คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
����� เช้าขึ้นมา แอลตื่นขึ้นมาไม่เจอเรน เธอจึงเดินออกจากห้องเพื่อจะไปหาเรน ก็วันนี้เธอกะจะชวนสุดที่รักของเธอไปเดินช็อปปิ้งซะหน่อย สาดตาสาดส่องไปเรื่อยก่อนจะหยุดอยู่ที่สนามเทนนิสที่มีคน2คนกำลังเล่นเทนนิสกันอยู่อย่างสนุกสนาน แอลคงจะไม่สนใจมากถ้าหากว่า 1 ในคนที่อยู่บนสนามนั้นไม่ใช่..
"เรน" แอลครางออกมาเบาๆด้วยความตกใจ อย่าบอกนะที่เรนเย็นชา ชาเย็นกับเธอขนาดนี้ก็เพราะว่าเรนมีคนใหม่แล้ว จริงสินะ เธอลืมคิดไปเลย เอาแต่คิดว่าคนรักจะต้องรอเธอเป็นอย่างแน่นอน แอลทรุดตัวลงเกาะราวระเบียง ถึงแม้ว่าเธออยากจะมองภาพบาดตาบาดใจนั้น แต่มันเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างให้เธอมองอยู่อย่างนั้น ทั้งๆที่น้ำตาใสๆของเธอกำลังไหลอาบแก้มเนียน
����� หลังจากที่เรนเล่นเทนนิสเสร็จเธอก็ขับรถไปส่งชลธิชาที่บ้าน หลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่เปิดเทอม ชลธิชาก็เริ่มมองเรนในด้านใหม่ แบบที่เธอไม่เคยมองใครมาก่อน ความจริง เรนเองก็นิสัยดี เพียงแต่เรนชอบทำหน้าเย็นชา พูดเสียงเรียบๆ และไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ถ้าใครได้รู้จักและใกล้ชิดกับเรนแล้ว คนๆนั้นก็จะได้พบกันความอ่อนโยนที่ซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยนั้น ชลธิชาแอบมองเสี้ยวหน้าของคนขับด้วยความชื่นชม ปนหลงใหล
"เป็นปลากัดนี่ท้องไปแล้วนะเนี่ย" ประโยคที่คนขับส่งมาทำให้ชลธิชาเบนสายตาออกด้วยความเขินอาย
"บ้า" น้ำตีแขนเรนเบาๆแก้เขิน ทำเอาเรนมองตาปริบๆด้วยความงงกับท่าทีแปลกๆของลูกศิษย์เธอ
������ เมื่อเรนเปิดประตูเดินเข้าห้องมา เธอก็ทำหน้าแปลกใจเมื่อเห็นแอลนั่งหมดแรงอยู่ที่พื้นไม่กระดิกกระเดี้ยว เรนเมินหนีถึงแม้ว่าเธออยากจะเข้าไปดูว่าแอลเป็นอะไรหรือเปล่า แอลมองเรนเมินหนีเธอด้วยหัวใจที่ปวดร้าว -ไม่สนใจกันเลยใช่มั้ย- สายตาปวดร้าวถูกส่งไปตามหลังเรนที่เดินหนีเข้าห้องนอนไป
������ พออาบน้ำเสร็จ เรนก็เดินออกมาหาของกิน เธอหิวจะแย่อยู่แล้ว ก็ตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอเลย แต่เรนก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อเธอเห็นข้าวหน้าไข่ดาววางอยู่บนโต๊ะ เรนมองซ้ายมองขวาก่อนจะไปหยุดอยู่ที่แอลที่นั่งดูทีวีอยู่บนโซฟา เธอชักรู้สึกผิดตะหงิดๆซะแล้วสิ เมื่อกี้เธอยังเมินคนที่ทำข้าวไข่ดาวให้เธอกินอยู่เลย
"ทำเป็นแค่นั้นแหละ ไม่กินก็วางทิ้งไว้" แอลพูดเสียงห้วนๆโดยไม่แม้แต่จะมอง แต่ถึงกระนั้น เสียงหวานๆของเธอก็ยังคงความน่าฟังไว้อยู่เต็มเปี่ยมเช่นเคย เรนแอบยิ้มน้อยๆก่อนจะสวาปามข้าวไข่ดาวลงกระเพาะอย่างรวดเร็ว
"ขอบใจที่ทำให้ จะให้ทำอะไรให้มั้ย ไม่อยากติดหนี้ใคร" เรนพูดเสียงประมาณว่าพูดไปส่งๆตามมารยาท แต่เธอชักเริ่มเสียวสันหลังกับสายตากรุ้มกริ่มที่แอลส่งมาให้เธอ เรนถอยหลังจนมาชนที่เท้าแขนโซฟา
"ถ้ารู้ว่าทำข้าวไข่เจียวให้ที่รักกินแล้วจะได้อะไรตอบแทนนะ แอลจะทำให้กินทุกวันเลย ฮิๆๆ" แอลค่อยๆกระเถิบเข้าใกล้กว่าเดิมพร้อมสายตาหวานเยิ้มที่ทำให้เรนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น แอลก้มหน้าลงไปใกล้เรนเรื่อยๆ เรื่อยๆ ทำให้เรนหลับตาปี๋
"เกือบจะถึงแล้วนะ" เรนเอนหลังหนีนิดนึง
"ใกล้แล้ว" เรนถอยหลังมากขึ้นกว่าเดิม
"จะจุ๊บแล้วน้า" แล้วเรนก็เอนหลังจนหงายหลังลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้น ตามด้วยเสียงหัวเราะอย่างชอบใจของแอลที่กำลังหัวเราะท้องขดท้องแข็ง ทำให้เรนที่ปีนกลับขึ้นมาบนโซฟาส่งค้อนวงใหญ่ให้
"อย่าพึ่งงอน ยังไม่ได้รับค่าตอบแทนเลย" แล้วแอลก็โน้มตัวลงมาเอาแขนคร่อมตัวเรนไว้ไม่ให้หนีไปไหนได้ มือข้างนึงยังคงคร่อมคนข้างล่างเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบไล้ซุกซนไปตามชายเสื้อก่อนจะลากมือขึ้นมาตามแนวกระดุม แล้วเลื่อนขึ้นมาจับคางคมเบาๆ แอลก้มลงมาจูบเรนอย่างอ่อนโยน�
แต่มือข้างกลับแกะกระดุมเสื้ออีกคนออกอย่างชำนาญ ก็เธอลักหลับอีกคนตอนนอนบ่อยจะตาย ด้วยเพียงเวลาไม่นานกระดุมและตะขอบราก็ถูกไลลาแกะมันออก มือบางเขี่ยเล่นที่หน้าอกของเรนให้อีกคนครางออกมาไม่เป็นศัพท์�
ปากบางผละออกจากปากอีกคนอย่างอ้อยอิ่ง แล้วจุ๊บที่คางคมเบาๆ ก่อนจะซุกหน้าเข้าที่ซอกคอหอมของเรนแล้วทำคิสมาร์คไปทั่ว แอลลากลิ้นร้อนลงมาเรื่อยๆก่อนจะโลมเลียที่หน้าอกคู่สวยแล้วขบกัดเบาๆ แต่ความร้อนแรงยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น ลิ้นร้อนลากต่อลงมาวนที่ท้องแบนเรียบก่อนจะดทำรอยคิสมาร์คอีกรอบ
โดยที่มือก็แกะกระดุมรูดซิปกางเกงถอดออก ร่างเพรียวบิดตัวด้วยความทรมาณพลางครางเสียงกระเส่าเมื่อลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้ามาภายในตัวของเธอ กิจกรรมเสียวซ่านบนโซฟาจบลงเมื่อเรนหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน แอลจึงจัดการใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเดิมแล้วยกขายาวของเรนให้ขึ้นมาเหยียดบนโซฟาให้สบายขึ้นกว่าเดิม แอลก้มลงไปจูบหน้าผากเรนเบาแล้วใช้นิ้วโป้งเกลี่ยเบาๆที่แก้มแดงของอีกคน
���� กว่าเรนจะตื่นขึ้นมาก็ปาเข้าไปบ่ายสองแล้ว กลิ่นหอมๆของข้าวไข่เจียวปลุกเธอให้ลุกขึ้นมามองหาต้นตอ แล้วเธอก็พบแอลกำลังเดินมาพร้อมกับจานข้าว 2 ใบในมือ แต่ปฏิกิริยาตอบรับจากเรนกลับเป็นว่า เรนมองจาน 2 จานนั้นอย่างขยาดๆ แอลจึงหัวเราะออกมาก่อนจะบอก
"กินๆไปเหอะน่า ส่วนค่าตอบแทน มัดจำไว้ก่อนนะจ๊ะ" ว่าแล้ว แอลก็ขโมยหอมแก้มเรนก่อนจะส่งจานไข่ดาวให้เรน แต่เรนกลับปฏิเสธ
"ไม่เป็นไร ค่าอาหารนี่แพงกว่าข้าวไข่ดาว 4 จานอีก ไม่คุ้มอ่ะ" ว่าแล้วเรนก็ลุกออกจากโซฟาแล้วไปต้มมาม่ากิน แอลทำหน้างอน ทีเมื่อเช้ายังครางกระเส่าพอใจกับสัมผัสที่ได้รับอยู่เลย แต่ตอนนี้กลับบอกว่าไม่คุ้ม คนอะไรปากไม่ตรงกับใจ แต่แอลก็ทำเนียน วางจานข้าวไข่ดาวตรงหน้าเรนแล้วเดินทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเรนก็กินมันเข้าไปอย่างช่วยไม่ได้ ก็เธอเสียดายอาหารนี่นา เธอรู้ดีว่าแอลกินเองไม่หมดหรอก 2 จานน่ะ แค่จานเดียวก็คงจะอิ่มแย่อยู่แล้ว และถ้าหากว่าเธอไม่กิน คนทำก็ต้องทิ้งมันอยู่ดี สู้ให้มันไปอยู่ในกระเพาะเธอดีกว่า
ความคิดเห็น