[2PM VS Bigbang ] น่ารักตัวร้ายดักฉุดหัวใจคุณชายจอมหื่น

ลำดับตอนที่ #3 : Part'2 :: นอนด้วยกัน / ชวนเที่ยว

           บ้านหรูๆแบบนี้ที่ผมไม่เคยอยู่ ผมถูกเก็บมาเลี้ยงโดยการเป็นคนใช้ = = หลายๆคนคงแอบคิดว่าไอ้ตาคมนี่เก็บผมมาโดยใช้งานอย่างหนัก .. เปล่าเลยครับ = = ผมแค่ต้องคอยฟังคำสั่งของไอ้ตาคมนี่แทน โดยที่งานบ้านไม่ต้องแตะซักเซ็น(เพราะมีแม่บ้านประจำคอยทำความสะอาด) อาหารผมก็ไม่ต้องทำ (เพราะมีพ่อครัว) ผมก็เลยได้แค่นั่งเฉยๆแล้วเป็นเพื่อนเล่นให้กับน้องชายที่รักของหมอนั่นแทน
          "ว๊าวว ผมชนะอีกแล้ว >O< "ยอลมีน เด็กชายวัยหกขวบพูดขึ้น ผมเล่นเกมแพ้เด็กฮะ T^T
          "ยอลมีนฮะ ไว้พรุ่งนี้เรามาเล่นด้วยกันต่อนะ ไปทานข้าวกันเถอะ"ผมบอก
          "ก็ได้ฮะพี่คุนนี่ >O<"ผมชื่อนิชคุณ .. ไม่ใช่คุนนี่ T^T
          "ไปทานข้าวอร่อยๆกันเถอะ"ผมบอกแล้วปิดเครื่องเกม ก่อนที่จะพาคุณชายตัวน้อยจอมซนไปทานอาหาร ก็พบไอ้ตาคมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะพร้อมกับคุณมินฮวาง ผมอุ้มยอลมีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้แล้วทำท่าจะเดินออกไป
          "พี่คุนนี่ฮะ ทานด้วยกันสิ  ^O^~"ผมเกลียดรอยยิ้มไร้เดียงสา T^T
          "ไม่ดีกว่าฮะ พี่ไม่หิว"ผมโกหกกระเพาะตัวเองครับ T^T
          "ทานด้วยกันสิฮะ ไม่งั้นผมไม่ยอมทานข้าวด้วยละ o(‧'''‧)o"ยอลมีนบอก ผมเหลือบมองคุณชายชเวที่นั้งหัวโต๊ะ ท่าทีเขาไม่ค่อยสนใจนัก ผมเลยนั่งลงข้างๆยอลมีน
           "วันนี้พี่คุนนี่นอนกับผมนะ ^O^ เล่านิทานให้ผมฟังด้วย"ผมยังไม่รู้เลยว่ายอลมีนนอนห้องไหน ..
           "โอเคฮะ ทานข้าวก่อนนะฮะ"ผมบอก
           "แล้วคุนไม่ทานหรอค่ะ ?"คุณมินฮวางถามขึ้น
           "เอ่อ .. ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมค่อยทานก็ได้"ผมบอก
           "ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ"คุณมินฮวางยิ้ม
           "คือ .. ผมเปล่าเกรงใจ .. ผมไปกินกับน้องสาวดีกว่า .. "ผมตอบแล้วยิ้มให้คุณมินฮวาง
            "ก็ได้ค่ะ คุนดื้อจริงๆ"มินฮวางบอกขำๆแล้วก้มหน้าทานอาหารต่อ ผมก็นั่งรอคุณชายน้อยทานข้าวเสร็จแล้วส่งตัวไปอาบน้ำ ผมก็เลยแวบไปหาน้องสาวที่ห้อง
            "นาริ ทานข้าวรึยัง"ผมถามขึ้น
            "หนูรอทานพร้อมพี่หน่ะคะ วันนี้พี่จะกลับมานอนที่นี่รึเปล่า"นาริถาม
            "พี่ต้องไปนอนกับยอลมีนหน่ะ"ผมตอบแล้วก้มหน้าทานอาหาร
            "หรอค่ะ หนูก็กะจะบอกว่าหนูต้องไปดูแลคุณมินฮวางด้วย .."นาริบอก
            "อื้ม "ผมบอกพร้อมผงกหัว พอเราสองคนทานข้าวเสร็จก็รีบไปอาบน้ำทันที พออาบน้ำเรียบร้อยแล้วก็เดินไปที่ห้องนั่งเล่น พบยอลมีนในชุดนอนลายหมีสีฟ้าอ่อนนั่งดูการ์ตูนอยู่
            "ยอลมีนฮะ ไปนอนกันเถอะ ^ ^"ผมบอกแล้วยิ้ม
            "ฮะ ^O^"ยอลมีนยิ้มแล้วเดินจุงมือผมขึ้นไปชั้นบน ที่ผมต้องให้ยอลมีนนำทางเพราะผมไม่ชินกับห้องภายในบ้านไงละ T^T
            "ถึงแล้ว ><~"ยอลมีนพูดแล้วเปิดประตูเข้าไป .. สิ่งที่ผมเห็นคือ .. ผู้ชายร่างโตในชุดนอนสีดำนอนอยู่บนเตียงยาวสีครีมขาวอ่อน .. ขอจ้องหน้าดีๆหน่อยนะ (⊙＿⊙) นั่นมันเท๊มนี่น่า ..
            "พี่เท๊มฮะ ^O^~"ยอลมีนยิ้มกว้างแล้ววิ่งไปหาพี่ชายตน
            "ว่าไงละเจ้าตัวแสบ จะนอนรึยัง"เท๊มพูดขึ้นแล้วลูบหัวน้องชายอย่างอ่อนโยน
            "ม่ายนอน ~ (วิบัติเพื่อเสียง)"ยอลมีนพูด"ต้องให้พี่คุนนี่เล่านิทานให้ฟังก่อน ^O^"ยอลมีนบอก ผมเลยเดินเก้งๆก้างๆไปนั่งข้างเตียง
            "จะเอาเรื่องอะไรละครับคนเก่ง"ผมถาม
            "สโนไวท์กับลูกแกะทั้งเจ็ด ^O^"มันมีหรอวะ  = =
            "ครับ .. "ผมต้องจำยอมอ่ะ = =
-- 10นาทีผ่านไป --
            "แล้วสโนไวท์ก็อยู่กับเจ้าชายอย่างมีความสุข .. "สิ้นเสียงผม ผมลดหนังสือสโนไวท์ลง .. ยอลมีนนอนแล้ว .. แต่เท๊มกลับจ้องผมไม่วางตา
             "ยอลมีนนอนแล้ว .. งั้นผมขอตัวกลับห้องนะฮะ"ผมบอกแล้วเก็บหนังสือ
             "ถ้ายอลมีนตื่นขึ้น มาแล้วไม่เจอนาย ยอลมีนจะร้องไห้เสียงดังจนทำให้ฉันไม่ได้นอน"เท๊มพูดขึ้น เตียงคิงไซต์ที่สามารถนอนได้สิบคน .. ให้ผมนอนกับยอลมีนหน่ะ .. ไม่ว่า .. แต่ทำไมต้องมีไอ้เท๊มพ่วงด้วยละ T^T
             "ฉันจะปิดไฟแล้วนะ"เท๊มพูดขึ้น ผมเลยค่อยๆแทรกตัวนอนลงข้างๆยอลมีน ทำไมผมรู้สึกว่ายอลมีนเป็นเด็กนรกที่ตัวเล็กมากเลยละ T^T เพราะใบหน้าผมกับเท๊มใกล้กันจนเกือบถึงเซ็นต์แล้ว ..
             "ฉันปิดไฟแล้วนะ"เท๊มบอกแล้วเอื้อมมือไปปิดไฟ .. เมื่อไฟดับลง .. ทำไมผมยังคงรู้สึกเหมือนยังคงมีสายตาที่จับจ้องมองผมอยู่ละ ..
-- รุ่งเช้า --
          นิสัยตื่นตั้งแต่หกโมงของผมประทุขึ้น = = ผมลืมตาขึ้นมาก็พบยอลมีนที่หลับอยู่ ผมค่อยแงะแขนเท๊มออกจากยอลมีนแล้วค่อยๆปลุกยอลมีน
             "ยอลมีนครับ ตื่นได้แล้วนะครับ เดียวจะไปโรงเรียนสาย"ผมปลุก
             "อื้อ ~ แม่ฮะ 5นาทีน๊า ~"มีขอต่อเวลา = =
             "ยอลมีนครับ ถ้าไม่รีบตื่นเดียวข้าวเช้าจะหมดนะครับ .. "ผมบอก
             "หวาา ตื่นแล้วๆ"ยอลมีนพูดขึ้น แล้วรีบลุกไปอาบน้ำทันที ผมยิ้มน้อยๆแล้วค่อยๆดึงผ้าห่มมาคลุมเจ้าคุณชายขี้เซา แต่ทว่า ..
              พรึบ .. !
           ผมถูกเท๊มดึงลงไปนอนแล้วกอดด้วย ! .. อ๊ากกก ไอ้คุณชายเฮงซวยยย !! ผมดิ้นขลุกๆอยู่ในอ้อมกอดนั่น
              "พี่คุนนี่ ! ทีผมขอต่อห้านาทีพี่ไม่ยอมให้ผมต่อ แต่พี่กลับนอนต่อแทนผมหรอ !"ยอลมีนที่เดินออกมาจากห้องน้ำพูดขึ้น จะบ้าหรอตัวเธอ T^T
              "พี่เปล่านอนต่อนะ แต่พี่ชายของยอลมีนไม่ยอมปล่อยพี่หน่ะสิ"ผมบอก
              "พี่คุนนี่ต้องจิกแขนพี่ชายแรงๆฮะ พี่เขาถึงจะปล่อย"ยอลมีนบอก ผมเลยจิกแขนของเท๊มแรงๆหนึ่งที .. อ้อมกอดที่แข็งแกร่งเมื่อกี้เริ่มคลาย .. ผมก็รีบออกมาทันที
              "พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ ลงไปทานข้าวก่อนเลย"ผมบอกยอลมีน ยอลมีนยิ้มแล้วลงไปข้างล่างทันที ผมก็เลยรีบไปอาบน้ำแล้วส่งยอลมีนขึ้นรถไปโรงเรียน
              "คุน แล้วพี่เท๊มละ"มินฮวางถามขึ้น
              "ยังนอนหลับอยู่หน่ะ"ผมตอบ
              "เอ๋ ? ปกติพี่ต้องตื่นแล้วนิ"มินฮวางพูดขึ้น
              "ก็ตอนที่ฉันตื่นอ่ะ ไอ้ .. เอ่อ .. เท๊มยังนอนอยู่เลย"ผมตอบ
              "งั้นวันนี้ช่วยอยู่บ้านเป็นเพื่อนพี่ชายทีนะ ฉันจะออกไปซื้อของกับนาริ พวกแม่บ้านยังไม่มากันตอนนี้ คุนทำกับข้าวเป็นไหม"มินฮวางถามขึ้น
              "ปะ .. เป็น"ผมตอบ
              "โอเค งั้นฉันไปก่อนนะ นาริ มาเร็วๆสิ"มินฮวางเรียกน้องสาวผม
              "นาริ"ผมเรียกน้องสาว
              "ค่ะพี่ ?"นาริหันมาหาผม
              "อย่าไปก่อเรื่องละ"ผมบอก
              "ไว้ใจได้เลย <(￣︶￣)/"นาริบอกแล้วเดินตามมินฮวางไป ผมเดินกลับเข้าไปในบ้านแล้วเดินไปที่ครัว
              "แล้วมันกินอะไรตอนเช้าเป็นอาหารวะเนี้ย .. "ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง
              "โจ๊กกับกาแฟไม่ใส่ครีมกับน้ำตาล" จู่ๆเสียงทุ้มต่ำดังขึ้น ผมหันไปมองก็เจอกับเท๊มที่ยืนพิงขอบประตูอยู่
              "ขอด่วนนะ ฉันหิว"เท๊มบอกแล้วเดินจากไป เรียบๆง่ายๆสไตล์เท๊ม ? = = ช่างเถอะ ผมลงมือทำโจ๊กทันที ฝีมือผมอร่อยนะ เชฟห้าดาวยังยอมรับ (อวด)
              "ร้อนนะครับ"ผมพูดขึ้นแล้ววางโจ๊กลงตรงหน้าเท๊มพร้อมกับกาแฟ
              "จะกินได้รึเปล่าเนี้ย ใส่อะไรแปลกๆลงไปรึเปล่า"เท๊มเลิกคิ้วแล้วถาม
              "กินได้อยู๋แล้วน่า ฉันไม่ได้กะจะฆ่านายซะหน่อย"ผมบอก เท๊มหยิบช้อนแล้วตักโจ๊กร้อนๆขึ้นมาเป่าแล้วกิน
              "ก็พอกินได้"เขาบอก .. หนอยย ย~ ไอ้คนปากแข็ง !
              "อร่อยก็บอกมาเหอะน่า !"ผมบอก
              "จะไปทำอะไรก็ไปทำเหอะ ฉันจะกินข้าว"เท๊มบอก ผมทำแก้มป่องแล้วเดินจากไป .. ว่าแต่ .. ผมจะไปทำอะไรดีละเนี้ย .. ดูหนังดีกว่า .. ผมหยิบรีโมตเปิดทีวีแล้วนั่งลงดูหนัง .. คนรับใช้ครับ คนรับใช้ =w=' จู่ๆผมก็รู้สึกว่าโซฟาข้างๆผมยุบลง ผมเลยหันไปมอง .. เท๊มนิหว่า ..
              "มองอะไร จะดูหนังไม่ใช่รึไง"เท๊มถามขึ้น ผมเลยหันไปดูหนัง
              'ขอโทษนะคะ เราคงรักกันไม่ได้'เสียงของนางเอกในจอดังขึ้น
              'ไม่เอาน่า อย่าให้ชนชั้นมาเป็นเครื่องกั้นสำหรับความรักเราสิ'ผู้ชายที่ดูคล้ายๆคุณชายพูดขึ้น
              'ไม่เอานะคะคุณชาย'แล้วมันก้ได้กัน TOT ผมคว้ารีโมตมาเปลี่ยนช่องดูข่าวแทน คือไอ้ช่องเมื่อกี้มันเป็นหนังครับ = = หนังแนวแบบว่ารักโรแมนติก ไอ้คุณชาย(ในจอ)ดันไปหลงรักสาวที่เป็นคนใช้
              "นายเป็นคนไทยหรอ"เท๊มถามขึ้น
              "คงงั้นมั้ง"ผมตอบ
              "แล้วพ่อแม่นายไม่ว่าหรอ ที่ออกมาทำงานแบบนี้"เท๊มถามอีกรอบ
              "พ่อฉันเสียไปตั้งแต่ฉันสิบขวบ แม่ฉันก็หนีไปเพราะหนีสิ้นเยอะ"ผมตอบอีกรอบ
              "แล้วพ่อแม่นายเป็นคนไทยรึเปล่า"เท๊มก็ยังคงถาม
              "เปล่า พ่อแม่ฉันเป็นคนเกาหลี แต่ไปเกิดฉันที่ไทย เกิดน้องสาวที่เกาหลีหน่ะ"ผมตอบอีกครั้ง
              "นายพูดได้กี่ภาษา"มันอยากจะรู้อะไรนักหนาวะ = =
              "สี่ ไทย เกาหลี อังกฤษ จีน"ผมบอก
              "นายทำงานกี่ที่"เท๊มถามขึ้น
              "ก่อนที่จะเข้าบ้านนี้อะนะ สิบหกที่"ผมตอบ
              "ทำไมต้องทำงานเยอะแบบนั้นละ"เท๊มถามอีก
              "ฉันต้องหาเงินมาเลี้ยงน้อง แล้วก็ส่งหนี้ด้วย หนี้ที่แม่ฉันสะสมไว้"ผมยังคงตอบเหมือนเดิม
              "วันพรุ่งไปเที่ยวกัน"เท๊มเอ่ยปากชวน
              "เที่ยว ? เที่ยวไหน?"ผมถามอย่างงงๆ
              "ฉันอยากพามินฮวางกับยอลมีนไปเที่ยวข้างนอก ช่วงนี้ฉันงานยุ่งมากๆเลยไม่มีเวลาให้พวกเขา"เท๊มตอบ
               "ไปทะเลไหมละ"ผมเสนอ
               "ก็ดี"เท๊มตอบ
               "งั้นฉันจะทำอาหารไปด้วย !"ผมบอกอย่างร่าเริง
               "ก็ได้"เท๊มตอบแล้วลุกขึ้นแล้วเดินออกไป .. แต่หยุดชะงักที่ประตูห้องนั่งเล่น"โจ๊กอร่อยดี วันหลังทำให้กินด้วยละ"เท๊มพูดจบแล้วเดินจากไปทันที .. เขาเป็นพวกปากกับใจไม่ตรงกันจริงๆด้วย ><