Sherlock Holmes 2013

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 ฆาตรกรรมในที่มืด (สืบสวน)

������������������ หลังจากนั้นตำรวจก็ได้มาหาเบาะแสเกียวกับคดีนี้
����������������� "สารวัตรครับ เราพบจดหมานี้ที่ห้องของผู้อำนวยการณ์ มันเป็นจดหมายขู่ครับ"
����������������� "จดหมายขู่ เหรอ!"
����������������� "ครับ เราสั่งให้นำไปพิสูจน์แล้วครับ สักพักคงจะได้เรื่อง"
����������������� "อาจารย์ครับ นอกจากตำรวจแล้วยังมีคนมาจับต้องศพไม่ครับ"
����������������� "มีค่ะ เขาอยู่ตรง เอ๋!"
����������������� "อะไรครับ"
����������������� "เมื้อกี้เขายังอยู่ตรงนี้น่า วัตสันไปตามเพื่อนเธอมานี้หน่อยเร็ว"
����������������� "ครับ"วัตสันเดินไปหาโฮมส์ ทางด้านโฮมส์ก็มาหาหลังฐานด้านบนของเวที โฮมส์เดินขึ้นมาก็คิดว่า
����������������� "ป้ายที่ลงมาทับผู้อำนายการณ์ตายนี้มัน ต้องมีเบาะแสอยู่แน่เลย เอ๋!"
������������������ โฮมส์เหลือบไปเห็นรอยไหม้บนที่มัดเชือกไว้
����������������� "รอยไหมเหรอ มันใหม่อยู่ด้วย เข้าใจแล้วนี้มันไม่ใช้อุบัติเหตุแต่เป็นการฆาตรกรรมนี้เอง"
����������������� "โฮมส์ โฮมส์"วัตสันมาเรียกโฮมส์
����������������� "วัตสันอยู่นี้"วัตสันเดินมาหาโฮมส์
����������������� "อาจารย์ใช้มาตามนะ
����������������� "จะไปเดียวนี้แหละ"
������������������ โฮมส์และวัตสันเดินกันมาจะไปหาอาจารย์
����������������� "ได้เบาะแสรึยัง"วัตสันถามโฮมส์
����������������� "เบาะแสมีสองอย่าง อย่างแรกรอยไหม้บนเวทีที่มีเชือกหมัดไว้ฉันสันนิษฐานว่าใครบ้างคนคงใช่สิ่งของอะไรบ้างอย่างที่จุดชนวนทำให้เชือกไหม้ได้ อย่างที่สองตอนที่ป้ายจะตกลงมานั้นผู้อำนวยการณ์เห็นว่ามันกำลังจะตก แต่เข้าก็ไม่วิ่งหนีไปด้วยมันเหมือนว่าท่านโดนอะไรบ้างอย่างที่สามารถทำให้รา่งกายหยุดไปสักระยะหนึ่งนะ"
����������������� "เหรอ แล้วนายรู้หรือยังว่าคนร้ายเป็นใครนะ"
����������������� "ยังไม่รู้หรอก ข้อสันนิษฐานยังมีไม่พอ แถมสิ่งที่ทำให้ผู้อำนวยการณ์เกิดอาการชาไปมันคืออะไรกันแน่นะ"
������������������ เดินมาสักพักก็มาถึงหน้าหอประชุมแล้ว
����������������� "ขออนุญาติครับ อาจารย์มาแล้วครับ"
����������������� "จ๊ะ พาเข้ามาเลย"
������������������ พอโฮมส์เข้ามา สารวัตรตกใจไปเลย"
����������������� "โฮมส์ โฮมส์นี่น่ามาได้ยังไงกัน"
����������������� "สารวัตรนี่น่า มาได้ยังไงครับ พื้นที่ของกองปราบปรามรึครับ"
����������������� "อ๋อ ผู้อำนวยการณ์เป็นเพือนสมัยเด็กของฉันนะ ฉันรู้เลยมาตรวจสอบด้วยคนนะ"
����������������� "สารวัตรค่ะ เด็กคนนี้เป็นใครกันค่ะ ทำไหมคุณรู้จักด้วย"
����������������� "เขาคื่อ เชอร์ล็อก โฮมส์ เป็นนักสืบนะ"
���������������� � คนทั้งห้องประชุมตกใจกันหมด"
���������������� "เด็กที่สามารถปิดคดีของแจ็ค เดอะริปเปอร์คนนั้นนะเหรอ"
���������������� "ใครหรือค่ะอาจารย์ใหม่"
���������������� "แจ็ค เดอะริปเปอร์ฆาตรกรในอังกฤษที่ตำรวจในยุคนั้นไม่สามารถคลี่คลายได้ แต่ก็มีข่าวว่าเด็กชายที่ชื่อ เชอร์ล็อก โฮมส์ก็ปิดคดีนี้ได้นะค่ะ ฉันไม่รู้เลยว่าเป็นเธอ"
���������������� "อือ เธอมาก็ดีแล้ว ช่วยเราไขคดีนี้อีกแรงเลยนะโฮมส์"
���������������� "ได้ครับสารวัตร"
���������������� "งันบอกซื่อทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ด้วยว่าเป็นใครกันนะครับ เริ่มจากคุณ"
���������������� "ฉันชื่ออาจารย์ใหม่ เป็นอาจารย์สอนภาษาไทยค่ะ"
���������������� "ผมอาจารย์พัตน์ เป็นอาจารย์สอนพละครับ
���������������� "ฉันอาจารย์มินิ เป็นอาจารย์ฦ่ายวิชาการค่ะ"
���������������� "ผมซื่อแจ็ค เป็นผู้กำกับเวทีครับ"
���������������� "สารวัตรครับมีคนฆาตรกรรมใช่ไหม"แจ็คถาม
���������������� "ไม่ใช้นี้มันอุบััติเหตุครับ"
���������������� "แล้วรอยไหม้ด้านบนเวทีล่ะครับ"
���������������� "ไม่มีรอยไหม้อะไรหรอกครับ"
����������������� ครึด.......
���������������� "มันไม่ใช้อุบัติเหตุนะ แต่มีคนฆ่าต่างหากล่ะเชื่อฉันสิ"โฟว์พูดพร้อมกับร้องไห้
���������������� "นั้นใครนะ"สารวัตรถาม
���������������� "นั้นชื่อโฟว์เขาเป็นลูกสาวของผู้อำนวยการณ์นะค่ะ วัตสันโฮมส์พาเธอไปห้องพยาบาลก่อนไป"
���������������� "ครับ"ทั้งสามคนออกจากห้องประชุมไป
���������������� "ไม่เป็นไรหรอกเดียวสักพักก็คลี่คลายแล้วล่ะคดีนี้" โฮมส์พูด
���������������� "นายไม่ต้องมาพูดหรอกยะ ไม่้ต้องมาสงสารด้วย"
���������������� "ทั้งสองอย่าพึ่งทะเลาะกันนะ"วัตสันเขามาพูด
����������������� โฮมส์ได้ไปเห็นเด็กสองคนเดินชนกัน
���������������� "ขอโทษนะ"
���������������� "ไม่เป็นไรหรอก"แล้วก็ตบไหล่
���������������� "รู้แล้ว"โฮมส์อุทานมา
���������������� "รู้อะไรเหรอ"สองคนถาม
���������������� "วัตสันนายพาเธอไปก่อนนะ้เดียวฉันตามไป"
���������������� "ไปนะ เดียวก่อนสิ"
����������������� โฮมส์วิ่งไปพร้อมคิดไปด้วยว่า
���������������� "ถ้าการสันนิษฐานของเราถูกล่ะก็ คนร้ายคือคนคนนั้นแน่นอน"โฮมส์วิ่งเห็นตำรวจแล้วถามว่า
���������������� "ศพของผู้ตายที่ไหล่ขวามีรอยเหมือนถูกเข็มไหมครับ"
���������������� "เธอรู้ได้ยังไง"
���������������� "ผมชื่อโฮมส์ ผมเป็นนักสืบครับ"
���������������� "โฮมส์เหรอ ก็ได้ฉันจะบอกที่ไหล่ขวาของเขามีรอยเหมือนเข็มแทงด้วยนะมีอะไรเหรอ"
���������������� "อ๋อ ไม่มีอะไรครับขอบคุณครับ"โฮมส์เดินออกมาแล้วตรงไปห้องพยาบาลแล้วเขาก็คิดว่า "เรารู้แล้วคนร้ายเป็นใคร รู้ทิคทั้งหมดแล้วแต่ทำไหมของอีกอย่างหนึ่งฉันหาไม่เจอนะ" โฮมส์เดินมาถึงห้องพยาบาลเปิดห้องเห็นวัตสันและโฟว์อยู่
���������������� "โฮมส์นายไปไหนมา"วัตสันถาม
���������������� "วัตสันและโฟว์ฟังนะตอนนี้ฉันรู้แล้วล่ะว่าคนร้ายเป็นใคร"
���������������� "อะไรนะนายรู้ตัวฆาตรกรแล้วใช่ไหม เป็นใครกัน";วัตสันถาม พร้อมโฟว์กำลังตกใจ
���������������� "อือฉันรู้แล้วตอนนี้นะ แต่มันมีอย่างหนึ่งที่นักสืบไม่ควรทำ"
���������������� "อะไรล่ะ"
���������������� "ฉันต้องใช้นกต่อยังไงล่ะ