คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 2 เธอต้องเป็นของฉัน (30%) HOT!!!
บทที่ 2 เธอ้อเป็นอัน
เนื้อหาเลิฟีนอนนี้เป็นเนื้อหาที่ไรเอร์ปรับแ้ให้เบาล เพราะถ้าลเวอร์ั่นริๆ อาะถูแบนเอาไ้
“เป็นไ เสียวสะท้านถึใล่ะสิ...”
เอ็เวิร์หัวเราะในลำออย่าผู้นะ ะ่อยๆ ถอถอนนิ้วหนาออาเนินเนื้อนุ่มนิ่ม้าๆ
พลอยมพูเม้มปาเ้าหาันแน่นนห้อเลือ ะพริบาปริบๆ ้วยวามอับอาย ่อนะยมือึ้นลาอาาศ แล้วฟาาลบนโหนแ้มอายหนุ่มเ็มแรัเผี๊ยะ!!!
“ุมันทุเรศที่สุ!”
“ทุเรศยัไ ไหนลอบอันมาหน่อยิ” นถูบไม่ไ้มีอาารโมโหหรือโรธเือแ่อย่าใ หาลับสู่บั๊วบลอยมาามอาาศล้ายำลัเื้อเิในเรื่อเพศ้วยท่าทายียวนแมยั่วเย้า
สาวน้อยเ็บใยิ่นั รีบระเถิบายถอยห่าทันที “อย่ามาทำนิสัยทรามๆ ่ำๆ ับิันแบบนี้อี เ้าใเอาไว้้วย”
“อู้ววว์...น่าลัวัเลยแฮะ” เอ็เวิร์อุทานเบาๆ วาู่มหรี่ลับ้อ ะ่อยๆ ลานเ้าไปหาเพื่อ้อนให้อีฝ่ายนมุม
“อย่าเ้ามานะ” เสียใสู่ฟ่อเหมือนลูแะนรอที่มีหมาป่าฝูให่มารุมล้อมรอย้ำ
“ไม่่อันอีสัรอบเหรอ”
“ไม่มีทาเ็า!”
ท่าทาเิๆ แมทะนอยัยแว่นนั้นทำให้ายหนุ่มระุยิ้มอย่าบัน ทั้ที่อยู่ในสถานาร์เสียเปรียบแท้ๆ ยัะยันพอนอี มือแร่ทั้สอ้าึใ้ัหวะที่หล่อนเผลอ ยื่นมาโอบประอวหน้าลมมนรูปไ่แล้วถาโถมใบหน้าอนเ้าไปหาแบบไม่ให้ั้ัว
หมุบ!
ริมฝีปาร้อนๆ ประบลลีบปาแสนรั้นอย่าว่อไวนิถึพริถึิ พลอยมพูิ้นพล่าน และ็้อิ้นมาึ้นเมื่อรู้สึไ้ว่าุเรสอนเริ่มถูเาปลเปลื้อออทีละิ้น นสุท้ายร่าแน่น้อย็เปลือยเปล่าไร้ึ่อาภร์ใๆ มาปปิ
เอ็เวิร์ลืนน้ำลายเหนียวๆ ลอ เพราะทุๆ สัส่วนอหิสาวรหน้า่าแลูามละมุนยิ่นั ไล่ั้แ่ยอปทุมถันสีมพูระเรื่อ สะโพผายโ้เว้าไ้รูปุนาฬิาทราย มันือวามลัวอันแสนเลอ่าเินว่าะเอาสิ่ใมาเปรียบเปรย
“วันนี้เธอ้อเป็นอัน...ยัยัวี”
พูบมือหนา็ลาเลื้อยลมาบีบย้ำหมุบหมับเ้าทรวอวบนิ่มทั้สอ้าสลับันไปมาเหมือน้อนนมเยลลี พลอยมพูหายใฟืฟา แนเรียวเล็พยายามันแผอบึบึนที่วาเ็มไป้วยมัล้ามให้ออห่า แู่เหมือนเรี่ยวแรอันน้อยนิั่มปลวไม่อาทัทานพละำลัมหาศาลอเาไ้
นเ้าเล่ห์ุหน้าลไปฟอนเฟ้นที่ออหอมรุ่น อหนวแ็ๆ ไสเสียผิวเนื้ออ่อนบานเป็นรอยแ้ำ หิสาวาเหลือ ศีรษะเล็ๆ สะบัส่ายไปมา แ่นั่นับยิ่เหมือนปลุเร้าอารม์อายหนุ่มให้สัมผัสาบ้วทั้ท่อนบนและท่อนล่ามาึ้นเป็นเท่าทวี
เอ็เวิร์ใ้ปลายมูโ่บลึอยู่พัให่ แล้วึ่อยๆ ลา่ำลมาระทั่ถึเนินทรวทีู่่อล่อาล่อใให้ลิ้มลอ
“อื้อ...”
เสียหวานราแผ่วๆ เท่าระิบผ่านไรฟันที่บแน่น ร่าายอ่อนระทวยเหมือนเทียนไละลายบนเิ เวลานี้พลอยมพูไม่อาะทน่อไฟสวาทที่ลุพึ่บึ้นมาในอไ้ หล่อนรู้สึเสียวสยิวและหวาลัวระนันไปหม
ริมฝีปาหยัหนาฮุบเอาเม็ถันเ้าไป้าใน ปลายลิ้นสาๆ วัออนระริไปทั่ววป้าน หิสาวเร็ัวอย่าอับอาย แ่สัมผัสที่วนวาบหวามนั้นลับเรียร้อให้อบสนอ่อารรุเร้าอันร้อนแรอเาไ้เป็นอย่าี
“พอ...พอไ้แล้ว...”
ใบหน้านวลเนียนแหนหาย หอบเอาออิเนเ้าปอถี่ระั้น เมื่อวามาบ่านแล่นลึเ้าสู่ั้วหัวใ เอ็เวิร์รีบัารถอเรื่อแ่ายอนออ วามเป็นายอันเม็เรียเปิเผย่อวาลมแป๋วทันที
“โอ...ไม่นะ...”
พลอยมพูอ้าปา้า ีพรเ้นระรัว ในะที่ร่าำยำ่อยๆ เลื่อนัวลมาทาบทับร่าอรร!!!
ความคิดเห็น