โรงเรียนหรรษา...>O<

ลำดับตอนที่ #5 : พิสูจน์..........(100%)

{อัล T@Lk}





เฮอ….ผมต้องกลายมาเป็นเบ้ห้องเหรอเนี๊ยะ…







ต้องมา ยกสมุดส่งการบ้านของเพื่อนร่วมห้องไปส่งให้ตอนเช้าๆ….-0-\"







ดีนะที่ส่งตอนช่วงเช้า มีแดดอ่อนๆ ส่องเข้ามา







และมีนักเรียนเดินผ่านประปราย







ถ้าเป็นช่วงเย็นละก็ ผมคงไม่รับงานนี้แน่ๆ







ผมถือ กองสมุด ไปส่งที่โต๊ะของอาจารย์ประสูติ ตรัสรู้ ปรินิพพาน







ผมยังคงเห็นกระดูกแปลกประหลาดมากมายวางกองอยู่ข้างๆโต๊ะของอาจารย์







ผมยังคงไม่ถาม ว่ามันมาจากไหนอีก…







แต่ผมรู้สึกว่า ข่าวคนที่เจอมากิ ที่ห้องน้ำชั้น 8 ดูเงียบๆไป







หรือว่าอาจารย์ไปชำระล้างมาเรียบร้อยแล้วก็ไม่รู้ซิ -*-





ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเจอบ้าๆอะไรอีก…





ผมกลับมาที่ห้อง…







อาจารย์ยังไม่ได้เข้าสอน ผมก็คุยกับเพื่อนไปเรื่อยเปื่อย







ถึงเรื่องการตายของกอล์ฟและกี้…







ผมเอง : “ฉันว่าการตายของสองคนนี้ เป็นการฆ่าตัวตาย คิดว่างั้นไหม”





โช : “โรงเรียนเราอาถรรพ์แรงมากกว่ามั้ง…”





? :  “ฮ่า ฮ่า ฮ่า โรงเรียนนี้สนุกจะตาย….”







โดม…เพื่อนร่วมห้องของผมคนนึงได้ยินเรื่องที่ผมคุยกับโชอยู่…







“ถ้านายไม่ยุ่งซักเรื่องมันคงจะดีมาก” โชกล่าวเสริมขึ้น







“โถ่! เรื่องชิวชิว แค่เนี๊ยะ ทำเป็นแตกตื่นกันไปได้” โดมพูดตอกกลับ…







นี่ถ้าไม่รวมมากิแล้วละก็

เจ้าโดม เพื่อนผมคนนี้มันหน้าดุยิ่งกว่าผีซะอีก....







“งั้นเย็นนี้ไปพิสูจน์กัน จะได้รู้กันไปเลยว่า เรื่องนี้เป็นไง”  โดมพูดขึ้น…







เอาแล้วไง….อยู่ดีๆไม่ชอบ ดันหาเรื่องใส่ตัว (ผมว่าเพื่อนทั้งห้องของผมต้องคิดอย่างงี้แน่ๆ)







จะรับคำท้า ก็กะไรอยู่ (เจอมามากพอแล้ว -*-)





จะไม่รับก็กลัวจะเสียฟอร์ม…(มันน่าจะหมดฟอร์มตั้งแต่วันแรกที่มาที่นี่….นี่แหละ)







“เอางี้…เล่นผีถ้วยแก้ว…” ผมเสนอขึ้น เพราะคิดว่ามันคงไม่อันตรายหรอก…





“อืม…ก็ได้…งั้นเจอกันที่ห้องวิทยาศาสตร์3 หกโมงเย็น” โดมรับคำ…





“ = = เอาให้มันเร็วกว่านี้ไม่ได้หรอ… เราว่ามันเย็นเกินไปนะ….” โชเสนอ…





“ช่างมันเถอะ..หกโมงก็ดีกว่าห้องน้ำชั้น 2นะ”  ----*----





อ้ายโดมมันเส้นใหญ่พอควรที่จะขออนุญาติใช้ห้องวิทย์ได้อย่างสบาย





แต่ที่ได้ฟังจากโช พูดรู้สึกว่าห้องนี้จะมีอะไรแปลกๆ โผล่มาเรื่อยๆ… >o<





T-T ไม่น่ารับคำเลย… ผมคิดอย่างงั้นในใจ





ถึงเวลานัดหมา…ย      ผมกับโชก็ไปที่ห้องวิทย์ฯ





ห้องวิทย์3 นั้นอยู่ที่ชั้น 5 ผมก็เดินผ่านมาบ่อยๆ แต่ห้องนี้ไม่ค่อยเปิดใช้เท่านั้นเอง





เดินเข้ามาในห้อง…



หน้าต่างทุกบานถูกปิด…



ไม่เปิดไฟ…



รอบห้องจุดเทียน…



ให้บรรยากาศดีจังเลย….



นี่ถ้าในห้องมีแอร์เปิดด้วยก็คงดีไม่น้อย….>o<



ผมมานั่งกับโชและอ้ายโดม รอบกระดานผีถ้วยแก้ว…



“น้าโมหัดสระ พระมาช่วยสระ เณรมาช่วยสระ…ฯลฯ”  อ้ายโดมเริ่มท่องบท…



= =’ ผมกับโชกำลังนั่งอึ้งอยู่ชั่วขณะนึง… อ้ายโดมมันเล่นเปิดตำราเลย…

หน้าเล่มมันเขียนว่า ตำราเล่นผีถ้วยแก้ว…แถมฟรีกระดานเล่นผีถ้วยแก้ว





-O-\" กำลังนั่งอึ้งกับความทุ่มเท สุดตัวของมัน





ขณะมันท่องบทอยู่ ผมเห็นควันดำๆลอยมาจากเพดานเข้าไปยังแก้วใบนั้น





ผมเอง :   เฮ้ย!…โชแกดูซิ….แก้วๆ….



โชอ่ะ :  ?



อ้ายโดม : -O-”



ผมเอง : แก้วมีตั้งเยอะแยะทำไม ใช้แก้วพลาสติกว่ ะ… (ผมใส่อารมณ์เต็มที่)



โชอ่ะ : แกยังซื้อไ อ้ตำราเล่มหนาๆของแกนี้ได้เลย ทำไมแค่แก้วหาซื้อไม่ได้ว่ ะ –O--



อ้ายโดม : มันกะทันหันนะ เออๆใช้แทนไปเหอะ…อย่างน้อยมันก็ไม่แตกแน่นอน…



ผมเอง : ‘--- ---- กำลังทำใจกับสิ่งที่มันพูดอยู่



โชอ่ะ : เห้ยแก้วขยับแล้ว…



อ้ายโดม : -O-“ (กำลังเปิดตำรา)



ผมเอง : มันบอกว่าอะไร…?



โชอ่ะ : เ….ร….. “เรียกมันมาทำไม” –O-----“



อ้ายโดม : = = (ยังเปิดตำราอยู่)



ผมเอง : “ข….ขอหวย” –O-“ (ผมตอบไปด้วยความซื่อ)



โชอ่ะ : “งวดที่แล้วเล่นไม่ถูก…งวดนี้ก็เลยมาขอจาก….” (เออ...ออ...เข้ากับเป็นฉาบเป็นฉิ่ง)



อ้ายโดม : “ตามมารยาทแล้ว…ต้องถามชื่อคนมาก่อนว่าเป็นใคร”



ผมเอง : -O-“



โชอ่ะ : O_o



ผมและโช : “ แล้วทำไมพึ่งบอกว่ ะ ”



อ้ายโดม : = = เพิ่งหาเจอน่ะ…



ผมเอง : “คุณเป็นใครครับ”



โช : น….ร…ม….(กำลังอ่านตัวสะกดแต่ละตัว - -)



อ้ายโดม : (เปิดตำรา -*-)



ผมเอง : (เหลือบมองตำราของอ้ายโดม)



โชอ่ะ : “เค้าบอกว่าเป็นนักเรียนม. 6ว่ ะ”



อ้ายโดม : (เปิดตำรา) “ตามมารยาทต้องถามต่อว่า…ตายเพราะอะไร”



ผมเอง : “What\'s  cause of death ?”



โชอ่ะ : “ –O- เอาดีๆดิว่ ะ อย่าเล่นดิ…..”



อ้ายโดม : (กำลังคิดในใจ เค้าจะรู้เรื่องรึเปล่า -*-)



ผมเอง : “เออ….ตายเพราะอะไรหรอครับ”



โชอ่ะ : H…a…..n…. “รู้สึกว่าจะเป็นคำว่า Hanging อ่ะนะ”



อ้ายโดม : -O-“ (กำลังอึ้งกับความสามารถ)



ผมเอง : = = (อึ้งจนไม่กล้าถามต่อ)



โช : “ทำไงต่ออ่ะ”



โดม : “เออ….ก..ก็….(เปิดตำรา)….ถามอะไรก็ได้”



ผมเอง : “กำหนดให้ 5cos3AcosA + 5sin3AsinA = -3 เมื่อ 0


โช : O_o



โดม : ..-O-..



ทั้งห้องเงียบสนิท….ผ่านไปประมาณ 2 นาที…



                     ครืด!….



ผม,โช,โดม : ???



               ครืด!….ครืด!!….



ผม,โช,โดม : O_o



           ครืด!….ครืด!!….ครืด!!!….



โช : “เสียงไรว่ ะ”



โดม : (เปิดตำรา)



ผม : -O-“



                         ………



ผม,โช,โดม : ???



เสียงเงียบหายไป…



ผมมาสังเกตอีกที…พวกเราสามคนกำลังนั่งกอดกันกลมดิ๊กอยู่…



โช : “เออ…เราเคยได้ยินว่าตอนเล่นห้ามเอานิ้วออกจากแก้วไม่ใช่หรอ…แล้วเราจะเป็นอะไรรึเปล่า”



ผมเอง : -O-\"



โดม : (เปิดตำรา)



               แหมะ!….



เหมือนว่าผมจะได้ยินเสียงอะไรตกลงมาจากเพดานก็ม่ายรุซิ…





พวกเรามองไปจุดที่เสียงอะไรบางอย่างนั่นตกลงมา….





ผม,โช ,โดม : -O-   “น….หนอน…”





พวกเราสามคนมองขึ้นไปบนเพดานพร้อมๆกัน (ย้ำพร้อมๆกัน)





ผม,โช ,โดม : +O+ …





โช : “เฮอ…คิดว่ามีอะไร ที่แท้ก็แค่หนอนตัวเดียว…” พร้อมลุกขึ้นยืน…



ผม : “นั่นนะซิ…คิดว่าจะมีอะไรร้ายแรงซะอีก” ลุกขึ้นยืนตาม จอม…



โดม : “………” นิ่งเงียบแล้วลุกขึ้นยืน…



เราสามคน… : รีบวิ่งหนีออกนอกห้อง สุดชีวิต…





ง่าาาาา….สิ่งที่พวกเราเห็นก็ไม่มีอะไรหรอก…แค่หัวคนห้อยลงมากลางห้อง มีนอนไชยั้วเยี๊ยะเต็มหน้าไปหมด แค่นั้นเอง T-T





เราสามคนวิ่งไปคนละทิศละทาง…



เพราะบันไดทางลงมีสามทาง…



ผมเลือกวิ่งลงบันไดขวา…



โชเลือกวิ่งลงบันไดซ้าย…



แต่เห็นจะซวยสุดก็น่าจะเป็นโดมนะ..ที่เลือกลงบันไดกลางน่ะ…



ทางด้านบันไดขวาที่ผมวิ่งลง…(ผม)



ก็ไม่มีอะไร เพราะผมเจอกับมิ้ง…^-^ พอดี มิ้งก็เลยช่วยผมๆไว้น่ะ รอดได้อย่างหวุดหวิดถึงชั้น 1

ต้องขอบคุณ ที่เราหลงรักผี (ง้านหรอ) -*-







ทางด้านบันไดซ้าย ที่โชวิ่งลง…(โช) {โช T@Lk}



แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!…



ชั้น 4…นั่นใครยืนอยู่น่ะ…???



ชั้น 3…อ่ะ…เมื่อกี้ก็เจอ… ยืนอยู่ชั้น 4นิ???



ชั้น 2…อ้าวทำไมเจอกันอีกแล้วล่ะ…เมื่อกี้อยู่ชั้นบนนิ…???



ชั้น 1…….เหวอ!….เมื่อกี้ยังเจอกันอยู่เลย ทำไมแขวนคอซะแล้วล่ะ… T-T



คิดว่าคนอย่างผมจะสนใจหรอ…รีบหยิบ พระเครื่อง สายสินญน์ มากำไว้ในมือแน่น…



และก็หยิบ กระเทียม พริกไทย ใบมะกรูด ขิง ข่า ตะไคร้ มะนาว เตรียมทำต้มยำกิน -*- (อันหลังไม่มีนะ -*-)



ผมก็ทำใจให้สงบ…



ร่างที่แขวนคออยู่ก็เริ่มหมุนหันมาช้าๆ…ช้าๆ…



หนอนที่ไชอยู่ตามตัวคนนั้นก็ตกลงพื้นตัวแล้วตัวเล่า และกำลังคลาน มาหาผม…



ผมมองเห็นใบหน้านั้นไม่ค่อยชัดนัก เพราะเวลาค่อนข้างมืดแล้ว…



เห็นแต่ลูกตาที่เหลือกเหมือนจะหลุดออกมาจากเบ้าให้ได้…จ้องมองมาที่ผม…



ผมรู้สึกเหมือนขยับตัวไม่ได้…หนอนที่คลานมาที่พื้นใกล้ถึงตัวผมแล้ว…



มือผมกำมะนาวไว้แน่น…จนน้ำของมะนาวไหลออกมา…โดนหนอนพวกนั้นแล้วก็ดิ้นจนตาย…



O_0 เมื่อกี้มันอะไรน่ะ…หนอนพวกนี้แพ้น้ำมะนาวหรอ -O-\"



ผมลองเอาใบมะกรูดวางไว้ข้างหน้าผม…ไม่มีหนอนซักตัวกล้าคลานเข้ามา....



ผมจึงสรุปสั้นๆว่า… \"หนอนแพ้เครื่องแกงต้มยำ…\"   -O-\"



ผมรีบหยิบเครื่องทั้งหมดต้มใส่หม้อผสมเครื่องให้เรียบร้อย...(อย่าลืมชิม) แ้ล้วเทราดลงกับพื้น...



แล้วผมก็วิ่งหนี ไปอีกทาง โดย....



ผมตัดสินใจวิ่งขึ้นไปชั้น 2 แล้ววิ่งไปลงทางบันไดฝั่งขวา แล้วผมก็เจอกับเสน…T-T รอดตายไปที…





ทางด้านบันไดกลาง ที่อ้ายโดมวิ่งลง….(โดม) {โดม T@Lk}



                   แคร่ก! แคร่ก แคร่ก!





อ๊าก!!!!! T-T นี่มันอะไรเนี๊ยะ….วิ่งตามหลังเรามา





แล้วนั่นอะไรข้างหน้าเราเนี๊ยะ…อ๊าก!!!….หนอนเต็มไปหมดเลย…





เหวอ!!!!! ช่วยด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครก็ได้ช่วยที….





แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!  …วิ่งมาตั้งนานทำไมไม่ถึงชั้น 1 ซักทีว่ ะ…





หาาาาา นี่มันชั้น 8….เฮ้ย!!! เราวิ่งขึ้นมาข้างบนเหรอเนี๊ยะ….T-T





ผมยืนหยุดซักพักนึง…แล้วคิดว่าผมวิ่งลงไปข้างล่างไม่ใช่เหรอ? ทำไมกลายเป็นวิ่งขึ้นไปได้ล่ะ…





                   แคร่ก! แคร่ก แคร่ก! แคร่ก! แคร่ก แคร่ก!







เหวอ…มันตามมาแล้ว…ผมไม่รู้จะทำยังไงดี จึงรีบวื่งเข้าห้องน้ำปิดประตู….





…….เสียงเงียบหายไป……





กึก!….





มีเสียงดังมาจากห้องน้ำห้องสุดท้ายที่อยู่ติดกำแพง…





ผมจึงเดินไปดู…เฮือก!…. “ล….ล…เลือด”





เท่านั้นแหละ ผมรีบวิ่งออกจากห้องน้ำโดยไม่คิดหน้าคิดหลังเลย





รีบวิ่งไปลงทางด้านบันไดขวาเลย…โดยยังคงมีเสียงตามมาข้างหลังผมเช่นเดิม T-T





วิ่งแบบ…ความเร็วแสง+เสียง ยังต้องอาย……(โคตรเวอร์ -*-)





จนผมเดินลงมาถึงชั้น 1 เจอ เสนกับจอมเข้าพอดี…





ไม่รู้ล่ะว่าจะเป็นยังไงผมรีบวิ่งไปก่อนเลย





อัล ,โช : “เฮ้ย! รีบวิ่งไปไหนว่ ะ”









                   แคร่ก! แคร่ก แคร่ก! แคร่ก! แคร่ก แคร่ก!







อัล,โช : -O-\"







                           ฟิ้ว!!!!!!!………







อัลและโช รีบวิ่งออกจากโรงเรียนแบบความเร็วแสง+เสียงเช่นเดียวกับผม…-*-

















________________________-___-_____________________+_____+__________________________