ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นางเอกนักบู๊
“ฮ่าๆๆๆ พวกแกจู๋จี๋กันพอแล้วใช่มั้ย ถ้าไม่พอก้ไปต่อกันในนรกนะ” พวกแกงค์ยากูซ่า 2 คนหาพวกของจุลเจอ
“เฮ้ย เอางี้ดีมันหาเราเจอแล้ว” จุลพูด
“สั่งเสียกันสิวะ ไม่ต้องทำไรหรอก ไงๆแกก็ต้องตายกันแล้ว”
“ใครกันแน่ที่ตาย ถ้าพวกแกเป็นลูกผู้ชายจริงก็วางดาบแล้วมาต่อยกัยตัวต่อตัวสิ” ไวส์พูด
“ไวส์ พูดไรออกไปน่ะ” จุลพูด
“สู้สิพี่ หนีไปก็ไม่รอด ลองสู้กับมันซักตั้งสิ หนูไม่กลัวหรอก”
“โอเค เรามาสู้ด้วยกัน” จุลพูด และหันหลังชนกับไวส์…….”เข้ามาเลยกูไม่กลัวพวกมึงหรอก แน่จริงเข้ามา”
“ไม่ขัดศรัทธาไอ้น้อง พวกมึงได้ตายหมดแน่”
“ข้าลุยผู้ชาย แกลุยผู้หญิง ยากูซ่าไม่มีรุมอยู่แล้ว”
ยากูซ่าคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาพร้อมจะฟันจุล……….…แต่จุลกลิ้งหลบได้และหยิบก้อนหินขึ้นมาขว้างใส่ยากูซ่า…………..และจุลตามไปกระโดดถีบใส่ยากูซ่ากระเด็นออกไปทำให้ดาบหลุดจากมือของยากูซ่า………..จุลวิ่งเข้าไปหยิบดาบและพยายามวิ่งตรงเข้าไปฟันยากุซ่า………….ส่วนยากูซ่ากระเด็นมาตรงที่กระเต็นหลบอยู่จึงจับกระเต็นไว้และใช้มีดพกจี้คอกระเต็น…………
“อย่านะ อย่าทำไรผู้หญิงนะ”………ยากูซ่าใช้มีดแทงที่คอของกระเต็นตาย จากนั้นก็ขว้างมีดมาโดนขาขวาของจุล………”อ้าาาาา ไอ้เวนเอ้ย มึงตาย”…….จุลวิ่งตรงเข้าไปพร้อมกันยกดาบฟันกลางลำตัวของยากูซ่าจนตาย……..
ทางด้านของไวส์ที่สู้กับยากูซ่าอีกคน…………ยากูซ่าวิ่งตรงเข้ามาเงื้อดาบฟันไวส์ ……….ไวส์วิ่งหนีไปที่ต้นสนต้นหนึ่ง แล้วใช้มือโหนต้นสน ม้วนตัวกัลมาเตะใส่ยากูซ่าล้มลงไป………..ยากูซ่าลุกขึ้นมาอีกครั้ง และไล่ฟันไวส์ แต่ว่าไวส์หลบได้ทุกครั้ง……….ไวส์วิ่งหนีอีกจนไปถึงหน้าผา…………ยากูซ่าวิ่งไล่ตาม………ไวส์หยิบลูกสนที่หล่นอยู่แล้วขว้างใส่หน้ายากูซ่า……….ยากูซ่า กระโดนเข้าใส่ไวส์ทันที……..ไวส์พลิกตัวหลบอย่างรวดเร็วและผลักยากูซ่าตกเหวตาย
“เป็นไงบ้างพี่ เป็นอะไรรึป่าว” ไวส์เข้ามาถามจุล
“ไม่ ไม่เป็นไร แต่ว่าน้องกระเต็น……น้องกระเต็นถูกพวกมันฆ่าตาย”
“หาาาาา ไอ้พวกชาติหมาเดนนรกเอ้ย แม่งมันทำได้แม้กระทั่งผู้หยิงไม่มีทางสู้” ไวส์ร้องไห้
“ไปกันเถอะ ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาร้องไห้ตอนนี้นะ พวกมันคงตามมากันอีก” จุลพูด
“ได้พี่ ไปต่อก็ได้ แต่หนูไม่ให้อภัยพวกมันแน่”
“ไป………..อ้าาาาา” จุลถูกมีดเข้าที่ขาขวา และเดินกระเผกไป
“มาพี่ หนูพยุงพี่ไปเอง กอดคอหนูไว้นะ”
“ขอบใจนะ คนสวยใจดี เก่งด้วย เหอะๆ”
“ยังจะมาพูดดีอีก เดี๋ยวก็ให้เดินเองวะหรอก”
“จ้าๆๆ”
………………………….
………………………….
………………………….
“นี่พี่ หนูขอยืมดาบหน่อย”
“เอาไปทำไมเหรอ”
“ตัดไม้มาให้พี่เป็นไม้ค้ำ หนูพยุงพี่ต่อไปเรื่อยๆไม่ได้หรอก”
………………………
………………………
………………………
“เอาไปพี่ ได้ละ” ไวส์ยื่นไม้ที่ตัวเองไปตัดให้จุล
“โอ้ย…..”
“เป็นอะไรพี่ เจ็บตรงไหน”
“ตรงหน้าอกพี่ อ้าาาาา เจ็บ ดูให้หน่อย”
“เป็นอะไรพี่ ไม่เห็นมีอะไรเลย”
“ก็ดูดีๆสิ เห็นมั๊ยล่ะ ก็ไวส์อะ สวยกระชากใจพี่น่ะ เจ็บไปหมดแล้วเนี่ย เหอะๆ”
“อีตาบ้าเอ้ย ไปเลย ไม่พยุงแล้ว” ไวส์หน้าแดงแล้วชกที่หน้าอกจุล
……………………..
TO BE CONTINUE……
“เฮ้ย เอางี้ดีมันหาเราเจอแล้ว” จุลพูด
“สั่งเสียกันสิวะ ไม่ต้องทำไรหรอก ไงๆแกก็ต้องตายกันแล้ว”
“ใครกันแน่ที่ตาย ถ้าพวกแกเป็นลูกผู้ชายจริงก็วางดาบแล้วมาต่อยกัยตัวต่อตัวสิ” ไวส์พูด
“ไวส์ พูดไรออกไปน่ะ” จุลพูด
“สู้สิพี่ หนีไปก็ไม่รอด ลองสู้กับมันซักตั้งสิ หนูไม่กลัวหรอก”
“โอเค เรามาสู้ด้วยกัน” จุลพูด และหันหลังชนกับไวส์…….”เข้ามาเลยกูไม่กลัวพวกมึงหรอก แน่จริงเข้ามา”
“ไม่ขัดศรัทธาไอ้น้อง พวกมึงได้ตายหมดแน่”
“ข้าลุยผู้ชาย แกลุยผู้หญิง ยากูซ่าไม่มีรุมอยู่แล้ว”
ยากูซ่าคนหนึ่งวิ่งตรงเข้ามาพร้อมจะฟันจุล……….…แต่จุลกลิ้งหลบได้และหยิบก้อนหินขึ้นมาขว้างใส่ยากูซ่า…………..และจุลตามไปกระโดดถีบใส่ยากูซ่ากระเด็นออกไปทำให้ดาบหลุดจากมือของยากูซ่า………..จุลวิ่งเข้าไปหยิบดาบและพยายามวิ่งตรงเข้าไปฟันยากุซ่า………….ส่วนยากูซ่ากระเด็นมาตรงที่กระเต็นหลบอยู่จึงจับกระเต็นไว้และใช้มีดพกจี้คอกระเต็น…………
“อย่านะ อย่าทำไรผู้หญิงนะ”………ยากูซ่าใช้มีดแทงที่คอของกระเต็นตาย จากนั้นก็ขว้างมีดมาโดนขาขวาของจุล………”อ้าาาาา ไอ้เวนเอ้ย มึงตาย”…….จุลวิ่งตรงเข้าไปพร้อมกันยกดาบฟันกลางลำตัวของยากูซ่าจนตาย……..
ทางด้านของไวส์ที่สู้กับยากูซ่าอีกคน…………ยากูซ่าวิ่งตรงเข้ามาเงื้อดาบฟันไวส์ ……….ไวส์วิ่งหนีไปที่ต้นสนต้นหนึ่ง แล้วใช้มือโหนต้นสน ม้วนตัวกัลมาเตะใส่ยากูซ่าล้มลงไป………..ยากูซ่าลุกขึ้นมาอีกครั้ง และไล่ฟันไวส์ แต่ว่าไวส์หลบได้ทุกครั้ง……….ไวส์วิ่งหนีอีกจนไปถึงหน้าผา…………ยากูซ่าวิ่งไล่ตาม………ไวส์หยิบลูกสนที่หล่นอยู่แล้วขว้างใส่หน้ายากูซ่า……….ยากูซ่า กระโดนเข้าใส่ไวส์ทันที……..ไวส์พลิกตัวหลบอย่างรวดเร็วและผลักยากูซ่าตกเหวตาย
“เป็นไงบ้างพี่ เป็นอะไรรึป่าว” ไวส์เข้ามาถามจุล
“ไม่ ไม่เป็นไร แต่ว่าน้องกระเต็น……น้องกระเต็นถูกพวกมันฆ่าตาย”
“หาาาาา ไอ้พวกชาติหมาเดนนรกเอ้ย แม่งมันทำได้แม้กระทั่งผู้หยิงไม่มีทางสู้” ไวส์ร้องไห้
“ไปกันเถอะ ไม่ใช่เวลาที่เราจะมาร้องไห้ตอนนี้นะ พวกมันคงตามมากันอีก” จุลพูด
“ได้พี่ ไปต่อก็ได้ แต่หนูไม่ให้อภัยพวกมันแน่”
“ไป………..อ้าาาาา” จุลถูกมีดเข้าที่ขาขวา และเดินกระเผกไป
“มาพี่ หนูพยุงพี่ไปเอง กอดคอหนูไว้นะ”
“ขอบใจนะ คนสวยใจดี เก่งด้วย เหอะๆ”
“ยังจะมาพูดดีอีก เดี๋ยวก็ให้เดินเองวะหรอก”
“จ้าๆๆ”
………………………….
………………………….
………………………….
“นี่พี่ หนูขอยืมดาบหน่อย”
“เอาไปทำไมเหรอ”
“ตัดไม้มาให้พี่เป็นไม้ค้ำ หนูพยุงพี่ต่อไปเรื่อยๆไม่ได้หรอก”
………………………
………………………
………………………
“เอาไปพี่ ได้ละ” ไวส์ยื่นไม้ที่ตัวเองไปตัดให้จุล
“โอ้ย…..”
“เป็นอะไรพี่ เจ็บตรงไหน”
“ตรงหน้าอกพี่ อ้าาาาา เจ็บ ดูให้หน่อย”
“เป็นอะไรพี่ ไม่เห็นมีอะไรเลย”
“ก็ดูดีๆสิ เห็นมั๊ยล่ะ ก็ไวส์อะ สวยกระชากใจพี่น่ะ เจ็บไปหมดแล้วเนี่ย เหอะๆ”
“อีตาบ้าเอ้ย ไปเลย ไม่พยุงแล้ว” ไวส์หน้าแดงแล้วชกที่หน้าอกจุล
……………………..
TO BE CONTINUE……
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น