ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : จนมุม
“หัวหน้าๆ ผีละอ่อนคับ” โจร 2 วิ่งกลับมารายงานหัวหน้าทั้งๆที่ตัวเองแขนขาดและบาดเจ็บสาหัส
“ผีบ้านมึงสิ โลกนี้ไม่มีผีโว๊ย” หัวหน้าโจรว่า
“แต้ๆนะคับ ผมยังบ่ตันหันหันมันเลย มันก็ตัดแขนผมเลยคับ”
“เออ…..เมาสิมึงอะ สมควรละ นี่พวกมึงเอาไอ้ลาวไปทำแผลเดี่ยวมันตายซะก่อน” หัวหน้าโจรสั่ง
“ครับหัวหน้า”
“ไอ้เด็กเวนพวกนี้มันร้ายนัก เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามึงเห็นดีกับกูแน่”
เช้าวันต่อมา พวกโจรพาพวกเด็กๆที่เป็นตัวประกันมารวมกันที่หน้าเสาธง เพื่อนำมาเป็นข้อต่อรองกับพวกตำรวจทหารที่ล้อมอยู่รอบๆโรงเรียน ซึ่งพวกโจรมันต้องการอาหารน้ำดื่ม และอาวุธ ซึ่งพวกตำรวจทหารก็ต้องจำยอมพวกโจร เพราะไม่กล้าเสี่ยงกลัวว่าตัวประกันจะเป็นอันตราย หัลกจาที่พวกโจรเจรจากับตำรวจทหารเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ดึงตัว ตุล กับกระติ๊บ เข้าไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ หัวหน้าโจรใช้ห้องประชาสัมพันธ์ประกาศขุ๋พวกเด็ก 4 คนที่เหลืออยู่ และใช้ตุลกับ กระติ๊บเป็นข้อต่อรอง
“นี่ ไอ้พวก 4 คนที่หลบอยู่น่ะ ออกมาซะ ถ้าไม่อยากให้เพื่อนมึงตายไปมากกว่านี้” หัวหน้าโจรประกาศ
……………………
“ตอนนี้เพื่อนมึง 2 คนอยู่กับกู ถ้าอีก 20 นาทีพวกมึงยังไม่ออกมาเพื่อนมึงตายแน่ กูได้ข่าวว่าหนึ่งในสี่คนมึงชื่อเควินใช่มั๊ย กูขอบอกเลยว่าตอนนี้ กระติ๊บแฟนมึงอยู่กับกู ถ้าอีก 20 นาทีมึงไม่ออกมากูจะให้ลูกน้องกู 14 คนรุมโทรมแฟนมึงซะ ถ้ามึงรักกันจริงมึงออกมาซะ ฮ่าๆๆๆ”
“วิน ไม่ต้องเป็นห่วงเค้า ไม่ต้องออกมานะวิน หนีไปซะวิน” กระติ๊บตะโกนบอกเควิน
“อีนี่ ใครสั่งให้มึงพูด” …เพี๊ย….หัวหน้าโจรตบหน้ากระติ๊บ
“มึงคิดให้ดีนะ ออกมาซะ มันจะเป็นผลดีกับทุกคนนะ” หัวหน้าโจรพูด
“พวกมึงอย่าออกมานะ ไม่ต้องห่วงพวกกูหรอก ……….แต่…….เฮ้ยๆๆๆ……..พวกมึงมึงออกมาดีกว่าว่ะเพราะถ้ามึงไม่ออกมาในอีก 20 นาทีนะมันฆ่ากูแน่เลย ออกมานะกูขอร้อง ถ้ามึงไม่ห่วงกูก็ห่วงแฟนมึงเถอะนะ กูยังไม่อยากตายตอนนี้ กูอยากเป็นหมอ แล้วอีกอย่างกูยังไม่มีเมียเลย กูยังไม่อยากตาย” ตุลพูด
“ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงพูดได้ดี มึงนี่มันรักตัวเองดีนะเนี่ย น่าจะมาเป็นพวกกูนะ ฮ่าๆๆๆ” หัวหน้าโจรพูด
“แกพูดไรงี้ล่ะ ไอ้สารเลวตุล เห็นแก่ตัวที่สุด” ….เพี๊ย….กระติ๊บตบหน้าตุล
“ใครว่าตุลเห็นแกตัว ถ้าไอ้พวกนั้นออกมาทุกคนก็จะรอด แล้วเรา 2 คนก็จะไม่โดนฆ่า ที่ตุลพูดไปน่ะ ตุลห่วงติ๊บนะ ตุลรักติ๊บนะรู้มั๊ย คนอื่นเป็นไงไม่สนหรอก ตุลสนแค่ติ๊บเท่านั้นแหละ” ตุลพูด
“ไม่ แกมันเห็นแก่ตัว ไอ้สารเลว แกไม่ได้ทำเพื่อใครทั้งนั้น ก็ทำเพื่อตัวแกเองคนเดียว” ติ๊บพูด
“โอ๊ยยยย พวกมึงจะเถียงกันไปถึงไหนวะ กูหนวกหู” หัวหน้าโจรโมโห
……………….
………………
“นี่ถ้ามึงกล่อมให้ไอ้ 4 ตัวนั้นยอมออกมาได้นะ กูจะจัดการให้อีนี่เป็นเมียมึงเลย” หัวหน้าโจรบอกตุล
“จริงเหรอครับ” ตุลตาโต
“ไอ้สารเลว แกมันชั่ว ไอ้ตัวขายเพื่อน เสียแรงที่เพื่อนๆเชื่อใจแก แกนี่มันเลวจริงๆ”
……………………….
ทางด้านของพวกเด็ก 4 คน เมื่อได้ยินที่หัวหน้าโจรพูดก็จนมุมทันที พวกเค้าจะทำยังไงต่อไป พวกเค้าจะยอมมอบตัวออกไปหาพวกโจร หรือว่าจะยืนหยัดสู้ต่อไป งานนี้พวกเค้าต้องคิดอย่างรอบคอบที่สุดถึงผลที่ตามมาว่าวิธีไหนที่คุ้มค่ามากที่สุดและมีคนตายน้อยที่สุด
“เอาไงดีวะ มันเอาจริงแน่” แซมพูด
“กูจะออกไปมอบตัวกับพวกมัน” เควินพูด
“พูดโง่ๆน่า มึงออกไปมันก็ฆ่ามึงอยู่ดี” จุลค้าน
“แล้วจะให้ทำไงล่ะ มึงทนได้เหรอที่เห็นคนที่มึงรักต้องเป็นอะไรไปน่ะ” เควินพูด
“เราก็สู้ต่อไปสิวะ อยู่สู้ตรงนี้แหละ เราจะออกหรือไม่ออกมันก็ฆ่าทุกคนอยู่ดี กูว่านะ” จุลเสนอ
“เห็นแก่ตัวมากไปแล้วมึงน่ะ เค้าทนไม่ได้แล้วที่จะต้องเห็นเพื่อนๆของเราต้องมาตายเพราะเราอีก มึงยังไม่สำนึกเลยเหรอ ที่ไอ้บุญ ไอ้แจ็ค ไอ้แดน แล้วก็ไอ้ภู มันตายเพราะปกป้องเราน่ะ เค้ายังคิดอยู่เลยนะว่าที่เราฆ่าไอ้พวกโจรนั่นน่ะ เป็นเพราะความแค้นของเราหรือป่าว จริงๆแล้วที่เราทำไปตอนนี้มันไม่ได้เป็นการช่วยเพื่อนๆ แต่กลับทำให้พวกมันตอบโต้เรามากขึ้น แล้วพวกมันก็ใช้เพื่อนๆเราเป็นเครื่องมือตอบโต้เรา เค้าว่าเรามาคิดหาวิธีอื่นเหอะนะ” นุกพูด
“ตกลงแกจะออกไปเหรอ” แซมถาม
“ก็เออสิ แล้วมันมีวิธีอะไรที่ดีกว่านี้รึป่าวล่ะ” เควินพูด
“เวนเอ้ย เอาก็เอาวะ ไงเราก็มาด้วยกันละ ตายก็ตายด้วยกันวะ” จุลตกลง
“งั้นพวกเราออกไปกันเหอะ” แซมพูดพร้อมกับโอบคบเพื่อนๆทั้ง 3 คนมากอดกันไว้
……………….
……………….
“เดี๋ยวๆ คนที่ออกไปจะเป็นเค้าคนเดียว” นุกพูด
“พูดงี้ได้ไงวะ เราเพื่อนกันนะ” เควินค้าน
“เออน่า….เค้าคิดไรดีๆออกละ”
TO BE CONTINUE
“ผีบ้านมึงสิ โลกนี้ไม่มีผีโว๊ย” หัวหน้าโจรว่า
“แต้ๆนะคับ ผมยังบ่ตันหันหันมันเลย มันก็ตัดแขนผมเลยคับ”
“เออ…..เมาสิมึงอะ สมควรละ นี่พวกมึงเอาไอ้ลาวไปทำแผลเดี่ยวมันตายซะก่อน” หัวหน้าโจรสั่ง
“ครับหัวหน้า”
“ไอ้เด็กเวนพวกนี้มันร้ายนัก เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ามึงเห็นดีกับกูแน่”
เช้าวันต่อมา พวกโจรพาพวกเด็กๆที่เป็นตัวประกันมารวมกันที่หน้าเสาธง เพื่อนำมาเป็นข้อต่อรองกับพวกตำรวจทหารที่ล้อมอยู่รอบๆโรงเรียน ซึ่งพวกโจรมันต้องการอาหารน้ำดื่ม และอาวุธ ซึ่งพวกตำรวจทหารก็ต้องจำยอมพวกโจร เพราะไม่กล้าเสี่ยงกลัวว่าตัวประกันจะเป็นอันตราย หัลกจาที่พวกโจรเจรจากับตำรวจทหารเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ดึงตัว ตุล กับกระติ๊บ เข้าไปที่ห้องประชาสัมพันธ์ หัวหน้าโจรใช้ห้องประชาสัมพันธ์ประกาศขุ๋พวกเด็ก 4 คนที่เหลืออยู่ และใช้ตุลกับ กระติ๊บเป็นข้อต่อรอง
“นี่ ไอ้พวก 4 คนที่หลบอยู่น่ะ ออกมาซะ ถ้าไม่อยากให้เพื่อนมึงตายไปมากกว่านี้” หัวหน้าโจรประกาศ
……………………
“ตอนนี้เพื่อนมึง 2 คนอยู่กับกู ถ้าอีก 20 นาทีพวกมึงยังไม่ออกมาเพื่อนมึงตายแน่ กูได้ข่าวว่าหนึ่งในสี่คนมึงชื่อเควินใช่มั๊ย กูขอบอกเลยว่าตอนนี้ กระติ๊บแฟนมึงอยู่กับกู ถ้าอีก 20 นาทีมึงไม่ออกมากูจะให้ลูกน้องกู 14 คนรุมโทรมแฟนมึงซะ ถ้ามึงรักกันจริงมึงออกมาซะ ฮ่าๆๆๆ”
“วิน ไม่ต้องเป็นห่วงเค้า ไม่ต้องออกมานะวิน หนีไปซะวิน” กระติ๊บตะโกนบอกเควิน
“อีนี่ ใครสั่งให้มึงพูด” …เพี๊ย….หัวหน้าโจรตบหน้ากระติ๊บ
“มึงคิดให้ดีนะ ออกมาซะ มันจะเป็นผลดีกับทุกคนนะ” หัวหน้าโจรพูด
“พวกมึงอย่าออกมานะ ไม่ต้องห่วงพวกกูหรอก ……….แต่…….เฮ้ยๆๆๆ……..พวกมึงมึงออกมาดีกว่าว่ะเพราะถ้ามึงไม่ออกมาในอีก 20 นาทีนะมันฆ่ากูแน่เลย ออกมานะกูขอร้อง ถ้ามึงไม่ห่วงกูก็ห่วงแฟนมึงเถอะนะ กูยังไม่อยากตายตอนนี้ กูอยากเป็นหมอ แล้วอีกอย่างกูยังไม่มีเมียเลย กูยังไม่อยากตาย” ตุลพูด
“ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงพูดได้ดี มึงนี่มันรักตัวเองดีนะเนี่ย น่าจะมาเป็นพวกกูนะ ฮ่าๆๆๆ” หัวหน้าโจรพูด
“แกพูดไรงี้ล่ะ ไอ้สารเลวตุล เห็นแก่ตัวที่สุด” ….เพี๊ย….กระติ๊บตบหน้าตุล
“ใครว่าตุลเห็นแกตัว ถ้าไอ้พวกนั้นออกมาทุกคนก็จะรอด แล้วเรา 2 คนก็จะไม่โดนฆ่า ที่ตุลพูดไปน่ะ ตุลห่วงติ๊บนะ ตุลรักติ๊บนะรู้มั๊ย คนอื่นเป็นไงไม่สนหรอก ตุลสนแค่ติ๊บเท่านั้นแหละ” ตุลพูด
“ไม่ แกมันเห็นแก่ตัว ไอ้สารเลว แกไม่ได้ทำเพื่อใครทั้งนั้น ก็ทำเพื่อตัวแกเองคนเดียว” ติ๊บพูด
“โอ๊ยยยย พวกมึงจะเถียงกันไปถึงไหนวะ กูหนวกหู” หัวหน้าโจรโมโห
……………….
………………
“นี่ถ้ามึงกล่อมให้ไอ้ 4 ตัวนั้นยอมออกมาได้นะ กูจะจัดการให้อีนี่เป็นเมียมึงเลย” หัวหน้าโจรบอกตุล
“จริงเหรอครับ” ตุลตาโต
“ไอ้สารเลว แกมันชั่ว ไอ้ตัวขายเพื่อน เสียแรงที่เพื่อนๆเชื่อใจแก แกนี่มันเลวจริงๆ”
……………………….
ทางด้านของพวกเด็ก 4 คน เมื่อได้ยินที่หัวหน้าโจรพูดก็จนมุมทันที พวกเค้าจะทำยังไงต่อไป พวกเค้าจะยอมมอบตัวออกไปหาพวกโจร หรือว่าจะยืนหยัดสู้ต่อไป งานนี้พวกเค้าต้องคิดอย่างรอบคอบที่สุดถึงผลที่ตามมาว่าวิธีไหนที่คุ้มค่ามากที่สุดและมีคนตายน้อยที่สุด
“เอาไงดีวะ มันเอาจริงแน่” แซมพูด
“กูจะออกไปมอบตัวกับพวกมัน” เควินพูด
“พูดโง่ๆน่า มึงออกไปมันก็ฆ่ามึงอยู่ดี” จุลค้าน
“แล้วจะให้ทำไงล่ะ มึงทนได้เหรอที่เห็นคนที่มึงรักต้องเป็นอะไรไปน่ะ” เควินพูด
“เราก็สู้ต่อไปสิวะ อยู่สู้ตรงนี้แหละ เราจะออกหรือไม่ออกมันก็ฆ่าทุกคนอยู่ดี กูว่านะ” จุลเสนอ
“เห็นแก่ตัวมากไปแล้วมึงน่ะ เค้าทนไม่ได้แล้วที่จะต้องเห็นเพื่อนๆของเราต้องมาตายเพราะเราอีก มึงยังไม่สำนึกเลยเหรอ ที่ไอ้บุญ ไอ้แจ็ค ไอ้แดน แล้วก็ไอ้ภู มันตายเพราะปกป้องเราน่ะ เค้ายังคิดอยู่เลยนะว่าที่เราฆ่าไอ้พวกโจรนั่นน่ะ เป็นเพราะความแค้นของเราหรือป่าว จริงๆแล้วที่เราทำไปตอนนี้มันไม่ได้เป็นการช่วยเพื่อนๆ แต่กลับทำให้พวกมันตอบโต้เรามากขึ้น แล้วพวกมันก็ใช้เพื่อนๆเราเป็นเครื่องมือตอบโต้เรา เค้าว่าเรามาคิดหาวิธีอื่นเหอะนะ” นุกพูด
“ตกลงแกจะออกไปเหรอ” แซมถาม
“ก็เออสิ แล้วมันมีวิธีอะไรที่ดีกว่านี้รึป่าวล่ะ” เควินพูด
“เวนเอ้ย เอาก็เอาวะ ไงเราก็มาด้วยกันละ ตายก็ตายด้วยกันวะ” จุลตกลง
“งั้นพวกเราออกไปกันเหอะ” แซมพูดพร้อมกับโอบคบเพื่อนๆทั้ง 3 คนมากอดกันไว้
……………….
……………….
“เดี๋ยวๆ คนที่ออกไปจะเป็นเค้าคนเดียว” นุกพูด
“พูดงี้ได้ไงวะ เราเพื่อนกันนะ” เควินค้าน
“เออน่า….เค้าคิดไรดีๆออกละ”
TO BE CONTINUE
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น