คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [CH.2] For my success (100%) edit
For my success
“คุณยูริ?” ทิฟฟานี่เลิกคิ้วเมื่อเห็นว่านักแสดงสาวสวยหล่อเดินเข้ามาในสตูดิโอ เดาไม่ยากเลยว่าทำไมควอนยูริถึงมาที่นี่…เพราะยังไม่หมดความพยายามที่จะจีบจองเจสสิก้าน่ะซิ ช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลยว่าเจสสิก้าน่ะ…ชอบเคี้ยวหญ้าอ่อน
“อ่า สิก้าล่ะคะคุณทิฟฟานี่?” ยูริรีบเดินตรงดิ่งเข้ามาถามสร้างความหมั่นไส้ให้สาวหมีไม่น้อยเลย
“เปลี่ยนชุดค่ะ เดี๋ยวก็มาแล้วล่ะมั้ง” ตอบเสียงหวานปั้นหน้ายิ้มสุดความสามารถทั้งที่ในใจสุดจะสงสารและสมน้ำหน้าในคราวเดียวกัน เธอรู้ดีว่าเจสสิก้ากับซอฮยอนหายไปไหนและรู้ด้วยว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นระหว่างสองคนนั้น
“ว่าจะชวนสิก้าไปทานมื้อกลางวัน คุณทิฟฟานี่ไปด้วยกันมั้ยคะ?”
“ไม่ล่ะค่ะมีนัดแล้ว” ทิฟฟานี่ปฏิเสธแล้วโค้งให้ตามมารยาท
“อ๋อ ค่ะ”
“ไปตามสิก้าก่อนนะคะ” พูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องแต่งตัว ทิ้งให้ยูรินั่งเอ๋ออยู่ในสตูดิโออย่างโดดเดี่ยวกับเหล่าทีมงานที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา
อื้อหือ…กำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม
ทิฟฟานี่แนบหูกับประตูแล้วก็ได้แต่ยืนฟังหน้าแดงซ่าน นึกว่าซอฮยอนจะเรียบร้อยใสซื่อบริสุทธิ์กว่านี้ซะอีก คงร้ายลึกใช่ย่อยเลยล่ะ…ทำเจสสิก้าเสียงหลงซะขนาดนี้
“เฮ้อ...what the hell” สาวหมีผละออกมายืนพิงที่กำแพงข้างประตูแทนแล้วส่ายหน้าเอือมๆ อย่างเหนื่อยหนายในตัวเพื่อนสาว เพราะปกติเจสสิก้าไม่ใช่ผู้หญิงช่างยั่ว
แต่รูปลักษณ์ภายนอกนั้นไม่ใช่เลย…แค่หล่อนนั่งเฉยๆ ก็น่าปล้ำแล้ว!!
“คุณทิฟฟานี่ ยูลไม่มีเพื่อนนั่งด้วย T T”
ฉิบหายค่ะ!! …ทิฟฟานี่สบถดังๆ ในใจ ตาก็จ้องมองยูริราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
มาทำไมตอนนี้วะคะ…ยัยซื่อบื้อบ้องตื้นเอ้ยย!!
“ฟานี่ว่าเรากลับไปนั่งรอสิก้าที่สตูดิโอกันเถอะค่ะ” ว่าแล้วก็ส่งยิ้มอายสไมล์แสนมีเสน่ห์ให้อีกฝ่ายก่อนจะพยายามลากตัวยูริออกไปจากบริเวณนั้น
“ฟานี่ทำอะไรน่ะ?” เจสสิก้าเปิดประตูเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เธอรู้ว่าทิฟฟานี่มาตามเธอไปทำงานตามตารางต่อไป แต่ทำไมต้องทำท่าทางแปลกๆ ด้วยนะ…?
“ซอฮยอน?” ยูริเอ่ยชื่อของตากล้องวัยหญ้าอ่อนอย่างลืมตัวเมื่อเห็นว่าเจ้าของชื่อก้าวเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกับเจสสิก้า
“อ้าว คุณยูรินี่นา เป็นเกียรติจริงๆ ที่ได้เจอดาราใหญ่อย่างคุณ” ซอฮยอนยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของดาราสาวผู้มีใบหน้าคมเข้ม…ก็แหม คนมันไม่เคยเจอนี่นา
“เธอ!!” แววตาของยูริดูวาวโรจน์ขึ้นมาทันทีเมื่อซอฮยอนช่างดูเมินเฉยเสียเหลือเกิน เท่านั้นยังไม่พอ…ริมฝีปากบางอมชมพูนั้นยังยิ้มเยาะอีกต่างหาก
“ยูลมีธุระอะไรเหรอคะ?” เจสสิก้าหันมาถามร่างสูงที่กำลังจ้องมองซอฮยอนอย่างเกรี้ยวกราด…ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอรู้สึกไม่ชอบที่ยูริมองซอฮยอนเช่นนั้น
“ไปทานมื้อกลางวันด้วยกันนะคะ” ยูริรีบหันมายิ้มให้ทันทีทั้งที่ตัวเองก็แทบจะปรับอารมณ์ไม่ทัน
“ไม่ว่างค่ะ ทำงาน” พูดจบเจสสิก้าก็รีบลากซอฮยอนออกไปจากตรงนั้นอย่างลืมตัว
ปากบอกทำงานแต่ลากซอฮยอนออกไปด้วยเนี่ยนะ…-*- ทิฟฟานี่แอบบ่นในใจ เมื่อเห็นว่าเจสสิก้ากับซอฮยอนเดินลับตาไปแล้วจึงหันไปถามยูริในสิ่งที่ตัวเองสงสัยเมื่อครู่นี้
“รู้จักซอฮยอนมาก่อนเหรอคะคุณยูริ?” เมื่อได้ยินคำถามจากปากผู้จัดการหมีสาวยูริก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วยกมือขึ้นตบแก้มตัวเองเบาๆ
“ประมาณนั้นค่ะ ช่างมันเถอะ” ยูริตอบแบบปัดๆ ไปเพื่อไม่ให้ทิฟฟานี่ถามอะไรต่อ
…ปิดบังไปก็เท่านั้นแหละควอนยูริ
“รู้จักกับยูลเหรอ?” เจสสิก้าเอ่ยปากถามสิ่งที่สงสัยออกไปตามตรง มือบางก็หยิบบรรดาสิ่งของบนโต๊ะยัดเข้ากระเป๋าแบรนด์เนมโดยที่ไม่แคร์ว่าข้างในมันจะรกมากเพียงใด
“อยากให้รู้จักมั้ยคะ?” ซอฮยอนถามยอกย้อน ริมฝีปากบางก็แย้มยิ้มอย่างไม่เกรงกลัวเอฟเฟคต์น้ำแข็งที่กระจายไอเย็นไปทั่วบริเวณ
“ซอจูฮยอน!”
“ฮ่าๆ พอจะรู้จักค่ะ” สาวหน้าใสพูดจบก็หยิบกระเป๋ากล้องขึ้นสะพายพาดไว้ที่ไหล่ก่อนจะก้มลงหอมแก้มนางแบบสาวคนสวยเบาๆ
“หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีกนะคะพี่สิก้า” ซอฮยอนหันหลังเตรียมจะเดินออกไปทำงานอย่างอื่น แต่เจสสิก้ารีบคว้าข้อมือบางนั้นไว้ซะก่อน
“Facebook? Twitter? Skype? Whatsapp? Line?” เจสสิก้ารีบพูดสารพัด Social Network ที่นึกออกในตอนนั้นอย่างรวดเร็ว เธออยากรู้จักซอฮยอนมากกว่านี้…
“เอามือถือซอไปเลยมั้ยคะ?” เด็กตัวสูงพูดเสียงกลั้วหัวเราะ มือเรียวก็หยิบสมาร์ทโฟนของตัวเองส่งให้เจสสิก้า เห็นอย่างนั้นเจสสิก้าก็รับมาแล้วจัดการโทรเข้าเครื่องตัวเองพร้อมทั้งแอดไลน์เรียบร้อยก่อนจะส่งคืนให้กับเจ้าของ
“Call me maybe…” ว่าแล้วดาราสาวคนสวยก็ยัดกระดาษแผ่นเล็กลงในกระเป๋ากางเกงของซอฮยอนก่อนจะขยิบตาส่งวิ้งค์ให้เป็นการหยอกล้อ
“โทรแน่นอนค่ะไม่ต้องห่วง” ทั้งคู่พูดคุยหยอกล้อกันสักพักก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง แต่ยังคงมีคำถามคั่งค้างอยู่ในใจ…ยูริกับซอฮยอนเป็นอะไรกันและรู้จักกันได้ยังไง…
“สิก้าพอจะรู้เรื่องของยูริกับซอฮยอนมั้ย?”
“รู้แค่สองคนนั้นไม่ถูกกัน” เจสสิก้าตอบเพื่อนหมีแบบขอไปทีเพราะเพิ่งเหนื่อยจากการถ่ายละคร ทิฟฟานี่ก็รู้ดีว่าเจสสิก้าเหนื่อย…แต่เธอสงสัยจับใจ
“สนใจคุณควอนยูริเหรอคะคุณหมีฮวัง?” เจสสิก้าพูดหยอกล้อเมื่อเห็นว่าทิฟฟานี่ช่างดูหนักอกหนักใจเสียเหลือเกินกับเรื่องเมื่อตอนเกือบเที่ยง
“บ้า ซื่อบื้อขนาดนั้นเนี่ยนะ” ทิฟฟานี่กุมขมับทันทีที่นึกถึงดาราสวยหล่ออย่างยูริ
“แล้วเธอ…หลงตากล้องหน้าอ่อน?” สาวหมีถามกลับเสียงสูงแล้วก็ต้องกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ…เจสสิก้าหน้าขึ้นสีแดงจัดทันทีที่เอ่ยถึงซอฮยอน
“ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับซอมากนะ”
“ง…งั้นเหรอ” …จะให้บอกได้ยังไงกัน
ทิฟฟานี่หลุบตามองต่ำแล้วหยิบไอโฟนขึ้นมาเล่นเพราะไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืดให้มากนัก…ด้วยกลัวว่าสมองของเพื่อนสนิทจะขุดอะไรบางอย่างกลับมา
“ฉันไม่อยากหยุดแค่นี้ ฉันอยากรักกับซอฮยอน” เจสสิก้าพูดเสียงแข็งจนดูน่ากลัว
“อาจจะเป็นไปได้ยากก็ได้นะสิก้า” ทิฟฟานี่รีบพูดดักไว้ก่อน
“ซอฮยอนหมั้นกับลูกชายของท่านรัฐมนตรีแล้ว”
ได้ยินอย่างนั้นดาราสาวก็นิ่งเงียบไปสักพักก่อนจะระบายยิ้มออกมาบางๆ ราวกับว่าเธอไม่สนใจอะไร ในเมื่อความจริงแล้วซอฮยอนไม่ได้มีรสนิยมจะรักกับชายหนุ่ม
“อยากได้…ไม่อยากให้เป็นของใคร”
จองสิก้า…เธอเป็นนางเอกนะไม่ใช่ตัวร้าย!!!
“สาวๆ นั่งทำอะไรกันจ๊ะ?” เสียงหวานแกมห้าวเรียกความสนใจจากสองสาวได้เป็นอย่างดีจนต้องหันขวับไปมองต้นเสียง
“สวัสดีค่ะผู้กำกับอิม” ทิฟฟานี่เห็นว่าเป็นผู้กำกับมากพรสวรรค์จึงเอ่ยทักทาย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือในมือต่อ
“คุยเรื่องตารางงานน่ะค่ะ คิดว่าจะติดทิ้งไปสักวันหรือสองวัน” ทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมองทันทีที่เจสสิก้าพูดจบประโยค…ให้ตายเถอะ คิดอะไรไม่เคยปรึกษา
“เวลาเป็นเงินเป็นทองสำหรับคุณนะ จะตัดทิ้งเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ?” ยุนอาเลิกคิ้วถามอย่างงุนงง เดิมทีกิตติศัพท์ความอินดี้ของเจสสิก้าก็มากมายอยู่แล้ว พอได้มาเจอกับตัวก็เหมือนหลงเข้าไปในเขาวงกต…ไม่เข้าใจและหาทางออกไม่ได้
ทิฟฟานี่เองก็เห็นด้วยกับยุนอาอยู่หรอกนะ แต่จะไปขัดความคิดและการตัดสินใจของเพื่อนสาวมันก็ใช่ที่ สิ่งที่เธอทำได้มีเพียงช่วยเหลือและสนับสนุนเท่านั้น และมันไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรเท่าไหร่…ชีวิตก็ดูมีสีสันดี
“อืม…อัพค่าตัวขึ้นสักหน่อยคงไม่เป็นไรมั้งคะ อาจจะไปแคสหนังใหญ่สักเรื่อง” ดาราสาวเจ้าของใบหน้าสวยจัดยกยิ้มอย่างอารมณ์ดี มันไม่ใช่เรื่องยากเลยถ้าเจสสิก้าต้องการจะสร้างชื่อเสียงมากกว่านี้
ยุนอาถึงกับเหงื่อตกเมื่อได้ยินคำพูดของเจสสิก้า เท่าที่ดูจากภายนอกเจสสิก้าไม่ใช่คนฟุ่มเฟือยใช้เงินเก่งกาจอะไรมากมายนักสำหรับรายได้ค่าตัวที่มหาศาล ดูท่าทางละครที่เธอกำกับจะเป็นงานท้ายๆ ที่ค่าตัวจะยังไม่ขึ้นล่ะมั้งเนี่ย…
“ขอตัวก่อนนะคะ ได้เวลาพักผ่อนแล้ว” เจสสิก้าลุกขึ้นโค้งให้ยุนอาแล้วเดินออกไปจากกองถ่ายโดยมีทิฟฟานี่เดินตามไปติดๆ และแน่นอนว่าเธอไม่ลืมที่จะเอ่ยลายุนอาก่อนเดินตามเพื่อนสาวจอมเอาแต่ใจ
“กลับด้วยกันมั้ย?” เอ่ยถามผู้จัดการส่วนตัวพลางโยนกระเป๋าไปไว้ที่นั่งหลังคนขับ
“เดี๋ยวพี่ซูยองมารับ…” ทิฟฟานี่ตอบเสียงอ่อนใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ
“งั้นฉันไปส่งฟานี่ที่ตึกเอสเอ็มนะ พี่ซูยองมาถึงนี่ได้เหนื่อยตายกลางทางกันพอดี”
“แล้วหล่อนไม่เหนื่อยรึไงยะ”
“บ้านฉันผ่านทางนั้น” เจสสิก้าตอบหน้าตาย
…บ้านเธอผ่านทางนั้นก็จริง แต่คอนโดใกล้ๆ กองถ่ายก็มีไม่ใช่เหรอ?
เจสสิก้าเป็นคนรักเพื่อน โดยเฉพาะกับทิฟฟานี่ที่เป็นเพื่อนสนิทกันมานมนานก็ยิ่งแล้วใหญ่ นั่นเป็นเหตุผลที่ทิฟฟานี่ปล่อยให้คนอื่นมาดูแลเจสสิก้าแทนเธอไม่ได้
…เรารู้ดีว่าถึงแม้จะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด…
“เร็วสิ! อยากกลับไปนอนแล้ว”
“รู้แล้วค่ะน้องสาว” …แต่เราก็เป็นพี่น้องกันจริงๆ
แทยอนนั่งขมวดคิ้วมุ่นอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ตากลมใสก็พยายามเบิ่งดูเพ่งความสนใจไปที่ทีวีตรงหน้า…แม้ว่าจะง่วงงุนมากแค่ไหนก็ตาม
เพื่อรอยัยน้องสาวตัวดีที่สนุกกับการทำงานจนลืมเวล่ำเวลา!
มือเล็กหยิบไอโฟนห้าที่เพิ่งได้จากน้องสาวขึ้นมาดูแล้วก็ต้องถอนหายใจ ไม่มีอะไรอัพเดทเลยสักนิด…ที่อยากได้ก็เพื่อเอาไว้ตามตัวน้องสาวโดยเฉพาะเนี่ยแหละ แต่ไม่เคยจะตามได้เลยสักครั้ง
“จะเที่ยงคืนอยู่แล้วนะ…” แทยอนบ่นกับตัวเองเบาๆ พลางเหลือบไปมองซองเอกสารสีน้ำตาลบนโต๊ะหน้าทีวีอย่างน้อยใจ ทั้งที่วันนี้ประกาศผลออดิชั่นแท้ๆ ยังไม่อยู่ให้กำลังใจกันเลย มันน่างอนให้ตามง้อกันตายไปข้างจริงๆ เจ้าเด็กเลี้ยงแกะ…
“งอนอยู่สินะคะ” เด็กตัวโตว่าพร้อมกับนั่งลงข้างๆ พี่สาว
“…”
“อย่างอนเลยนะ มีมื้อดึกมาให้ด้วย” ว่าแล้วก็วางถุงกระดาษลงบนโต๊ะเล็กข้างหน้า แต่แทยอนก็ยังไม่มีทีท่าจะสนใจแม้แต่น้อย ปากบางนั้นยังเชิดขึ้นอย่างแง่งอน
“…” แน่ะ…ยังมีการหันหลังไม่ยอมมองหน้าอีกต่างหาก
“อาทิตย์นี้ไม่มีงานแล้วค่ะมีแต่เรียนอย่างเดียว เวลาว่างเยอะแยะเลย”
“วันนี้วันอะไร?” …วันอะไรวะ
คนอายุน้อยกว่าเลิกคิ้วนั่งคิดอยู่นานสองนานก็ยังนึกไม่ออกจนแทยอนหงุดหงิดขั้นรุนแรงเอื้อมมือไปหยิบซองเอกสารบนโต๊ะมาโยนใส่ตัวน้องสาว…ทั้งที่สัญญากันไว้แล้วว่าจะเปิดดูผลพร้อมกัน เธอแทบจะลงแดงเพราะนั่งรอแต่เจ้าเด็กนี่อยู่แล้ว!!
“อ๋อ ยังไงพี่แทก็ผ่านแน่นอนนี่คะ” เอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะพลางหยิบเอกสารภายในซองออกมาดูแล้วกวาดสายตาอ่านเนื้อความ
“…”
“พี่แทคะ…” เด็กสาวเรียกคนเป็นพี่เสียงแผ่วเบาซะจนทำเอาแทยอนใจกระตุกวูบ…น้ำเสียงแบบนี้มันยังไงกันนะ…
แทยอนหันกลับไปหาน้องสาวแล้วก็ต้องอารมณ์เสียมากกว่าเดิม…
ก็หน้าเจ้าเด็กนี่น่ะสิ ยิ้มแป้นเลย!!!
“ซอจูฮยอน!!!” เสียงหวานใสตะโกนดุน้องสาวตัวเองอย่างหงุดหงิด…แม้ว่าสายตาจะจ้องมองกระดาษในมือเรียวแล้วแทบจะร้องไห้
ผ่านการออดิชั่นอับดับหนึ่ง…
“เด็กบ้า…” พูดจบน้ำตาที่เอ่อรื้นคลอเบ้าอยู่ก็พากันไหลพร่างพรูผ่านแก้มเนียนใสไม่หยุดหย่อน…ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะแทยอนไม่ได้เตรียมใจไว้สำหรับคำว่า ‘ผ่าน’
“แล้วจะชวนพี่ยุนอามาฉลองด้วยกันนะคะ”
…นั่นแหละค่ะที่พี่สาวคนนี้ต้องการ
ติ๊ด…ติ๊ด…
เสียงข้อความเข้าทำให้แทยอนหันไปสนใจเจ้ากาแล็คซี่ SIII ของน้องสาวที่วางอยู่บนโต๊ะข้างๆ กับไอโฟนของเธอ และด้วยความใหญ่ของหน้าจอจึงทำให้สามารถมองเห็นชื่อผู้ส่งข้อความได้อย่างชัดเจน…จองซูยอน…เป็นไปได้ยังไงกัน??
“หมายความว่ายังไง?” แทยอนถามเสียงเย็นเยียบ น้ำตาเมื่อครู่นี้เหือดแห้งหายไปในทันที ซอฮยอนเห็นอย่างนั้นก็รีบคว้าเจ้าสมาร์ทโฟนของตัวเองเก็บใส่กระเป๋ากางเกงอย่างร้อนรน
“ว่าไงล่ะ?”
“พรุ่งนี้จะชวนพี่ยุนอามานะคะ” ซอฮยอนส่งยิ้มบางๆ ให้พี่สาวแล้วรีบเดินกลับห้องของตัวเอง…จะให้แทยอนรู้มากกว่านี้ไม่ได้ ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ซะแล้วสิจูฮยอน…
เด็กตัวสูงพาร่างกายเข้ามาในห้องนอนด้วยความเร่งรีบ ปิดประตูล็อคห้องซะให้เรียบร้อยก่อนที่จะหยิบมือถือเจ้าปัญหาขึ้นมากดดูข้อความที่ได้รับ
คิดถึงพี่มั้ยคะ?
00.09 sent by MySooyeon
ซอฮยอนยิ้มกว้างจนแก้มแทบแตกเมื่ออ่านข้อความจบ หัวใจพองโตจนต้องอ่านทบทวนอีกเป็นสิบๆ รอบเพื่อเตือนตัวเองว่านี่ไม่ใช่ความฝัน…เตือนตัวเองว่าปัจจุบันที่เป็นตอนนี้ ข้อความนี้…เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วจริงๆ
คิดถึงค่ะ
00.11 send to MySooyeon
คิดถึง…มากเสียจนแทบขาดใจ แต่จะส่งไปตามหัวใจก็ไม่ได้…มือเรียวหยิบกรอบรูปที่คว่ำอยู่บนหัวเตียงขึ้นมาดูก่อนจะวางมันกลับที่เดิมในสภาพตั้งโชว์หรา ริมฝีปากแย้มยิ้มระบายความสุขในหัวใจออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ สุขจนอยากจะย้อนเวลากลับไป…
ถ้าเจสสิก้าไม่พร้อมจะกลับมาก็ไม่เป็นไร…
เพราะซอจูฮยอนพร้อม…ที่จะ ‘เริ่มต้นใหม่’ กับผู้หญิงที่ชื่อจองซูยอนเสมอ…
----------------------------------------------------------
ดิทแล้วนะคะ <3
ความคิดเห็น