ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My [Boy] Friend You're All My Heart

    ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่4 Kiss Kiss Kiss

    • อัปเดตล่าสุด 8 มี.ค. 55



    << I'm   Lee Teuk >>

          บรรยากาศบนดาดฟ้าตอนกลางวันมันน่านอนชะมัดเลย ซึ่งมันก็ทำให้คนข้างตัวผม

    นอนเท้าแขนตัวเองไปแล้ว ผมนึกไม่ออกเลยจริงๆว่าถ้าไม่มีเค้าคนอื่นๆในที่นี้

    จะมานั่งรวมกันได้ยังไง ทั้งผม ฮันกยอง คิบอม คังอิน แต่. . นอกจากฮีชอลแล้วก็ยังมีเยซอง

    อีกนี่นะ ที่สนิทกับทุกคนเลย ขณะที่เยซองกับคังอินกำลังเล่นหัวกันอยู่ คิบอมก็ทำเนียน

    สะกิดให้ฮีชอลเลื่อนไปหนุนตักตัวเองซะแล้ว ห๊ะ ห้า ห้า ฮีชอลหัวเราะเบาๆตอนที่เห็น

    คังอินโมโหอย่างไม่มีเหตุผล ทั้งที่เมื่อกี้ยังหัวเราะหน้าระรื่นอยู่เลย นี่ๆ ฮันกยองสะกิด

    เยซองแล้วกระซิบบ้างอย่างข้างหู ทำให้คังอินยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ เห้ย!” คังอินสบถ

     หันมาสบตาผมที่มองอยู่พอดี เค้าโมโหทุกอย่างที่ฮันกยองทำ โมโหทุกคนที่สนิทกับเค้า

    แต่ปล่อยให้คนอื่นมาใกล้ชิดกว่า โดยเฉพาะเวลาผมอยู่ใกล้ฮีชอล. . ผมเคยคิดเล่นๆว่า

    ถ้ามีคนค่อยหวง ค่อยห่วงผมแบบนั้นบ้างก็คงดี’ . . “มองอะไร!” คังอินตะหวาดใส่ผม

    ข้ามหัวคิบอมกับฮีชอลมา เปล้า~” ผมพูดเสียงสูงแล้วหันหน้าไปหัวเราะทางอื่น

    เปล่าอะไร จะหาเรื่องผมหรอ คังอินยังคงพูดเสียงแข็งใส่ผมอยู่ดี แต่ผมไม่เห็นจะกลัว

    เลยสักนิด นี่! เคารพลีทึกหน่อยสิ ฮีชอลใช้ข้อศอกสะกิดคังอินแรงๆ โห~ พี่

    ยิ่งคังอินหงุดหงิดมากเท่าไรคนอื่นยิ่งขำกันมากขึ้นอีก 555 ฮันกยองกอดคอเยซองหัวเราะ

    พอคังอินเห็นเลยพาดมือลงหัวเยซองจนหน้าแทบคว่ำ หัวเราะอะไร?!!”  พาลใส่ใครไม่ได้

    ก็พาลใส่เยซองเหมือนเคย คนอื่นก็หัวเราะ ทำไมฉันโดนคนเดียวว่ะ เยซองร้องท้วง

     ดูเหมือนการพาลใส่เยซองจะทำให้คังอินอารมณ์ดีขึ้นนะ ถึงขนาดยิ้มออกมาเลย

    หึ หึ ผมหัวเราะตามเบาๆก่อนดันตัวเองให้ลุกขึ้น จะได้เวลาเรียนแล้ว ไปกันเถอะ

    ปากผมพูดไปอย่างนั้นเอง ความจริงแค่หาข้ออ้างให้ฮีชอลลุกออกจากตักของคิบอม

    เท่านั้นเอง อืมๆ ดึงหน่อย ฮีชอลพยักหน้าแล้วยืนมือมาให้ผมทั้งที่ยังนอนตักคิบอมอยู่

    ผมกำลังจะจับมือนั้นก็ดันมีอีกคนเข้ามาขวาง ฮันกยองปัดมือฮีชอลออก ลุกเองดิ

    จะสบายไปแล้วมั่งเค้าพูดพร้อมดึงแขนฮชอลจนลุกขึ้นนั่ง เห้ย!~” ฮีชอลสบถก่อนหัน

    ไปพาลใส่เยซอง เยซอง! ที่หลังเอารุ่นพี่นายไปไกลๆเลยนะ น่ารำคาญจริง!”

    พูดจบฮีชอลก็ลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นที่ติดอยู่กับขา ปะ เข้าดันไหล่ผมให้เดินนำเค้าไป

     



    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



    ตอนนีี้่่่่พึ่งลงได้นิดเดียวเอง - -*


    อยากอ่านต่อก็เม้นซะนะ!!!~


    ตอนที่แล้วสั้นเกินแหะ[นับแค่ตอนหลักนะ]
    ตอนนี้ก็จะยาวๆเลย ชดเชยกัน


    THE' FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×