คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chap I : Don't mean like that! 50%
Don’t mean like that!
“ทำไงดีล่ะทีนี้…” ซอฮยอนบ่นพึมพำกับตัวเองพร้อมกับเกาแก้มตัวเอง ไม่ใช่เพราะรุ่นพี่สุดสวยคนนั้นมาวุ่นวายอะไรกับเธอหรอกนะ แต่เป็นเพราะเธอกำลังหลงทางอยู่ในมหาลัยอันกว้างขวางแห่งนี้…ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เธอคงมามหาลัยพร้อมยุนอาแล้วล่ะ!
‘นี่เบอร์พี่ค่ะ…มีอะไรก็โทรมานะ’
อ่า…จนได้สิน่า นึกถึงรุ่นพี่เจสสิก้าจองซะแล้วสิ!
หญิงสาวตัวสูงโปร่งได้แต่ดูหน้าจอมือถือของตัวเองสลับกับกระดาษแผ่นเล็กสีชมพูน่ารักที่มีเบอร์ของเจ้าหญิงน้ำแข็งดาวมหาลัย…จะโทรไปขอความช่วยเหลือดีมั้ยนี่ กลัวว่าจะโดนรุกสายฟ้าแลบแบบเมื่อวันก่อนอีกเนี่ยสิ แต่ด้วยความที่เป็นคนดีเกินเหตุก็ไม่กล้าจะปฏิเสธพูดออกไปโต้งๆ ว่า “หนูเคะค่ะ!”…
อันที่จริงซอฮยอนก็ไม่ได้เคะจ๋าขนาดนั้น…เพียงแต่เป็นเคะที่เรียบร้อยและใสซื่อบริสุทธิ์ผุดผ่องเป็นยองใยมากกว่าเคะทั่วไปพอสมควร นั่นทำให้เธอพูดน้อยและไม่ค่อยแสดงออกจนหลายๆ คนคิดว่าเธอเมะไปซะหมด…ซอจูฮยอนผู้น่ารักต้องทำใจในชีวิตเคะอาภัพจริงๆ สินะเนี่ย T_T
เอาวะ! มันไม่มีอะไรน่าอาภัพมากไปกว่านี้แล้วล่ะ
ซอฮยอนตัดสินใจกดเบอร์เจสสิก้าแล้วโทรออกในทันที ยืนมองหน้าจออยู่สักพักว่าเมื่อไหร่รุ่นพี่จะรับสาย แต่ได้ยินเสียงริงโทนค่อยๆ ใกล้เข้ามา…ความเย็นยะเยือกแบบนี้มันยังไงกันนะ
“มีอะไรเหรอคะซอ?” เจสสิก้าเดินเข้ามาพร้อมชูสมาร์ทโฟนในมือให้สาวรุ่นน้องดูพร้อมกับยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าขึ้นสีชมพูหน่อยๆ แสดงอาการเขินอายชัดเจน
เนี่ยแหละนะความสำเร็จของการแจกเบอร์ ฉันสวยจนเคะเปลี่ยนใจได้ -///-
“คือ…คณะนิติศาสตร์อยู่ที่ไหนเหรอคะ ซอ…ไปไม่ถูกน่ะค่ะ” เพล้ง!! โธ่ลูกกกกกกก ก
ที่แท้…ก็โทรหาเราเพราะหลงทางหรอกเหรอ TT^TT
“งั้นเดี๋ยวพี่พาไปส่งค่ะ คณะเราอยู่ข้างกันพอดี” เอาน่า…อย่างน้อยก็มีโอกาสได้เจอทุกวัน เจสสิก้าไม่รอช้าจูงมือซอฮยอนเดินนำลิ่วๆ ไปด้วยความมั่นใจ
บ้าน่า! …ซอฮยอนไม่ได้อยากโกหกตัวเองสักเท่าไหร่ แต่รุ่นพี่สุดสวยคนนี้มือนุ่มเป็นบ้าเป็นหลังจนเคะด้วยกันยังอาย กลิ่นตัวก็หอม…หอมแบบน่าอยู่ด้วยตลอดเวลา แล้วนี่เธอจะเพ้อทำเพื่ออะไรเนี่ย!?
เธอเป็นเคะนะ!
“ตั้งใจเรียนนะคะเด็กน้อย” พูดจบเจสสิก้าก็โบกมือลาเด็กตัวสูงเดินตัวปลิวเข้าคณะบัญชีไป ทิ้งให้อีกคนยืนเอ๋ออยู่หน้าคณะนิติศาสตร์เผชิญกับสายตาของเหล่าชายหญิงที่มองมา…
“เด็กใหม่พี่สิก้าเหรอแก?”
“บ้า…น้องซอเป็นเคะนะเท่าที่ได้ยินมา”
“อ๋อออ แฟนน้องยุนอาใช่มั้ย ต๊ายยย ไม่น่ามาเคะเลย”
“เนอะ…ถ้าไม่เคะนี่คงจะมีเมะน่ารักๆ ในมหาลัยเพิ่มมาอีกคน”
ดีค่ะ…สายตาไม่พอยังมีคำพูดมาอีก…
“ซอ ไปเข้าเรียนกันเถอะ” ยุนอาเดินเข้ามาควงแขนกับซอฮยอนแล้วส่งยิ้มให้ตามแบบฉบับเมะ…อย่าเพิ่งคิดอะไรล่ะ เธอกับซอฮยอนก็แค่เพื่อนกันเท่านั้นแหละ
มือเรียวดึงซอฮยอนเข้ามาโอบเอวแนบชิดพูดคุยหยอกล้อกันไปตลอดทางเดินไปห้องเรียน มันช่างบังเอิญเสียจริงที่ทุกเหตุการณ์อยู่ในสายตาของยูริกับทิฟฟานี่
“ยุนเป็นเมะแน่เหรอ?” ยูริเอ่ยปากถามเพื่อนหมีด้วยความไม่แน่ใจ ดูแล้วดูอีกก็เริ่มสงสัยยัยเด็กแอ๊บเมะซะจริง ตกลงเคะแท้หรือเมะเก๊กันแน่นะ…
“เมะสิยะ ดูสิ…ออกจะสวยหล่อปานเทพบุตรมาจุติ…” และแล้วทิฟฟานี่ก็เข้าโหมดเพ้อไปคนเดียว
หึหึหึ…ยัยเด็กยุนอานั่นต้องเป็นตุ๊ดแน่นอน!! ยูริคิดในใจแล้วเริ่มวางแผนบางอย่าง…แผนนี้อาจจะเป็นประโยชน์กับเจสสิก้าบ้างก็ได้นะ
ในตอนเย็นยุนอาและซอฮยอนมีซ้อมเทนนิสกัน ด้วยความที่เป็นนักกีฬามหาลัยตั้งแต่เข้ามาวันแรก นี่ก็เป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ทุกคนเข้าใจว่ายุนอาและซอฮยอนเป็นเมะแพ็คคู่…
ยูริอาศัยช่วงเวลาหลังซ้อมของยุนอาให้เป็นประโยชน์เพราะคุณเธอจะมาอาบน้ำเพียงคนเดียว ซุ่มรออยู่ที่ล็อกเกอร์สักพักเป้าหมายก็เดินออกมาจากห้องน้ำ…ยิ่งมองก็ยิ่งแอบคิดลึกๆ ว่าถ้ายุนอาเป็นเคะคงจะเป็นเคะที่น่ารักไม่หยอกเลยทีเดียวเชียว!
ยุนอาเปิดล็อกเกอร์ของตัวเองแล้วจัดเก็บนั่นนี่ให้เป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ไม่ทันไรจะได้ทำอะไร…ปีเตอร์สีน้ำตาลเข้มตัวน้อยๆ ก็เดินมาเผชิญหน้ากับเธอเต็มตา…
“ก…ก…” …ไม่ได้นะยุนอา แกห้ามนะอิมยุนอา…
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!! ใครก็ได้ช่วยด้วยยยย!! สวยจะไม่ทน…กรี๊ดดดดด!!!!” เหมือนแมลงสาบมันจะอ่านใจคนเราออก…ห้ามนิดห้ามหน่อยมันก็สยายปีกบินผ่านไปอย่างสวยงาม
แหม…แมลงสาบช่างทำหน้าที่ได้ถูกจังหวะจริงๆ ยูริไม่ได้ตั้งใจจะให้เหตุการณ์มันเกิดขึ้นนะ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว…ปล่อยให้มันเกิดขึ้นต่อไป
“หยุดบินทีเถอะไอ้แมงโรคจิต…กรี๊ดดดดดดดด!! TT[]TT!” ด่ายังไม่ทันจับประโยคแมลงสาบตัวการก็ยูเทิร์นบินวกกลับมาทางเดิมราวกับฟังภาษาคนรู้เรื่อง
ยูริที่แอบดูอยู่ทนสงสารไม่ได้เลยยื่นมือเข้าช่วย ม้วนชีทเรียนในมือแล้วหวดน้องแมลงสาบที่บินอยู่อย่างกับตีลูกเบสบอล ยุนอาเห็นยูริจากด้านหลังก็นึกว่าเพื่อนสาวคนสนิทจึงโผเข้าไปกอดซะเต็มรัก
“ซออออ เค้ากลัว…มันบินมาเหมือนจะทำร้ายเค้าเลยอ่ะ ฮืออออ T^T”
คงไม่ต้องนั่งเดาแล้วล่ะว่ายุนอาเมะหรือเคะกันแน่…
“เธอแอ๊บเมะสินะ” เฮ้ย…เสียงแบบนี้มันไม่ใช่ซอฮยอนนี่หว่า แล้วเรากำลังกอดใครอยู่วะเนี่ย?! ยุนอารีบผละออกจากยูริทันที เธอเพิ่งจะเข้ามามหาลัยได้ไม่ทันไรเองนะ…มีคนรู้ซะแล้วเหรอเนี่ย
“จะแอ๊บเมะไปเพื่ออะไร เคะก็เคะสิ” ยิ่งพูดก็ยิ่งคุ้นนะเนี่ย…
ยุนอาอดสงสัยไม่ได้ก็เลยเดินเข้าไปใกล้…แต่พอยูริหันมาเท่านั้นแหละ
“หล่อเว่อร์…” เวรละ! นี่ฉันพูดอะไรออกป๊ายยยย!!
“โอ้พระเจ้า…น้องยุนอาชมพี่เหรอคะ” ไม่นะไม่ไม่ไม่ ฉันไม่ได้ชมลิงดำแบบรุ่นพี่ยูริสักหน่อย หล่อสู้เคะอย่างฉันก็ไม่ได้…แต่ยิ่งมองยิ่งหล่อนะ ว้ากกกกกกกก!!
สาวนักกีฬาได้แต่กรีดร้องทะเลาะกับตัวเองในใจจนยูริเฟลไปบ้างอะไรบ้าง ก็ดูสิ…ยุนอาสนใจเธอเสียที่ไหนกันล่ะ เอาแต่ซุกหน้ากับล็อกเกอร์ตัวเองอยู่ได้
“น้องยุนอากำลังปิดเรื่องที่ตัวเองเป็นเคะอยู่สินะ…” ยูริพูดเสียงเย็น ทำเอายุนอาหลุดจากภวังค์รีบหันกลับมามองหน้ายูริแทบจะในทันที
“อย่าบอกใครเลยนะ เป็นเคะแล้วเมะตามจีบเยอะ…มันน่ารำคาญ” คุณพระ…น้องยุนมั่นค่ะ
“ไม่ใช่แค่นั้นหรอกมั้ง มันต้องมีเหตุผลอย่างอื่นอีกสิ” ฝ่ายรุ่นพี่ยังคงคาดคั้นไม่ลดละ เลิกคิ้วมองกดดันรุ่นน้องแอ๊บเมะหน้าหวานตรงหน้ารอคำตอบ ยุนอาส่ายหน้าปฏิเสธเป็นเชิงว่ามันไม่มีอะไรนอกจากนี้แล้ว…ยูริเห็นอย่างนั้นเลยอ้าปากเตรียมตัวป่าวประกาศเรื่องของเด็กยุนเต็มที่
“ฉันเป็นเมะแล้วสวยกว่าตอนเป็นเคะก็เลยอยากแอ๊บเมะแค่นั้นแหละ จบป้ะ!?”
ยิ่งกว่าจบซะอีก…เพราะงั้น…ต้องเริ่มใหม่
“ไม่อ้อมค้อมล่ะนะ…” ได้ยินยูริพูดอย่างนั้นยุนอาก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
“ตามจีบยัยเจสสิก้าจองเป็นเวลาหนึ่งเดือน…แล้วฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”
โอ้วมายกอชชชชชชชชชช!! จะให้สุดสวยอย่างอิมยุนอาตามจีบยัยรุ่นพี่อุณหภูมิติดลบคนนั้นไปเพื่ออะไรวะคะ! เอาวะ…ยังไงสวยก็ต้องทน TT_TT
ความคิดเห็น