[2PM VS Bigbang ] น่ารักตัวร้ายดักฉุดหัวใจคุณชายจอมหื่น

ลำดับตอนที่ #6 : Part'5 :: ภรรยา VS สามี ?

           ผมกลับมาที่เกาหลี ณ บ้านคุณชายชเวแล้วครับ = = ตอนนี้ผมกำลังแต่งตัวให้คุณหนูน้อยที่สวมชุดของเด็กประถมต้น จากนั้นก็พาคุณหนูน้อยไปส่งที่หน้าบ้าน โดยมีคุณชายเดินตามมา
             "ห้ามดื้อ ห้ามซน ตั้งใจเรียนนะครับยอลมีน"ผมบอกแล้วยิ้มให้เด็กชายตัวน้อยตรงหน้า
             "ฮับ ^O^ ยอลมีนจะไม่ดื้อ ไม่ซน ไปก่อนนะฮับมะม๊า ^O^~"เด็กนรกในคราบหนูน้อยเทวดา = = ผมเหลือบมองคุณชายที่ยืนมองชมนกชมไม้(หรอ) =__=
             "ยอลมีนครับ ให้พี่หอมแก้มก่อนไปนะ"ผมบอกแล้วก้มลงหอมแก้มนุ่มๆของยอลมีน
             "งั้นยอลมีนหอมพี่คุนนี่มั่ง"ยอลมีนพูดแล้วจับผมมาจุ๊บปากเฉยเลย ! จากนั้นก็วิ่งขึ้นรถไป = = ผมยืนขึ้นแล้วมองคุณชายตัวน้อยโบกมือหยอยๆจากกระจกรถ ผมหันกลับมาก็เจอสายตาคม180 องศาจ้องมองราวกับจะฆ่าจะแกงกัน
             "ทำไมทำหน้าบูดเป็นตูดไก่แบบนั้นละครับนายท่าน จะไปทำงานก็ทำหน้าตาดีๆหน่อยสิ"ผมบอกแล้วเดินเข้าไปใกล้ ก่อนที่จะจัดเน็คไทต์ที่เบี้ยว
             "นายห้ามทำแบบนี้กับยอลมีนอีก ฉันไม่ชอบ"เขาบอกเสียงหงุดหงิด
             "หึงหรอ .. "ผมถามพลางหัวเราะเบาๆ
             "เออ ! ฉันหึง ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะริมฝีปากนาย" เขายื่นมือมาแตะริมฝีปากผมเบาๆ"ยกเว้นฉันคนนี้"เขาบอก ทำเอาผมหน้าแดงแจ๋ทันที = / / / =
-- ที่ทำงาน --
           ผมเดินตามเท๊มเข้ามาต้อยๆ ระหว่างทางคนก็โค้งให้เขา แล้วหันมามองผมก่อนที่จะหันไปซุบซิบกัน
             "ถึงแล้ว"เขาบอก ผมเงยหน้ามอง O_O! ห้องประธานหรอ มาวันแรกก็ให้กรูเข้าห้องประธานเลยเรอะ !!
             "หะ .. ห้องใครหน่ะ"ผมเสียงสั่น
             "ห้องฉันเอง"เขาตอบ ผมก็เลยโล่งอก -0- เขาเปิดประตูเข้าไป เป็นห้องกว้างๆห้องหนึ่ง (ใหญ่กว่าบ้านผมแต่ก่อน = =) มีโต๊ะรับแขก มีโซฟายาว แล้วก็โต๊ะทำงานสองโต๊ะ .. แล้วก็ประดับไปด้วยของหรูหราทั้งหลาย
             "กว้างจัง .. "ผมพูดขึ้นมาเบาๆ
             "วันนี้มันยังไม่ค่อยมีงานอะไรมาก เพราะฉะนั้นเรามาเล่นกันเถอะนะ ^^"ผมเกลียดรอยยิ้มจากผู้ชายจอมหื่นคนนี้ ! = = เขาดึงพาผมไปที่เก้าอี้ตัวใหญ่ๆ แล้วนั่งลง
             "จะ .. จะทำอะไรหน่ะ"ผมถามอึกอัก
             "นั่งลง"เขาตบขาตัวเอง"นั่งตักฉัน"
             "จะบ้าหรอ ! ผมตัวหนักนะ"ผมบอก
             "เร็วๆสิ ฉันบอกให้นั่งก็นั่ง นั่งหันหน้ามาทางฉันนะ"เขาบอก "อย่าให้ฉันหงุดหงิด"
             "ครับ ๆ นั่งแล้ว"คำว่า หงุดหงิด ของเท๊มนี่มีอิธิพลกับผมจังเลย =__=~
             "เอามือโอบรอบคอฉัน"เขสั่งอีกรอบ ผมก็เอามือโอบรอบคอเขา =__=~
             "นายนี่เชื่องจังเลยเนอะ"เขาชม ? (แน่หรอ)
             "ผมไม่ใช่หมานะครับ =___="ผมบอก
             "ฉันอยากให้นายนั่งอยู่อย่างงี้ทั้งวันเลย"เขาบอกแล้วยิ้มให้ผม
             "ผมคงเหน็บกิน"ผมบ่นอุบอิบ แต่จู่ๆก็มีประตูเปิดเข้ามา ..
             "เท๊ม คุณกลับมาแล้ว .. "เสียงนั้นค้างเติ่ง .. เมื่อเห็นผม .. นั่งคร่อมเท๊ม = =
-- มหาลัยชินวา ใจกลางโซล --
             "โธ่เว้ย ! ติดต่อไอ้ห่าคุณไม่ได้ห้าวันแล้วนะ"เสียงของ อ๊ค แทคยอน ดังขึ้นอย่างหงุดหงิด
             "พี่ พี่เงียบซักสิบห้านาทีได้มะ - -"ฮวาง ชานซอง น้องเล็กของกลุ่มบอกขึ้น
             "อูยอง ไปหาอะไรหวานๆมาดับความบ้าของไอ้ห่านี่ทีดิ"ปาร์ค แจบอม พูดขึ้น
             "ไม่ว่างอ่า - - "จาง อูยอง ตอบกลับ พร้อมกับหันไปสนใจไพ่ตรงหน้า
             "ป็อกเก้าสองเด้ง ! ไอ้ด้งน้อย จ่ายมาซะดีๆ" ลี จุนโฮพูดขึ้น
             "โกงอีกแล้ว"อูยองบ่นอุบอิบ
             "ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าไปเล่นกับมัน - -*"คิม จุนซูพูดพร้อมกับหันไปเหย้าแหย่สาวที่ควงมาในวันนี้
             "ไอ้จุนโฮ ดูนั่นดิ"แจบอมชี้ให้ดูเด็กชายตาตี่ที่นั่งอย่าหนังสืออยู่
             "ทำไมวะ เด็กหน่อมแน๊ม"เขาบอก
             "สวยสัดๆ มึงไม่เอากูเอานะ"แทคแย้งขึ้น
             "บิดามึงอ่ะ นั้นมันผู้ชายนะเว้ย !"จุนซูบอก
             "เออ เดียวนี้เขาพัฒนากันไปถึงไหนละ มึงดูดีๆดิ โครตสวยอ่ะ"แทคยอนบอกขึ้น
             "เออว่ะ น่าสน เธอหน่ะ ไปได้แล้ว"เขาไล่หญิงสาว เจ้าตัวก็เดินหน้างอๆจากไป
             "งั้นกูไปจีบก่อนละ"แทคยอนสวมเสื้อนอกแล้วทำท่าจะเดินไป แต่ถูกหยุดด้วยมือของจุนซู
             "สัด กูก่อน"จุนซูบอกพลางยิ้มยักคิ้ว
             "มึงยืมเงินกูไปสิบสองวอน มึงไม่คืนกูไม่ว่า แต่คนนี้ กูขอเหอะวะ"แทคยอนบอก
             "สัด กูไปยื้มตอนไหน กูหน่ะ 'เจ้าชายรอยยิ้ม' ที่สาวๆทั้งครึ่งค่อนโลกหลงเลยนะเว้ย"เขายอตัวเอง
             "แหวะ เบื้องหลังมึงก็หน้าเบะตลอดเวลา กูนี่ 'เจ้าชายแห่งชมรมยูโด' "แทคยอนยอคืน
             "พวกมึงไม่ต้องจีบ กูจีบเอง - -*"แจบอมพูดด้วยอย่างหัวเสียแล้วสอดมือเข้าไปในกระเป๋าอย่างแมนๆ จากนั้นก็เดินไปหาเด็กชายที่ทั้งสองหมายปอง
            "ไอ้สัดเจย์ !"ทั้งสองเรียกชื่อเขาแล้วรีบหรี่ไปหาเพื่อนร่างเล็กทันที ..
-- กลับมาที่เท๊มคุณเถอะ = = --
          ผมนั่งเท้าคางแล้วมองคุณที่ลงไปนั่งกับพื้นโดยฝีมือของริกะ จางคยูมีน แต่เธอชอบให้เรียกว่า มิกะ ซะมากกว่า
            "นี่แก !! มายุ่งอะไรกับสามีชาวบ้านย่ะ !!"หล่อนตะหวาด
            "ยุ่ง ? สามี ? ขอโทษนะฮะ ผมไม่ยักรู้ว่านายท่านเขามีสามีแล้ว"คุณลุกขึ้นมาพลางตีหน้าตาย
             "ก็รู้ไว้ซะสิ ฉัน จางคยูมีน หรือ ริกะ ว่าที่ภรรยาในบ้านชเว !"หล่อนพูด
             "หรอฮะ"คุณพูดขึ้นพลางทำหน้ายิ้มแย้ม ยิ่งเป็นน้ำมันที่เทลงบนกองไฟของริกะได้ดี
             "ก็ใช่หน่ะสิ !"หล่อนยังคงพูดต่อไป"รู้ตัวว่าเป็นแค่คนใช้ก็ออกไปซะ !"เธอบอก
             "ผมไม่ออก คุณยังเป็นได้แค่ว่าที่"เขาแสยะยิ้มแล้วเดินมานั่งตักผม แล้วใช้สองมือโอบรอบคอผมอีกครั้ง "ผมหน่ะสิ 'ภรรยา' ตัวจริง"คุณยิ้มแล้วหันมาหอมแก้มผม จากนั้นก็กระซิบข้างหูผม
             "ช่วยเล่นสมบทบาทหน่อยจะได้ไหมครับ - -"เขากระซิบ ผมก็เลยอ๋อ จากนั้นผมก็เอามือไปโอบรอบเอวของคุณแล้วกระชับให้เข้ามาใกล้ๆ
              "ขอโทษนะริกะ คุณช่วยกลับไปก่อนได้ไหม ผมจะสวีทกับ 'ภรรยา' ผมหน่ะ"ผมบอกแล้วแอบเน้นคำว่า 'ภรรยา' 
              "เท๊ม ! นี่คุณหลงเสน่ห์มันคนโงหัวไม่ขึ้นเลยหรอค่ะ ??"ริกะถามขึ้น
              "ใช่ เพราะเขาหน่ะ ทั้งเซ็กซี่"ผมใช้นิ้วไล่ไปตามพวงแก้มของคุน"ทั้งร้อนแรง แถมยังน่ากินไปซะทั้งตัว"ผมเอาจมูกไปซุกอยู่ที่ซอกคอเขา
              "แล้วริกะละค่ะ ? คุณจะทิ้งริกะหรอ ??"เธอถามอีกครั้ง
              "ใช่ ผมเบื่อคุณเต็มทน"ผมบอก ผมทนคบกับยัยนี่มาได้ไงวะ - -*
              "กรี๊ดดดดดดดดดดด !!!"เธอกรี๊ดลั่นแล้ววิ่งออกไป คุนถอนหายใจเล็กน้อย
              "เฮ้อ !  ผู้หญิงเข้าใจยาก นายท่านฮะ เขาไปแล้ว เลิกเอามือมาจับก้นผมซะที -_-"คุนบอก อ้าว มือกรูไปอยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ =w=
              "โทษที มันนุ่มอ่ะ =w="ผมบอก
              "เดียวก็โดนตบหรอกครับ"คุนบอกพลางง้างมือเตรียม ผมเลยเอามือออกจากบั้นท้ายนุ่มๆของคุนทันที
              "โอ๋ ๆ คุณ 'ภรรยา' งอนซะแล้ว เดียว 'สามี' พาไปเลี้ยงข้าวเที่ยงนะครับ ^^ ตอนนี้ก็เที่ยงกว่าแล้ว เย็นนี้คุณ 'ภรรยา' ต้องไปมหาลัยสินะครับ"ผมพยายามพูดจาหว่านล้อม ^^~
              "ก็ใช่หน่ะสิ ผมต้องไปเรียนตอนเย็นแทน - - "เขาบอกเสียงหงุดหงิด
              "ไม่เป็นไรหรอกน่า น้องชายฉันก็เรียนที่นั้น เรียนภาคเย็นด้วย"ผมบอก
              "น้องชาย ? คุณมีน้องชายอีกคนหรอ"เขาถามขึ้น
              "อีซึงฮยอนหน่ะ น้องชายในกลุ่มบริษัตที่ทำธุระกิจด้วยกัน"ผมบอก
              "หรอ ท่าทางเขาเป็นเด็กดีนะ"คุนบอก ผมเปิดประตูห้องให้คุนเดินออกไป
              "คุณมินจาง บอกด้วยนะวันนี้ผมไม่อยู่ ใครมาพบให้ทิ้งข้อความไว้"ผมสั่งเลขาหน้าห้อง
              "ค่ะ ท่านประธาน .. ว่าแต่ .. นั่นใครหรอค่ะ ?"มินจางถามขึ้น คงแปลกใจเพราะสิบปีที่ผ่านมาผมไม่เคยพาผู้หญิงหรือผู้ชายเข้าห้องทำงาน
              "ว่าที่ภรรยา .. โอ๊ย !"ผมร้องดังขึ้นเมื่อถูกคุนเหยียบเท้า
              "ทาสรับใช้หน่ะครับ ^^+"คุนยิ้มให้เลขา ผมเอามือปิดปากคุน
              "ว่าที่ภรรยาผมเองละ สวยไหมละ ^^"ผมยังคงยิ้มให้เลขา
              "รักกันดีนะคะ ^^"มินจางบอก 
              "เขาชอบเขินหน่ะ ไปกันเถอะ"ผมบอกแล้วจับมือคุน ระหว่างทางก็มีคนเหลือบมองคุนพร้อมกับหันไปซุบซิบ
              "จะไปกินข้าวที่ไหนละครับ คุณ 'สามี' ^^+"คุนยิ้มเหี้ยม
              "แล้วแต่คุณ 'ภรรยา' เถอะครับ ^^++"แต่ผมยิ้มเหี้ยมกว่า คุนเลยหน้างอๆไป ผมพาไปเขาขึ้นลิฟของตึกเพื่อจะลงไปชั้นล่าง บรรยากาศภายในลิฟเป็นอะไรที่มาคุมาก - -* เพราะในลิฟมีกล้องอยู่ ทำให้ผมอดทำโทษเจ้าหมาน้อย พอเราลงไปข้างล่างกันแล้ว คุนก็พาผมไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวข้างๆบริษัตผม
              "อยากกินนี่หรอ"ผมถาม
              "อื้อ ไม่ได้กินแถวนี้มาหลายเดือนแล้วละ"เขาบอก แล้วเดินเข้าไปในร้าน
              "อ้าว นึกว่าหนุ่มน้อยที่ไหน คุนนี่เอง นั่งก่อนสิ ๆ"อาแปะแก่ๆคนหนึ่งพูดทักคุนอย่างเป็นมิตร
              "สวัสดีครับลุง ^^ "คุนทักกลับไป
              "แล้วนี่พาแฟนมากินข้าวรึไง"อาแปะหันมามองผม "หล่อใช้ได้เนอะ"อาแปะยิ้ม ผมก็ยิ้มแหยะๆตอบกลับไป
               "ใช่ซะที่ไหนละครับ เจ้านายผมเอง"คุนแก้ตัว จากนั้นพวกเราก็นั่งกินข้าวเที่ยงกันที่นั้นละครับ .. (มันทำงานน้อยกว่าค่าแรง :: ไรท์เดอร์) (ก็ขี้เกียจอ่ะ :: เท๊ม)
-- ตกเย็น --
        ผมบอกว่าจะมาเองๆ เขาก็ไม่ยอมให้มาเอง เขาก็ดึงดันมาส่งผมที่มหาลัยชินวา ใจกลางโซล
               "สองทุ่มใช่ไหม เดียวฉันมารับ"เขาถาม
               "อื้อ สองทุ่มเลิก"ผมบอกกลับไป"ผมไปก่อนนะ"
               "เดียวสิ ไม่มีค่าแรงที่มาส่งเลยหรอ"เขาทำหน้างอๆเหมือนเด็ก(นรก)
               "= = ให้ทำอะไรละครับ"ผมถาม
               "อื้อ ๆ"เขายื่นแก้มมาทางผม ผมก็เลยหอมแก้มเขาทีหนึ่ง เขายิ้มแล้วหอมแก้มผมก่อนที่จะเดินขึ้นรถไป ผมก็เดินตรงไปหยั่งห้องมหาลัย นั่นไง .. กลุ่มเพื่อนผม ..
               "พี่แทค ! นั่นพี่คุน"เสียงๆหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับปรากฏหน้าของ อ๊ค แทคยอน เพื่อนชายของผมที่พุ่งเข้ามากอดผมคนแรก = =
               "ไอ้ห่าคุน ! ไปไหนมาวะ แม่ง ติดต่อก็ไม่ได้ "แทคยอนถามขึ้น
               "กูไปทำงานมา กูเปลี่ยนโทรศัพท์ใหม่แล้ววะ  ขอเบอร์พวกมึงหน่อยดิ"ผมบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ที่เท๊มซื้อให้ มันเป็นรุ่นที่พึ่งออกมา ได้มาตอนบ่ายนี่เองครับ = =
               "โหย พี่ไปทำงานมาไม่กี่วัน มีโทรศัพท์ใหม่ แล้วมันพึ่งออกด้วยนะนั่น"จุนโฮบอกขึ้น
               "เจ้านายให้วะ"ผมบอก
               "เบอร์มึงเบอร์ไรวะ"แทคยอนถาม
               "086-951-xxxx"ผมบอกไป
               "เออ เมมละ ทีนี้พวกกูจะได้ไม่ต้องห่วงมึง จะได้โทรหาทุกวัน"แจบอมบอกขึ้น
               "ไม่ต้องโทรทุกวันก็ได้ กูกลัวเจ้านายจะด่า"ผมบอก
               "เออ ๆ มึงรู้ป่ะ ไอ้จุนซูถูกปฏิเสธ"แจบอมหยอกล้อ
               "สาวไหนกล้าปฏิเสธไอ้หนุ่มบอยแบนด์อย่างพวกเราวะ"ผมถามขึ้น
               "ไม่ใช่สาวว่ะ ชาย"แจบอมบอก จากนั้นเขาก็เล่าเรื่องที่จุนซูถูกปฏิเสธให้ฟัง
               "อยากจะสมน้ำหน้า แต่ไม่กล้า"ผมบอก
               "กูจะตื้อให้ติด<(- -)/"จุนซูบอก จากนั้นไม่นานนัก อาจายร์ก็เข้ามาเริ่มสอนทันที ..