ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ลิฟต์ครู (100%)
“เฮอ…อีกสัปดาห์เดียวก็สอบกลางภาคแล้วนะ…” ผมบ่นกับจอม…ขณะกำลังเล่นบาส อยู่…
“ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย เอาแต่เล่นบาส” จอมพูดตอบ…
อืม….ก็จริงพวกเราเอาแต่เล่นบาส จนลืมนึกถึงเรื่องที่จะสอบเลย…
แต่คงไม่เป็นไรมั้ง…เรามีคนติวให้แล้ว…>O< มิ้งไง! -*-
ถึงจะตายไปแล้ว…แต่เธอบอกว่าเธอเรียนได้เกรด 3.84 ตอนอยู่ม.6
การเรียนไม่ถึงเป้าหมายจึงโดดตึกตาย…
นี่ถ้าเป็นผม ได้ 3.84 ผมจะกระโดดตึกตายก็เพราะดีใจจนติ๋งต๋องนี่แหละ… >O<\"
ถ้าเป็นคนธรรมดาๆ มานั่งกับผู้หญิงผมยาวๆปิดหน้า
กระดูกนิ้วหักทะลุโผล่ออกมา ที่ใบหน้ามีเลือดไหล นองมาเรื่อยๆ
เสื้อสีขาว ที่มีเลือดสีแดงทั้งตัว
ผมว่าคงวิ่งหนีไปตั้งแต่ยังไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำไป (วิ่งหนีโดยไม่ได้สังเกต-*-)
แต่พูดถึง….เวลามันก็ เร็วนะ…แป๊บเดียวก็สอบกลางภาคแล้ว
ยังคิดว่าพึ่งย้ายมาใหม่อยู่เลย…(ก็เพราะอ้ายเรื่องวันแรก ยังติดตาเราอยู่เลย) - -\"
สำหรับผมแล้วการสอบไม่ได้มีอะไรมากเลย…
ก็แค่เข้าไปกามั่วๆ เดี๋ยวก็ถูก…-*-
ยิ่งวิชาภาษาอังกฤษนะไม่ต้องพูดถึง…
ให้เติม A, An, The บางทียังเติมไม่ถูกเลย
แต่สอบมาทีไร…ผ่านแบบหวุดหวิดทุกที…
ตึง!!!!!!!!
ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ…ก็มีเสียงดังขึ้น…
ผมรีบวิ่งไปดูที่เกิดเหตุทันที…
เหตุที่เกิดก็ที่ลิฟต์ครู ที่อยู่ริมบันได นั่นเอง…
ผมมองดูที่เกิดเหตุ…กำลังมีคนงัดประตูลิฟต์ให้เปิดออกมา
“อุ๊บ…อุแหวะ…” อาจารย์หญิงที่ยืนอยู่ในที่เกิดเหตุคนหนึ่ง เกิดอาการคลื่นไส้…(สงสัยกระเพาะรับไม่ได้กระทันหันที่เธอเกิดมาหน้าตาไม่ดี -*-)
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็คือ อาจารย์คนหนึ่งกำลังลงลิฟต์จากชั้น 9 ลิฟต์กำลังเลื่อนลงมาแต่ สลิงค์ที่ยึดลิฟต์ขาดพร้อมกัน…ทำให้…ลิฟต์ตกลงมาจากชั้น 9 ด้วยความเร็วเหนือแสง (เว่อร์โคตร) อาจารย์ที่อยู่ภายในลิฟต์ เสียชีวิต เลือดกระจายทั่วลิฟต์ ใบหน้าเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบให้ละเอียด ที่ขาและแขนยังกระตุกอยู่เล็กน้อย…
เฮอ…เรื่องที่ไม่น่าจะมีอาถรรพ์ก็กลับมีอาถรรพ์ เรื่องที่มีอยู่แล้วก็ดันมีคนไปลองของ ผมคิดในใจ…
คราวนี้ลิฟต์ตัวนี้จะมีคนกล้าใช้รึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย…
แม้ว่าโรงเรียนเราจะมีลิฟต์อยู่ทั้งหมด 4ตัว แต่ตัวที่อยู่ทางบันไดทั้งสองข้างของตึกถูกสั่งปิดโดยไม่ทราบสาเหตุ โดยอาจารย์อ้าวว่า…นักเรียนเล่นลิฟต์ ทำให้ลิฟต์เสีย
ส่วนลิฟต์ตัวนี้…ก็เป็นลิฟต์ที่อาจารย์ทั้งโรงเรียนใช้…ส่วนลิฟต์อีกตัวนึง…ที่อยู่ตรงข้ามกับลิฟต์อาจารย์ก็ไม่ได้เปิดใช้ เพราะกลัวว่า นักเรียนจะขึ้นเยอะ แล้วเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น
แต่นี่…ลิฟต์ของอาจารย์ ที่มีอาจารย์อยู่ภายในลิฟต์แค่คนเดียว…ยังมีเหตุเกิดเลย…
อาจารย์คิดถูกแล้วล่ะครับ ที่ปิดลิฟต์ทั้งหมดเอาไว้…แม้ว่าจะยากลำบากในการเดินขึ้นเรียน แต่ก็ยังดีกว่ามีคนตายเพิ่มมากขึ้น…
“ต่อไปนี้การเดินขึ้นลงอาคาร ให้นักเรียนใช้บันได เราห่วงความปลอดภัยของนักเรียนเป็นหลัก ฯลฯ” อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนพูดป่าวประกาศหน้าเสาธง ตอนเช้าขณะเข้าแถวเคารพธงชาติ ต้องเรียกว่าวันนี้เป็นวันแรกเลยก็ว่าได้ที่มีการเข้าแถวหน้าเสาธง…
เพราะอาจารย์ไม่อยากให้นักเรียนเดินจากชั้น8ชั้น9เพื่อลงมาเข้าแถว และขึ้นชั้น 8ชั้น9เพื่อไปเรียน แต่ตอนนี้มันมีเหตุสุดวิสัยจริงๆ ก็เลยจำเป็นต้องเรียกนักเรียนเพื่อมาคุยเรื่องดังกล่าว…
เรื่องทั้งหมดก็จบลง พวกนักเรียนก็กลับขึ้นห้อง ไปเรียนหนังสือตามปกติ
ผมเดินผ่านลิฟต์อาจารย์ (ลิฟต์เจ้าตัวก่อเหตุ) ก็เห็นยังเปิดใช้อยู่…
แสดงว่าอาจารย์ไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น
เป็นอาจารย์ด้วยกันก็คงไม่ทำร้ายกันหรอก…(ผมคิดของผมคนเดียวนะ)
วันนี้มีเรียนคาบพละข้างล่าง…ต้องลงมาเรียนที่หลังโรงเรียน
“ขี้เกียจเดินว่ ะ เสน นายลงลิฟต์เป็นเพื่อนหน่อยซิ” จอมพูดกับผม
“เอางั้นหรอ…แน่ใจนะ” ผมตอบจอมกลับไป ในใจก็ขี้เกียจเดินจริงๆนั่นแหละ
แต่พอดีมีอาจารย์เดินมากดลิฟต์ตรงชั้น 8 พอดี จึงทำให้พวกผม 2คนไม่ได้ลงลิฟต์
ผมจึงลงเดินบันไดไป…บันไดก็มืด…ในใจผมก็คิด…
ถ้าเกิดว่าทั้งห้องเราวิ่งลงบันไดจะได้ยินเสียงดัง “แคร่ก แคร่ก” นั่นหรือเปล่า - - จึงเกิดไอเดียดีๆขึ้นมา…
[ีi] “เหวอ….ม…มากิ…กำลังวิ่งลงบันไดมาจากชั้น 8”
ผมตะโกน…แล้วผมก็วิ่งแซงเพื่อนๆร่วมห้องที่กำลังลงบันได…ทำให้เพื่อนร่วมห้องของผมวิ่งตามกันเป็นแถว…
และแน่นอน….
แคร่ก! แคร่ก แคร่ก! แคร่ก! แคร่ก แคร่ก!
อ่าฮ่า….เสียงแห่งสรวงสวรรค์ดังตามหลังผมมา ^o^ (สงสัยผมจะเป็นโรคจิตซะแล้ว…---*---ดันหาเรื่องใส่ตัวและเพื่อนๆ)
ผมและเพื่อนๆวิ่งลงมาถึงชั้น 1 เสียงก็หายไป…(ดันไม่มีอะไรทำ อยาก ลองของกลางวันแสกๆ)
ตึง!!!!!!!
เสียง??? เหมือน….เหมือนตอนที่ได้ยินเมื่อวานก่อน… เสียง….ลิฟต์ ใช่ลิฟต์…
ผมและเพื่อนๆในห้องช่วยกันแคะ(แงะ) …ต้องเรียกว่าพังประตูลิฟต์มากกว่า -O-\"
“อาจารย์ไม่เป็นอะไรนะคร้าบ….” เจ้าโดมตัวดีตามอาจารย์อย่างไพเราะ
“ไม่เป็นที่ไหนเล่า! โอ๊ย….เจ็บ…เธอช่วยพยุงครูหน่อย” อาจารย์มันลาวี โอ๊ดครวญ
…แม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ร้ายแรงนัก แต่ทำไม…มีอุบัติเหตุเกิดไปครั้งนึงแล้ว ทำไมถึงเกิดซ้ำขึ้นอีกได้…ผมคิดว่าพวกอาจารย์จะป้องกันดีแล้วซะอีก นี่เกิดขึ้นซ้ำเป็นรอบที่สองแล้ว…ดีนะที่อาจารย์ไม่ได้เป็นอะไรมาก…
จากเรื่องที่เกิดขึ้นได้ผ่านไปหลายวัน…
ช่วงเช้า…วันพฤหัส…
“เสน!!…มาดูนี่เร็ว เกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว…” ขณะที่ผมกำลังนั่งทานอาหาร อยู่อย่างเอร็ดอร่อย เจ้าเพื่อนตัวดีก็มาเรียกผม…
“แป๊บดิ…อาหารยังกินไม่หมดเลย…” ผมตอบด้วยความโมโห คนกำลังทานข้าวอยู่แท้ๆ ---“----
“เออ….น่า กินไม่กินก็เหมือนกัน เดี๋ยวมันก็ออกมาทั้งหมดนั่นแหละ…” เจ้าจอมย้อน…
ไหนๆเพื่อนผมก็ชวนแล้วผมจึงเดินตามเพื่อนๆไปเรื่อยๆ…
“เหวอ!!!!!…..นะ…นั่นอะไรน่ะ….” ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ...เพราะเหตุการณ์ที่เกิดอยู่เบื้องหน้า....มัน...มัน........
“ก็เมื่อวานตอนภารโรงกำลังลงลิฟต์หลังจากทำความสะอาดตึกเสร็จล่ะมั้ง…” จอมตอบโดยที่ตัวเองหันหลังให้กับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ภาพที่ผมเห็นภายในลิฟต์ครูชั้นหนึ่งเต็มสองลูกตา มัน…เกินกว่าคำบรรยายจริงๆ…สรุปสั้นๆ…..
ศพขาดครึ่งตัว!!!…
กางเกงสีฟ้า..ที่บ่งบอกว่าเป็นภารโรงทำความสะอาด ได้อาบไปด้วยสีแดงฉาน แม้ว่าคราบเลือดจะแห้งไปบ้างแล้วก็ตาม…เลือดที่ไหล นองอยู่ในลิฟต์ที่ปนเปผสมกับคราบเลือดเก่าที่ยังทำความสะอาดไม่หมด และศพที่เห็นก็มีแค่ครึ่งท่อนล่างเท่านั้น…
แล้ว…ร่างของศพที่เหลือล่ะ…???
ผมคิดว่าจะไม่มีอะไรแล้วนะ…คิดว่าอาจารย์คงจะไม่ทำอะไรกันอีก…แต่นี่มันรุนแรงยิ่งกว่าอีก…
“ตายก็อยู่ส่วนตายซิว่ ะ” ผมพูดด้วยความโมโห ที่เห็นโรงเรียนตัวเองเกิดเรื่องมีคนตายคนแล้วคนเล่า
“แกอย่างโดนอย่างงั้นหรือไง…” เจ้าจอม ตอบกลับ…
“เออ…ถ้าเราตายไปแล้วทำให้มันไม่เกิดเรื่องขึ้นอีกก็ยอม…” ผมพูดไปด้วยอารมณ์โมโห โดยไม่ได้คิดก่อนพูดเลยซักนิดเดียว…
“เฮอ…ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ช่วยไม่ได้นะโว้ ยยยยย -*-” จอมพูดด้วยความเป็นห่วง
ที่ผมพูดไปอย่างงั้น…มันก็แค่อารมณ์โมโหเท่านั้นเอง…ไม่ได้มีเจตนาที่จะยอมเสียสละอย่างงั้นซักนิดเดียว เพราะยังไงผมก็ไม่ยอมทิ้งชีวิตตัวเองไปโดยสูญเปล่ากับลิฟต์บ้าๆนี้หรอก
เหตุการณ์ผ่านไป…
ช่วงเช้า…วันศุกร์…
ผมกับจอมก็มาโรงเรียนตามปกติ แต่วันนี้พิเศษตรงที่ว่า…พวกผมสองคนเตรียมตัวอ่านหนังสือกันเต็มที่…กระเป๋าของผมสองคนจึงหนักอึ้ง…ไปด้วยตำราที่ใช้สำหรับเตรียมสอบ…
จอม :“เสน…ขึ้นลิฟต์กันเหอะ…เดินไปมีหวังเดี้ยงก่อนถึงชั้น 8 แน่ๆ”
เสน : “ถ้านายขึ้นลิฟต์ มีหวังคงได้ตายคาลิฟต์แน่ๆ….”
จอม : “เออ…น่า..ขึ้นพร้อมกันสองคนมันคงไม่มีอะไรหรอก…”
…ตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าๆอยู่ จึงยังไม่มีอาจารย์มาโรงเรียน…
ผมก็ไตรตรองดูแล้ว…เช้าๆคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง…อีกอย่างเราก็ขึ้นกัน 2คน…ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในลิฟต์ อย่างน้อยต้องมีใครคนใดคนหนึ่งรู้ตัวก่อนอยู่ดี…
ดังนั้นผมกับจอมก็ขึ้นลิฟต์กัน…
ภายในลิฟต์นี้เป็นพื้นที่ขนาดคับแคบพอควร ถ้าให้กะๆแล้วคงยืนได้มากสุดแค่ 10คนได้ ภายในลิฟต์ ยังมีคราบเลือด…ที่ยังทำความสะอาดไม่หมด รวมถึงเส้นผมยาวๆไม่กี่เส้นติดอยู่ที่มุมบนด้านขวาของลิฟต์…
ลิฟต์กำลังขึ้น….
ชั้น 2……….
ชั้น 3……………..
ชั้น 4……………………
ชั้น 5………………………….
ชั้น 6…………………………………..
ชั้น 7……………………………………….
วูบ!!!!!!
“เห้ย….จอม แกอย่าแกล้งกันดิ เปิดไฟเดี๋ยวนี้…มันมืดนะเว้ย….” ผมพูดขึ้น…ในใจผมก็กลัวๆ ว่าคนที่ยืนหันหลังให้ผมที่กำลังยืนตรง ปุ่มกดลิฟต์นั่นใช่จอมหรือเปล่า….
ผมยืนอึ้งไปซักพัก…….
จอม : “แก…แกล้งฉันใช่ไหม…แกไม่ใช่เสนใช่ไหม…แก…ตาย….ตาย..ซะเถอะ…”
มือของจอมกำลังบีบคอผมอย่างแรง ทำให้ผมหายใจไม่ค่อยออก แม้ว่าจะมองเห็นหน้าของจอมได้ไม่ชัดเจน แต่รู้ได้ทันทีว่า ต้องเป็นจอมแน่ๆ…แต่….คนที่โดนสงสัยกลับเป็นผมซะเอง…ตอนนี้ก็เข้าตาจนเสียแล้วล่ะ…จะทำยังไงดี…ผมจะถูกเพื่อนเข้าใจผิด จนโดนฆ่าตายหรอเนี๊ยะ….
___________________+_____+__________________-___-_________________________________
ยังไม่จบน้า.....เดี๋ยวต่ออีก ตอน 8อ่ะ......
วันนี้กำลังมึนๆ แต่คิดว่า คงพัฒาการเขียนขึ้นมาได้อีกนิดแล้วมั้ง (แม้ว่าจะยังห่วยเหมือนเดิมก็ตาม)
ซักวัน ช่ายแล้ว......ซักวัน........-O-\"
“ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย เอาแต่เล่นบาส” จอมพูดตอบ…
อืม….ก็จริงพวกเราเอาแต่เล่นบาส จนลืมนึกถึงเรื่องที่จะสอบเลย…
แต่คงไม่เป็นไรมั้ง…เรามีคนติวให้แล้ว…>O< มิ้งไง! -*-
ถึงจะตายไปแล้ว…แต่เธอบอกว่าเธอเรียนได้เกรด 3.84 ตอนอยู่ม.6
การเรียนไม่ถึงเป้าหมายจึงโดดตึกตาย…
นี่ถ้าเป็นผม ได้ 3.84 ผมจะกระโดดตึกตายก็เพราะดีใจจนติ๋งต๋องนี่แหละ… >O<\"
ถ้าเป็นคนธรรมดาๆ มานั่งกับผู้หญิงผมยาวๆปิดหน้า
กระดูกนิ้วหักทะลุโผล่ออกมา ที่ใบหน้ามีเลือดไหล นองมาเรื่อยๆ
เสื้อสีขาว ที่มีเลือดสีแดงทั้งตัว
ผมว่าคงวิ่งหนีไปตั้งแต่ยังไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำไป (วิ่งหนีโดยไม่ได้สังเกต-*-)
แต่พูดถึง….เวลามันก็ เร็วนะ…แป๊บเดียวก็สอบกลางภาคแล้ว
ยังคิดว่าพึ่งย้ายมาใหม่อยู่เลย…(ก็เพราะอ้ายเรื่องวันแรก ยังติดตาเราอยู่เลย) - -\"
สำหรับผมแล้วการสอบไม่ได้มีอะไรมากเลย…
ก็แค่เข้าไปกามั่วๆ เดี๋ยวก็ถูก…-*-
ยิ่งวิชาภาษาอังกฤษนะไม่ต้องพูดถึง…
ให้เติม A, An, The บางทียังเติมไม่ถูกเลย
แต่สอบมาทีไร…ผ่านแบบหวุดหวิดทุกที…
ตึง!!!!!!!!
ขณะที่ผมกำลังคิดอะไรเพลินๆ…ก็มีเสียงดังขึ้น…
ผมรีบวิ่งไปดูที่เกิดเหตุทันที…
เหตุที่เกิดก็ที่ลิฟต์ครู ที่อยู่ริมบันได นั่นเอง…
ผมมองดูที่เกิดเหตุ…กำลังมีคนงัดประตูลิฟต์ให้เปิดออกมา
“อุ๊บ…อุแหวะ…” อาจารย์หญิงที่ยืนอยู่ในที่เกิดเหตุคนหนึ่ง เกิดอาการคลื่นไส้…(สงสัยกระเพาะรับไม่ได้กระทันหันที่เธอเกิดมาหน้าตาไม่ดี -*-)
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็คือ อาจารย์คนหนึ่งกำลังลงลิฟต์จากชั้น 9 ลิฟต์กำลังเลื่อนลงมาแต่ สลิงค์ที่ยึดลิฟต์ขาดพร้อมกัน…ทำให้…ลิฟต์ตกลงมาจากชั้น 9 ด้วยความเร็วเหนือแสง (เว่อร์โคตร) อาจารย์ที่อยู่ภายในลิฟต์ เสียชีวิต เลือดกระจายทั่วลิฟต์ ใบหน้าเหมือนถูกค้อนปอนด์ทุบให้ละเอียด ที่ขาและแขนยังกระตุกอยู่เล็กน้อย…
เฮอ…เรื่องที่ไม่น่าจะมีอาถรรพ์ก็กลับมีอาถรรพ์ เรื่องที่มีอยู่แล้วก็ดันมีคนไปลองของ ผมคิดในใจ…
คราวนี้ลิฟต์ตัวนี้จะมีคนกล้าใช้รึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย…
แม้ว่าโรงเรียนเราจะมีลิฟต์อยู่ทั้งหมด 4ตัว แต่ตัวที่อยู่ทางบันไดทั้งสองข้างของตึกถูกสั่งปิดโดยไม่ทราบสาเหตุ โดยอาจารย์อ้าวว่า…นักเรียนเล่นลิฟต์ ทำให้ลิฟต์เสีย
ส่วนลิฟต์ตัวนี้…ก็เป็นลิฟต์ที่อาจารย์ทั้งโรงเรียนใช้…ส่วนลิฟต์อีกตัวนึง…ที่อยู่ตรงข้ามกับลิฟต์อาจารย์ก็ไม่ได้เปิดใช้ เพราะกลัวว่า นักเรียนจะขึ้นเยอะ แล้วเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น
แต่นี่…ลิฟต์ของอาจารย์ ที่มีอาจารย์อยู่ภายในลิฟต์แค่คนเดียว…ยังมีเหตุเกิดเลย…
อาจารย์คิดถูกแล้วล่ะครับ ที่ปิดลิฟต์ทั้งหมดเอาไว้…แม้ว่าจะยากลำบากในการเดินขึ้นเรียน แต่ก็ยังดีกว่ามีคนตายเพิ่มมากขึ้น…
“ต่อไปนี้การเดินขึ้นลงอาคาร ให้นักเรียนใช้บันได เราห่วงความปลอดภัยของนักเรียนเป็นหลัก ฯลฯ” อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนพูดป่าวประกาศหน้าเสาธง ตอนเช้าขณะเข้าแถวเคารพธงชาติ ต้องเรียกว่าวันนี้เป็นวันแรกเลยก็ว่าได้ที่มีการเข้าแถวหน้าเสาธง…
เพราะอาจารย์ไม่อยากให้นักเรียนเดินจากชั้น8ชั้น9เพื่อลงมาเข้าแถว และขึ้นชั้น 8ชั้น9เพื่อไปเรียน แต่ตอนนี้มันมีเหตุสุดวิสัยจริงๆ ก็เลยจำเป็นต้องเรียกนักเรียนเพื่อมาคุยเรื่องดังกล่าว…
เรื่องทั้งหมดก็จบลง พวกนักเรียนก็กลับขึ้นห้อง ไปเรียนหนังสือตามปกติ
ผมเดินผ่านลิฟต์อาจารย์ (ลิฟต์เจ้าตัวก่อเหตุ) ก็เห็นยังเปิดใช้อยู่…
แสดงว่าอาจารย์ไม่ได้คิดอะไรมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น
เป็นอาจารย์ด้วยกันก็คงไม่ทำร้ายกันหรอก…(ผมคิดของผมคนเดียวนะ)
วันนี้มีเรียนคาบพละข้างล่าง…ต้องลงมาเรียนที่หลังโรงเรียน
“ขี้เกียจเดินว่ ะ เสน นายลงลิฟต์เป็นเพื่อนหน่อยซิ” จอมพูดกับผม
“เอางั้นหรอ…แน่ใจนะ” ผมตอบจอมกลับไป ในใจก็ขี้เกียจเดินจริงๆนั่นแหละ
แต่พอดีมีอาจารย์เดินมากดลิฟต์ตรงชั้น 8 พอดี จึงทำให้พวกผม 2คนไม่ได้ลงลิฟต์
ผมจึงลงเดินบันไดไป…บันไดก็มืด…ในใจผมก็คิด…
ถ้าเกิดว่าทั้งห้องเราวิ่งลงบันไดจะได้ยินเสียงดัง “แคร่ก แคร่ก” นั่นหรือเปล่า - - จึงเกิดไอเดียดีๆขึ้นมา…
[ีi] “เหวอ….ม…มากิ…กำลังวิ่งลงบันไดมาจากชั้น 8”
ผมตะโกน…แล้วผมก็วิ่งแซงเพื่อนๆร่วมห้องที่กำลังลงบันได…ทำให้เพื่อนร่วมห้องของผมวิ่งตามกันเป็นแถว…
และแน่นอน….
แคร่ก! แคร่ก แคร่ก! แคร่ก! แคร่ก แคร่ก!
อ่าฮ่า….เสียงแห่งสรวงสวรรค์ดังตามหลังผมมา ^o^ (สงสัยผมจะเป็นโรคจิตซะแล้ว…---*---ดันหาเรื่องใส่ตัวและเพื่อนๆ)
ผมและเพื่อนๆวิ่งลงมาถึงชั้น 1 เสียงก็หายไป…(ดันไม่มีอะไรทำ อยาก ลองของกลางวันแสกๆ)
ตึง!!!!!!!
เสียง??? เหมือน….เหมือนตอนที่ได้ยินเมื่อวานก่อน… เสียง….ลิฟต์ ใช่ลิฟต์…
ผมและเพื่อนๆในห้องช่วยกันแคะ(แงะ) …ต้องเรียกว่าพังประตูลิฟต์มากกว่า -O-\"
“อาจารย์ไม่เป็นอะไรนะคร้าบ….” เจ้าโดมตัวดีตามอาจารย์อย่างไพเราะ
“ไม่เป็นที่ไหนเล่า! โอ๊ย….เจ็บ…เธอช่วยพยุงครูหน่อย” อาจารย์มันลาวี โอ๊ดครวญ
…แม้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะไม่ร้ายแรงนัก แต่ทำไม…มีอุบัติเหตุเกิดไปครั้งนึงแล้ว ทำไมถึงเกิดซ้ำขึ้นอีกได้…ผมคิดว่าพวกอาจารย์จะป้องกันดีแล้วซะอีก นี่เกิดขึ้นซ้ำเป็นรอบที่สองแล้ว…ดีนะที่อาจารย์ไม่ได้เป็นอะไรมาก…
จากเรื่องที่เกิดขึ้นได้ผ่านไปหลายวัน…
ช่วงเช้า…วันพฤหัส…
“เสน!!…มาดูนี่เร็ว เกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว…” ขณะที่ผมกำลังนั่งทานอาหาร อยู่อย่างเอร็ดอร่อย เจ้าเพื่อนตัวดีก็มาเรียกผม…
“แป๊บดิ…อาหารยังกินไม่หมดเลย…” ผมตอบด้วยความโมโห คนกำลังทานข้าวอยู่แท้ๆ ---“----
“เออ….น่า กินไม่กินก็เหมือนกัน เดี๋ยวมันก็ออกมาทั้งหมดนั่นแหละ…” เจ้าจอมย้อน…
ไหนๆเพื่อนผมก็ชวนแล้วผมจึงเดินตามเพื่อนๆไปเรื่อยๆ…
“เหวอ!!!!!…..นะ…นั่นอะไรน่ะ….” ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ...เพราะเหตุการณ์ที่เกิดอยู่เบื้องหน้า....มัน...มัน........
“ก็เมื่อวานตอนภารโรงกำลังลงลิฟต์หลังจากทำความสะอาดตึกเสร็จล่ะมั้ง…” จอมตอบโดยที่ตัวเองหันหลังให้กับภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ภาพที่ผมเห็นภายในลิฟต์ครูชั้นหนึ่งเต็มสองลูกตา มัน…เกินกว่าคำบรรยายจริงๆ…สรุปสั้นๆ…..
ศพขาดครึ่งตัว!!!…
กางเกงสีฟ้า..ที่บ่งบอกว่าเป็นภารโรงทำความสะอาด ได้อาบไปด้วยสีแดงฉาน แม้ว่าคราบเลือดจะแห้งไปบ้างแล้วก็ตาม…เลือดที่ไหล นองอยู่ในลิฟต์ที่ปนเปผสมกับคราบเลือดเก่าที่ยังทำความสะอาดไม่หมด และศพที่เห็นก็มีแค่ครึ่งท่อนล่างเท่านั้น…
แล้ว…ร่างของศพที่เหลือล่ะ…???
ผมคิดว่าจะไม่มีอะไรแล้วนะ…คิดว่าอาจารย์คงจะไม่ทำอะไรกันอีก…แต่นี่มันรุนแรงยิ่งกว่าอีก…
“ตายก็อยู่ส่วนตายซิว่ ะ” ผมพูดด้วยความโมโห ที่เห็นโรงเรียนตัวเองเกิดเรื่องมีคนตายคนแล้วคนเล่า
“แกอย่างโดนอย่างงั้นหรือไง…” เจ้าจอม ตอบกลับ…
“เออ…ถ้าเราตายไปแล้วทำให้มันไม่เกิดเรื่องขึ้นอีกก็ยอม…” ผมพูดไปด้วยอารมณ์โมโห โดยไม่ได้คิดก่อนพูดเลยซักนิดเดียว…
“เฮอ…ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ช่วยไม่ได้นะโว้ ยยยยย -*-” จอมพูดด้วยความเป็นห่วง
ที่ผมพูดไปอย่างงั้น…มันก็แค่อารมณ์โมโหเท่านั้นเอง…ไม่ได้มีเจตนาที่จะยอมเสียสละอย่างงั้นซักนิดเดียว เพราะยังไงผมก็ไม่ยอมทิ้งชีวิตตัวเองไปโดยสูญเปล่ากับลิฟต์บ้าๆนี้หรอก
เหตุการณ์ผ่านไป…
ช่วงเช้า…วันศุกร์…
ผมกับจอมก็มาโรงเรียนตามปกติ แต่วันนี้พิเศษตรงที่ว่า…พวกผมสองคนเตรียมตัวอ่านหนังสือกันเต็มที่…กระเป๋าของผมสองคนจึงหนักอึ้ง…ไปด้วยตำราที่ใช้สำหรับเตรียมสอบ…
จอม :“เสน…ขึ้นลิฟต์กันเหอะ…เดินไปมีหวังเดี้ยงก่อนถึงชั้น 8 แน่ๆ”
เสน : “ถ้านายขึ้นลิฟต์ มีหวังคงได้ตายคาลิฟต์แน่ๆ….”
จอม : “เออ…น่า..ขึ้นพร้อมกันสองคนมันคงไม่มีอะไรหรอก…”
…ตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าๆอยู่ จึงยังไม่มีอาจารย์มาโรงเรียน…
ผมก็ไตรตรองดูแล้ว…เช้าๆคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง…อีกอย่างเราก็ขึ้นกัน 2คน…ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นในลิฟต์ อย่างน้อยต้องมีใครคนใดคนหนึ่งรู้ตัวก่อนอยู่ดี…
ดังนั้นผมกับจอมก็ขึ้นลิฟต์กัน…
ภายในลิฟต์นี้เป็นพื้นที่ขนาดคับแคบพอควร ถ้าให้กะๆแล้วคงยืนได้มากสุดแค่ 10คนได้ ภายในลิฟต์ ยังมีคราบเลือด…ที่ยังทำความสะอาดไม่หมด รวมถึงเส้นผมยาวๆไม่กี่เส้นติดอยู่ที่มุมบนด้านขวาของลิฟต์…
ลิฟต์กำลังขึ้น….
ชั้น 2……….
ชั้น 3……………..
ชั้น 4……………………
ชั้น 5………………………….
ชั้น 6…………………………………..
ชั้น 7……………………………………….
วูบ!!!!!!
“เห้ย….จอม แกอย่าแกล้งกันดิ เปิดไฟเดี๋ยวนี้…มันมืดนะเว้ย….” ผมพูดขึ้น…ในใจผมก็กลัวๆ ว่าคนที่ยืนหันหลังให้ผมที่กำลังยืนตรง ปุ่มกดลิฟต์นั่นใช่จอมหรือเปล่า….
ผมยืนอึ้งไปซักพัก…….
จอม : “แก…แกล้งฉันใช่ไหม…แกไม่ใช่เสนใช่ไหม…แก…ตาย….ตาย..ซะเถอะ…”
มือของจอมกำลังบีบคอผมอย่างแรง ทำให้ผมหายใจไม่ค่อยออก แม้ว่าจะมองเห็นหน้าของจอมได้ไม่ชัดเจน แต่รู้ได้ทันทีว่า ต้องเป็นจอมแน่ๆ…แต่….คนที่โดนสงสัยกลับเป็นผมซะเอง…ตอนนี้ก็เข้าตาจนเสียแล้วล่ะ…จะทำยังไงดี…ผมจะถูกเพื่อนเข้าใจผิด จนโดนฆ่าตายหรอเนี๊ยะ….
___________________+_____+__________________-___-_________________________________
ยังไม่จบน้า.....เดี๋ยวต่ออีก ตอน 8อ่ะ......
วันนี้กำลังมึนๆ แต่คิดว่า คงพัฒาการเขียนขึ้นมาได้อีกนิดแล้วมั้ง (แม้ว่าจะยังห่วยเหมือนเดิมก็ตาม)
ซักวัน ช่ายแล้ว......ซักวัน........-O-\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น