อาถรรพ์โรงเรียนเก่าแก่

ลำดับตอนที่ #6 : ห้องปิดตาย... (100%)

“ดีจังเลย…วันศุกร์เรียนแค่ครึ่งวัน…” ฟ้า…นักเรียน ม.6/C กล่าวขึ้น







“ก็พวกผู้ชายไปเรียนรด.ครึ่งวันบ่าย อาจารย์ก็เลยให้หยุดเรียนไปเลย” หวานเพื่อนร่วมห้องอีกคนพูดขึ้น







“นี่คือเวลาของพวกผู้หญิงแล้ว >o<”  ปูเป้ พูดเสียงดังลั่นห้องจนอาจารย์ห้องข้างๆเดินมาตักเตือน…







“หยุด และเงียบๆได้แล้วล่ะ…” กุ๊กพูดขึ้น จนเพื่อนทั้งห้องเงียบกริบ…







“เอาเวลามาติวหนังสือกันไหม…” จิ๋ว นักเรียนหญิงที่เรียนเก่งสุดๆพูดขึ้น







“น่าเบื่อ…”  ฟ้า หวาน ปูเป้ และกุ๊ก พูดขึ้นพร้อมกัน









ฟ้า : “วันนี้ลองหาอะไรที่สนุกๆ ทำดีกว่า…” ฟ้าแนะนำ…



ปูเป้ : “ลองไปที่ห้องนั้นไหมล่ะ…>o<” ปูเป้พูดขึ้น…



หวาน :“หะ…..ห้องนั้น…..ห…ห้องไหนเหรอ” หวานพูดขึ้น



ปูเป้ : “ก็ห้องชั้น 3 ที่มันปิดตายอยู่ไง ^o^”



จิ๋ว : “น….น….ในนั้น….เคยมีคนตายนะ….”



กุ๊ก : “ไร้สาระ จะลองไปก็ได้ ไม่เสียหายอะไร เราว่างอยู่แล้วนี่น่า



ปูเป้ : ^0^



ฟ้า,หวาน,จิ๋ว : =0=





พวกเราตกลงที่จะไปที่นั่นตอนเลิกเรียน





แม้ว่ามันจะเป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ที่มีแสงแดดอ่อนๆส่องมา…แต่ว่าบรรยกาศมันก็ดูน่าวังเวงอยู่เหมือนกัน เพราะว่านักเรียนม.ปลายกลับไปกันหมดแล้ว….ส่วนนักเรียน ม.ต้นก็ลงไปฝึกลูกเสือ-เนตรนารีที่สนามหลังโรงเรียน และมีนักเรียนเดินผ่านบ้างประปราย









พวกเรากว่าจะรวมตัวกันครบก็ปาไป บ่าย 2โมงกว่าๆ ซึ่งนักเรียนส่วนใหญ่ก็กลับบ้านกันไปหมดแล้ว…เสียงคำปฏิญาณตนของเหล่าลูกเสือ-เนตรนารี ดังขึ้นมาถึงชั้น 3เลยทีเดียว…







พวกเราเดินลงมาจนถึงชั้น 3 อุปกรณ์ที่เราเตรียมมา…





ฟ้า : ตัวกับหัวใจ (ช่วยได้เยอะ)



หวาน : กล้องถ่ายรูป (สงสัยคิดว่าจะไปเที่ยวกัน)



ปูเป้ : ^0^ (ผีเห็นรอยยิ้มก็คงจะวิ่งหนี)



กุ๊ก : อุปกรณ์งัดแงะพร้อม…. (คนนี้เตรียมพร้อมสุด)



จิ๋ว : บทสวดมนต์ทำวัตรเช้า-เย็น และ ตำราพระยาพิชัยดาบหัก หนา 1,743หน้า  –O-“ (เอามาทำไม)







ห้องที่เราไปอยู่ใกล้ๆกับบันไดทางซ้าย ซึ่งเป็นห้องที่แสงแดดส่องเข้าไปถึงพอดี…







(Conversation)





กุ๊ก : “จะงัดแล้วนะ…”



ปูเป้ : ^O^



ฟ้า : เตรียมตัวเตรียมใจ



หวาน : เตรียมเก็บภาพเต็มที่



จิ๋ว : เอาหนังสือพระยาพิชัยดาบหัก มาเปิดอ่าน…-O-“





           ปึง!!!!!!  





กุ๊กพังประตูเข้าไป….และเปิดออกอย่างช้าๆ ข้างในห้องมืดสนิท…มีกลิ่นเหม็นอับ…โชยมาจากในห้อง







ฟ้า : \"ข้างในเหม็นมากเลยนะ จะเข้าไปจริงๆหรอ\"



ปูเป้ : ^O^



หวาน : แชะ! เก็บภาพเป็นที่ระลึก…= =



กุ๊ก : ไหนๆก็มากันแล้วนี่น่า ลองเข้าไปหน่อยก็ได้…





                 ตุ๊บ!!!!…..





ฟ้า,หวาน,ปูเป้,กุ๊ก : -O-\"





มีเสียงดังมาจากกลางห้อง ฝุ่นฟุ้งกระจายรอบห้อง ทำให้มองเห็นได้ไม่ชัดเจนนัก…





เมื่อฝุ่นเริ่มจางตัวลง…ทำให้มองเห็น….เห็น….





ฟ้า,หวาน,ปูเป้,กุ๊ก : O_o





ฟ้า,หวาน,ปูเป้,กุ๊ก : ยายจิ๋ว!!!!! เธอโยนหนังสือเข้าไปทำไม…









เสียงที่เกิดขึ้นกลางห้องนั้นก็คือเสียงที่จิ๋วโยนหนังสือเข้าไปในห้องนั้นน่ะเอง…เนื่องจากตำราพิชัยดาบหักของจิ๋วไม่เหมือนของชาวบ้านชาวช่องเค้า เพื่อนๆจึงสังเกตอย่างเห็นได้ชัด







จิ๋ว : \"ก็…เผื่อมันมีอะไรโผล่ออกมาไง หนังสือจะได้รับเคราะห์แทนไปก่อน… = =\"









เรียนก็เก่งนะ…แต่เรื่องนี้ใช้สมองส่วนไหนคิด…(เพื่อนทั้ง 4 คนคิดโดยพร้อมเพรียง)









เนื่องจากหนังสือของจิ๋วยังอยู่ในห้อง…จิ๋วจึงเป็นคนเข้าไปคนแรกเพื่อหยิบหนังสือของตัวเอง







ปึง!!!







เสียงประตูห้องปิดลง คนที่อยู่ข้างในห้องมีเพียงจิ๋วคนเดียว…







ฟ้า : แกล้งจิ๋วอย่างงี้จะดีหรอ….



ปูเป้ :  ^0^



หวาน :  = =



กุ๊ก : “เอาเหอะน่า….แกล้งนิดๆหน่อยๆ ล้อกันเล่น…”



จิ๋ว : ปึง! ปึง! ปึง! “เปิดเดี๋ยวนี้นะ อย่าแกล้งกันแบบนี้ได้ไหม” ปึง! ปึง! ปึง!







                 ปึงงงงงงง…..ปึงงงง….ปึง…………………………..





หวาน : เสียงเงียบไปแล้ว = =



ปูเป้ : ^o^



กุ๊ก : “ฟ้าเปิดประตูเถอะ”



                           แอ๊ด!~ …….(คาราบาว)(ลาวซะ) -*-





เสียงประตูเปิด…พวกเราสี่คนเข้าไปข้างในห้อง มองหาจิ๋ว…ที่หายตัวไป…





หวาน : = =



ปูเป้ : ^~^



ฟ้า : “เพื่อนๆ มาดูนี่ซิ หนังสือของจิ๋วมาตกอยู่มุมห้อง…”



กุ๊ก : “ลองไปยืนคนละมุมห้องนะ”



พวกเราทั้ง 4 คนจึงยืนคนละมุมห้อง…



แม้ว่าห้องจะมืดมาก แต่ด้านหลังห้องก็มีแสงลอดเข้ามาจากหน้าต่างเล็กน้อย ทำให้สามารถมองเห็นรอบๆห้องได้ลางๆ





กุ๊ก : “ทำตามที่เราบอกนะ…อาจจะเจอหรือไม่เจอหรืออาจเจอคนอื่น เราก็ไม่แน่ใจนะ”



ฟ้า,ปูเป้,หวาน : =0=’



กุ๊กวิ่งไปแตะมือฟ้าที่อยู่อีกมุมนึงของห้อง…และให้ฟ้าวิ่งไปอีกมุมหนึ่งของห้อง





ฟ้าวิ่งไปแตะที่มือของปูเป้ และบอกให้ปูเป้วิ่งไปอีกมุมหนึ่งของห้อง





ปูเป้วิ่งมาแตะมือหวาน และบอกให้หวานวิ่งไปอีกมุมหนึ่งของห้อง





เราวิ่งวนแตะมือกันได้ซักพัก…





ฟ้า : นี่เรากำลังทำอะไรกันอยู่



กุ๊ก : ก็กำลังหาตัวร่วมไงล่ะ…



ฟ้า : ตัวร่วม???







เฮือก…ฟ้ารู้สึกว่ามีมือเย็นๆมาแตะที่มือของเค้า แต่เค้าก็ไม่ได้คิดอะไรมากรีบวิ่งไปแตะมือของปูเป้ที่อยู่อีกมุมห้อง…





กุ๊ก : “ฟ้าวิ่งไปไหน…เรายังไม่ได้แตะมือฟ้าเลยนะ”



ฟ้า : “ล….แล้ว….เมื่อกี้ใครแตะมือเราล่ะ…ก….ก็มีคนมาแตะมือเรานิน่า”







พวกเราเริ่มวิ่งกันใหม่อีกครั้ง…





           หมับ! ….จับได้แล้ว….



กุ๊ก : “นี่ไงตัวร่วมของเรา…”



ฟ้า,หวาน,ปูเป้ : “ =O= นั่นใครน่ะ…? ”





??? : “ก็เป็นคนที่ตายอยู่ในห้องนี้ไงล่ะ” (เค้าก้มหน้า ทำหน้าเศร้าๆ)





เค้าเป็นเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ถ้าเทียบกับนักเรียนในรุ่นๆเดียวกันก็คงจะประมาณ ม.1-ม.2ได้ เค้าดูอ่อนแอ และดูแล้วเป็นคนขี้โรค…



??? : “ฉันตายมาได้ 8 ปีแล้วล่ะ…แต่ว่าตั้งแต่ฉันตายไป ห้องนี้ก็ถูกปิดตาย ฉันจึงถูกกักขังอยู่ในห้องนี้ตลอด ทำให้ออกไปจากห้องนี้ไม่ได้”



กุ๊ก : “นายตายเพราะอะไร”



??? : “ฉันเป็นโรคหัวใจ…ขณะที่เล่นฟุตบอลกันอยู่…ฉันรู้สึกแน่นที่หน้าอก จึงขึ้นมาที่ห้องเรียนนี้ก่อนน่ะ ทำให้ฉันสลบไป และหัวฟาดพื้นก็เลยเสียชีวิตน่ะ”



ฟ้า : “แล้วเพื่อนของฉันล่ะ เพื่อนของฉัน”



??? : “ไม่…ฉันไม่ให้คืน ฉันอยากหาคนเล่นด้วยกัน…ฉันเหงา…ฉันถูกขังมานานมากแล้ว…ฉันอยากมีเพื่อนเล่น”



กุ๊ก : เอางี้ไหม…เดี๋ยวพวกเราจะไปบอกอาจารย์ให้หาคนมาปล่อยวิญญาณของนายให้ นายจะได้เป็นอิสระ”



??? : “จ…จริงหรอ…เธอช่วยฉันได้หรอ…”



กุ๊ก : “อืม…แต่นายต้องคืนเพื่อนเรามาก่อน…”



??? : “ได้ตกลง…”



เรื่องทั้งหมดจบลง พวกเราได้เพื่อนของเราคืนมา…พวกเราปิดห้องนั้นไว้อย่างเดิม แล้ววันถัดมาตรงกับวันเสาร์ซึ่งนักเรียนหยุดพอดี ก็มีคนมาปล่อยวิญญาณที่อยู่ในห้องนั้นให้ แต่ว่า…วันจันทร์…เราไปโรงเรียนกลับเห็นห้องนั้น…ถูกปิดตายอยู่อย่างเดิม…















__________________*________*_____________-_____-_____________________



ตอนที่ 6 จบลงไปแล้ว....บางคนสงสัยว่า ทำไมในเรื่อง ไม่มีตัวเอก....



ก็เราแต่งแบบว่าเป็นเรื่องของโรงเรียนอ่ะครับ...ก็เลยอาจจะงงๆ ซักนิดหน่อย



ตอน กอล์ฟกับกี้ ด้วยอ่ะครับ ไม่มีตัวเอก



เกรงว่าออกมาบ่อยๆ แล้วจะเบื่อๆกันอ่ะนะ.....



ก็เลยแต่งมีตัวละครอื่นๆ ด้วย >0<