คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1SF To 4Fiction
ผม. .จะเริ่มยังไงดีนะ. . เรื่องมันเกิดขึ้นเร็วจนผมตั้งตัวไม่ทัน แล้วผมเองก็ยังเด็กมาก. .
นั้นสินะ อายุแค่ 9 ขวบเองนี่. . แต่. . ผมมีว่าที่เจ้าสาวซะแล้วหละ . .
ผมมาพักที่บ้านพักต่างอากาศในประเทศไทย สวนดอกไม้ข้างๆบ้านพักมันสวยมากเลย
ผมวิ่งเล่นไปทั่วสวนนั้น ทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสวนนั้นมีเจ้าของหรือเปล่า. .
“เอ๊ะ!” ผมอุทานออกมาด้วยสีหน้างงงันเมื่อเห็นเด็กชายคนหนึ่งนั่งมองดอกไม้อยู่ด้วยรอยยิ้ม
ดอกไม้ดอกนั้นไม่เหมือนดอกไม้อื่นๆในสวน ไม่ใช้ดอกไม้ที่ผมคิดว่ามีอยู่ในโลกนี่ด้วยซ้ำ
เด็กชายคนนั้นหันมาทางผมแล้วส่งยิ้มมาให้ ผมจึงก้าวช้าๆเข้าไปหาเค้า เมื่อได้เห็นหน้า
เค้าใกล้ๆผมจึงรู้สึกว่า. . เค้าน่าจะอายุน้อยกว่าผมไม่มากนัก เด็กชายหันกลับไปหา
ดอกไม้ดอกนั้น ดอกไม้ที่คล้ายกับดอกกุหลาบ. . เพียงแต่มีสีที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
ดอกกุหลาบสีน้ำเงิน. . เด็กชายเด็ดมันก่อนลุกขึ้น “สวยไหม” เด็กชายยิ้มอย่างร่าเริง
เค้าพูดภาษาเกาหลี ผมตกใจมากเลย. . ไม่นึกว่าจะได้เจอคนเกาหลีที่นี้ แถมยังอายุ
ใกล้เคียงกันด้วย “อะ. . อะ. . อื้อ” ผมเค้นเสียงตอบอย่างยากเย็น ไม่รู้ว่าโดนมนต์สะกด
ของดอกกุหลาบสีน้ำเงินนั้นหรือไงนะ. . “หึ. หึ. ผมให้” เด็กชายพูดพร้อมยื่นดอกไม้ออกมา
“ห๊ะ” ผมยังคงไม่หลุดจ้ามนต์สะกดนั้น “เอาไหม?” เด็กชายทำหน้าสงสัย เดินเข้ามาใกล้ผม
อีกนิด “อื้ม เอาดิ” ผมยื่นมือออกไปรับ แต่เค้ายิ้มแล้วดึงมือตัวเองกลับ “งั้น. .
สัญญากับผมก่อน” รอยยิ้มสดใสไร้พิษสงเอยออกมา ผมได้แต่พยักหน้าตาม อยากส่งยิ้ม
คืนไปให้ แต่เหมือนหน้าผมจะเป็นตะคริวไปแล้ว จึงได้แต่ขมวดคิ้วงงกับการกระทำของ
เด็กชายตรงหน้า “มาเป็นเจ้าสาวของผมนะ” ผมแทบจะกระโดดถอยหลังออกมาเลย
“นะ. . นาย !” ผมได้แต่พูดติดๆขัดๆ ชี้หน้าเค้า แต่เค้ากับยังคงยิ้มเหมือนเดิม
ต่อให้ผมจะยังเป็นเด็กอยู่. . แต่ผมก็รู้ว่าเจ้าสาวต้องเป็นผู้หญิง “นี่นายรู้หรือเปล่า
ว่าพูดอะไรออกมา” เค้าใช้มือที่ว่างอยู่ดึงผมเข้าหาตัว “รู้สิ มาเป็นเจ้าสาวของผมนะครับ”
เค้าจับมือผมให้กำดอกกุหลาบสีน้ำเงินนั้น “แต่ฉันเป็นผู้ชายนะ ฉันเป็นเจ้าสาวให้นาย
ไม่ได้หรอก” เค้าลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน “งั้นผมยอมเป็นเจ้าสาวให้ก็ได้. . ” ตาของเค้า
มองมาที่ผม. . แค่ผมคนเดียว เป็นความรู้สึกที่ผมไม่อยากให้หายไปเลย
“แต่งงานกับผมนะครับ” เหมือนบรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป ผมเห็นตัวเองยืนอยู่ในโบสถ์
และคนตรงหน้าผมใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวฟูฟ่อง “อะ. . อื้ม” ผมขานรับ ดั่งคำปฏิญาณตน
ว่าจะรักและดูแลเค้าตลอดไป จุมพิตแผ่วเบาประทับลงที่ริมฝีปากของผม. .
เค้าเดินถอยหลัง ผลักตัวออกจากผมไป. . “อย่าลืมนะครับ. . ” เจ้าของเสียง
เดินออกไปไกลขึ้นเรื่อยๆ “แล้วสักวัน. . ผมจะไปท้วงสัญญา” เค้าหายลับไปจากสายตาผม
เหมือนกับเรื่องนั้นเป็นเพียงแค่ฝัน. . แต่ผมกลับรอ. . รอว่าเมื่อไรเค้าที่ผมไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อ
จะมาท้วงสัญญาจากผมสักที. .
เมื่อผมกลับมาถึงบ้านพัก ดอกกุหลาบสีน้ำเงินเมื่อครู่. . พอไม่ได้ต้องกับแสงอาทิตย์
กลับเปลี่ยนเป็นดอกกุหลาบสีม่วงที่ดูเศร้าหม่อง . . ผมเก็บมันไว้อย่างดี . .
ผมรอเจ้าของของมันอยู่ และภาวนาต่อพระเจ้าว่า. . “พระเจ้าครับ ขออย่าให้เค้าลืมผมเลย”
ความคิดเห็น