าก้องมาตามทางเดิน ทุกเสียงดูนิ่งสงัดเพื่อรอคอยการมาของพวกเขา
........กลุ่มโรมิโอ........
( ซู่หลงหล่อเริ่ดในชุดของ Armani,ซีเหมินกับชุดมีสไตล์สีขาวของ Missoni , เจี้ยนหาวแอบโชว์แผงอกเล็กๆ ตามไสตล์ Versace, ยูจิอยู่ในชุดหนังมาดเข้มของ Dolce & Gabbana, และไจ่ไจ๋ กับชุดลำลองง่าย ๆ ของMoschino Trussardi).........ไม่บอกก็รู้ว่าแต่ละคนรวยขนาดไหน
“ แชะ..!…..แชะ…!…..แชะ….!…..” หลังจากฉุดสติ จากอาการตะลึงในความหล่อได้ นักข่าวก็กดชัตเตอร์อย่างเร็วไว
พวกเขาปรายตามองอย่างรำคาญนิด ๆ ........... ท่าทางของแต่ละคนดูไม่สนใจอะไร และ ดูหยิ่งยะโส
.........แต่ว่ากลับยิ่งทำให้พวกเขาเป็นที่นิยมของประชาชนทั่วไป.........มากยิ่งขึ้น
แล้วคำถามมากมายถูกระดมยิงยิ่งกว่าปืนกลประจัญบานบนรถถัง นักข่าวแต่ละคนต่างก็ส่งเสียงเซ็งแซ่เพื่อถามคำถามที่คิดว่าเด็ดที่สุด
“ จริงหรือเปล่าคะที่คุณชายยูจิ ไปซื้อแหวนแต่งงานที่ญี่ปุ่น “
“ จริงหรือเปล่าคะที่ว่า คุณชายซีเหมินทำคริสตี้ ชุง ท้อง…..”
“ จริงหรือเปล่าคะที่ คุณชายเจี้ยนหาว เป็นชู้กับคุณนายเถาหลิน…..”
“ แล้วเรื่องที่ คุณชายซู่หลงเป็นเกย์…ล่ะคะว่ายังไง…....”
“ แล้วเรื่องกางเกงในของคุณไจ่ไจ่ล่ะคะ โดนขโมยไปกี่ตัว เป็น boxer หรือ จีสตริงคะ...?”
“ โครม….!… “ โต๊ะ แถลงข่าวล้มระเนระนาด ด้วยแรงถีบของซู่หลง....... ทั่วทั้งห้องเงียบสนิทอีกครั้ง
“ น่ารำคาญ.........” ซู่หลงพูดด้วยน้ำเสียงที่เยียบเย็น......เดินนำกลุ่มโรมิโอจากไป
+++++++++++++++++++ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
scence 2…….
ภายในร้านเค้ก.......บริกรสาวสองคนในชุดสีแดง และ มีโบว์หูกระต่ายสีแดง กำลังบริการลูกค้าด้วยความยิ้มแย้ม นี่เป็นลูกค้าชุดสุดท้ายของวันนี้แล้ว อีกสักเดี๋ยวก็จะได้เวลาปิดร้าน little cake สักที
“ น่ารำคาญ “ ภาพกลุ่มโรมิโอ ในงานแถลงข่าว ถูกนำมาฉายซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกือบอาทิตย์
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ” ลูกค้าสาว ๆ กรี๊ดกันระงม......ทำท่าจะเป็นลมกันอีกรอบ
“ น่าเบื่อชะมัด ข่าวนี้อีกแล้ว........ทั้งๆ ที่พวกนั้นมารยาททรามจะตาย ไม่รู้จะไปกรี๊ดกันทำไม........” หญิงสาวผมยาวสวย วิจารณ์ ด้วยภาษาจีนที่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
“ แต่ฉันว่าพวกเขาก็หล่อกันจริงๆ นี่นา ....... “ หญิงสาวอีกคนพูดยิ้ม ๆ ...พลางจ้องมองทีวี แล้วสายตาเธอก็สะดุดกับผู้ชายคนนั้น.......ผู้ชายผมยาวถึงกลางหลัง .......
“ โดยเฉพาะ…คุณชายซีเหมิน….” มองเหม่อ ๆ ด้วยดวงตาเพ้อฝันสุดฤทธิ์
“ เสี่ยวโย่ว….!!!…เธอเป็นอะไรน่ะ.” เจิ้นหลินโบกมือไปมาตรงหน้า แต่เสี่ยวโย่วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกตัว
“ เธอนี่เป็นเอามากนะ.....อุ๊ย.!.....” เหลือบมองนาฬิกา
“ ตายแล้ว นี่มันจะ 2 ทุ่มแล้ว ” หญิงสาวลุกลี้ลุกลน ถอดยูนิฟอร์ม พลางคว้ากุญแจและกระเป๋า วิ่งแจ้นออกไป
“ ดะ....เดี๋ยว......เจิ้นหลิน......” เสี่ยวโย่วจะเรียกเพื่อนแต่ก็ไม่ทัน หญิงสาวคนนั้นเผ่นแผล็วคว้ามอเตอร์ไซค์บิดออกไปเสียแล้ว
“ เฮ้อ.......ฉันจะขอติดรถกลับบ้านด้วยเสียหน่อย......แล้วไงล่ะเนี่ย......” อมแก้มป่องอย่างคิดไม่ตก
แล้วลูกค้าคนสุดท้ายก็ออกจากร้านไป.......เสี่ยวโย่วเก็บของเรียบร้อยแล้ว ก็พร้อมจะออกจากร้านเช่นกัน
“หนูเสี่ยวโย่วค่าแรงสำหรับวันนี้นะจ๊ะ.....ส่วนนี่ก็ฝากให้เจิ้นหลินด้วยละกัน.....”
“ ค่ะ.....” เสี่ยวโย่วรับเงินและซุกไว้ในกระเป๋าใบเก่ง.......
เสี่ยวโย่ว เดินกอดอก ด้วยความหนาว .......พลางคิดถึงเขา คุณชายซีเหมิน
ข่าวคราว......และข่าวคาว.......ของเขามักจะปรากฎบนหน้าหนังสือพิมพ์อย่างสม่ำเสมอ......
คาสโนว่าใต้หวัน.......หนุ่มเพลย์บอย2004.......และอีกสารพันฉายาเกี่ยวกับความประพฤติเชิงชู้สาวของเขา
แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ในสายตาของใคร ๆ เขาคือ Romio Idol เป็นผู้ชายที่ใคร ๆ ก็ใฝ่หา และปรารถนา จะได้ใกล้ชิด.......
เสี่ยวโย่วถอนหายใจ........แล้วนี่ถ้ามีใครรู้ความลับ “ อันนั้น”.....เข้าล่ะก็ผลจะออกมาเป็นอย่างไรบ้างหนอ เธอไม่อยากจะคิด
แล้วทันใดนั้นเสี่ยวโย่วก็รู้สึกเสียวสันหลัง สัญชาติญาณบางอย่างบอกเธอว่าเธอกำลังถูกเดินตาม.......
เสี่ยวโย่วหันหลังกลับไปมอง.......แล้วก็อึ้งที่ได้เห็น ผู้ชายที่ใส่หน้ากากผ้าสีขาว แว่นสีดำสนิท และเสื้อโค้ทตัวหนาใหญ่........
เธอสาวเท้าให้ไวขึ้น........แต่ว่ามันก็เร่งฝีเท้าตามเธอเช่นกัน
จากการก้าวเดิน ก็กลายเป็น วิ่ง…..วิ่ง……วิ่ง…….วิ่ง
เสี่ยวโย่ววิ่งไม่คิดชีวิต……!!!
“ พลั่ก…..” เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาวิ่งเธอจึงชนเข้ากับร่างกายสูงใหญ่ ก่อนที่เธอจะเซถลาลงไป ร่างของเสี่ยวโย่วก็ถูกรวบเอาไว้ทัน
“ ขะ.......ขอโทษค่ะ........” พอเงยหน้าขึ้นเห็นหน้าชัดๆ...... ก็ไอ้โรคจิตคนเดิมนั่นเอง..!!!
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด.....อุ๊บ….” ไอ้โรคจิตตะปบปิดปากกลั้นเสียงร้องของเธอเอาไว้........เสี่ยวโย่วได้แต่ดิ้นขลุกขลักอย่างหมดหนทางช่วยเหลือตัวเอง
สองมือของเธอถูกรวบไว้ด้านหลังด้วยมือข้างเดียวของมัน
“ เงียบ…!…..ฉันบอกให้เงียบ…!.......” มันกระซิบเสียงเรียบแต่ดุดันที่ริมหูของเธอ
และลดมือที่ปิดปากของเสี่ยวโย่วลง พลางสาละวนแกะเสื้อของมันออก
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด........” เมื่อปากเป็นอิสระ เสี่ยวโย่วก็กรีดร้องให้คนช่วยเหลืออีกครั้ง
ได้ผล คราวนี้ชาวบ้านละแวกนั้นต่างก็เปิดไฟกันพรึ่บพรั่บ…..เพื่อหาต้นตอของเสียง
และร่างของเสี่ยวโย่วก็ถูกกระชากเข้าไปซุกในพุ่มไม้เพื่อหลบสายตาชาวบ้านอย่างเร็วไว
“ กรี๊ดด......อุ๊บ......” ปากเล็ก ๆ ของเธอถูกประกบปิดด้วยมือหนาใหญ่
“ ให้ตายสิเสี่ยวโย่ว.....ตัวเล็กแค่นี้.....ฤทธิ์เยอะจริงๆ.......” ชายคนนั้นบ่นอย่างหัวเสีย
เสี่ยวโย่วเบิกตาโต
อย่างช้า ๆ เขาค่อยๆ ปลด หน้ากากผ้า และ แว่นตาดำออก
“ คุณชายซีเหมิน…..!!!…”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น