คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : {{ นายกำลังคิดทำอะไรกันแน่ ??? }}
ฟิคหาย !!
ขอโทษด้วยนะคะทุกคน
ขอโทดจิงๆ
เสียใจมากกกก
ไรเตอร์อยากตาย
อัพเสร็จแล้วแต่เซฟไม่อยู่
T^T
คัยก้ได้ช่วยไรเตอร์ที
T_________________T
รอไปก่อนนนะคะ
รอหั้ยไรเตอร์เก็บแรงพิมต่อก่อน
เหนื่อยโฮกกกกกกกกกก
ขออัพ 50 % ที่เหลือก่อนนะคะสำหรับคนที่ค้าง
ส่วน 50 % แรกรอก่อนค่ะ
รอก่อนเน้อ อาจจะช้าหน่อยจ้า
TT__________TT
มาอัพครบ 100 % แล้วนะคะ
ผมที่ตอนนี้นั่งเหมือนคนบ้าอยุ่บนเตียง ความรู้สึกตอนนี้มันบอกไม่ถูกจิงๆ ทั้งโกด ทั้งเหนื่อย ทั้งเจบ ผมควรจะทำยังไงดี ??
ผมนั่งคิดไปคิดมาจนต้องละจากความคิดบ้าๆทั้งหมด แล้วสายตาของผมก็ไปสะดุดุที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ ชื่อที่ปรากฏขึ้นมา ทำให้ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก
'คยูฮยอน ^__^'
"ฮัลโหล"
"ที่รักอยู่ไหนครับ รู้มั้ยคยูเป็นห่วงที่รักมากนะ"
"คยู"
"ครับ ?"
"ฮึ...ฮือ"
"ที่รัก ที่รักเป็นรัยครับ คัยทำอะไรที่รักบอกคยูสิ"
"คยู มารับชั้นที"
"ที่รักอยู่ไหนครับ"
"เอ่อ...อยู่"
"ที่ไหนครับ ?"
"ที่บ้านนายเยซอง"
"อ่า บ้านพี่ฮันสินะ"
"อื้ม"
"ได้ครับ รอสักครู่นะที่รัก เดี๋ยวคยูจะรีบไป"
"อืม"
"ที่รักครับ"
"ฮะ"
"อย่าร้องไห้นะครับ"
"ครับ"
"รอคยูก่อนน๊า"
"มาเร็วๆนะคยู"
"ครับ"
ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร อยู่ดีๆน้ำตาผมก็ไหลออกมา คงเป็นเพราะผมดีใจที่คยูจะมารับผมสินะ
เยซอง...ชั้นกำลังจะไปจากนายแล้ว...ขออย่าได้พบได้เจอกันอีกเลย....
Kyu Talk ^___^
ความรุ้สึกแรกที่ผมโทรไปหาเรียววุค ผมคิดว่าผมคงหมดหวังซะแล้ว ผมดีใจมากที่เรียวรับโทรศัพท์ผม ก่อนหน้านี้ผมขับรถตามเรียวแทบบ้า โทรถามพวกฮยอกก็ไม่มีคัยรู้ ผมกลัว กลัวว่าที่รักของผมจะเป็นอะไรไป ตอนนี้ผมกำลังขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านนายเยซอง ซึ่งนั่นก็คือบ้านพี่ฮันเช่นกัน พี่ฮันเป็นลูกพี่ลูกน้องกะเยซอง ทั้งสองคนเลยอยู่บ้านเดียวกัน ระหว่างทางผมได้โทรบอกพี่ฮีชอล เพราะกลัวว่าพี่แกจะเป็นห่วงน้องชายตัวเองจนบ้าไปแล้ว ผมลืมบอกทุกคนฮะ ว่าเจ๊ฮีชอลแกหวงน้องมากกกกกกกกก กว่าผมจะผ่านด่านต่างๆมาได้ แทบตาย - - ผมว่าผมรีบขับรถไปรับที่รักผมดีกว่านะ ^^
"ฮัลโหล"
"พี่ฮีชอลฮะ ผมกำลังจะไปรับเรียวนะฮะ"
"หรอๆ เจอนู๋เรียวแล้วหรอ"
"เรียวอยู่บ้านนายเยซองฮะ"
"อ่า พี่ฝากด้วยนะคยู"
"ฮะๆ"
"อ้อ นี่มันดึกแล้ว หั้ยนู๋เรียวนอนบ้านนายแล้วกันนะ"
"อ่อๆ ได้ครับ"
"จ้า"
"เอี๊ยดดด !"
"ปี๊ดๆๆ ปี๊ดๆๆ"
"เปิดประตูสิวะ"
"เอ่อ...คุนจะมาหาคัยครับ"
"ชั้นมาหานายเยซอง"
"เอ่อ..รอสักครู่นะครับ ผมจะไปเรียนคุณเยซองก่อน"
"ไม่ได้ เปิดประตูให้ชั้นเดี๋ยวนี้"
"เอ่อ...คุนครับ รอสักครู่นะครับ"
"ชั้นบอกว่าไม่ได้ไง อยากหั้ยชั้นพังประตูบ้านช่ายมั้ย"
"ไม่ได้นะครับ"
"ได้ ชั้นจัดหั้ย"
"เดี๋ยว ! นี่มันอะไรกัน"
"อ่า..คุนฮันเกิง !"
"พี่ฮัน !"
"อ้าว คยู"
"มาหาพี่ที่บ้าน มีอะไรรึป่าว"
"ผมไม่ได้มาหาพี่ฮะ"
"แล้วมาหาคัยหละ"
"ผมมารับเรียววุคกลับบ้านครับ"
"เอ๋ ? เรียวอยู่ที่นี่หรอ"
"ช่ายครับ เรียวโทรบอกผมว่าอยู่บ้านเยซอง"
"อ่า งั้นเข้าไปข้างในก่อนสิ"
"ครับ"
ขณะนี้ผมอยู่ในบ้านของพี่ฮัน บ้านหลังนี้ใหญ่น่าดูเลย ผมเคยมาแค่ครั้งเดียว วันนั้นเป็นวันเกิดพี่ฮันผมเลยมางานวันเกิดพี่เค้า พี่ฮันเป็นรุ่นพี่ที่ชมรมแล้วก็เป้นประธานชมรมด้วย ผมนับถือพี่ฮันมาก เพราะพี่แกเป็นคนอัธยาสัยดี สุภาพ สรุปคือดีไปหมดอ่าฮะ พูดตามตรงเลยนะครับ ผมไม่ค่อยชอบนายเยซองสักเท่าไรเลย ดูเหมือนเค้าต่างกับพี่ฮันมาก แล้วที่สำคัญช่วงนี้ที่รักผมเจอกับนายเยซองบ่อยมาก มันน่าสงสัยนะครับ ผมกำลังสงสัยว่า
นายเยซองคิดอะไรกับที่รักผมรึป่าวนะ ???
--------------------------------------- 50 % -----------------------------------
"อ่า...คยูจะรับน้ำอะไรมั้ย"
"อ่อ ไม่เปนรัยครับพี่ฮัน"
"นายมั่นใจหรอว่าเรียววุคอยู่ที่นี่"
"ผมมั่นใจครับ ว่าเรียวอยู่ที่นี่"
"ทำไมหละ พี่ไม่เห็นเรียวเลยนะ"
"เรียวบอกมา แล้วผมก้มั่นใจว่าเรียวอยุ่ที่นี่ด้วย"
"หรอ แล้วเรียวจะมาที่นี่กับคัยหละ"
"ผมไม่รู้ครับ แต่น่าจะเป็น...เยซอง"
"เยซอง...อืม น่าจะเป็นไปได้นะ พี่ยังไม่เห็นเยตั้งแต่เช้าแล้ว"
"ฮะๆ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปตามเยซองให้แล้วกันนะ"
"ฮะ ขอบคุณครับ"
Han Talk ^__^
เยซอง...นายกำลังคิดทำอะไรกันแน่ พี่หวังว่านายคงไม่คิดอะไรกับเรียววุคหรอกนะ...
"ก๊อกๆ !"
"..."
"เยซอง"
"..."
"เยซอง เปิดประตูหั้ยพี่หน่อยสิ"
"แอ๊ดดด~~"
"เย..ฮะ..เฮ้..เรียววุค !"
"อ่า..พี่ฮัน"
"นายมาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ย"
"ผมก้ไม่รุเหมือนกันฮะ"
"อื้มๆ แล้วเยซองหละ" เรียววุคไม่พูดแต่ส่ายหน้าเป็นเชิงตอบ
"งั้นลงไปข้างล่างกันเถอะ"
"ไปไหนฮะ"
"ไปหาคยูไง"
"คยูมารับผมหรอฮะ" ทันทีที่ผมพูดจบรอยยิ้มบนหน้าเรียววุคก็ปรากฏขึ้น
"ช่ายๆ คยูรออยู้ข้างล่างหน่ะ"
"งั้นไปกันเถอะฮะ"
"จ่ะๆ"
กลับมาที่นู๋เรียว ^o^
"คยู"
"เรียว"
"ฮึก..ฮือ"
ทันทีที่ผมเห็นคยู ทำให้เกิดความรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก คิดถึง...คิดถึงคนตรงหน้าเหลือเกิน ผมโผเข้ากอดคยูแนบแน่น อ้อมกอดที่อบอุ่นอ้าแขนรับผมไว้อ้อมกอด ผมรุ้สึกอบอุ่นมาก พลันน้ำตาแห่งความดีใจของผมก้ไหลออกมาอีกครั้ง....
"คยูเป็นห่วงมากเลยรู้มั้ย"
"อื้ม เค้าคิดถึงคยูนะ"
"คยูก้คิดถึงที่รักเหมือนกันฮะ" คยูพูดพร้อมส่งยิ้มหั้ยผม เป็นรอยยิ้มที่ละลายใจดีจัง
"..."
"..." เราทั้งสองคนต่างมองหน้ากันและกัน...ยิ้มหั้ยกัน...
"งั้นผมขอตัวก่อนนะฮะพี่ฮัน"
"อื้ม พาเรียววุคกลับบ้านดีๆหละ"
"ครับ"
Ye Talk ^__^
ทุกคนคงสงสัยใช่มั้ยครับว่าผมหายไปไหน ผมไม่ได้ไปไหนหรอกผมอยู่ที่นี่ อยู่ใกล้เรียววุคตลอดเวลา จนกระทั่งพี่ฮันเดินมาผมจึงหลบซ่อนตัวอยู่ จนพี่ฮันพาเรียวุคเดินออกไป ปมเดินตามทั้งสองไปอย่างเงียบๆ ภาพข้างหน้าที่ผมมันทำให้ผมเจ็บเหลือเกิน ภาพที่เรียววุคกอดกับคยูฮยอนอย่างแนบแน่น ภาพที่ทั้งสองดูรักกันเหลือเกิน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ภายในหัวใจผม
ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกหวั่นไหวกับผู้ชายตัวเล็กๆที่ชื่อคิมเรียววุค
หรือมันอาจเป็นแค่ความลุ่มหลงชั่วคราวกันแน่ ???
--------------------------------- 100 % ----------------------------------
จงเม้น !
ไรเตอร์เหนื่อยมากกก
อัพหั้ยครบ 100 เปอร์แล้วนะคะ
เหนื่อยโฮกกกกกกก T^T
ขอเม้นสัก 210 เม้นนะคะ
ขอบคุนมากๆ
แล้วก้ขอโทดจิงๆที่ฟิคหาย
ไรเตอร์อยากตายย
T^T
ความคิดเห็น