คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่1 พี่เคยรักผมบ้างไหม..?!_
<< I'm Sung Min >>
บนทางเดินระเบียงวางเปล่า.. มีเพียงผมที่เดินยิ้มให้กับตัวเองในใจคิดถึงแต่ฟักทอง
ในตู้เย็นที่ผมกำลังเดินไปหา แต่แล้ว.. เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นสะกิดตอมประสาทผม “โอ๊ย!~
เบาๆหน่อยสิพี่” นั้นคือเสียงแหลมเล็กของมักเน่ตลอดกาลของผม ทำให้ผมหลบ
เข้าข้างกำแพงโดยอัตโนมัติ ทำไมหนะหรอ. . ก็เพราะ.. “เรียวอุค” ผมพูดชื่อเค้า
ให้ตัวเองได้ยิน "เค้าอยู่กับใครนะ?!" แค่คิด ใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว เพราะแทบทุกครั้ง
คนที่อยู่ข้างเรียวอุคมักจะเป็น. . ผมหยุดความคิดนั้น แล้วสอดสายตาหาต้นเสียง “โอ๊ย!~
นี่พี่เยซองจะฆ่าผมหรอ” เสียงเดิมดังมาจากหลังบานประตูที่ผมยืนพิงอยู่ เมื่อผมมองเข้าไป
ก็เห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยกำลังนวดให้มักเน่อยู่ “เฮ้!” คยูจับไหล่ผมจากด้านหลัง แต่ผมไม่ได้
หันไปมอง “ - - - ” . . . “ทำอะไรอยู่หนะ?” เค้าตั้งคำถาม ชะโงกหน้ามาเกือบติดหน้าผม
“อ๊า~ นั้นแฟนพี่นี่” คยูพูดออกมาอย่างไร้เดียงสา “อืม . .คงงั้น” ผมสะบัดหน้ากลับไป
แล้ว . . >.)(>.<) “- - โทษที . . ฉันไม่ตั้งใจ” โธ่!~ นี่ผมทำอะไรลงไป รู้ทั้งรู้ว่าหน้าผมกับคยู
อยู่เกือบจะติดกันยังหันไปให้แก้มนุ่มๆของตัวเองสัมผัสกับปลายจมูกเค้าอีก หน้าผมแดงขึ้นมา
ผมรีบสาวเท้าออกจากบริเวณนั้น ภาพติดตาเมื่อกี้ยังคงทำให้เจ็บปวด น้ำใสๆคลออยู่ที่เบ้าตา
ก็อยากจะบอกว่า ‘ไม่เป็นไร ผมเข้าใจพี่’ แต่มันทนไม่ได้. . ที่ต้องทนเห็นแฟนตัวเอง
คอยเท็คแคร์มักเน่อยู่ตลอดเวลา แบบนี้. . ใครไม่เจ็บบ้าง “พี่ซองมิน!” คยูตะโกนเรียกสุดเสียง
"รอเดี๋ยว!~" เค้าวิ่งเข้ามากอดผมจากด้านหลัง “อ๊ะ!?” - - - “ทำอะไรของนาย” ผมโวยวาย
ด้วยความอาย “ก็เรียกแล้วพี่ไม่ยอมหยุดนี่” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
“พี่เลิกร้องไห้แล้วใช่ม๊า~" คำพูดและรอยยิ้มของเค้าทำเอาผมอดยิ้มไปด้วยไม่ได้
ก็น้องชายผมเค้าน่ารักซะขนาดนี้ "OK ฉันไม่ร้องแล้ว จะปล่อยได้ยัง" คยูยิ้มเขินๆ
แล้วคลายอ้อมแขนออก “ไปกินฟักทองกันเปล่า?” ผมชวนน้องชาย “ก็ดีครับ”. . .
<< I’m Kyu Hyun >>
ที่ผมทำเมื่อกี้นี้ พี่เค้าจะเห็นไหมนะ? อุตสาห์เล่นละครซะเนียนเลย แต่ไม่ทั้งหมดหรอกนะ
ผมไม่อยากเห็นพี่ซองมินร้องไห้ แต่คนที่ผมรัก. . มีแค่เค้าเท่านั้น แล้วผมเองก็ไม่ใช่คน
หลายใจพอที่จะคบทั้งคู่ด้วย ที่สำคัญ. . ถ้าทำแบบนั้นผมเองคงจะยิ่งเจ็บ เพราะทั้งเค้า
และพี่ซองมิน ต่างก็มี'ตัวจริง'ของตัวเองอยู่แล้ว “- -ยู. . คยู . . คะ- -” “ห๊ะ! . . มีอะไรครับ?”
พี่ซองมินโบกมือผ่านหน้าผมไปมา “เหม่ออะไรของนาย” เครื่องหมายคำถามขึ้นเต็มหน้า
พี่ซองมิน “ผมเหม่อหรอ?” ผมถามยิ้มๆ “ก็ใช่หนะสิ. . ฉันกินส่วนของฉันจะหมดแล้วนะ
ทำไมนายยังไม่เริ่มกินอีก” พี่ซองมินมองฟักทองในจานผมด้วยตาเป็นประกายแล้วเดินไปนั่ง
ที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ตักฟักทองเข้าปากตายังคงจ้องอยู่ที่ฟักทองของผม "อะๆ จะกินเดี๋ยวนี่
แหละ" ผมหยิบช้อนขึ้นมาเตรียมจะตัก แต่แล้ว. . มือนุ่มละมุนก็ยั้งมือผมไว้ ผมมองไล่ตาม
มือนั้นขึ้นไปแล้วเห็นรอยยิ้มสดใสที่คุ้นตา “พี่ทงเฮ” ผมเรียกชื่อคนที่เห็น “ขอคำนึงสิ”
พี่ทงเฮตักฟักทองเข้าปากทันที “อื้ม~ อร่อยแหะ” ว่าแล้วก็นั่งลงข้างๆผม “ใช่ไหมหละ
ฟักทองหนะอร่อยจริงๆ” พี่ซองมินยิ้มอย่างภูมิใจ - - - เมื่อฟักทองในจานของผมหมด
เพราะการ 'รุม' กินของพวกเรา พี่ทงเฮค่อยๆเลื่อนมือมาจับที่ขาของผม ผมวางมือของตัวเองลง
บนมือเค้า ผมอยากกุมมือนี้ไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้ว. . '*So I pray for you (oh)
So I So I promise you (oh)- -*' เพลงSo I หรอ? ทำไมรู้สึกไม่ดีเลยนะเวลาที่ได้ยินเพลงนี้
"โทษทีนะ ของฉันเองแหละ" พี่ทงเฮหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยมืออีกข้างแล้วส่งยิ้มเจือๆ
มาทางผมเหมือนจะบอกว่า 'ช่วยปล่อยมือฉันที' ผมทำตามนั้น พี่ทงเฮลุกไปรับโทรศัพท์
ส่วนพี่ซองมินก็ลุกขึ้นไปเก็บจานที่ใช่แล้ว “เฮอ~ ฉันไปดีกว่า. . พวกนายคงมีเรื่องต้อง
เคลียกันใช่ไหม ฉันเองก็จะไปนอนสักหน่อย” พี่ซองมินพูดขณะเดินกลับมา “ครับ”
ผมขานรับ “ไปก่อนนะ โชคดีหละ” . . .
_. _ - _ - _ - _ ._
หลังจากรอเกือบครึ่งชั่วโมง พี่ทงเฮก็คุยโทรศัพท์เสร็จสักที เพราะแบบนี้ไง. .
ผมถึงไม่อยากได้ยินเพลง So I ไม่อยาก. . ได้ยินมันจากโทรศัพท์พี่ทงเฮ “เค้าว่าไงครับ. .
พี่คิบอมหนะ” ผมพยามทำหน้าให้เป็นปกติที่สุด “เอ้อ~. . ” พี่เค้าทำท่าคิด
“พี่คงไม่อยากบอกผมสินะ ผม . .ไม่ควรถาม” ใช้แล้ว. . ผมไม่ควรพูดอะไรแบบนั้นออกไปเลย
ดูจากอาการพี่ทงเฮก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ท่าทีที่มีความสุข หัวเราะอย่างสนุกสนาน ผมเองก็ได้แต่
ภาวนา. . ขอให้พี่คิบอมออกไปถ่ายหนังบ่อยๆ กลับมาช้าๆ . . .
<< I'm Sung Min >>
สัมผัสที่อบอุ่น ไออุ่นที่คุ้นเคย. . เค้าคนนั้นกำลังลูบหัวผมอยู่ใช่ไหม?
ผมไม่อยากตื้นเลยจริงๆ มือเดิมเลื่อนมาลูบที่แก้มผม อ๊า~ เพราะอะไรนะ ทำไมน้ำตามันไหล
ออกมาอีกแล้ว ผมรู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างกำลังเข้ามาใกล้ ริมฝีปากอุ่นๆแตะลงที่เปลือกตา
ของผม หึ.หึ ให้ตายสิ พี่ทำแบบนี้แล้วผมจะโกรธพี่ได้ยังไง ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป. .
ผมจะแย่เอานะ อยากจะโกรธพี่ก็ทำไม่ได้. . เวลาผมน้อยใจ เวลาผมงอน พี่ก็มาดูแลผม
หลังจากนั้นก็กลับไปดูแลเรียวอุค ทำแบบนี้. . ผมเจ็บนะครับ . .
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sung Min say: ผมเป็นแฟนพี่ใช่ไหม? เรารักกัน. . ถูกหรือเปล่า?
ถ้างั้น. . ทำไมพี่ไม่เลิกแกล้งผมสักที
ผมก็อยากให้พี่ดูแลนะ สนใจผมมากกว่าที่เป็นอยู่ได้ไหม
Kyu Hyun say: ถึงผมจะเจ็บยังไง ผมก็เลิกรักพี่ไม่ได้อยู่ดี
ผมแพ้รอยยิ้มที่สดใสของพี่ เจ้าชายของผม . .
ผมจะทำทุกทางให้พี่มีความสุข ต่อให้ผมเจ็บแค่ไหน
ผมก็จะฝืนทำเพื่อพี่
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ขอบคุณขอรับ ที่เข้ามาอ่าน มาเม้น มาติชมกัน
นี้เป็นของตอบแทนชดเชยเวลาที่ผ่านไปกับการอ่านฟิคเรา
- - เนื้องจากคู่แรกที่ปล่อยมาเป็น 'คยูเฮ'
เลยจะลงคยูเฮให้ดูกัน[ใครเคยเห็นแล้วก็โทษทีนะ]
ต้องขอขอบคุณคนทำภาพสุดท้ายนี้มากขอรับ
[ได้ข่าวว่าเป็นFcคยูเฮของเกาหลีมั้ง? คนที่เอามาให้เค้าบอก
แล้วเราก็ตัดแต่งนิดหน่อย]
ปล. ขออนุญาติรีไรท์นิดหนน่อยนะ
เนื้อหาเหมือนเดิม แต่จัดให้อ่านง่ายขึ้น
แล้วก็ตรวจอักษรไปด้วยเลย
ตั้งแต่ตอนนี้ถึงตอนที่ 6 เลยนะ[นับแต่เรื่องหลัก]
- - 8/3/2012 - -
ความคิดเห็น