คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 หนุ่มสุดห้าวปะทะสาวมาดเข้ม
“ไม่มีทางยังไงก็ไม่มีทาง” ฉันซึ่งกำลังนั่งกินข้าวกลางวันอยู่กลางโรงอาหารส่งเสียงออกมาอย่างหัวเสีย กับเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ด้วยกัน
“ชู่!! เบาๆหน่อยสิ เสียงดังเกินแล้ววุ้น” ริกกะซึ่งนั่งอยู่ตรงกันข้าม เอามือตะครุบปากฉันที่กำลังส่งเสียงดังอยู่นั้น พลางสอดส่ายสายตาไปบริเวณรอบๆ เหมือนกลัวใครได้ยินงั้นแหละ
เอ๊ะยัยนี่ ~* ฉันยังไม่อายเลย แล้วเธอจะอายอะไร
“ไอผู้ชายหื่นกามแบบนั้น ยังไงฉันก็ไม่มีทางไปหลงรักเด็ดขาด” ใช่ ฉันไม่มีทางไปหลงรักผู้ชายที่ฉันเกลียดเข้าเซลล์เม็ดเลือดแบบนั้นได้หรอก ผู้ชายอะไรคบผู้หญิงยิ่งกว่าแปรงสีฟันอีก ขนาดแปรงฟันที่บ้าน สามเดือนฉันก็เปลี่ยนมันแล้ว แต่หมอนี่ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ก็เปลี่ยนคนคบแล้ว ผู้ชายอะไรคบผู้หญิงเปลืองจริงๆ ถ้าเป็นพลังงานไฟฟ้าตอนนี้คงจะถูกนายใช้จนหมดโลกไปแล้วมั้ง
“เธอนี่มีตา หามีแววไม่” ริกกะซึ่งกำลังจะเดินออกจากโรงอาหารมองหน้าฉันอย่างอดไม่ได้ ทำให้คนโดนว่าอย่างฉันหน้ามุ้ยไปตามๆกัน ก่อนที่ปล่อยเพื่อนที่กำลังนั่งอยู่วิ่งตามไป
ยัยนี่คงคิดว่าฉันตาต่ำงั้นสิ ถึงได้พูดแบบนี้
ตกลงเธอยังเป็นพวกใครกันแน่ห๊ะ ~~~
ฉันเพื่อนแกนะเว้ย >o<
นายนั้นที่ฉันว่าไม่ใช่ใครอื่น เพราะทุกคนในโรงเรียนรู้จักเขากันหมด นั่นก็คือพีรณัฐ หนึ่งในหนุ่มเพอร์เฟ็คทั้ง5 ที่สุดยอดในโรงเรียน คงไม่ต้องขยายความนะว่าสุดยอดยังไง ทั้งการเรียนก็เก่ง กีฬาก็เลิศเลอ หน้าตาไม่เป็นรองใคร อันนี้ฉันก็ยังพอรับได้นะเพราะมันเป็นลักษณะที่เด่นของพวกหน้าตาเขามีกันดี แต่ที่ฉันเกลียดเขาเอามากๆ ก็เพราะนิสัยคบผู้หญิงไม่เลือกหน้านี่แหละที่ฉันเกลียด แถมไม่วาย หมอนี่ยังมาท้ารักกับฉันอีก
สงสัยไหมล่ะค่ะว่าถ้าทำไมอีตาณัฐ ต้องมาท้ารักฉัน
โอเคจะเล่าให้ฟัง
พีรณัฐ หนึ่งใน5หนุ่มหล่อของโรงเรียน เป็นนักช้อปสาวที่ใครๆกล่าวขาน และเป็นหนึ่งใน5ที่นักเรียนหญิงในโรงเรียนทุกคนต่างใฝ่ฝัน ถ้าหมอนี่สนใจผู้หญิงคนไหนล่ะก็นับว่าเป็นโชคของเธอผู้โชคดีเสียจริง ทำไมน่ะหรอ!! อย่างที่บอกผู้หญิงทุกคนในโรงเรียนต่างใฝ่ฝันอยากเป็นผู้โชคดีคนนั้นแต่นั้นไม่รวมฉันไปด้วย เพราะเหตุนี้แหละทำให้หมอนี่เคืองความคิดของฉัน เลยพนันกับฉันไว้ว่าถ้าเขาทำให้ฉันบอกรักได้ภายใน3เดือน ฉันจะต้องทำตามที่เขาบอกทุกอย่างกลับกันถ้าฉันไม่ได้บอกรักเขา เขาจะต้องทำตามที่ฉันบอกทุกอย่าง
ฉันเปลี่ยนชุดจากเสื้อกับกระโปงนักเรียนสีขาวมาเป็น เสื้อพละแขนกุดสีครีมกับกางเกงวอล์มสีนิล เพื่อเตรียมตัวลงไปเรียนพละที่โรงยิมข้างห้องพยาบาลเยื้องกับโรงอาหารของโรงเรียน เครื่องปรับอากาศกว่ายี่สิบตัวทำให้คนที่เพิ่งเล่นกีฬาเสร็จหมาดๆคายร้อนได้ระยะหนึ่งก่อนที่จะเตรียมตัวเล่นต่อไป
บ่ายวันนี้ของวิชาพละเป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันสามารถเล่นได้อย่างอิสระ เสียงรองเท้าผ้าใบหลายต่อหลายสิบคู่เสียดสีกับพื้นของโรงของยิมที่ดังรัวกระหน่ำ แย่งลูกกลมๆสีน้ำตาลแดงกันอย่างเมามัน
ฉันที่เหนื่อยกับการเล่นบาสเมื่อครู่ นอนแผ่หลาลงนอนกับพื้นเรียบสีน้ำตาลอ่อนอย่างเหนื่อยล้า กับเพื่อนสาวที่นอนอยู่ข้างกัน ลมจากเครื่องปรับอากาศช่วยลดความร้อนภายในร่างที่สูงให้เย็นลง ก่อนที่จะ
“พลั่ก” เสียงลูกบาสน้ำตาลแดงจากกลางโรงยิมที่กระทบกับแป้นลงมาชนกับหัวของฉันอย่างแรงกล้า
ใครมันกล้าทำกับฉันอย่างนี้
เดี๋ยวเถอะอย่าให้รู้ตัวนะ จับฆ่าหมกส้วมเลยคอยดู
“ใครโยนมาห๊ะ ไม่เห็นหรอว่าคนเขานอนอยู่” ฉันแผดเสียงจากกล่องเสียงผ่านลำคอผ่านลิ้นไก่ออกทางปากอย่างดังไปในกลุ่มผู้ชายที่เล่นบาสอยู่กลางโรงยิม อย่างหัวเสียสุดๆ
บังอาจทำให้ฉันเห็นดาวกลางวันแสกๆ ~~!!
“ยืนบื้อทำอะไรอยู่ส่งลูกบาสมาสิ” เสียงที่ดังออกมากลางฝูงชนที่เล่นบาสทำให้ฉันหันควับไปมองอย่างเอาตาย
นาย พี-ร-ณัฐ!!
“นายเองหรอที่ปาลูกบาสใส่หัวฉัน”
“ใช่ ฉันเอง แล้วจะทำไม”
“ยังจะมาย้อนอีก ขอโทษสักคำก็ไม่มี”
“ก็ใครใช้ให้เธอไปนอนบื้ออยู่ตรงนั้นล่ะ”
“ใครนอนบื้อ”
“ก็เธอไง ยังจะถามอีก”
“นายพีรณัฐ”
“อะไรยัยวุ้น”
“ตายซะเถอะ”
สิ้นสุดประโยคเสียงของฉันที่พูดขึ้น ลูกกลมๆน้ำตาลแดงที่อยู่ในมือของฉันจากการที่ปีศาจบางตัวปาเข้ามา ลอยlสูงขึ้นไปในอากาศด้วยความเร็วสูงพอๆกับความเร็วของแสงจากมือที่ส่งพลังแห่งความโกรธผ่านลูกบาสลอยตัวขึ้นไปในอากาศและก็
“พลั่ก” ลูกบาสที่ฉันปาลอยผ่านอากาศปะทะกับหน้าของนายณัฐอย่างจัง ทำให้ทุกคนที่อยู่รอบกรูกันเข้ามาดู ผู้โชคร้ายที่ล้มลงไปกับพื้น
หมอนี่จะตายไหมว่ะ ><””
“เฮ้ยใครก็ได้ พาไอณัฐไปห้องพยาบาลที” ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ในกลุ่มที่รุมล้อมอยู่ดังขึ้นพลางประคองคิมยองที่หัวของเขาตอนนี้เลือดไหลอาบลงมาไม่หยุด
อะไรกันกันโดนแค่นี้ก็จะตายซะแล้ว
อ่อนแอชะมัด - w –
แต่ว่าฉันเป็นคนทำนี่หน่า
แว้กกกกกกกกกก !! แล้วจะติดคุกไหมเนี่ย
“แล้วฉันจะติดคุกไหมริกกะ” ฉันพูดออกไปตามความคิดพลางมองหน้าเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างส่ายหัวไปมา
ส่ายทำไมนะ – -“”
“เธอต้องไปดูเขาแล้วล่ะวุ้นเส้น” ริกกะที่กำลังมองหน้าฉันอย่างครุ่นคิดพูดขึ้นก่อนที่จะพลักฉันไปตามคำพูดของที่เธอพูดเมื่อกี้
“แต่ว่าฉัน…” ก่อนที่ฉันจะพูดเสร็จประโยคริกกะก็ลากฉันมาถึงห้องพยาบาลข้างโรงยิมซะแล้ว
ทำไมต้องมานะ ทั้งที่ฉันไม่ผิดแท้ ๆ
แต่ว่าฉันเป็นคนโยนลูกบาสนั้น แสดงว่าฉันก็ต้องผิด
โอ้ยอะไรกันหนักหนาว่ะ !!
“วุ้นเธอต้องรับผิดชอบเขารู้รึเปล่า” เสียงของริกกะที่ดังขึ้นทำให้ฉันหยุดคิดเรื่องบ้าๆตอนนี้อยู่ แต่เหมือนว่าเพื่อนรักของฉันจะรู้ว่าฉันเตรียมตัวจะปฎิเสธเต็มที่เลยดึงฉันเข้ามานั่งข้างเตียงที่นายคิมยองนอนอยู่แล้วชิ่งหนีไป
ไอเพื่อนทรยศทำกันได้นะ ~!!
รอให้ฉันเจอหน้าก่อนเถอะจะล้างบัญชีเลยคอยดู
ฉันที่กำลังนั่งอยู่ข้างเตียงพิจราณาหน้าของอีตานี่ไปที่ล่ะส่วน เป็นผู้ชายแท้ๆกลับหน้าขาวเนียนละเอีอด หางตาชี้ขึ้น ปากอมชมพู แก้มก็แดงระลื่อ ขนตายาวอย่างกับผู้หญิง ไม่เสียชื่อที่เป็นถึงหนุ่มหล่อใน 5ของโรงเรียนได้ อันหน้าตาก็ยังพอรับได้นะ แต่นิสัยนี่สิ ให้ตายยังไงฉันก็ไม่มีทางไปหลงรักผู้ชายแบบนี้หรอก
“มองอยู่ได้ตั้งนาน ถ้าเป็นปลากัดมีหวังท้องแล้วมั้งเนี่ย” ปีศาจที่นอนอยู่บนเตียงพูดขึ้น
เห็นไหมล่ะอีตานี่ดีแต่หน้าตา ส่วนเรื่องปากนี่ต้องปรับปรุงใหม่แล้ว
แล้วแบบนี้จะทำให้ฉันรักลงไปได้ยังไง
“ใครมองนายไม่ทราบ” ฉันเถียงกลับไปอย่างข้างๆคูเหมือนที่คนทำผิดแก้ตัวไปเพื่อให้ตัวเองพ้นผิด
“งั้นผีมั่งที่มองหน้าฉันอยู่” คนที่อยู่บนเตียงเถียงฉันกลับบ้าง
“นายว่าฉันเป็นผีรึไง”
“เธอยอมรับรึไง”
หนอย !! มันจะมากไปแล้ว
ฉันจัดการเอาหมอนที่อยู่ข้างเตียงฟาดลงไป ตรงหัวของอีตาณัฐ เต็มๆที่ ทำให้หมอนั่นต้องร้องโอ้ยขึ้นมา และทำให้ฉันต้องนึกขึ้นได้ว่าที่ฟาดไปคือแผลที่ฉันเป็นคนทำเมื่อตอนเรียนพละนั่นเอง
“เฮ้ย ฉันขอโทษ เจ็บรึเปล่า” เสียงของฉันที่สั่นเครือกล่าวขอโทษพลางเอามือฉันแกะมือของณัฐ ที่กุมศีรษะตัวเองออก
แต่หมอนี่แรงเยอะชะมัด ทำให้ฉันดึงออกไม่ไหว
“ณัฐนายเป็นอะไรรึเปล่า” ฉันพยายามแกะมือของณัฐที่ร้องไม่หยุดออก
“ณัฐฉันขอโทษ”
“เปลี่ยนจากคำขอโทษมาเป็นหอมแก้มล่ะกัน” เสียงปีศาจที่นอนร้องครวญครางมือกุมศีรษะอยู่บนเตียงพูดอย่างเจ้าเห่ล์
แต่หมอนี่ไม่ พูดเปล่า กลับเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนแทบได้ยินเสียงลมหายใจ แล้วค่อยๆเอียนหน้าเตรียมจะ
“พลั่ก” ฉันพลั่กนายณัฐอย่างแรงจนชนกับผนังของห้องพยาบาล
“เล่นบ้าอะไรของนาย” คนที่อยู่บนเตียงมองหน้าฉันอย่างเจ้าเล่ห์(อีกแล้ว) ก่อนที่จะยิ้มอย่างมีคารมในใจ พลางมองหน้าแบบผู้กุมชัยชนะไว้ ส่วนฉันน่ะหรอได้แต่หลบสายตาหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าลูกมะเขือเทศเดินออกไป
หง่า !!~ ทำไมฉันต้องหน้าแดงเพราะนายด้วยนะ
ความคิดเห็น