f4 dark II

ลำดับตอนที่ #2 : scene 1 (ต่อ)

f4 dark II



Chapter 1



เกาะโตเกียว  ,  เมืองหลวงญี่ปุ่น :



ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา



ฝนสาดกระหน่ำยิ่งกว่าฟ้ารั่ว  ผู้คนที่เดินชนไหล่กันเมื่อครู่แตกกระจัดกระจาย  หาที่หลบฝนกันพัลวัน







“ แย่จริง ๆ เลย      ทำไมอยู่ดี ๆ ฝนถึงตกลงมาได้ ”



“ ก็นั่นน่ะสิ    ทั้ง ๆ ที่ไม่มีวี่แววมาก่อนเลย ”   ชาวญี่ปุ่นคุยกัน   พลางมองดูท้องฟ้า  ที่ปกคลุมด้วยเมฆดำทมึน







ที่ใดที่หนึ่งบนเกาะโตเกียว :



“ อึ๊ ! ”      ร่างคุดคู้ร่างหนึ่งนอนขดกายจมกลองโคลน        ความทุกข์ทรมานดุจจะแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายนั้น



“ อึ๊  !  …..   ชะ   -   ช่วยด้วย !   ใครก็ได้ช่วยที ! ”      ดวงตาที่เคยดำสนิทบัดนี้แดงก่ำเสียยิ่งกว่าสีเลือดนก



“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ”      แล้วเสียงสุดท้ายแห่งความทุกข์ทรมานก็เสียดแทรกในความมืด   คลื่นบางอย่างสีดำสนิทแผ่ปกคลุมร่างที่เริ่มปริเร่งของคนผู้นั้น



.................เปรี้ยง  !!!...............



สายฟ้าฟาดเปรี้ยงมายังร่างนั้นอย่างกระทันหัน !   มีเพียงเสียงจ้าปรากฏก่อนจะลบหายไป



-------------------------------------------------------------------



.......เฮือก !.......



ชายหนุ่มคนหนุ่มผวาตื่นในทันในทันใด   ,   ดวงตาสีเขียวของเขาตื่นตระหนก



“   กาลี   ”    มีเพียงเสียงแผ่วเบาที่หลุดรอดมาจากลำคอของเขา







“ คุณหมอริวคะ      มีคนไข้ด่วนเข้ามาค่ะ”    พลาบาลสาวบอกด้วยความร้อนรน  แต่ไม่วายแอบทิ้งสายตาให้ท่ากับหมอหนุ่ม







ยูสุเกะ  ริว..... เดินเข้าห้องผ่าตัดในทันใด  ดวงตาที่ตื่นตระหนกเมื่อครู่จางหายไป  แทนที่ด้วยดวงตาที่สงบนิ่ง



การผ่าตัดเคสฉุกเฉิน  รอคอยเขาอยู่.......



-------------------------------------------------------------------



บนยอดตึกของโรงพยาบาลเดียวกัน..... ผ้าคลุมสีเงินยวง  สะบัดพรึ่บพรั่บต้านกระแสลม  และ  กระแสฝน



แต่น่าแปลก .... ที่มันไม่มีแม้แต่หยาดน้ำจับเกาะอยู่เลย







...............................ไม่อยากเชื่อ  นายรู้จักตื่นเต้นด้วยหรือนี่   ริว...................................



........  นายอยู่นี่รึ  ซุย ....  นายก็คงรู้แล้วสินะ  อีกไม่นานคำทำนายนั่นก็จะเริ่มต้น  .......



.......  อย่าพึ่งตื่นเต้นนักเลย   การจุติพึ่งจะกำเนิดเท่านั้น .....  พวกเราคงยังพอมีเวลา  ........



....... อย่าชะล่าใจนัก  เพราะแม้แต่เทพผุ้พิทักษ์  เราก็ยังหาไม่ครบเลย.......







คำเตือนของริว   ทำให้เจ้าของผ้าคลุมสีเงินยวงมีแววตาวิตกในทันใด.....



เขาจ้องมองเงาทมึนของเมฆบนท้องฟ้า  แสงประจุหลั่งไหลจากผืนฟ้าสู่ผืนดิน....  ใครกี่คนจะรู้บ้างว่า  ภาพนี้ช่างใกล้เคียงกับอดีตที่เคยเป็นมา     แตกต่างก็เพียงแต่   บรรดาตึกสูงที่เห็นอยู่ได้ผุกร่อน  ไร้ซึ่งร่องรอยของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า.......







“  มนุษย์ !!!  ”



+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



แนะนำตัวแสดง :



Yu suke   Rui   : แสดงโดย   โจวอวี๋หมิน  พ่อหนุ่ม vic ที่เรื่องนี้รับบทหมอหนุ่มผู้มีนัยน์ตาสีหยกค่ะ



Hanabiki  Sui   :  แสดงโดย  อู๋เจี้ยนหาว  พ่อหนุ่ม  more step ของเรานั่นเอง  , เรื่องนี้รับบทเป็นอะไรก็ดูกันต่อไปนะคะ   ...  ลุ้นไปพร้อม ๆ กันนี่แหละค่ะทั้งคนอ่านและคนแต่ง   เหมือนเปิดหนังสือหน้าใหม่ไปพร้อม ๆ กัน....lofidin)











+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++







“ กลับมาแล้วค่ะ “  เด็กหญิงวัยกำดัดผิวคล้ำเข้ม  กล่าวทักทายการกลับบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน



“  กลับมาแล้วรึมิกะ  “  หญิงวัยกลางคนหน้าตาใจดีชะโงกหน้ามาจากห้องครัว   “ ขึ้นไปอาบน้ำ    แล้วรีบมาทานข้าวนะจ๊ะ……อ้อ    เรียกพี่โชวลงมาด้วยล่ะ “



“ ค่ะ….. “  ตอบรับเสียงอ่อย  ไม่นึกอยากเข้าไปเรียก  ‘ พี่โชว ’ เลย



แต่เพราะห้องของมิกะอยู่ชั้นสาม    แต่ห้องของโชวอยู่ชั้นสอง   เธอจึงต้องเดินผ่านอย่างเลี่ยงไม่ได้...  มิกะค่อย ๆ จรดปลายเท้า  

อย่างน้อยก็อยากยืดเวลาในการเจอหน้าพี่ชายไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้  



“ จะไปไหนหรือ    มิกะ “  เสียงเย็น ๆ ดังขึ้น……มิกะสะดุ้งโหยง



“ จะขึ้นห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ “  ขยับแว่นตาขึ้นลงอย่างอึดอัด .....ไม่กล้าสบตาพี่ชาย



โชวจ้องมองเสื้อนักเรียนปกกะลาสี สีขาวของมิกะ  (ด้านหลังมีรอยฉีกขาดสองรอยเป็นแนวยาว)   ,มิกะทำท่าจะเดิน…..โชวจึงคว้าแขนของเธอไว้

“ เธอไปโดนอะไรมา “ น้ำเสียงเข้มงวดมาก   โชวเอามือไปแตะรอยดังกล่าว  



“ อะไรคะ “  มิกะเองนึกแปลกใจเช่นกัน   เพราะรอยขาดอยู่ด้านหลังเธอจึงไม่ทันสังเกต



“ ถอดออกสิ   เธอจะได้เห็น “  โชวพูดออกมาหน้าตาเฉย  ไม่เท่านั้นเขายังจับชายเสื้อทำท่าจะถอดให้มิกะเสียอีก

“ ยะ….อย่านะ   ไค ! “ มิกะจับมือของโชวเพื่อยับยั้งไม่ให้เขาถอดเสื้อเธอ …….  แต่ว่ายิ่งทำอย่างนั้นทุกอย่างก็ดูแย่ลงไปอีก……เพราะโชวตวัดร่างของมิกะมากอดเอาไว้  แล้วหอมแก้มของมิกะเบาๆ

“ ปล่อยนะ….. “  มิกะดิ้นเต็มแรง    โชวจึงปล่อยอ้อมกอดอย่างเสียดาย

“ นายกล้าดียังไง   ถึงเอาร่างพี่โชวมาทำบ้า ๆ กับฉันอย่างนี้ “ มิกะปาดแก้มแรง ๆ......  นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำเช่นนี้กับเธอ



“ จุ๊  ๆ ๆ …. อย่าเอ็ดไป ….เธออยากให้แม่เธอรู้หรือไงว่าฉันไม่ใช่โชว  “    ไคแกล้งเอานิ้วแตะริมฝีปาก   ทั้งที่ดวงตาของเขาระยิบระยับเป็นประกาย



มิกะหันหลังวิ่งขึ้นบันได ไปห้องของเธอทันที

----------------------------------

“ บ้าจริง !…..  มันต้องเป็นอย่างนี้ตลอดไปรึไง “  มิกะขว้างเสื้อของเธอลงตะกร้าอย่างหัวเสีย  

ตุ้บ !     แต่ว่าเสื้อของเธอได้ลากบางอย่างจากโต๊ะเครื่องแป้งหล่นลงไป  ,  มิกะเดินไปหยิบมันขึ้นมา  .....   แล้วน้ำตาก็เอ่อคลอ



มันเป็นรูปถ่ายของเธอกับพี่ชายบนเนินเขาสีขาวสะอ้านสุดลูกหูลูกตา.......



ไฮบาระ   โชว  คือพี่ชายที่แสนดี  และเป็นพี่ชายที่เธอรักมากที่สุด……โชวคอยปกป้องเธอเสมอตั้งแต่เล็กจนโต

เนื่องจากมิกะมีสีผิวคล้ำเข้ม ผิดกับชาวญี่ปุ่นทั่วไป   ….  ดังนั้นเธอจึงถูกล้ออยู่เสมอ ๆ ว่าเป็นเด็กถูกเก็บมาเลี้ยง   และ ยังถูกก้อนหินป่าใส่อยู่บ่อย ๆ อีกด้วย….. ทุกครั้งโชวจะออกโรงปกป้องมิกะ  และถ้าเขารู้ในภายหลัง  เขาก็จะตามไปเอาเรื่องเด็กชายที่รังแกมิกะ     จนถึงขั้นถูกโรงเรียนทำทัณฑ์บนหลายครั้ง  … และทุกครั้ง  โชวจะจูงมือเธอไปยังแม่น้ำที่อยู่ใกล้บ้าน  พร้อมกับตะโกนอย่างสุดเสียงว่า  

“  ไฮบาระ  มิกะ   เป็นน้องสาวของช้านนนนนนนนนนนน “

เขาจะแกล้งทำเสียงสะท้อนก้องอยู่อย่างนั้น   จนกระทั่งมิกะหยุดร้องไห้เปลี่ยนมาหัวเราะแทน



พ่อ  และ  แม่  รักพี่โชวมาก  เป็นเรื่องปกติ…..  เพราะพี่โชวเป็นลูกชาย  แถมเป็นลูกคนโตอีกด้วย

พี่โชวเป็นดวงใจของคนทั้งครอบครัว.....  เธอจึงไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจเลยสักนิดที่  พ่อกับแม่  จะรักพี่โชวมากกว่า , ในทางตรงกันข้าม  เธอกลับมีความสุขมากที่ได้อยู่ในครอบครัวนี้



แต่ทว่าความสุขเหล่านั้นก็ยุติลงในฤดูหนาวปีที่แล้ว……..เมื่อเธอและครอบครัวเดินทางไปเที่ยวที่ฮอกไกโด

( นึกมาถึงตอนนี้   มิกะก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาได้อีกต่อไป   )



----  flash back ----



“ กลับกันเถอะมิกะ        ลมเริ่มแรงแล้ว “      โชวตะโกนเรียกน้องสาว   ที่ล้มลุกคลุกคลางอยู่บนเนินหิมะ



“ ไม่เอา     มิกะอยากเล่นต่อ   ,   พี่โชวกลับไปก่อนเถอะ  เดี๋ยวมิกะตามไป “      ตะโกนตอบพี่ชาย



โชวส่ายหัว ก่อนจะดึงแว่นตามาใส่  แล้วสกีอย่างสวยงามมาหา  ( ตอนนี้สาว ๆ แถว ๆนั้นก็ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดปลาบปลื้มโชวกันเป็นแถบ     ก็นอกจากเก่งแล้ว  โชวน่ะหล่อชนิดที่หิมะยังแทบละลายได้เลยทีเดียว  )

“ ยายบ๊อง !     แล้วพี่จะทิ้งเธอไว้ได้ยังไง   สกียังกับเด็กอ่อนพึ่งหัดเดินอย่างนี้น่ะ “    เคาะหัวน้องสาวด้วยความเอ็นดู



“ มิกะอยากสกีเก่ง ๆ เหมือนพี่โชวนี่นา       มาทีไรก็เกาะพี่โชวสกีทุกที “   ( หมายถึง  การที่ใส่สกีเดียวกันกับโชว  แล้วโชวสกีให้โดยมีมิกะเกาะเอวที่ด้านหลัง )



“ แล้วไง  โตแล้วเลยไม่อยากเกาะพี่แล้วสิ ?   หรือว่า.... มีเพื่อนชายแล้ว ? ” ( นิ่วหน้าใส่น้องสาว  นึกไม่พอใจในทันที )



“ มีก็ดีสิ   .... แต่ว่า   ไม่มีใครสายตาถึงมาจีบมิกะเลยล่ะพี่ชาย “    มิกะยิ้มยิงฟันขาว  เย้าพี่ชายตัวเองเล่น , ผลคือได้มะเหงกเป็นรางวัล 1 ที



แล้วโชวก็ลงมือสอนให้มิกะสกี…..มิกะเป็นนักเรียนที่แย่มาก  เพราะทำอย่างไรเธอก็ยังสกีไม่ตรงทาง  บางทีก็แหกขา   บางทีก็ล้มแผละ  ยักแย่ยักยันอยู่อย่างนั้น…..  จนกระทั่งเวลาผ่านไป กว่าสองพี่น้องจะรู้ตัวก็เกือบพลบค่ำแล้ว



มิกะสกีกลับที่พักตามหลังโชว    เป็นขณะเดียวกับที่ลมหิมะเริ่มทวีความรุนแรง…… และแล้ว  เรื่องที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น !!?

มิกะร่วงลงไปในหลุมหิมะตื้นๆ  แต่ก็ลึกพอที่จะฝังร่างของมิกะให้รอดพ้นจากสายตาของโชว



โชวตะโกนเรียกชื่อน้องสาวด้วยความเป็นห่วง และ  เร่งสปีดสกีตามหามิกะ….แต่ทว่าความมืดที่ปกคลุมอย่างรวดเร็วทำให้โชวไม่เห็นทาง  และพลัดตกไปยังหุบเขาเบื้องล่างในทันที



มิกะถูกช่วยเหลือได้ในวันรุ่งขึ้น    ในขณะที่โชวถูกพบในสภาพที่บาดเจ็บสาหัสใน 4 วันต่อมา

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลคุณหมอก็บอกข่าวร้าย   ว่าอาจไม่สามารถช่วยชีวิตโชวเอาไว้ได้  ......  ทำให้คุณพ่อหัวใจกำเริบ   และ  คุณแม่ก็ได้แต่นั่งร้องไห้   .......   ด้านมิกะเหมือนทุกอย่างแตกสลาย   เพราะสาเหตุที่ทำให้โชวเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ  



มิกะร้องไห้และอธิษฐานกับหิมะที่ตกหนัก  ว่าขอให้พี่ชายของเธอฟื้นขึ้น  เธอนั่งอธิษฐานจนถึงรุ่งเช้า

ดั่งปาฏิหารย์  รุ่งเช้าวันต่อมาโชวก็ได้สติ........พ่อและแม่ดีใจมาก    แต่สำหรับมิกะเธอถึงกับผวา เธอรับรู้บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่โชว   รังสีที่เธอไม่รู้จักห่อหุ้มร่างของเขาไว้     ยังจะมีดวงตาที่เปล่งประกายสีม่วงวาบนั่นอีก



ในเวลาต่อมาเธอจึงรู้ว่า     เขาคือ  ซุคาว่า ไค……( ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามแต่  เขาบอกเธอไว้เช่นนั้น )

+++++++++++++++++

แนะนำตัวแสดง :

ไฮบาระ    โชว…  หรือ   ซุคาว่า ไค  : .แสดงโดย จูเสี้ยวเทียน   เรื่องนี้ ken จะมีดวงตาสีม่วง ( แต่ตอนนี้ยังเป็นดำอยู่)  ....  สาเหตุที่มีถึงสองชื่อ  จะค่อย ๆ กระจ่างในภายหลังนะคะ



ส่วน   ไฮบาระ  มิกะ :  สาวญี่ปุ่นแต่ผิวคล้ำเข้ม  (จะให้เป็นใครก็ตามแต่จินตนาการของผู้อ่านแล้วกันค่ะ)

เธอผู้นี้เริ่มปรากฎพลังบางอย่าง   เช่นสามารถสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของโชว  ( ซึ่งคนธรรมดาจะไม่รู้สึก).....  ดูกันต่อไปค่ะว่าเธอผู้นี้จะมีบทบาทอะไร ใน f4 dark II

หวังว่าจะถูกใจกับการพลิกอ่านหน้าที่ 2 พร้อม ๆกัน……ผู้แต่ง lofidin

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++