คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [CH.1] Why don't you say?
Why don't you say
หลังจากที่เจสสิก้าได้แสดงหนังแนวรักร่วมเพศคู่กับยูริก็ผ่านไปเกือบปีแล้ว หนังเรื่องนั้นทำให้เธอดังเปรี้ยงในชั่วข้ามคืนเลยทีเดียวเพราะฉาก Bed Scene ที่เธอกับยูริร่วมบรรเลงด้วยกันนั้นเป็นของจริง…ตั้งแต่ฉากจูบไปจนกระทั่งฉากขึ้นสวรรค์
…แต่ใครจะยอมให้เข้ามาในร่างกายเธอง่ายๆ กัน…แค่ให้ส่วนนั้นโดนกันก็มากเกินพอแล้ว
และนั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอปฏิเสธงานทุกงานที่จำเป็นจะต้องเล่นฉากบนเตียง ที่เล่นกับยูริไปนั่นเธอก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยความที่เจสสิก้าไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อยูริเลยมันทำให้ที่ทำไปทั้งหมดนั้นไม่มีความสุขสมสักนิด
“ขอโทษค่ะ…เอ่อ มีปากกามั้ยคะ?” เจสสิก้าเอ่ยปากถามคนตัวสูงกว่าข้างๆ ที่กำลังยืนคุยอยู่กับพนักงานประจำเคานท์เตอร์
“ไม่มีน่ะค่ะ ขอโทษจริงๆ” คนตัวสูงสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันมาโค้งให้ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาขยับกรอบแว่นดำที่ใส่อยู่ด้วยกลัวว่ามันจะตกลงไปจูบกับพื้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” เด็กหน้าใสใส่แว่นดำคนนี้ดูคุ้นๆ แฮะ…
เด็กตัวโตหันมาส่งยิ้มให้เจื่อนๆ แล้วรีบสาวเท้าเดินออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็วสร้างความแปลกใจให้เจสสิก้าไม่น้อยเลยทีเดียว พนักงานประจำเคานท์เตอร์หลุดขำแล้วยื่นกล่องนมกับห่อขนมปังให้ดาราสาวคนสวย
“คนเมื่อกี้นี้เอามาฝากไว้ให้น่ะค่ะ เค้าบอกว่าคุณยังไม่ได้ทานมื้อเช้า”
รู้ได้ไงวะ!!
เจสสิก้ารับมาแล้วยิ้มหวานให้พนักงานคนนั้นเป็นการขอบคุณ…ยิ้มแสนโหดร้ายที่เปลี่ยนเคะให้กลายเป็นเมะได้ในชั่วพริบตาเดียว
เจ้าของเรียวขาสวยก้าวเดินเข้าไปในสตูดิโอพร้อมกับรอยยิ้ม สายตาจดจ้องอยู่แต่กับกล่องนมและห่อขนมปังในมือ…ไม่เพียงรู้ว่าเธอไม่ได้ทานมื้อเช้า แต่ยังรู้ด้วยว่าเธอชอบทานอะไรแบบไหน
ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอกนะว่าเด็กสาวหน้าใสตัวสูงโปร่งคนนั้นเป็นแฟนคลับ แต่มันก็อดที่จะคิดไม่ได้จริงๆ
ที่ดีใจขนาดนี้ไม่ใช่เพราะอะไรหรอกนะ…เพราะเธอไม่เคยมีแฟนคลับที่จริงจังมากขนาดนี้ต่างหาก เป็นใครก็ต้องประทับใจกันทั้งนั้น
“คุณสิก้ามาแล้วนะเด็กๆ” ทิฟฟานี่เอ่ยปากบอกทีมงานทันทีที่ร่างบางของเจสสิก้าใกล้เข้ามาแล้วนั่งลงหน้ากระจกรอสไตล์ลิสต์
“นี่…” ทีมงานชายคนหนึ่งชี้ที่อาหารมื้อเช้าของเจสสิก้าเป็นเชิงว่าจะให้จัดเตรียมให้เรียบร้อยหรือไม่ คนถูกถามจึงส่ายหน้าเป็นการปฏิเสธ
“แฟนคลับเหรอชิค?” ทิฟฟานี่ว่าพลางหอบเสื้อผ้ากองโตมาวางไว้บนเก้าอี้ข้างๆ เพื่อให้คนสวยที่กำลังจัดการมื้อเช้าอยู่เลือกใส่เองตามใจชอบ
“คงจะใช่” พูดไปพลางเคี้ยวตุ้ยๆ ไปพลางหน้าขาวๆ นั้นก็ขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ดีใจอ่ะดิ” สาวหมียิ้มกริ่มแล้วหยิกแก้มเพื่อนเป็ดอย่างหมั่นไส้
“แล้วตากล้องอยู่ไหน? มารึยัง? ได้ข่าวว่าเป็นเด็กใหม่นี่” พูดจบก็เจาะกล่องนมแล้วยกขึ้นดื่มพร้อมกับยืนเลือกเสื้อผ้าไปด้วย
แชะ! แชะ! …เสียงรัวชัตเตอร์ดังขึ้นแบบไม่มีสัญญาณบอกกล่าวทำเอานางแบบนักแสดงสาวสวยแอบตกใจเล็กๆ จนต้องหันไปมองต้นเสียง
“อื้มมม…รูปสวยมากเลยค่ะ ถ้านางแบบไม่สวยขนาดนี้ภาพคงไม่น่ามอง” เสียงหวานพูดอย่างอารมณ์ดี ริมฝีปากแย้มยิ้มซะกว้างเมื่อเห็นว่าภาพที่ได้ออกมามันช่างน่าพอใจเสียเหลือเกิน…สวยงามเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้
“สิก้า! คนนี้ไงตากล้องเด็กใหม่” ทิฟฟานี่จัดการลากหญิงสาวร่างโปร่งเข้ามาใกล้เพื่อแนะนำให้เจสสิก้าได้รู้จักในทันที
“ซอจูฮยอน อายุ 20 ปีค่ะ” ซอฮยอนพูดไปก็โค้งไป นางแบบสาวสวยเห็นแล้วก็ถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก…ตากล้องเด็กขนาดนี้เชียวหรือ?
“ไม่เด็กเกินไปที่จะเรียก ‘พี่สิก้า’ หรอกค่ะ” ซอฮยอนหยอกล้อเล็กน้อยราวกับรู้ความคิดของอีกฝ่าย
“งั้นก็เรียกพี่ว่าอย่างนั้นแล้วกันค่ะ” ร่างบางยกยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ในใจนึกเอ็นดูตากล้องวัยละอ่อนคนนี้ไม่น้อยเลย ดูมีอะไรที่น่าสนใจ…เป็นสิ่งที่อยู่ลึกมากๆ
ตาคมกวาดสายตาสำรวจร่างสูงตรงหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน เป็นเด็กที่ดูดีมากทีเดียว…ผมสีน้ำตาลเข้มยาวสลวยถูกมัดรวบเป็นมวยแบบลวกๆ ดวงตาสีเดียวกับเรือนผมกลมโตเป็นประกาย จมูกโด่งรั้นนิดๆ ดูน่ารัก ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูน่าบดขยี้จูบลงไปแรงๆ ไหนจะแก้มป่องๆ น่าฟัดนั่นอีก…นี่เจสสิก้าคิดอะไรหื่นๆ แบบนี้ได้ยังไงกันนะ!
“ฮ่าๆๆ รับทราบค่ะพี่สิก้า ซอว่าเราควรจะเริ่มงานกันได้แล้วล่ะ”
“ไปแต่งตัวก่อนนะคะ” กระซิบเบาๆ ข้างใบหูก่อนจะแตะสัมผัสเบาที่ไหล่ของเด็กตัวสูงก่อนจะเดินผ่านไปพร้อมกับเสื้อผ้าที่เลือกไว้ ทำเอาทิฟฟานี่อึ้งตาแตก
เจสสิก้ากำลังอ่อยซอฮยอน!!!
ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่เข้าใจในตัวของเพื่อนสาว เป็นเพื่อนกันมาก็นานแถมตอนนี้ทิฟฟานี่ยังเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเจสสิก้าอีกด้วย ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ช่วยให้ความเข้าใจเพิ่มมากขึ้นเลย
ขนาดสาวสวยหน้าหล่อคมเข้มอย่างควอนยูริที่มีแต่สาวๆ มารุมล้อมทั้งหน้าทั้งหลังสาวเจ้ายังไม่คิดที่จะสนใจและสานต่ออะไรสักนิด ขนาดฝ่ายนั้นมาจีบก่อนยังโดนหักอกซะน่าสงสาร
“รบกวนหรี่ไฟนิดนึงนะคะ” ซอฮยอนหันไปบอกกับทีมงานทั้งที่สายตายังคงเอาแต่จ้องนางแบบที่ต้องร่วมงานด้วยอย่างไม่วางตา
ผมยาวเป็นลอนนิดๆ ถูกถักเป็นเปียหลวมๆ เสื้อไหมพรมสีครีมอ่อนตัวโคร่งดูกลืนไปกับผิวขาวเนียนอย่างเป็นธรรมชาติ กางเกงขาสั้นโผล่พ้นขอบเสื้อออกมาเล็กน้อย สีน้ำตาลไหม้ช่วยขับให้ผิวขาวนั้นดูสว่างไสวยิ่งกว่าเดิม
“สวยมากค่ะ” การทำงานดำเนินไปได้ด้วยดี อาจมีขัดข้องบ้างเพราะตัวซอฮยอนเพิ่งจะเคยทำงานเป็นครั้งแรกในวันนี้ หากแต่นางแบบคนสวยก็สามารถที่จะแนะนำสิ่งต่างๆ ให้ได้เป็นอย่างดีเพราะประสบการณ์ที่มากมายล้นเหลือ
“ภาพสวยมากเลยนะเนี่ย ซอฮยอนเก่งจริงๆ” ทิฟฟานี่ถึงกับตะลึงเมื่อได้เห็นรูปของเพื่อนสาวในจอคอมพิวเตอร์ คอนเซปต์คือเช้าของฤดูหนาวที่แสนธรรมดา ฉากที่ใช้มีเพียงเฟอร์นิเจอร์ที่นำมาจัดให้เหมือนห้องนั่งเล่นเท่านั้นเอง
“เราได้นางแบบดีน่ะค่ะ” สาวหน้าใสยิ้มร่าพลางจ้องมองผลงานของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ…ทั้งในฝีมือของตัวเองและตัวนางแบบ
“เปลี่ยนเสื้อผ้ากันมั้ยคะ?” …กระซิบเสียงแผ่วใกล้ๆ กับแก้มเนียนของคนตัวสูงกว่าโดยอาศัยช่วงที่มีแต่คนสนใจรูปภาพฝีมือซอฮยอนก่อนที่ตัวเองจะเดินนำลิ่วไปห้องแต่งตัว
มีหรือว่าโดนไปขนาดนี้แล้วซอฮยอนจะไม่ตามไป…
ซอฮยอนเดินตามเจสสิก้ามาจนถึงห้องแต่งตัว มือเรียวกดล็อคประตูพลางจดจ้องไปที่นางแบบคนสวยก่อนจะสาวเท้าเข้าไปใกล้แล้วโอบกอดรอบเอวบาง
“นึกว่าจะใสซื่อกว่านี้ซะอีก” ว่าแล้ววงแขนบอบบางก็วาดโอบรอบต้นคอของร่างสูงตรงหน้า ริมฝีปากบางสวยยกยิ้มน้อยๆ แล้วกดจูบที่ปลายคางแผ่วเบา
“มันเป็นสัญชาตญาณน่ะค่ะ” ซอฮยอนหลับตาลงรับสัมผัส หัวใจเต้นรัวแรงด้วยยากที่จะควบคุม…ยังดีที่เธอมีสติมากพอจะไม่หัวใจวายตายเสียตรงนี้
“ไม่เคยเหรอคะ?” เจสสิก้าหลุดขำเล็กน้อย ปลายนิ้วไล้หลังคออุ่นเบาๆ เป็นการหยอกล้อ แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อซอฮยอนยกยิ้มที่มุมปากราวกับว่าสิ่งที่เธอสันนิษฐานนั้นผิดพลาดเสียเต็มประดา…เธอไม่น่าจะเดาผิดนี่?
“วัดกันที่ตรงไหนคะ…ว่าเคยหรือไม่เคย?” ซอฮยอนก้มลงให้ริมฝีปากแตะสัมผัสกันเพียงผิวเผินก่อนที่จะเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปใช้ปลายจมูกไล้ไปมาตามผิวเนื้อหอมบริเวณซอกคอ นอกจากนั้นมือไม้ยังซุกซนกว่าที่เจสสิก้าคิดไว้…เยอะ
[ตัด NC ออกค่ะ]
“พี่สิก้าสวยมากเลยนะคะ…รู้มั้ย?” ซอฮยอนพูดอย่างอ่อนโยนแล้วลุกขึ้นยืนเต็มส่วนสูงรวบตัวเจสสิก้าเข้ามาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะจูบเบาๆ ที่หน้าผากชื้นเหงื่อ
“จะสวยได้นานสักแค่ไหนกันคะ” เจสสิก้าพูดยิ้มๆ ปลายนิ้วเกลี่ยริมฝีปากนุ่มของซอฮยอนไปมาอย่างมีความสุข…สุขเหลือเกินจนน่าประหลาดใจ
ซอฮยอนยิ้มตอบแล้วหอมแก้มเจสสิก้าซะฟอดใหญ่ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
“ใส่เสื้อผ้าเถอะค่ะ ทุกคนคงสงสัยกันหมดแล้ว”
แอบเจ็บปวดในใจที่ไม่ได้คำตอบ เจสสิก้ายิ้มรับบางๆ แล้วค่อยๆ หยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่มาใส่ให้เรียบร้อย…เธอคิดไปเองหรอกหรือว่าสัมผัสเหล่านั้นเต็มไปด้วยรัก
ซอฮยอนนั่งลงกับพื้นหลังจากใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว สายตามองนางแบบสาวสวยอย่างรักใคร่…เจสสิก้าคงไม่รู้และไม่ได้ยินอะไร
พี่สิก้ายังคงสวยอยู่เสมอ และสำหรับซอพี่สิก้าจะสวยอย่างนี้…ตลอดไป
----------------------------------------------------
จบไปแล้วกับตอนแรก...อั๊ยยะ!!
เริ่มมาก็เปิดศึกหนัก(?)เลย 555555555555555555
อาจไม่ค่อยดีเพราะห่างหายไปนาน แต่จะเริ่มขัดเกลาไปเรื่อยๆ
ขอฝากเนื้อฝากตัวฝากใจด้วยนะคะ
อย่าลืมเม้นท์ล่ะ จุ๊บๆ <3
ความคิดเห็น