คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่2 แค่อยากให้เข้าใจ_
<< I’m Ye Sung >>
ผมเฝ้ามองคนตรงหน้าอย่างข้องใจพลางคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆ นี้ผมผิดใช่ไหม?
ผมทำให้คนๆหนึ่งกลายเป็นคนเอาแต่ใจและทำให้ใครอีกคนที่รักผม เปลี่ยนจากนักพูดที่ร่าเริง
เป็นคนที่ดวงตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความเศร้า ‘พี่คิดว่าเราจะยังไปด้วยกันได้อีกหรอ?!’
ผมได้ยินคำถามนี้จากปากแฟนผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง และทุกๆครั้งเค้ามักจะพูดประโยคนั้น
ทั้งน้ำตา แต่คำตอบของผมที่มีให้เค้า กลับมีแค่ความเงียบ ผมไม่สามารถพูดอะไรออกไป
ได้เลย. . ผมไม่รู้ว่าจะตอบเค้ายังไง. . และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เค้าร้องไห้เพราะผม
ผมบรรจงจูบลงที่เปลือกตาของเค้าที่ตอนนี้บวมแดงไปหมดแล้ว ผมบอกตัวเองเสมอว่า
‘นายควรดูแลเค้าให้ดีกว่านี้ ถ้าไม่อยากเสียเค้าไป’ แต่มันก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมาเลย
“นี้. . นายหลับจริงหรอ?” ผมถามออกไป รู้ทั้งรู้ว่าคนตรงหน้าตื้นอยู่ “ลืมตามาคุยกับฉันหน่อยสิ
ฉันไม่อยากเป็นคนบ้าที่พูดคนเดียวนะ” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเค้าสักนิด ผมลูบแขนเค้า
พลางพูดต่อ “ถ้าไม่ยอมตื้น. . ” ผมเว้นช่วง เอาหน้าไปแนบกับหูเค้า “ฉันจะ. . ” ผมเน้นเสียง
“จะ. . ” ผมเริ่มรู้สึกถึงเสียงหัวใจของเค้า นั้นยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งเค้ามากขึ้น . . มากขึ้น
“จะ. . ” เค้าตัวสั่นนิดๆ “จะ‘ปล้ำ’นายแล้วนะ” เค้าช็อคนิ่งไป ผมจึงถือโอกาสโอบตัวเค้า
แล้วแตะปลายจมูกที่ต้นคอ “พี่เยซอง!!!!~” คนตัวเล็กตะหวาดใส่ “555+ ตื้นแล้วหรอ?”
เค้าหน้าแดงกร่ำ ทำแก้มป่องเลียนแบบผม จะว่าไป. .ที่เค้าชอบผมเนี๊ย เพราะผมแก้มป่อง
เหมือนฟักทองที่เค้าชอบกินหรือเปล่านะ “คนบ้า!” หมอนใบที่หนึ่งลอยขึ้น “โอ๊ย!”
มันโดนที่หน้าผมอย่างจัง “คนไม่ดี!” เจ้าตัวเล็กยังคงปาหมอนต่อ “คนทะลึ่ง!” อ้าว! ยังไม่หมด
อีกหรอ? “คนแก้มบวม!” นี้ใบที่4แล้วนะ จะหลบก็ไม่ทัน จะกันก็ไม่ไหว “พี่เจ็บนะซองมิน”
ผมพยามห้าม “คน - . .” เค้าลดมือลงก้มหน้าลงเล็กน้อย “ทีผมหละ” เค้าพูดเบาๆ
ไม่ต่างจากกระซิบ “ห๊ะ! อะไรนะ” ผมขอให้เค้าย้ำอีกครั้ง “แล้วทีพี่ทำกับผมหละ” ซองมิน
เงยหน้ามาจ้องตาผม “ความเจ็บที่พี่ทำ . . เมื่อไรผมจะหาย” คนตัวเล็กทำหน้าเศร้า
“พี่ขอโทษนะ” ผมดึงตัวเค้าเข้ามากอด “พี่สัญญา พี่จะทำตามที่นายต้องการ” น้ำอุ่นๆ
หยดลงบนเสื้อผม นั้นน้ำตานายสินะซองมิน. . ฉันจะทำยังไงให้นายหายเศร้าได้บ้าง
“ฉันทำให้เรียวอุคกลายเป็นคนเอาแต่ใจ ฉันต้องรับผิดชอบ” ผมพูดพลางลูบหัวซองมิน
ที่เอาแต่ร้องไห้ “แต่นั้นก็ทำให้แฟนฉันกลายเป็นคนขี้แย” - - - “ผมเปล่า” ซองมินพูดทั้งที
ยังซบอกผมอยู่ “เอางี้ - -” ผมนึกอะไรดีๆออกแล้ว “ถ้านายหยุดร้อง - - พี่จะพานาย
ไปเที่ยวสวนสนุกที่นายชอบ พาไปกินของที่นายอยากกิน ไปถ่ายรูปด้วยกัน - - ให้นายอัฟรูป
ของเราได้ยาวเท่าที่นายต้องการ - - ให้นายเล่นกับเต่าของฉัน- -” ผมสะดุดทุกครั้งที่เหลือบ
เห็นคนตัวเล็กทำหน้าสงสัย เค้าเงยหน้าจากอ้อมอกผมแล้ว “จะเอาอะไรอีกไหม?”
ผมถามคนที่ทำหน้างงอยู่ตรงหน้า “เอาๆๆๆๆๆ” ซองมินตอบ พยักหน้าแรงๆ ผมใช้มือทั้ง 2 ข้าง
จับหน้าเค้าไว้ให้หยุด ห่วงว่าหัวเค้าจะหลุดจากคอ “เอาอะไร?” ผมส่งยิ้มคืนให้ซองมิน
ที่ตอนนี้ฉีกยิ้มกว้างจะถึงใบหู “เอาพี่เยซอง” . . ใจผมเต้นรั่ว “พะ. . พะ. . พี่หรอ?” ผมถาม
อย่างไม่แน่ใจ ไม่อยากเชื่อหูตัวเองเลย ปกติซองมินออกจะหวงตัวนี้ [คิดไปถึงไหนห๊ะ!
คุณเยซอง - -*] “ครับ เรามาทำสัญญากัน ว่าพี่จะเป็นของผม . . สัญญา 13 ข้อ” . . .
<< I’m Hee Chul >>
ลมเย็นสบาย ห้องพักสุดวิเศษและฮีบอม ผมกำลังจะไปหาพวกมัน ประตูแห่งความสุข
อยู่ตรงหน้าผมนี้เอง ‘ *ตึ้ง* ’ ประตูถูกผลักเปิดออกมาก่อนที่ผมจะไปถึงลูกบิดซะอีก “อ้าว!
นี้พวกนายจะไปไหนกันเนี๊ย?~” ผมถามน้องทั้ง2 ที่กอดคอกันออกมาจากที่พัก
“สวัสดีครับพี่ฮีชอล. . ไปอัดรายการมาหรอครับ” ซองมินทักทายผมอย่างสุภาพ “อื้ม~
แล้วตกลงพวกนายจะไปไหนกัน” ผมถามย้ำ “สวนสนุกครับ ขอตัวก่อนนะพี่” เยซองว่าแล้ว
เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีก “น่าโมโหจริงๆ เจ้าเด็กพวกนี้” ผมบ่นกับตัวเอง
เพราะผมก็อยากไปเที่ยวสวนสนุกเหมือนกันนะ . . อยากไปกับลูกสาวผมอีกครั้ง ผมเป็น
‘good Papa’ ที่ดีนะ “ไว้ชวนฮีงกีไปดีกว่า” ว่าแล้วก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมากด นั่งลงที่โซฟา
หน้าT.V ‘ครับพี่’ - - อ๊า~ รับแล้ว “ฮงกีไปสวนสนุกกันอีกไหม สวนสนุกที่เราเคยไปกับลูก
ของเราหนะ” ผมพูดด้วยอารมณ์เปี่ยมสุขโดยไม่ทันสังเกตว่านั้นไม่ใช่เสียงฮงกี ‘อะไรนะครับ
พี่ฮีชอล . . ผมกำลังถ่ายหนังอยู่นะครับ’ ปลายสายตอบ “- - นี่ฉันคุยกับใครอยู่ ใช่ฮงกีไหม?”
ผมพูดพลางคลำหารีโมตมาเปิดT.V อย่างไม่ใส่ใจคำตอบเท่าไร เพราะถ้าผมมีเบอร์ใครอยู่
ในโทรศัพท์แล้วหละก็. . เค้าต้องเป็นคนที่สนิทกับผมมากพอจะไปเที่ยวสวนสนุกกับผมแน่
‘ห๊ะ! พี่ไม่เคยดูเบอร์ก่อนโทรออกบ้างหรือไง’ น้ำเสียงของปลายสายแสดงความระอา
อย่างสุดซึ้ง “เออ . . แปปนะ” ว่าแล้วก็ดูสักหน่อย แล้วก็พบว่าชื่อที่ขึ้นหลาอยู่นั้น
คือชื่อน้องชายคนโปรดของผมเอง “อ๋อ~” - - - ‘อ๋ออะไรหละครับพี่ฮีชอล’ เค้าเริ่มเคืองผมนิดๆ
“อ๋อ~ คิบอมนี้เอง นายไม่คิดจะกลับมาหาพวกเราบ้างหรอ? ทุกคนเค้ารอนายอยู่นะ” ผมถาม
อย่างเป็นห่วงเป็นใย พลางเดินหาCD รายการ ‘good papa’ ที่อัดไว้ ‘ผมก็อยากกลับไปนะครับ
พี่ครับ. . ทงเฮเป็นไงบ้างครับ’ . . เจอพอดีแต่ไม่ใช่ตอนที่ผมอยากดู “ก็ดีนะ
เห็นเค้าสนิทกับคยูดี” - - ปลายสายไม่มีเสียงตอบกลับ “เมื่อวานเห็นคยูไปเล่นคอมฯที่ห้อง
ทงเฮด้วย” ผมพูดด้วยความสัจจริง “อ๊า~ เจอแล้ว. . แค่นี้ก่อนนะคิบอมพี่จะดูT.V บาย~”
ผมกดวางแล้วนั่งดูเทปอย่าสบายอารมณ์ . . .
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ye Sung say: ฉันตามนายไม่ทันจริงๆ เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้. .
‘สัญญา13ข้อ’. . ฉันจะพยามทำดูนะ แต่ก่อนอื่น. .
ฉันต้องจำมันให้ได้ก่อนใช้ไหม?! เอ~ แล้วสัญญานั้น
มีอะไรบ้างหละ?
Hee Chul say: ความสุขของฉันคือการทำในสิ่งที่ฉันทำแล้วมีความสุข
เจ้าพวกเด็กๆนี้น่าอิจฉานะ ที่มีความรักหวานซึ้งแบบนั้น
แต่ฉันไม่ต้องการมันหรอก
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ในที่สุดก็ลงตอน2จบ . . . = = "
ก็เลยจะลงรูปตอบแทนผู้อ่าน ตามธรรมเนียม [ ใช่เปล่า? ]
ครั้งที่แล้วลง'คยูเฮ'ไป ครั้งนี้ก็เลยจะลง'เยมิน'
ครั้งที่แล้วลงผิด [ลืมลงคิเฮ --เพราะเปิดตัว2คู่] ครั้งนี้ก็เลยจะชดเชยให้
มาดูกันเลย
FARRY' 25
ความคิดเห็น