คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 : คุณยูริสุดหล่อ 80%
เวลาผ่านไปทั้งสามคนหลังจากที่ทานกาแฟเสร็จก็ไปช๊อปปิ้งจนเวลาล่วงเลยไปถึงสองทุ่มครึ่ง
แม่บ้านได้พาซอฮยอนไปยังห้องพักของตัวเอง
ตุบ! ทิฟฟานี่เมื่อมาถึงเธอกระโดดขึ้นเตียงเร็วไว ด้วยความเพลีย
“ไม่อาบน้ำก่อนหรือไง”แทยอนยืมมองอีกคน แล้วส่ายหน้าเบา ๆ
“ไม่อยากอาบ เหนื่อยอ่ะ .... ง่วงด้วย”
“แยะ .... ชีวิตคุณหนูเขาทำกันแบบนี้หรอ ฉันพึ่งรู้”
“รู้แล้ว ๆ อาบก็อาบ”ทิฟฟานี่คลานลงเตียง ก่อนจะกระแทกเท้าตึงตังเข้าห้องน้ำไป
ไม่นานทั้งคู่ก็อาบเสร็จ แทยอนขึ้นเตียงนอนตามเดิม เธอกอดหมอนข้างไว้แน่น
“นี่! ออกไปนอนข้างนอกเลยนะ วันนี้ฉันไม่ให้เธอนอนในห้อง”
“เอ้า ...ทำไมอ่ะ เมื่อวานยังนอนได้”
“เดี๋ยวเธอคึกแล้วปลุกปล้ำฉันทำไง คิดแล้วอยากจะอ้วก T [ ] T”
“ก็ไม่ต้องคิดสิ”
“ออกไป!”
“โอ้ย...ฟานี่อา ค่อกแค่ก ๆ ฉันไม่สบาย เมื่อวะ...วาน อู๊ว ค่อกแค่ก ฉันตากฝนมะ...มา”
“ฝนบ้านเธอสิตกหน้าร้อน”
“ตะ...แต่”
“ออกไป!”แทยอนมองอีกคนตาละห้อย ก่อนจะหอบผ้าห่มและหมอนข้างออกจากห้อง
“ไปก็ได้”แทยอนเอ่ยเสียงเบา เธอก้มหน้าก้มตาเดินออกจากห้อง
แทยอนพาตัวเองมายังโซฟาห้องรับแขก เธอล้มตัวลงนอนด้วยความอ่อนล้า
ครืดดดด.... ครืดดด~
โทรศัพท์ที่อนู่ในกระเป๋ากางเกงอีกคนสั่นขึ้น ทำให้เจ้าตัวรีบควานหามันทันที
“โหล มีไรวะไอยูล”
- แฮ่ก ๆ ไอแท กะ...แกอยู่ไหนวะ –
“เฮ้ย...ไอยูลแกเป็นไรนิ หอบเลยน๊า ทำอะไรอยู่เนี่ย หืม??”
- ทำบ้าไรแก แฮ่ก ๆ ฉันโดนพวกนักเลงไล่ กะ...แกมาช่วยที -
“ห๊ะ...นักเลงไหน ละ...แล้วแกอยู่ไหน”
- ก็ไอพวก ของไอซีวอนอะดิ มันไล่กวดฉัน แกมาช่วยฉันที –
“แล้วแกอยู่ไหนห๊ะ”
- อยู่ ......... แกมาด่วนเลยเว้ย แฮ่ก ๆ –
“เออ ๆ รู้แล้ว” เมื่อวางสายจากอีกคน แทยอนก็วิ่งออกไปทันที
กลางดึก ... ทิฟฟานี่ที่นอนพลิกไปมาอยู่นาน เธอลุกพรวดขึ้นก่อนจะดูนาฬิกา
“ตีสองแล้วหรอเนี่ย ทำไมหนาวยังงี้นะ ไอหมาบ้าหลับรึยังเนี่ย”
ทิฟฟานี่พูดเบา ๆเธอนึกถึงใบหน้าอีกคนที่กำลังทำถ้าหนาวสั่น มันก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“ตะ..แต่เราจะไปเป็นห่วงยัยนั่นทำไมเนี่ย”
เธอสะบัดหน้าไล่ความคิด ก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง
ร่างบางเดินมาถึงหัวบันไดก็ต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อสายตาของเธอเจอผู้หญิงร่างเล็กที่แลดูคุ้นตาพยุงร่างสูงมาอีกคน ร่างกายของทั้งสองบอบช้ำไปหมด เลือดออกที่มุมปากและตามตัว
“ทะ...แทยอน!”ทิฟฟานี่พูดเสียงดังเธอรีบวิ่งเข้าไปพยุงอีกคนไว้ เมื่อเหล่าแม่บ้านได้ยินเสียงจึงพากันออกมาดู
“ทะ...แทยอน เธอไปทำอะไรมา จะ...เจ็บมากมั้ย”ทิฟฟานี่ลูบใบหน้าแทยอนไปมา แทยอนได้แต่ยิ้มบาง ๆให้เธอ
“ฮ่า ๆเรื่องแบบนี้สบายมาก....มะ...ไม่ต้องห่วง ฉันแข็งแรงจะตาย”แทยอนฝืนยิ้ม ทั้ง ๆที่ยังคงเจ็บที่มุมปาก
น้ำตาของร่างบางค่อย ๆไหลลงมา ใจเธอตอนนี้สั่นไหวไปหมด รู้สึกเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก
“คุณหนูคะ รีบพาทั้งสองไปโรงพยาบาลเถอะคะ”แม่บ้านคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ทิฟฟานี่จึงพยุงแทยอนให้ลุกขึ้นยืน
“มะ...ไม่ค่ะคุณป้า แทแข็งแรงดี ....ทำแผลซักนิดก็หายแล้วคะ”เมื่อแทยอนพูดจบ แม่บ้านก็พยักหน้าเชิงรับรู้ ทุกคนช่วยกันพยุงแทยอนและยูริไปนั่งยังโซฟา
“โอ้ย.... โอ้ยแม่จ๋าแม่ เจ็บจ๊ะ โอ้ย !! T T”แทยอนบิดตัวไปตามแรงกดสำลีของทิฟฟานี่
“เธอก็อยู่เฉย ๆสิ ... ไหนบอกแข็งแรง แค่ทำแผลแค่นี้ร้องจะเป็นจะตาย!”
“ฮ่า ๆๆ สมน้ำหน้าโดนเมียด่าเลยแก”ยูริพูดขึ้นเบา ๆ แทยอนยื่นมือไปตบหัวยูริเบา ๆ
“เมียบ้านแกสิ !... ฉันกับยัยนี่ไม่ได้เป็นอะไรกันโว้ย”ทิฟฟานี่ที่กำลังทำแผลอยู่ถึงกับหยุดชะงัก
“ไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เป็นห่วงกันจริงจริ๊ง...”
“ใครเป็นห่วงวะ บ้าหรอ ฉันไม่ได้คิดไรจริง ๆโว้ย... ”
เคร้ง! ทั้งสองคนหยุดการสนทนาลง ทิฟฟานี่กระแทกก้านสำลีและขวด แอลกอฮอลล์ลงบนโต๊ะอย่างแรง
“เป็นอะไรไป ...ทำแผลต่อดิ เนี่ย ๆตรงนี้ยังไมได้ทำเลย”แทยอนชี้ที่มุมปากของตัวเอง ทิฟฟานี่หลบสายตาอีกคนแล้วลุกขึ้นเดินเลี่ยงไป
“ฟานง่วงแล้ว ฝากป้าทำแผลให้เขาต่อด้วยนะคะ”
“คะ ๆ”แม่บ้านคนนึงพยักหน้ารับ แทยอนมองตามหลังอีกคนด้วยสายตาไม่เข้าใจ
“เขาโกรธไรวะ”แทยอนพูดเบา ๆ ยูริเห็นดังนั้นจึงยิ้มเจ้าเลห์ออกมา
“แต่แกโง่หรือแกล้งโง่วะไอหมา”
“เฮ้ย!...ว่าใครโง่วะ ก็ฉันไม่รู้จริง ๆนี่หว่า”
“ถ้าหากไม่รักจะทำอย่างนั้นทำไม จะคอยทุ่มเทอย่างนั้นไปเพื่อใคร~”ยูริแกล้งฮัมเพลงเบา ๆ แทยอนก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“ฉันอยากรู้ว่าฟานี่โกรธทำไม ไม่ได้ให้แกมาร้องเพลง !”แทยอนตบหัวเพื่อนรักไปทีนึง ก่อนจะหันมาทำแผลต่อ
“เจ็บนะโว้ย...เออ อีกไม่นานแกก็จะรู้เอง”
ตีสองย่างตีสาม ทั้งสองก็ทำแผลเสร็จแม่บ้าจึงพายูริไปยังห้องว่าง
แทยอนค่อย ๆเปิดประตูห้องนอนของทิฟฟานี่เบา ๆ
“หลับแล้วหรอ....”แทยอนพูดเบา ๆ เธอยื่นหน้าไปใกล้อีกคน
“น่ารักจัง...”เธอเกลี่ยผมที่ปกหน้าอีกคนออก มือลูบไล้ใบหน้าไปทั่ว
“เธอโกรธอะไรฉันน๊า....ฉันพูดอะไรผิดรึเปล่า...ฉันขอโทษนะถ้าทำให้เธอโกรธ หายโกรธฉันไว ๆหละ”แทยอนก้มลงจูบที่หน้าผากอีกคนแผ่วเบา
“ฝันดี...”แทยอนพูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันที
“นั่นสิ....แล้วเราโกรธอะไรยัยหมาเนี่ย... เฮ้อ...”
เช้าของอีกคน เวลาล่วงเลยไปจนถึงสิบโมงกว่า ก็ไม่ทีท่าของผู้หญิงสองคนลงมาจากห้องซักที
ทิฟฟานี่ที่นั่งจิบกาแฟอยู่เงยหน้ามองนาฬิกา ก็นึกหงุดหงิด ไหนบอกตื่นเช้านักเช้าหนา ทำไมยังไม่ลงมาอีกนะ
ข้าวปลาก็ไม่กิน ได้เป็นโรคกระเพาะตายทั้งคู่จะสมน้ำหน้าให้ดู !
“อ่าว..อันยองจ๊ะฟานี่ ตื่นเช้าจัง” ยูริที่พึ่งลงมา ทักทายสาวร่างบางที่นั่งจิบกาแฟอยู่
“แทยอนหละ...เรียกฟานก็ได้จ๊ะยูล”ทิฟฟานี่ยิ้มบาง ๆให้อีกคน ยูริจึงยิ้มตอบ เธอเปิดตู้เย็นหาอะไรกิน
- ทำเหมือนเป็นบ้านตัวเองเลยนะยะ มารยาทไม่มีหรือไง – ทิฟฟานี่บ่นในใจ เมื่อเธอมองการกระทำอีกคน
“อ้อ... ถ้าไอแทก็อยู่ด้านบนหนะ สงสัยมันจะเพลียมาก ยังไม่ตื่นเลย”ยูริพูดก่อนจะกระดกนมเข้าปาก ร่างสูงดื่มรวดเดียวจนหมดขวด
“อ่า...อร่อยจัง ฟานมีนมแบบนี้อีกขวดมะ”ยูริพูดพรางแกว่งขวดนมไปมา
“อ่อ...บะ...บอกแม่บ้านเลยจ๊ะ”
“อ้อ.ป้าคะยูลขอนมอะ...”
“ฮัลโล่ยัยฟาน~~”ยังไม่ทันที่ยูริจะพูดจบ ก็มีเสียง ๆหนึ่งดังขึ้นขัด ทำให้ทั้งสองหันไปสนใจผู้มาใหม่แทน
“อะ...อ่าว.. ยัยเจส...มาได้ไงเนี่ย”
“ให้คนที่บ้านมาส่งหนะ รถตี๊ดติดเลยทะ.....เธอ...เธอ....”เจสสิก้าพูดพรางทำท่าสะดีดสะดิ้งก่อนที่สายตาจะไปหยุดที่ร่างสูง
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!”เจสสิก้าแหกปากกรี๊ดสุดเสียง จนทั้งสองรีบเอามือป้องหู
“ว้ายยยย !! ยัยเจสจะกรี๊ดทำไมห๊ะ!!??”
“ฉันเกือบพ่นนมใส่หน้าเธอแล้วนะยัยบ้า!”ยูริตะคอกใส่เจสสิก้าทำให้ทิฟฟานี่หันไปค้อนให้ทีนึง
“หล่อ.....กรี๊ด....คุณชื่ออะไรคะ...ฉันชื่อเจสสิก้านะ มีแฟนรึยัง บ้านอยู่ไหน ชอบทานอะไรคะ กรี๊ดด”เจสสิก้าวิ่งดุ๊ก ๆเข้าไปเกาะแขนยูริทำให้คนที่โดนเกาะอึ้งเล็กน้อย พรางสะบัดออก
“เฮ้ย!...เธอทำอะไรเนี่ย ขนลุกวะ”
“ทำพูดไม่เพราะเลยหละคะ สุดหล่อ...น่ารักน่าหยิกมาก ๆเลย”
“นี่...ปล่อยฉันนะ ทำไมเกาะแน่นงี้เนี่ย ปล่อย!”ยูริกึ่งพูดกึ่งตะคอกใส่อีกคน เจสสิก้าไม่ตอบอะไรได้แต่เกาะต่อไปพรางยิ้มหวาน
“ดะ...เดี๋ยว...อย่าบอกนะว่าแฟนเธอหนะยัยฟาน......ไม่จริงใช่ม๊ายยย T [ ] T!!”
“ไม่ใช่ยะ! เพื่อนยัยแทยอนหรอก... ”
“หรอ ! * . * ”
“เออดิ...”
“ว้ายยย...คุณมีแฟนรึยังคะ คุณชื่ออะไร ยังไม่ได้บอกฉันเลย”
“ยะ...ยูริ ...ควอนยูริ...นี่! ปล่อยสิ ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะตัว”ยูริพูดพรางแกะแขนอีกคนออก แต่อีกคนก็ยังคงเกาะแน่นไม่ยอมปล่อย
“คุณยูริมีแฟนรึยังคะ * . * ”
“ยังไม่มี และก็ไม่คิดจะมีด้วย!”
“ว้ายยย ... ไม่มีแฟนจริงหรอ งั้นเราไปเดทกันเถอะ ตอนนี้ฉันคือแฟนคุณแล้วนะคะยูล...ที่รัก”เจสสิก้าพูดจบก็เขย่งไปหอมแก้มร่างสูงเบา ๆ ทำให้คนที่โดนหอมแก้มแทบจะเป็นลม
“นี่เธอ....ฉันไม่ใช่แฟนเธอ และฉันก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น เธอโรคจิตรึเปล่าวะ”
“แหมๆ...ที่รักพูดไม่สุภาพเลย ไปเดทกันเถอะคะ อยากกินอะไรเจสจะพาไปกิน อยากได้อะไรเจสจะซื้อให้นะคะที่รักขา...”เจสสิก้าพูดพรางกึ่งลากกรึ่งเดินพาอีกคนออกไป
“ไม่ฉันไม่ไป ปล่อยฉันนะ!!”ยูริสะบัดมือออกอย่างแรง เธอหันมาส่งสายตาอ้อนวอนให้ทิฟฟานี่ แต่ทิฟฟานี่กลับนั่งจิบกาแฟสบายใจ
ความคิดเห็น