~รักเทอน่ะ..ยัยปีศาจ~

ลำดับตอนที่ #2 : ~Ch.2:เจ้าหญิง รึ ปิศาจ ~รีไรท์

   
      
   ขณะที่ผมกำลังจะไปเฝ้าพระอินทร์ ผมก็รู้สึกว่ามีคนกำลังจ้องผมอยู่
ผมจึงลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย แต่แล้ว สิ่งที่ผมเห็นทำให้ผมตื่นได้อย่างกับกรอก
กระทิงแดงไปสิบขวดเลยทีเดียว



"ว้ากกกกกกก!! ผีหลอกโว้ยยยยยย"
ผมตะโกนลั่น จนไอ้บาสเพื่อนห้องข้างๆวิ่งมาเคาะประตูหน้าห้อง



"ไอ้ไลท์ เปนอะไรของเมิง คนจะหลับจะนอนโว้ย" มันเริ่มทุบประตู



ผมหันกลับไปมองอีกที ผีที่ว่าก้อไม่อยู่แล้ว ก็เลยต้องตะโกนตอบไอ้บาสไปว่า

"โทดทีว่ะ กรูแค่ฝันร้ายTT__TT"



"เออ ไอ้เวน โตเปนควายเจือกกลัวผี"
ว่าแล้วมานก็แดกดัน ก่อนกลับห้องไป -___-



    ผมฝันไปเหรอเนี่ย ผมว่าผมเห็นผู้หญิง สวยๆ คนหนึ่งนั่งอยู่บนหน้าจอคอมที่บางเฉียบของผม

ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ผมนี้ไม่ไหวเลย ผมบ่นกับตัวเอง



"เมื่อไร เจ้าจะสนใจข้าสักที" เสียงๆหนึ่งดังขึ้น ผมจึงหันไปหาต้นเสียง.......
(ขอเวลาตะลึง)o____O"a



   ผู้หญิง หน้าตาสวยราวกับนางฟ้า(ของจริง) ผมสีดำสนิทของเธอยาวถึงกลางหลัง

และเป็นลอนๆดูธรรมชาติ เธอกำลังนั่งอยู่บนคอมของผมอีกครั้ง

แต่ที่ผมตะลึง และทำให้คิดว่า เธอคนนี้ไม่ใช่คนแน่นอน ก็เพราะปีกที่ดูเหมือนปีกผีเสื้อสีดำบางๆขนาดใหญ่

ที่กำลังกระพือไปมาอยู่ด้านหลังเธอ เสื้อผ้าก็ดูแปลกตา ชุดเกาะอกซึ่งถูกปิดด้วยผ้าซีทรูอีกชั้น

กระโปรงบานยาวคลุมเข่าเปนริ้วๆ เหมือนบรรดานางไม้ในเทพนิยาย

จะแตกต่างก้อตรงเหล่านางไม้นั้นจะใส่ชุดสีสันสดใส แต่ชุดที่เธอใส่นั้นทุกอย่างเปนสีดำสนิท

ยิ่งขับผิวขาวนวลราวกับแสงจันทร์ให้ดูเปล่งปลั่ง บัดนี้ดวงตาโตสีดำราวกับนิลเม็ดโตจ้องมองที่ผม

จมูกขนาดพอดีกับใบหน้า ปากสีชมพูอ่อนๆเล็กๆ แต่ตอนนี้ท่าทางเจ้าตัวจะหงุดหงิดน่าดู



"ดูข้าพอรึยังล่ะ? มนุษย์" เสียงสดใสราวกับระฆังโบสถ์ดังขึ้น แต่ทว่าฟังแล้วเจ้าของเสียงคงอารมณ์เสียอยู่แน่นอน



"เธอเป็นใคร ไม่ใช่สิ...เป็นอะไรกัน?" ผมถามทั้งๆที่ยังอึ้งอยู่..


"เจ้านี้น่ะเหรอ เป็นคู่หมั้น ของข้า เสด็จพ่อต้องเลือกผิดคนแน่ๆเลย"
ตัวประหลาดพลางบ่น



"นี้!! แล้วเธอเป็นใครกัน แล้วมาทำอะไรที่นี้"
ผมเริ่มขึ้นเสียงด้วยความหงุดหงิด (โดยลืมไปว่า..ยายนี้ไม่ใช่คน=_=")



"นั้น..ควรจะเป็นประโยคแรกที่เจ้าควรจะพูดตั้งแต่เข้ามาในห้องนี้ มนุษย์!!
ข้ามารอเจ้าตั้งแต่ตะวันตกดิน พอเจ้าเข้ามาในห้องกลับมองไม่เห็นข้าซะนี้ เจ้านี้ไม่ได้เรื่องเอาซะเลย"



"ฉันจะถามอีกแค่ครั้งเดียวว่า..เธอเป็นใคร? มาทำอะไรที่นี้? แล้วที่สำคัญ
ใครเป็นคู่หมั้นอะไรของเธอ บอกมาไม่งั้นก็ออกไปซะ"
ผมเริ่มเก็กหน้าโหด(ไม่รู้จะได้ผลมั้ย?)



"ก็ได้ๆ ข้าชื่อ ยูเอะ เป็นเจ้าหญิงผู้ควบคุมจันทรา ธิดาของราชาแห่งเหล่าปีศาจแห่งโลกปีศาจ
จันทรากล่าวกับเสด็จพ่อของข้าว่า เจ้าคือเนื้อคู่ของข้า
และข้ามาที่นี้เพื่อจะบอกเจ้าว่า กำหนดแต่งงานของเราจะมีขึ้นอีก 99 วัน
ช่วงเวลานี้ข้าจะอยู่กับเจ้าที่นี้ และหลังจากนั้นข้าจะให้เจ้าเลือกว่าจะอยู่ที่นี้
รึจะไปอยู่ที่โลกของข้า"

ตัวประหลาดเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่าย



"ฉันไม่รู้หรอกน่ะ ว่าเธอกำลังเล่นอะไรของเธอ แต่มันไม่ตลกเลยสักนิด
แล้วปีกนั้นก็ใส่ถ่านใช่ป่ะ?"

ผมเริ่มคิดได้ว่า..นี้คงเป็นการอำกันอะไรทำนองนั้น

แต่....  



"ข้าว่าแล้ว..มนุษย์ก็เปนซะแบบนี้ เจ้าคิดว่า ข้ามานั่งรอเพื่อเล่นจำอวดให้เจ้าดูรึอย่างไร?"

ว่าแล้ว 'ตัวประหลาด' (ซึ่งตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่ายัยนี้น่ะ ปีศาจชัดๆ)
ก็ขยับปีกบิน ลอยขึ้นจากหน้าจอคอม

ปีกสีดำบางเบานั้น พาร่างสูงชรูดราวกับนางแบบ มาลอยอยู่ตรงหน้าผม เท้าเปลือยเปล่าลอยอยู่เหนือพื้นเกือบๆครึ่งเมตรเลยทีเดียว ผมเหนแค่นั้นก็ได้แต่ตะลึงๆ 0_____0""เอ๋อกินไปเลย



"ทำไมเจ้าไม่หัวเราะละ ในเมื่อเจ้าคิดว่าข้ามาเล่นจำอวด ให้เจ้าดู"  
ปีศาจสาวพูดด้วยอารมณ์



ผมรวบรวมความกล้า ถามเจ้าหญิงปีศาจ ตนนี้อีกครั้ง



"ตกลงชั้นเชื่อเธอก็ได้ แล้ว..เอ่อ..เธอหมายความว่ายังไง เธอเป็นทั้งเจ้าหญิง
ทั้งปีศาจรึไงกัน ฉันไม่เข้าใจ"



"ใช่ พ่อของข้าเป็นผู้ควบคุมโลกปีศาจ และข้าเป็นธิดาของราชา
นั้นหมายความว่าข้าคือเจ้าหญิง และข้าก็มีเชื้อปีศาจมาจากแม่ของข้าด้วย"
ยูเอะ ตอบ



"แล้วเธอจะให้ฉันทำอะไรเรื่อง คู่หมั้นอะไรนั้น เพราะฉันไม่ได้รักเธอเลย
เราแต่งงานกันไม่ได้หรอก"

เอาฟ่ะ!! ไม่ได้เล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล เรื่องอะไรจะยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก

ไม่เคยรุจัก แถมที่สำคัญที่สุด ยายนี้ไม่ใช่คน!!! >___<"



"ก็ไม่ต้องทำอะไรเลย แค่แต่งงานก็เท่านั้น เดี๋ยวเจ้าก็รักข้าเองล่ะ"
ยูเอะตอบพลาง เดินไปทั่วห้องสำรวจสิ่งของต่างๆ



"แต่ฉัน..ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้วน่ะ"
นั้นแหล่ะ!! ไลท์ แนนของนายไง ผมพลางคิด



"ตอนนี้เจ้าจะรักนางข้าไม่ว่าหรอก เพราะยังไงเจ้าก็รักนางข้างเดียว
แต่หลังจากแต่งงาน เจ้าจะต้องภักดีต่อข้าเพียงผู้เดียว"



"เธอจะบ้าไปแล้วเหรอไงห่ะ!! คนไม่ได้รักกันให้แต่งงานกันทำไม
ทำไมเธอไม่ไปแต่งกับพวกเอ่อ.....พวกเดียวกันกับเธอล่ะ" ผมเริ่มฉุน



"เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้เหตุผล ถ้าเจ้าแต่งงานข้า ข้าจะมอบทั้งอำนาจ ทรัพย์สิน เงินทอง ให้เจ้า มนุษย์ พวกเจ้าเห็นสิ่งของพวกนี้สำคัญมากไม่ใช่รึ"
น้ำเสียงนั้นตอบด้วยความไม่ใส่ใจ



"ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันจะแต่งงานกับคนที่ฉันรักเท่านั้น และแน่นอนว่าไม่ใช่ปีศาจ!!!"

ผมหมดความอดทนจากการดูถูกของปีศาจตนนี้



"ข้าไม่สนใจหรอกว่าเจ้าจะคิดเช่นไร ข้าจะอาศัยกับเจ้าที่นี้
ใช้ชีวิตแบบมนุษย์กับเจ้าไป 99 วัน และเราจะไปแต่งงานกันที่ปราสาทของข้า"



ผมกำลังจะเถียง แต่ ยัยปีศาจขัดขึ้นมาซะก่อน



"เจ้ากำลังโกรธข้า เจ้านึกว่าข้าไม่รู้อะไรเลยงั้นรึ? ว่าเจ้าหลงรักนางผู้นั้นมากขนาดไหน ข้ารู้ทุกสิ่งจันทราบอกข้า แล้วข้าจะบอกเจ้าอย่างหนึ่ง นางไม่ใช่เนื้อคู่ของเจ้า ข้าต่างหากที่เป็นเนื้อคู่ของเจ้า"



"ไม่มีทางหรอก ฉันจะรักแต่แนนคนเดียว ฉันไม่สนจันทงจันทราบ้าบอ
อะไรนั้นหรอก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับฉันไม่ใช่พระจันทร์"

ผมพูดพลางมองปีศาจสาวด้วยสายตาดูแคลน กับสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีความรุ้สึกตนนี้



"ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทำได้รึป่าว?"
ปีศาจพูดพลาง ยิ้มอย่างดูแคลน



"ก็...คอยดูฉันแล้วกัน.."

ผมรับคำท้า ด้วยความมั่นใจสุดขีด



"ดี ข้าเหนื่อยล่ะ ข้าขอนอนตรงนี้แล้วกัน พรุ่งนี้ข้าก้อจะใช่เวทมนตร์ไม่ได้แล้ว
มันเปนกฏที่ข้าทำ"
ปีศาจสาวหลับตาลงพร้อมนอนลงบนโซฟา โดยมีปีกผีเสื้อคลุมทับอีกที


โดยที่เธอปล่อยผมยืนงง กับการปรากฎตัวของคู่หมั้น
ที่ผมก็ไม่เข้าใจเหตุผล ที่มนุษย์อย่างผม ทำไมต้องมาหมั้นกับยัยปีศาจนี้ด้วยเลย..



============================================



ฝากด้วยน้าจ่ะ

พยายามทำหั้ยนางเอกเราน่ากัว

และพระเอกออกแนวแปลกๆหน่อย

ช่วยติชมด้วยเน้อ