ลำดับตอนที่ #26
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Part'23 :: รอ
ผมไปช่วยเจย์ทำงานที่ร้านขายดอกไม้แถวๆหน้าปากซอย เป็นร้านขายดอกไม้เล็กๆที่มีคุณป้าแก่ๆคนหนึ่งเฝ้าอยู่ ผ่านมาสี่เดือนแล้ว .. ไม่มีการติดต่อจากเท๊ม (จะติดต่อได้ไงวะ แกเล่นเปลี่ยนเบอร์ : เจย์ ) สงสัย .. คงมีชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นแล้วมั้ง .. เฮ้อ !!~ เลิกคิด ๆๆๆๆ ผมสะบัดหัวตัวเอง 2 - 3 ทีแล้วยกกระถางดอกไม้ไปจัดหน้าร้าน
"ขอโทษนะครับ ผมต้องการดอกไม้สีขาวสำหรับจัดงานแต่งงาน ไม่ทราบว่าควรจะใช้ดอกอะไรดีหรอครับ"ผมสะดุ้ง -*- เล่นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง เดียวพ่อปั๊ดตบยับ
"ดอก .. กุหลาบ .. "ผมเงยหน้ามอง .. เท๊ม .. ผม .. ผมไม่ได้ฝันใช่ไหมนะ ..
"ควรใช้สีอะไรหรอครับ"เขายังคงถามโดยไม่สนใจผม ..
"สี .. ขาวกับชมพูอ่อน .. คะ .. ครับ"น้ำตาของผมเริ่มไหลคลอเบ้าอีกแล้ว .. เจย์ .. เจย์ ..
"คุน มีใครมา .. เฮ้ย !!"เจย์รีบวิ่งมาหาผมทันที
"..."เท๊มยังคงเงียบกริบ
"ซักครู่นะครับ ต้องการดอกกุหลาบสีขาวชมพูสำหรับงานแต่งใช่ไหมครับ ผมจะได้จัดให้"เจย์มองเท๊มด้วยสายตาเคียดแค้น พร้อมกับจดลงบนโน๊ตเป็นภาษาอังกฤษ
"คุน .. "อย่าสิ .. อย่าเรียกชื่อผมนะ ..
"ขอที่อยู่ด้วยครับ เราจะจัดส่งไปให้"เจย์ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เท๊มเขียน เขาก้มลงไปเขียนอย่างเรวแล้วเงยหน้าขึ้นมาดึงข้อมือผมไว้
"คุน .. คุน .. "เสียงทุ้มต่ำของเขาเรียกชื่อผมซ้ำไปมา เจย์แกะมือเท๊มออกจากข้อมือผม
"ร้านเราห้ามแตะต้องตัวพนักงานครับ ไว้ตอนหกโมงครึ่งผมจะส่งไปให้ ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ"เจย์ดึงผมไปหลังร้านทันที
"คุน .. คุน !!"จากเสียงที่แผ่วเบา กลับตะโกนขึ้น ผมหันไปมองเขา .. ชายร่างสูงในชุดสูตสีดำ ใบหน้าของเขาดูซูบผอมลงไปนิด ..
"เจย์ .. ปล่อยก่อนได้ไหม"ผมพูดขึ้น
"ถ้าแกจะบอกว่าขอไปคุยกับไอ้เวรนั้น ฉันไม่ให้ไป"เจย์พูดแล้วผลักผมลงบนโซฟาหลังร้าน
"เจย์ .. กูขอละ .. ครั้งสุดท้ายจริง ๆ .. แล้วกูจะไม่ไปยุ่งกับเขาเลย ... "ผมบอก"เห็นแก่ความสุขครั้งสุดท้ายของกูก็ได้นะ เจย์ .."
"กูเห็นแก่มึง กูไม่เห็นแก่ไอ้เวรนั้นนะ "เจย์เดินปาดน้ำตาที่แก้มผมเบาๆ"กูไม่เคยคิดจะให้อภัยมัน ที่ทำเพื่อนกูเสียใจ"
"เจย์ .. มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูนะ"ผมยิ้มให้เจย์น้อยๆแล้วถอดผ้ากันเปื้อนที่เลอะดินออก ก่อนที่จะเดินไปหาเท๊มหน้าร้าน
"คุน .. "เท๊มดึงผมเข้าไปกอดอย่างแน่น .. ไออุ่นที่ผมโหยหาสี่เดือน .. มันกำลังจะกลายเป็นของคนอื่น ..
"ปล่อยเถอะครับ มีอะไรจะูพูดก็พูดมา"ผมพูดขึ้น
"กลับ .. กลับบ้านดันเถอะนะ"เท๊มผละออกจากผมแล้วกุมมือผมแน่น
"คุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่หรอครับ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
"ไม่ใช่นะ ! .. "เขาพูดไม่ทันจบ เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล ครับแม่ ผมรู้แล้วครับ ผมออกมาซื้อดอกไม้ให้เธออยุ่ .. ครับ .. ผม .. ไม่หนีหรอกครับ แค่นี้นะครับแม่"
"รีบกลับไปเถอะครับ เธอคนนั้นคงรอคุณอยู่"ผมพูดแล้วก้มลงหยิบดอกกุหลาบสีขาวขึ้นมาหักกิ่งแล้วปักลงที่กระเป๋าเสื้อให้เขา
"คุน .. กลับกับฉันเถอะนะ"เท๊มพูดขึ้น
"ผม .. ผมจะอยู่กับเจย์ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะครับ"ผมหยิบสมุดเงินฝากธนาคารที่มีเงินเกือบๆสี่หมื่นให้เท๊ม"ในนี้มีเงินอยู่สี่หมื่นกว่าๆ ผมขอไถตัวน้องสาวกับเสื้อผ้าและข้าวของผมคืนครับ"
"บอกแล้วไม่ใช่รึไง !! ผมไม่สนใจเงิน .. ผม .. ผมรักคุนนะ !!!!"เขาตะโกนขึ้นเสียงดัง
"มันจบแล้วนะครับ เรื่องของเราน่ะ คุณก็กำลังจะแต่งงาน ส่วนผมก็กำลังจะเริ่มชีวิตใหม่ โอเคไหมครับ นี่เงินครับ"ผมจับมือเท๊มขึ้นมาแ้ล้วเอาสมุดเงินฝากธนาคารใส่มือเขา
"ไม่ .. ผมไม่ .. "เขาส่งสมุดเงินฝากธนาคารคืนผมมาแล้วหยิบดอกไม้ที่ผมปักให้ที่หน้าอกมาทัดหูผมแทน
"ฉันจะไม่กลับจนกว่านายจะมาที่ลานน้ำพุหน้าศูนย์การค้าฮยอกซอน"เท๊มพูดแล้วก้มลงมาประทับริมฝีปากลงบนแก้มผมอย่าแผ่วเบา
"ฉัน .. จะรอนะ รอจนกว่านายจะมา .. ไม่ว่านานแค่ไหน .. ก็จะรอ"แล้วเขาก็เดินขึ้นรถไป
"เดี๋ยว !! แล้ว .. งานแต่งคุณละ"ผมตะโกนขึ้น เขาเปิดกระจกออกมามอง
"ก็ .. ไม่เข้าไง จะไม่เข้างานแต่ง .. ฉันบอกแล้วไง จะรอนายคนเดียว"เขาพูดแล้วปิดกระจกทันที .. ทำให้ผมไม่มีโอกาศจะพูดอะไรไปมากกว่านี้
-- นอกกรอบ --
-- จบการนอกกรอบ --
-- Jay --
ผมนั่งปลอบคุนที่น้ำตาไหลอยู่หลังร้าน แมร่งเอ๊ย .. ทิ้งเพื่อนกุแล้วจะมาหาทำซากแมวอะไรฟร่ะ ! เห็นบอกว่าจะไปรอแถวๆบางประกงรึเปล่านะ =__=;; ผมได้ยินไม่ชัดอะ หรือน้ำพุแถวๆหน้าพาราก้อนวะ .. เดี๋ยวนะ กู-อยู่-เกาหลี =__= ทำไมไปนัดไกลจัง -_-;; ผมมองนาฬิกา นี่ก็ปาเข้าไปหกชม.แล้ว ฝนข้างนอกกำลังตกอย่างบ้าระห่ำ .. ไอ้หมอนั้นคงไม่รอคุนแล้วละมั้ง
"คุน จะไปไหน"ผมถามขึ้นเมื่อเห็นเขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับสวมเสื้อกันฝน
"ไป .. หาเท๊ม"คุนตอบเสียงเบา
"อย่าไปเลย เชื่อฉันสิ หมอนั้นคงเข้าพิธีแต่งงานไปแล้ว"ผมบอกพร้อมกับห้ามปราม
"ฉันจะไป .. นี่มันหกชั่วโมงแล้วนะ ! แถมฝนยังตกด้วย !!"คุนพูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาผมตกใจ เขาไม่เคยตะโกนเสียงดังแบบนี้ ตั้งแต่คบกันมา บนใบหน้าของคุนมักจะมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเสมอ .. แต่วันนี้ .. ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก น้ำตาไหลรินออกมาเพราะไอ้เชี่ยนั้นคนเดียว !!
~ตารี ตารี ตารี๊ ตารี ตารี ตารี๊ ~
อย่าพึ่งด่าแม่ผมนะครับ =__= เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์อันปัญญาอ่อนของผมดังขึ้น เอ่อ .. ผมเปล่าตั้งนะ แดซองตั้งให้ =__=;;
"ว่าไงวะ จุนซู"ผมรับแล้วพูดขึ้น
[อยู่ไหนกันเนี้ย แมร่ง ฝนตกโครตแรง กลับบ้านไม่ได้]จุนซูพูดบ่น
"ร้านขายดอกไม้ พาคุนมาทำงานอะ แล้วพวกแกอยู่ไหน"ผมถาม
[ศูนย์การค้าฮยอกซอน มาซื้อของกินอะ =w=]จุนซูบอก แหม .. ขนมหมดไปห่อเดียว กลับมาเป็นร้อยห่อ - -* แต่มันบอกว่าอยู่ไหนนะ .. คุ้นๆ
'ฉันจะไม่กลับจนกว่านายจะมาที่ลานน้ำพุหน้าศูนย์การค้าฮยอกซอน'
ใช่ด้วย ! ไอ้เชี่ยนั้นบอกว่าจะรออยู่หน้าลานน้ำพุของศูนย์การค้าราคาล้านวอนนี่ .. คงกลับไปแล้วมั้ง ..
"ไอ้จุนซู ลองเดินไปดูที่ลานน้ำพุให้หน่อยดิ ว่ามีคนอยู่รึเปล่า"
[เออ .. แปปนะ]มันเงียบไปซักพักแล้วก็พูดขึ้น[มีวะ ใส่เสื้อสูตสีดำๆ ถือดอกกุหลาบสีขาวนั่งอยู่ .. เดียวนะ .. เฮ้ย !! นั่นไอ้เท๊มนี่หว่า]
"ก็เอออะดิ ตอนบ่ายมันมาหาคุน บอกว่าจะรอที่ลานน้ำพุหน้าศุนย์การค้าราคาล้านวอน รอจนกว่าคุนจะไป"
[ตอนแรกก็เห็นหน้าคุ้น ๆ ฉันว่าฉันเข้าไปนานแล้วนะ จนฝนตก มันยังไม่กลับเลย -_- ]จุนซูพูด
"เออ ๆ "ผมตอบกลับไปแล้ววางสาย"คุน .. ไอ้เท๊มมัน .. อ้าว หายไปไหนแล้ววะ !"
-- Khun --
ผมแอบหนีเจย์ออกมาจอนที่เขาคุยโทรสัพท์ ผมอยู่บนรถไฟฟ้าที่เบาบางคนมากเพื่อให้ไปถึงที่นั้นโดยไว ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สี่ทุ่มแล้ว .. รวมๆกันตอนนี้ก็ 7 ชม.แล้ว ผมกดโทรศัพท์ไปหาเท๊มอย่างไว .. รอบแรก .. ไม่ติด .. เอาใหม่สิวะ ! รอบสอง ..
ตู๊ดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดด ~
[ฮัลโหล .. ]เสียงแหบพร่าผสานกับสายฝนที่กำลังตกกระหน่ำ .. ทำให้ผมยิ่งเป็นห่วงเขาเข้าไปอีก
"ฮัลโหล อยู่ไหนหน่ะครับ !!"ผมพูดขึ้น
[คุนเองหรอ .. ฉันรอนายมา 7 ชม. 14 นาทีแล้วนะ นายหายโกรธฉันรึยังละ ฮะ ๆ]เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"นี่ ! ผมไม่ตลกนะ !! คุณอยู่ไหน"
[หายโกรธฉันแล้ว .. ใช่ไหม .. ]
"หายแล้ว !! หายสนิทเลย พอไหมละ ! เลิกตากฝนได้แล้วครับ"
[ฮะ ๆ ดีจังเลย .. คุน .. นาย .. รักฉันไหม]ผมแทบจะสะกดกลั้นน้ำตาไม่อยู่
"รักสิ .. พอรักแล้ว .. ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป .. ผมห่างคุณไปสี่เดือน ไม่ว่าผมทำอะไร ผมมักจะทำเผื่อสองคนเสมอ .. ผม .. ผมลืมคุณไม่ได้นะ .. ฮือ ๆๆ"น้ำตาผมไหลออกมา
[ดีจัง .. ฉัน .. ก็รักนายนะ .. ติ๊ด .. ]เสียงของอีกฝ่ายดับลงไป .. พอรถไฟฟ้าจอด ผมก็รีบวิ่งหรี่ลงไปพร้อมกับร่มที่ถือมาทันที มันจอดตรงสะพานลอยหน้าศูนย์การค้าอยู่แล้วครับ จากนั้นก็วิ่งเข้าไปหาเท๊มทันที .. เขานั่งเอาหัวพิงกับพนักพิง .. นั่งตากฝน .. 7ชม .. ในมือของเขามีช่อดอกกุหลาบสีขาวที่กำไว้แน่นโดยไม่ยอมปล่อย
"เท๊ม .. เท๊ม .. "ผมกางร่มไปทางเขาแล้วสะกิดเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วยิ้มน้อย ๆ
"ในที่สุด .. ก็มา .. แต่ฉัน .. ไม่ไหวแล้วละ"จากนั้นจู่ๆเขาก็ล้มลงไปต่อหน้าต่อตาผมทันที .. !!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปวดแขน ทำงานให้เพื่อน (คิดงานละ 50 นะเฟ้ย ย)
กว่าจะจบบบบบบบ
ปล.คิ้วขมวด ไม่รู้เป็นอะไร
ปลล.คอมเมนท์หาย -*-
ปลลล.อาทิตย์หน้าไปเข้าค่ายแล้วโฟร้ยยยย !
ปลลลล.ฝันว่าด้งออกรายการชิงร้อยชิงล้าน 5555+
ปลลลลล.เม้น ด้วยเน้อ มิงั้นเดียวให้โตชิโอด้งไปหลอก(ในฝัน)
"ขอโทษนะครับ ผมต้องการดอกไม้สีขาวสำหรับจัดงานแต่งงาน ไม่ทราบว่าควรจะใช้ดอกอะไรดีหรอครับ"ผมสะดุ้ง -*- เล่นมาไม่ให้ซุ่มให้เสียง เดียวพ่อปั๊ดตบยับ
"ดอก .. กุหลาบ .. "ผมเงยหน้ามอง .. เท๊ม .. ผม .. ผมไม่ได้ฝันใช่ไหมนะ ..
"ควรใช้สีอะไรหรอครับ"เขายังคงถามโดยไม่สนใจผม ..
"สี .. ขาวกับชมพูอ่อน .. คะ .. ครับ"น้ำตาของผมเริ่มไหลคลอเบ้าอีกแล้ว .. เจย์ .. เจย์ ..
"คุน มีใครมา .. เฮ้ย !!"เจย์รีบวิ่งมาหาผมทันที
"..."เท๊มยังคงเงียบกริบ
"ซักครู่นะครับ ต้องการดอกกุหลาบสีขาวชมพูสำหรับงานแต่งใช่ไหมครับ ผมจะได้จัดให้"เจย์มองเท๊มด้วยสายตาเคียดแค้น พร้อมกับจดลงบนโน๊ตเป็นภาษาอังกฤษ
"คุน .. "อย่าสิ .. อย่าเรียกชื่อผมนะ ..
"ขอที่อยู่ด้วยครับ เราจะจัดส่งไปให้"เจย์ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เท๊มเขียน เขาก้มลงไปเขียนอย่างเรวแล้วเงยหน้าขึ้นมาดึงข้อมือผมไว้
"คุน .. คุน .. "เสียงทุ้มต่ำของเขาเรียกชื่อผมซ้ำไปมา เจย์แกะมือเท๊มออกจากข้อมือผม
"ร้านเราห้ามแตะต้องตัวพนักงานครับ ไว้ตอนหกโมงครึ่งผมจะส่งไปให้ ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ"เจย์ดึงผมไปหลังร้านทันที
"คุน .. คุน !!"จากเสียงที่แผ่วเบา กลับตะโกนขึ้น ผมหันไปมองเขา .. ชายร่างสูงในชุดสูตสีดำ ใบหน้าของเขาดูซูบผอมลงไปนิด ..
"เจย์ .. ปล่อยก่อนได้ไหม"ผมพูดขึ้น
"ถ้าแกจะบอกว่าขอไปคุยกับไอ้เวรนั้น ฉันไม่ให้ไป"เจย์พูดแล้วผลักผมลงบนโซฟาหลังร้าน
"เจย์ .. กูขอละ .. ครั้งสุดท้ายจริง ๆ .. แล้วกูจะไม่ไปยุ่งกับเขาเลย ... "ผมบอก"เห็นแก่ความสุขครั้งสุดท้ายของกูก็ได้นะ เจย์ .."
"กูเห็นแก่มึง กูไม่เห็นแก่ไอ้เวรนั้นนะ "เจย์เดินปาดน้ำตาที่แก้มผมเบาๆ"กูไม่เคยคิดจะให้อภัยมัน ที่ทำเพื่อนกูเสียใจ"
"เจย์ .. มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกูนะ"ผมยิ้มให้เจย์น้อยๆแล้วถอดผ้ากันเปื้อนที่เลอะดินออก ก่อนที่จะเดินไปหาเท๊มหน้าร้าน
"คุน .. "เท๊มดึงผมเข้าไปกอดอย่างแน่น .. ไออุ่นที่ผมโหยหาสี่เดือน .. มันกำลังจะกลายเป็นของคนอื่น ..
"ปล่อยเถอะครับ มีอะไรจะูพูดก็พูดมา"ผมพูดขึ้น
"กลับ .. กลับบ้านดันเถอะนะ"เท๊มผละออกจากผมแล้วกุมมือผมแน่น
"คุณกำลังจะแต่งงานไม่ใช่หรอครับ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
"ไม่ใช่นะ ! .. "เขาพูดไม่ทันจบ เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
"ฮัลโหล ครับแม่ ผมรู้แล้วครับ ผมออกมาซื้อดอกไม้ให้เธออยุ่ .. ครับ .. ผม .. ไม่หนีหรอกครับ แค่นี้นะครับแม่"
"รีบกลับไปเถอะครับ เธอคนนั้นคงรอคุณอยู่"ผมพูดแล้วก้มลงหยิบดอกกุหลาบสีขาวขึ้นมาหักกิ่งแล้วปักลงที่กระเป๋าเสื้อให้เขา
"คุน .. กลับกับฉันเถอะนะ"เท๊มพูดขึ้น
"ผม .. ผมจะอยู่กับเจย์ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะครับ"ผมหยิบสมุดเงินฝากธนาคารที่มีเงินเกือบๆสี่หมื่นให้เท๊ม"ในนี้มีเงินอยู่สี่หมื่นกว่าๆ ผมขอไถตัวน้องสาวกับเสื้อผ้าและข้าวของผมคืนครับ"
"บอกแล้วไม่ใช่รึไง !! ผมไม่สนใจเงิน .. ผม .. ผมรักคุนนะ !!!!"เขาตะโกนขึ้นเสียงดัง
"มันจบแล้วนะครับ เรื่องของเราน่ะ คุณก็กำลังจะแต่งงาน ส่วนผมก็กำลังจะเริ่มชีวิตใหม่ โอเคไหมครับ นี่เงินครับ"ผมจับมือเท๊มขึ้นมาแ้ล้วเอาสมุดเงินฝากธนาคารใส่มือเขา
"ไม่ .. ผมไม่ .. "เขาส่งสมุดเงินฝากธนาคารคืนผมมาแล้วหยิบดอกไม้ที่ผมปักให้ที่หน้าอกมาทัดหูผมแทน
"ฉันจะไม่กลับจนกว่านายจะมาที่ลานน้ำพุหน้าศูนย์การค้าฮยอกซอน"เท๊มพูดแล้วก้มลงมาประทับริมฝีปากลงบนแก้มผมอย่าแผ่วเบา
"ฉัน .. จะรอนะ รอจนกว่านายจะมา .. ไม่ว่านานแค่ไหน .. ก็จะรอ"แล้วเขาก็เดินขึ้นรถไป
"เดี๋ยว !! แล้ว .. งานแต่งคุณละ"ผมตะโกนขึ้น เขาเปิดกระจกออกมามอง
"ก็ .. ไม่เข้าไง จะไม่เข้างานแต่ง .. ฉันบอกแล้วไง จะรอนายคนเดียว"เขาพูดแล้วปิดกระจกทันที .. ทำให้ผมไม่มีโอกาศจะพูดอะไรไปมากกว่านี้
-- นอกกรอบ --
| ||||
| ||||
Name : pikko [ IP : 124.120.187.63 ] |
-- จบการนอกกรอบ --
-- Jay --
ผมนั่งปลอบคุนที่น้ำตาไหลอยู่หลังร้าน แมร่งเอ๊ย .. ทิ้งเพื่อนกุแล้วจะมาหาทำซากแมวอะไรฟร่ะ ! เห็นบอกว่าจะไปรอแถวๆบางประกงรึเปล่านะ =__=;; ผมได้ยินไม่ชัดอะ หรือน้ำพุแถวๆหน้าพาราก้อนวะ .. เดี๋ยวนะ กู-อยู่-เกาหลี =__= ทำไมไปนัดไกลจัง -_-;; ผมมองนาฬิกา นี่ก็ปาเข้าไปหกชม.แล้ว ฝนข้างนอกกำลังตกอย่างบ้าระห่ำ .. ไอ้หมอนั้นคงไม่รอคุนแล้วละมั้ง
"คุน จะไปไหน"ผมถามขึ้นเมื่อเห็นเขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับสวมเสื้อกันฝน
"ไป .. หาเท๊ม"คุนตอบเสียงเบา
"อย่าไปเลย เชื่อฉันสิ หมอนั้นคงเข้าพิธีแต่งงานไปแล้ว"ผมบอกพร้อมกับห้ามปราม
"ฉันจะไป .. นี่มันหกชั่วโมงแล้วนะ ! แถมฝนยังตกด้วย !!"คุนพูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาผมตกใจ เขาไม่เคยตะโกนเสียงดังแบบนี้ ตั้งแต่คบกันมา บนใบหน้าของคุนมักจะมีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเสมอ .. แต่วันนี้ .. ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเศร้าโศก น้ำตาไหลรินออกมาเพราะไอ้เชี่ยนั้นคนเดียว !!
~ตารี ตารี ตารี๊ ตารี ตารี ตารี๊ ~
อย่าพึ่งด่าแม่ผมนะครับ =__= เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์อันปัญญาอ่อนของผมดังขึ้น เอ่อ .. ผมเปล่าตั้งนะ แดซองตั้งให้ =__=;;
"ว่าไงวะ จุนซู"ผมรับแล้วพูดขึ้น
[อยู่ไหนกันเนี้ย แมร่ง ฝนตกโครตแรง กลับบ้านไม่ได้]จุนซูพูดบ่น
"ร้านขายดอกไม้ พาคุนมาทำงานอะ แล้วพวกแกอยู่ไหน"ผมถาม
[ศูนย์การค้าฮยอกซอน มาซื้อของกินอะ =w=]จุนซูบอก แหม .. ขนมหมดไปห่อเดียว กลับมาเป็นร้อยห่อ - -* แต่มันบอกว่าอยู่ไหนนะ .. คุ้นๆ
'ฉันจะไม่กลับจนกว่านายจะมาที่ลานน้ำพุหน้าศูนย์การค้าฮยอกซอน'
ใช่ด้วย ! ไอ้เชี่ยนั้นบอกว่าจะรออยู่หน้าลานน้ำพุของศูนย์การค้าราคาล้านวอนนี่ .. คงกลับไปแล้วมั้ง ..
"ไอ้จุนซู ลองเดินไปดูที่ลานน้ำพุให้หน่อยดิ ว่ามีคนอยู่รึเปล่า"
[เออ .. แปปนะ]มันเงียบไปซักพักแล้วก็พูดขึ้น[มีวะ ใส่เสื้อสูตสีดำๆ ถือดอกกุหลาบสีขาวนั่งอยู่ .. เดียวนะ .. เฮ้ย !! นั่นไอ้เท๊มนี่หว่า]
"ก็เอออะดิ ตอนบ่ายมันมาหาคุน บอกว่าจะรอที่ลานน้ำพุหน้าศุนย์การค้าราคาล้านวอน รอจนกว่าคุนจะไป"
[ตอนแรกก็เห็นหน้าคุ้น ๆ ฉันว่าฉันเข้าไปนานแล้วนะ จนฝนตก มันยังไม่กลับเลย -_- ]จุนซูพูด
"เออ ๆ "ผมตอบกลับไปแล้ววางสาย"คุน .. ไอ้เท๊มมัน .. อ้าว หายไปไหนแล้ววะ !"
-- Khun --
ผมแอบหนีเจย์ออกมาจอนที่เขาคุยโทรสัพท์ ผมอยู่บนรถไฟฟ้าที่เบาบางคนมากเพื่อให้ไปถึงที่นั้นโดยไว ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา สี่ทุ่มแล้ว .. รวมๆกันตอนนี้ก็ 7 ชม.แล้ว ผมกดโทรศัพท์ไปหาเท๊มอย่างไว .. รอบแรก .. ไม่ติด .. เอาใหม่สิวะ ! รอบสอง ..
ตู๊ดดดดดดดดด ตู๊ดดดดดดดดดด ~
[ฮัลโหล .. ]เสียงแหบพร่าผสานกับสายฝนที่กำลังตกกระหน่ำ .. ทำให้ผมยิ่งเป็นห่วงเขาเข้าไปอีก
"ฮัลโหล อยู่ไหนหน่ะครับ !!"ผมพูดขึ้น
[คุนเองหรอ .. ฉันรอนายมา 7 ชม. 14 นาทีแล้วนะ นายหายโกรธฉันรึยังละ ฮะ ๆ]เขาพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
"นี่ ! ผมไม่ตลกนะ !! คุณอยู่ไหน"
[หายโกรธฉันแล้ว .. ใช่ไหม .. ]
"หายแล้ว !! หายสนิทเลย พอไหมละ ! เลิกตากฝนได้แล้วครับ"
[ฮะ ๆ ดีจังเลย .. คุน .. นาย .. รักฉันไหม]ผมแทบจะสะกดกลั้นน้ำตาไม่อยู่
"รักสิ .. พอรักแล้ว .. ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป .. ผมห่างคุณไปสี่เดือน ไม่ว่าผมทำอะไร ผมมักจะทำเผื่อสองคนเสมอ .. ผม .. ผมลืมคุณไม่ได้นะ .. ฮือ ๆๆ"น้ำตาผมไหลออกมา
[ดีจัง .. ฉัน .. ก็รักนายนะ .. ติ๊ด .. ]เสียงของอีกฝ่ายดับลงไป .. พอรถไฟฟ้าจอด ผมก็รีบวิ่งหรี่ลงไปพร้อมกับร่มที่ถือมาทันที มันจอดตรงสะพานลอยหน้าศูนย์การค้าอยู่แล้วครับ จากนั้นก็วิ่งเข้าไปหาเท๊มทันที .. เขานั่งเอาหัวพิงกับพนักพิง .. นั่งตากฝน .. 7ชม .. ในมือของเขามีช่อดอกกุหลาบสีขาวที่กำไว้แน่นโดยไม่ยอมปล่อย
"เท๊ม .. เท๊ม .. "ผมกางร่มไปทางเขาแล้วสะกิดเบาๆ เขาเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วยิ้มน้อย ๆ
"ในที่สุด .. ก็มา .. แต่ฉัน .. ไม่ไหวแล้วละ"จากนั้นจู่ๆเขาก็ล้มลงไปต่อหน้าต่อตาผมทันที .. !!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปวดแขน ทำงานให้เพื่อน (คิดงานละ 50 นะเฟ้ย ย)
กว่าจะจบบบบบบบ
ปล.คิ้วขมวด ไม่รู้เป็นอะไร
ปลล.คอมเมนท์หาย -*-
ปลลล.อาทิตย์หน้าไปเข้าค่ายแล้วโฟร้ยยยย !
ปลลลล.ฝันว่าด้งออกรายการชิงร้อยชิงล้าน 5555+
ปลลลลล.เม้น ด้วยเน้อ มิงั้นเดียวให้โตชิโอด้งไปหลอก(ในฝัน)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น