โรงเรียนหรรษา...>O<

ลำดับตอนที่ #8 : ลิฟต์ครู2..........(100%)

อัล :“โอ๊ย!…...อ…ไอ้จอม………ห….หายใจไม่ออก…”



โช : “แก…..แก….ไม่ใช่อัล….เปิดลิฟต์เดี๋ยวนี้….ไม่งั้นฉันบีบคอนายตายแน่….”



อัล : “นี่เพื่อนแกนะเว้ ย  เราอัลไง….นายจำไม่ได้เหรอ…แค่กๆ! ปล่อย….มือเดี๋ยวนี้นะ….”







                         พรึ่บ…!







นับว่าโชคยังเข้าข้างพวกเรา…(ต้องเรียกว่าเข้าข้างผมมากกว่า) ไฟลิฟต์ถูกเปิด และลิฟต์ก็ใช้งานได้ตามปกติ…ไอ้ความบ้าของโช ที่กำลังบีบคอผมอย่างเอาเป็นเอาตายก็ได้หายไป…





วันนี้ทั้งวันมันขอโทษผมใหญ่เลยล่ะ -*- ทั้งวันจริงๆ ถ้าเป็นผม…ผมก็อาจจะฆ่าทิ้งโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงไปแล้วก็ได้…นับว่ายังเป็นบุญของผม ที่ไอ้เพื่อนสุดเลิฟมันยังไม่ฆ่าผมให้ตายซะก่อนที่ไฟจะติด





ผมคิดอยู่แล้วเชียวว่าถ้าขึ้นลิฟต์มามันต้องเกิดเรื่องอะไรแน่ๆ หวังว่าคงไม่ใช่คำพูดเราหรอกนะ ที่พูดพล่อยๆออกไป แล้วจะมาเอาชีวิตเราจริงๆน่ะ…-0-\" ถ้าไม่ขึ้นลิฟต์ซะอย่าง ก็คงไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกมั้ง…





วันนี้เป็นวันศุกร์…ซึ่งวันเสาร์,อาทิตย์หยุดเรียน และวันจันทร์เค้าให้หยุดอ่านหนังสือสอบ…





ผมกับโช จึงนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องจนเย็น…เพื่อนติวหนังสือเตรียมสอบกัน เพื่อนๆที่อยู่ในห้องก็มีผมกับโช และมีไ อ้โดม และก็เพื่อนผู้หญิงอีก 2-3คนนั่งอยู่ในห้อง…





เวลา 17.00

เพื่อนหญิงร่วมห้องของผมได้กลับกันไปหมดแล้ว…เหลือแค่ อัลโชโดม แค่สามคนเท่านั้น



ผม : “เราว่าเย็นมากแล้วน่ะ กลับกันเถอะ”



โช : “อืม…กลับก็กลับ…”



โดม : “นี่นายรู้ไหม…ศพที่เจอครึ่งตัวเมื่อเช้าน่ะ จนตอนนี้เค้ายังหาไม่เจอเลยนะ…ว่าครึ่งท่อนบนหายไปไหนน่ะ…”



ผม,โช : O_o



                     ฟิ้ว!!!!…..





ผมและโช วิ่งด้วยความเร็วเหนือแสง ลงบันไดทางด้านขวาของตึกทันที หนังสือหนังสา ไม่จนใจทั้งนั้น…เพราะที่ผมสองคนเห็นน่ะ มันมีมืออะไรก็ไม่รู้ คืบคลานเข้ามาจากข้างประตูหลังห้องน่ะ…ส่วนไอ้โดมยังนั่งงงอยู่ เพราะมันนั่งอยู่บนโต๊ะ และหันหลังให้กับประตูห้อง…



โดม : “เฮ้ย! พวกแกจะรีบกลับไปไหนว่ ะ ของยังไม่เก็บเลย”





อ้ายโดมรีบกระโดดลงจากโต๊ะอย่างรวดเร็ว….





                 เผละ…!!!





= = รู้สึกว่าขามันจะไปเหยียบอะไรเละๆนะ….





“ว้าก…….ขี้หมา  -0-\"  ” เหยียบขี้หมาเต็มๆเลย น่าสมเพจตัวเอง - -\"





แต่…หมาตัวไหนมันพยายามขึ้นมาชั้น 8 เพื่อมาทิ้งบอม ที่นี้หนอ…สงสัยมันขึ้นลิฟต์มาแน่ๆเลย 555+  (หัวเราะได้ทั้งที่ยังมีกับระเบิดติดเท้า)





                               หมับ!!!





โดมรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างมาจับขา…โดมจึงก้มลงไปมอง…





O_o เจอแล้ว…นี่ไงร่างอีกครึ่งตัวที่ยังหาไม่เจอ… -0-\"





ด้วยความตกใจเล็กน้อยถึงปานกลาง โดมเผลอตัว

เอาขาข้างที่เหยียมกับระเบิด ถีบใส่หน้าเจ้าตัวนั้นอย่างแรง…(เจ็บคงไม่เท่าไร แต่กับระเบิดที่หน้าเนี๊ยะซิ)





แล้วร่างของคนนั้นก็สลบไป…(คงไม่ได้สลบเพราะโดนถีบแน่ๆ)





จากที่ทราบแล้วว่าเพื่อนทั้งสองคนวิ่งหนีสิ่งใด

เจ้าโดมจึงไม่รีบย่อท้อ… รีบวิ่งไปด้วยความเร็วเหนือเสียงเช่นกัน (แล้วแสงกับเสียงอันไหนเร็วกว่ากันอ่ะ -*-)





พวกเรา 3คนอยู่ชั้นล่างสุดของตึกแล้ว…





แต่ว่าอุปกรณ์การเรียน หนังสือต่างๆ ไม่ได้หยิบมาด้วย…





อัล : “อือ…หือ…กลิ่นไรเน่าๆว่ ะ”



โช : “นั่นดิ เหม็นตุๆ”



โดม : “ = = คงเป็นกลิ่นแซนวิส ไส้ถั่วมั้ง”



อัล,โช : “แซนวิสไส้ขี้หมาอ่ะเดะ!”







ทั้งสองคนพร้อมใจกันตอบเป็นเสียงเดียวกัน…นั่นอ่ะเดะ กลิ่นอะไรทะแม่งๆ



พวกเราสามคนยืนคุยกันซักพัก…





โช : “งั้นพรุ่งนี้ค่อยมาเอาของละกัน…”



อัล : อืม…เจอกันกี่โมงดีล่ะ”



โดม :  = = (กำลังนิ่งเงียบ กลัวเพื่อนจะทราบที่มาของกลิ่นแซนวิส)



โช : อืม…ตอนเที่ยงดีกว่า…เวลาประมาณนั้นคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น”







พวกเราสามคนตกลงกันเรียบร้อยแล้วก็เดินกลับบ้าน…คนละทิศคนละทาง



เวลา 17.00น. ของวันเดียวกัน…





ปอเต็กตึ้ง1 : “เฮ๊ย! เจอศพแล้ว…”



ปอเต็กตึ้ง2 : “อ้าว….เฮ้ย! ทำไมศพเป็นอย่างงั้นว ะ = =”



ปอเต็กตึ้ง 1 : “เออน่าๆ ไหนๆก็เจอศพแล้ว…รีบๆแบกกลับกันเถอะ…จะได้เสร็จงานซักที”



ปอเต็กตึ้ง 2 : “แล้วใครจะแบกไปวะ = = นี่มันชั้น 8นะเว้ย…แค่เดินมาก็เหนื่อยหอบอยู่แล้ว”



ปอเต็กตึ้ง 1 : “แบกๆไปเหอะ…อย่าเรื่องมาก…”



ปอเต็กตึ้ง 2 : “เห้ย…หน้าเปื้อนXXX อย่างงี้เนี๊ยะนะ…”



ปอเต็กตึ้ง 1 : “แบกๆไป หรือเมิ งจะเอาศพไปล้างหน้าก่อนล่ะ…”



ปอเต็กตึ้ง 2 : -0-\"



ปอเต็กตึ้ง 1 : “หรือจะเอาศพเข้าลิฟต์บ้า นี้ด้วยล่ะ”

ปอเต็กตึ้ง 2 : -0-\"





จนถึงทุกวันนี้สิฟต์ครูก็ยังถูกเปิดใช้อยู่ แต่...ไม่เกิดเรื่องอะไรอีกแล้ว... อาจจะเป็นเพราะวิญญาณไปแล้วก็ได้



หรือไม่ก็อาจจะยังอยู่...เพื่อรอหาตัวตายตัวแทน...