ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
ทะเลสีครามท่ามกลางท้องฟ้าสีแสดในยามเย็น คลื่นทะเลกระทบกับชายฝั่ง ดวงตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า เงือกสาวสวยผมสีน้ำตาลยาวสลวยสวมสร้อยมุกสีขาวนั่งอยู่บนโขดหินทิ้งปลายหางลงไปภายใต้น้ำทะเล งดงามราวกับเทพธิดา.....
"Cut !!"
ทีมงานหญิงคนนึงเดินหยิบผ้าคลุมไปคลุมส่วนบนของเงือกสาวซึ่งมีเพียงเกาะอกครึ่งตัวและช่วยถอดหางนางเงือกของเธอออก
"ขอบคุณค่ะพี่"
"ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่ น้องฟานี่นี่สวยอย่างกับนางเงือกจริงๆเลยนะคะเนี่ย"
'ก็ฉันเป็นนางเงือกน่ะสิ'
"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ"
หญิงสาวพูดแล้วเดินไปดูภาพตัวเองในคอมพิวเตอร์ที่ช่างภาพถ่ายเพื่อเอาไปลงนิตยสาร
"ฉัน...โอเคใช่ไหมคะ?"
"อืม เธอทำดีมาก ทุกคนปรบมือให้นางแบบของเราหน่อย"
เสียงปรบมือจากทีมงานดังลั่นกองถ่าย
"ขอบคุณทุกคนมากนะคะ"
เงือกสาวในคราบของนางแบบสาวโค้งรับเสียงปรบมือพร้อมกับยิ้มกว้างจนตาของเธอยิ้มตามไปด้วย
"เลิกกองได้!"
....ไม่กี่นาทีต่อมา....
หญิงสาวเปลี่ยนชุดกลับเป็นชุดไปรเวทย์แล้วเดินกลับไปที่อพาร์ทเมนต์ของเพื่อนเธอ
'ก๊อกๆ'
"อ้าวฟานี่ กลับมาแล้วหรอ"
สาวสวยเจ้าของห้อง 'นิโคล' เดินมาเปิดประตูให้เธอ
"เฮ้อ~ เหนื่อยจัง"
หญิงสาวล้มตัวนอนลงบนเตียงนุ่ม
"ถ่ายแบบเป็นไงบ้าง?? แล้วจะขึ้นปกวันไหน?"
สาวสวยพูดอย่างตื่นเต้น
"ก็ดีแหละนะ ส่วนขึ้นปกก็น่าจะอาทิตย์หน้าแหละมั้ง"
"เกิดมาสวยก็ดีงี้แหละนะ ฉันละอิจฉาเธอจริงจริ้งงงง"
"ดีตรงไหนเนี่ย ฉันเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว"
หญิงสาวถอนหายใจแล้วเผลอหลับไป...
........
"นี่ที่ไหน...?!!!"
หญิงสาวงุนงงและตกใจเมื่อพบว่าร่างของเธอถูกมัดติดกับเสาและหางของเธอปรากฏออกมา
"แกมันนังปีศาจ!"
"ฆ่ามัน!"
"เผามันเลย!"
ผู้คนรุมราดน้ำมันลงไปที่ร่างของเธอและโยนคบเพลิงที่ติดไฟลงไป
"ไม่!!!!"
........
"อ้าาาาา!!"
"ฟานี่!!"
หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้น เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า
"เป็นไรหรือเปล่า?"
"ฉ...ฉันแค่ฝันร้ายน่ะ"
"อ๋อ ก็แค่ฝันน่ะ อย่าคิดมากเลยนะ นอนเถอะ"
'ไม่...มันจะต้องไม่เกิดขึ้นกับฉัน...'
เธอล้มตัวลงนอนเหมือนเดิมแต่กลับไม่สามารถข่มตาให้หลับได้อีกแล้ว.........
....1 อาทิตย์ต่อมา.....
นิตยสารปกของเงือกสาวถูกเผยแพร่ออกไป และถูกจับตามองโดยหนุ่มคาสโนว่า 'ปาร์คชานยอล'
"สวย...มีเสน่ห์...ไร้ที่ติ...ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดีนะ..."
เขานั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่พักนึง
"ใครก็ได้คนนึงมานี่ทีสิ!"
"มีอะไรให้รับใช้ครับ"
"หาที่อยู่ของคนในรูปนี้มาให้ได้"
ชายหนุ่มยื่นนิตยสารเล่มนั้นให้ชายตรงหน้า
"ไว้เจอกันนะ เงือกสาวคนสวย"
เขาพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย
....2 วันต่อมา....
"ไม่ต้องเข้าไป เดี๋ยวฉันไปเอง"
ชายหนุ่มเดินเข้าไปในอพาร์ทเมนต์ซึ่งเป็นที่อยู่ของนางแบบสาวที่เขาตามหาอยู่
"ฉันไปทำงานก่อนนะ"
"บาย ไว้เจอกันนะนิโคล"
สองสาวร่ำลากันหน้าห้องพัก จนเธอกลับเข้าห้องไปก็ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกแอบจับตามองโดยชายหนุ่มผู้นั้น
"สวยกว่าในรูปอีกนะ"
เขาพูดพร้อมกับหยิบนิตยสารในมือขึ้นมาดูรูปของเธอ
"โอ้ย!"
เพื่อนสาวของเธอสะดุดล้มทำให้แฟ้มงานของเธอกระจายกองกับพื้น เขาจึงก้มลงไปช่วยเก็บงานของเธอ
"ขอบคุณค่ะ..."
เธอเงยหน้าขึ้นมากล่าวคำขอบคุณ
'ปาร์คชานยอล??!! >< ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมเนี่ย? เขาเท่สุดๆไปเลย'
รู้สึกว่าเพื่อนสาวของเธอจะหลงเสน่ห์ของหนุ่มคาสโนว่าคนนี้ซะแล้วสิ!
"ไม่เป็นไรครับ"
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ว่าแต่คุณคือ...ปาร์คชานยอลใช่ไหมคะ?"
"ใช่ครับ ทำไมหรอครับ?"
"เปล่าหรอกค่ะ ฉันแค่เป็นแฟนคลับคุณน่ะค่ะ คุณดูดีกว่าในทีวีอีกนะคะ^^"
"ขอบคุณครับ"
"ฉันนิโคล ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
เธอพูดพร้อมกับยื่นมือของเธอออกมา
'ฉันอยากรู้จักเธอตั้งแต่เมื่อไรฮะ'
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"
เขาจับมือของเธอตอบกลับแบบไม่เต็มใจสักเท่าไร
"ฉันไปทำงานก่อนนะคะ"
เธอพูดแล้วเดินยิ้มลงลิฟต์ไปด้วยท่าทางที่มีความสุข
.....20 นาทีต่อมา......
เธอเดินออกมาจากห้องพักแล้วตรงไปที่ร้านกาแฟ ชายหนุ่มจึงเดินตามไปอย่างเงียบๆ
"ขอ...มอคค่าค่ะ"
"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"
หลังจากนั้นสักพัก ชายหนุ่มก็ตรงเข้ามาในร้าน
"ขอผมนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"
"ตามสบายค่ะ"
หญิงสาวตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร
"มอคค่าค่ะ"
"ขอบคุณค่ะ"
หลังจากนั้น เขาก็หยิบนิตยสารที่เธอขึ้นปกขึ้นมาอ่าน หญิงสาวที่กำลังดื่มกาแฟถึงกับสำลัก
'นี่มันฉันนิ?!! ทำไมเขาต้องมาอ่านต่อหน้าฉันด้วยนะ?!!!'
"คุณ...นี่คุณคือนางแบบในรูปงั้นหรอครับ?!"
ชายหนุ่มแสร้งทำเป็นตกใจว่าเธอคือนางแบบในนิตยสาร
"เอ่อ...ค่ะ"
เธอก้มหน้าตอบอย่างอายๆ
"สนใจมาทำงานกับบริษัทผมหรือเปล่าครับ"
"คะ?"
เขายื่นนามบัตรของเขาให้เธอ
"ผม ปาร์คชานยอลครับ คุณ...?"
"ฉันทิฟฟานี่ค่ะ...คุณ...เป็นเจ้าของบริษัทนี้หรอคะ?"
เธอสงสัยเมื่อเห็นชื่อบริษัทใหญ่ในนามบัตรของเขา
"จริงๆมันเป็นของพ่อผมน่ะครับ"
"อ๋อค่ะ...คุณคงรวยมากแล้วก็...ฉันจำได้ว่าเพื่อนฉันเคยเปิดรูปคุณให้ฉันดูด้วยค่ะ แสดงว่าคุณก็คงดังมากด้วยน่ะสิคะ"
"ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ แต่ว่า...คุณสวยกว่าในรูปอีกนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ^^"
"ยังไงก็...มาเป็นนางแบบให้ผมเถอะครับ ส่วนเรื่องบริษัทเก่าที่คุณทำงานด้วย เดี๋ยวผมจัดการเอง"
"งั้น...ไว้ฉันจะไปคิดดูนะคะ วันนี้ฉันต้องไปแล้ว ขอตัวนะคะ"
หญิงสาวลุกออกไปจากโต๊ะแล้วเดินออกไปจากร้าน
"ไว้เจอกันนะ นางเงือกของฉัน"
ไรท์เตอร์ : เป็นไงบ้างคะ ไรท์ขอลงเป็นบทนำไปก่อนนะคะ ยังไงก็คอมเม้นกันบ้างนะคะ เม้นเยอะจะลงให้เร็วขึ้นค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น