ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ค้างโรงเรียน..........(100%)
เวลา 14.00
โช : “พวกเราค้างอยู่ในโรงเรียนนี้แล้วหรอเนี๊ยะ….T-T”
อัล : กำลังทำใจ(รอบ2)
โดม : “ไม่ต้องกังวลไป เรามีทางแก้ไข….
ไอ้โดมพาเราวิ่งไปที่ชั้น 8 ซึ่งเป็นห้องพักครูของหมวดสังคม ศาสนาและวัฒนธรรม
อัล,โช : “แกพาพวกเรามาที่นี่ทำไมว่ะ”
โดม : “จุๆๆ เบาๆหน่อย….”
ไอ้โดมจัดแจงหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าและ หยิบมาแคะ(แงะ)กุญแจที่ล็อกห้องพักครู…
โช : “O_O เห้ยแกจะงัดห้องพักครูทำไม….”
โดม : “เออน่า…”
กริ๊ก!…..
โดม : “เอ้า…เข้าไปกันข้างในเหอะ…ในนี้มีห้องพระอยู่ ผีมันคงไม่เข้ามาหรอก…”
อัล,โช : O_o -0-“
โช : “แกคิดอะไรตื้นๆว่ะ…เหมือนว่าผีโรงเรียนนี้มันกลัวพระจังเลยนะเว้ย…”
อัล : กำลังทำใจ (รอบที่3) - -“
โดม : “เออ…น่า นอนในนี้ก็ดีกว่าไปนอนในห้องเรานะ…”
ก็จริงอย่างที่มันพูดนะ…อย่างน้อยในนี้ก็มีแอร์ติด…เปิดไฟสว่างได้…
มีองค์พระอยู่รอบห้อง และที่สำคัญมีอาหารอยู่ในตู้เย็นเพียบ >o<
เวลาประมาณ 18.00
โช : “เบื่อๆๆ ไม่มีอะไรทำเลย…ห้องนี้ก็มีแต่บทสวดมนต์เต็มห้องไปหมด…”
โดม : “เอางี้ไหม…เราลงไปเล่นคอมฯ ที่ห้องคอมชั้น 2กัน…
อัล : กำลังทำใจ (รอบที่4) อยู่ดีๆไม่ชอบ ดันอยากหาเรื่องใส่ตัว…
โช : “ไม่ได้ๆ ขืนออกไปตอนนี้มีหวัง เจอดีแน่ๆ
โดม : “โถ่…มันจะมีอะไรเราก็ห้อยพระคนละองค์ ไม่ก็ถือพระคนละรูปก็หมดเรื่อง
ห้องนี้มีออกเยอะแยะ ถ้ากลัวจัด ก็เอาน้ำมนต์ไปด้วยเลยก็ได้”
โช : “เออ…ก็จริง” (ด้วยความที่มันเบื่อและอยากหาอะไรทำ มันก็ตกลงตามนั้น)
ส่วนตัวผมเองก็ต้องไปกับพวกมันด้วย ถ้าจะให้ผมอยู่ในนี้คนเดียวก็ไม่เอาด้วยหรอก…ต่อให้มีพระเป็นสิบๆองค์ ถ้าอยู่คนเดียวก็หลอนอยู่ดี…
อัล : “ไปห้องพักครูหมวดวิทย์ชั้น 5แทนได้ไหม…”
โดม : “ทำไม”
อัล : “ไปชั้น 2 น่ะ…ถ้าเราเปิดไฟ…คนข้างนอกจะเห็นว่าชั้น 2มีไฟเปิดอยู่…เดี๋ยวพวกเราก็ได้ไปกินข้าวแดงกันหรอก แค่ปีนขึ้นมาก็ผิดจนไม่รู้จะแก้ตัวยังไงแล้ว”
โช : “ก็ถูกอย่างที่อัลพูดนะ…แล้วโดมว่าไงล่ะ…”
โดม : “เออ…ก็ได้…ว่าไงก็ว่ากัน”
พวกผมนำพระมาใส่คนละองค์ เพื่อให้เกิดความคลัง…ระหว่างเดินให้อมพระไปด้วย…เค้าบอกว่าจะทำให้ผีมองไม่เห็นเรา…. - -
พวกผมเดินไปหมวดวิทย์ที่ชั้นห้า แม้ว่าระยะห่างจะห่างกันแค่ 3ชั้นก็ตาม…
แต่บรรยากาศมันน่าวังเวง…
เปิดไฟก็ไม่ได้จะทำให้คนภายนอกรู้ว่ามีคนอยู่ในตึก แล้วพวกเราจะซวย…
ในมือพวกเราถือเทียนคนละเล่ม…ทำให้มีแสงที่ส่องสว่างจากเปลวเทียน พอคลำๆทางไปได้เรื่อยๆ…
แม้ว่าทางเดินจะไม่มีอะไรผ่านมาก็จริง แต่…การอมพระในปากนี้ไม่บาปแน่นะ…
(ถ้าไม่เกรงใจ ป่านนี้กลืนลงไปแล้ว รสชาติแย่นิดๆ แต่ก็พอถูไถ -O-“ )
ขณะที่ไอ้โดมกำลังใช้ฝีมือในการสะเดาะห์ กุญแจอยู่…
ผมและไอ้โช จึงนั่งลง แม้ว่าเทียนจะยังอยู่ในมือ ทำให้มีแสงสว่างบ้างเล็กน้อย
แต่ก็เพียงแค่บริเวณรอบๆ นิดเดียวเท่านั้น…ผมมองไปบริเวณทางเดินตรงบันไดริมฝั่งขวา…
มันมืด…เหมือนกับว่าจะเป็นทางสู่อีกโลกหนึ่งยังไงยังงั้นเลยล่ะ…
กริ๊ก!!…..
โดม : “เอ้าห้องเปิดได้แล้ว…รีบเข้ากันเฮอะ..อยู่ข้างนอกแล้ว เส้นประสาทสันหลังกระตุกอยู่เรื่อยเลย…
ในห้องหมวดวิทย์มีคอมเพียงเครื่องเดียว…มันใช้สำหรับพิมพ์งานของอาจารย์เท่านั้น
แต่เวลานี้…มีใช้สำหรับ…เล่นเกม!!!
คอเกมอย่างเจ้าโดม…กำลังค้นหาเกมจากเครื่อง……
โดม : “-0- ทำไมมันมีอยู่เกมส์เดียวก็ไม่รู้อ่ะ…”
โช : “เกม ไรล่ะ?”
โดม : “Counter Strike”
อาจารย์หมวดวิทย์นี่สุดๆเลยนะ…ไม่ยักรู้ว่าชอบเล่นเกมแนวฆ่าฟันกับเค้าด้วย…
ตอนนี้เวลาประมาณ 20.00 ไอ้โดมและไอ้โชกำลังเล่นเกมนั้นอย่างเมามัน…
ส่วนผมนะเหรอ…^_^ กำลังหาหนังสือวิทยาศาสตร์จากหมวดวิทย์อ่าน….
อ่ะ!!! ลืมไปเลย…ยังไม่ได้โทรบอกแม่เลย… แล้วจะโทรบอกยังไงดีละเนี๊ยะ…
นี่ก็ปาไป 2 ทุ่มแล้วด้วย…โอ๊ย!!! ผมรีบกดโทรศัพท์โทรหาแม่ทันที…
“อัต ตา หิ อัต ตะ โน นา โธ …..ตน เป็น ที่ พึ่ง แห่ง ตน”
เรียงริงโทน รอสายของแม่ ช่างเป็นอะไรที่เพราะจริงๆ…-*-
“ฮัลโหล ว่าไงลูก”
“แม่หรอครับ วันนี้อัล ค้างบ้านเพื่อนนะ…ไม่ต้องเป็นห่วง แค่นี้นะแม่”
“ได้ลูก อย่าลืมแปรงฟันก่อนนอนนะ”
แล้วแม่ก็วางหูโทรศัพท์ไป…- -^ แล้วผมจะหาแปรงสีฟันที่ไหนใช้แปรงฟันล่ะ…
...zZ ....zZ .....zZ
ผมนั่งอ่านหนังสือจนเผลอหลับไป…พอตื่นขึ้นมาอีกที…
ห้องก็มืดสนิท…ไม่มีคนนั่งเล่นเกมส์อยู่หน้าคอมฯ แต่คอมยังเปิดอยู่…
“เห้ย…อย่าแกล้งกันดิ…รีบกลับห้องขึ้นนอนกันได้แล้ว…เล่นแบบนี้ตอนดึกๆไม่ดีหรอกนะ…”
ผมเดินไปดูหน้าคอมฯ มันอยู่ในฉากที่ ฝ่ายตำรวจที่เหลือเพียง 3คนกำลังถูกฝ่ายโจรอีก 8คนไล่บี้…
ผมรีบกดดูตัวที่เล่นค้างไว้ว่าเป็นฝ่ายอะไร…
“อะ….อ้าว…ฝ่ายตำรวจนิ…ยังไม่ได้ทำอะไรเลย…ทำไมยืนเฉยๆล่ะ…?”
ผมไม่รีรออะไรทั้งนั้น…รีบซื้อปืนให้เรียบร้อย แล้วบุกแหลก ไม่ยั้ง….
ในที่สุด…ฝ่ายโจรก็เหลืออีกเพียงตัวเดียว…(ฝีมือซะอย่าง ^_^)
ปัง!!!!
ผมโดนยิงเข้าที่หัว….ว้าาาา…..ตายซะแล้ว….(รู้สึกเสียดายนิดๆ)
??? : “ฮ่า ฮ่า ฮ่า แพ้แล้วใช่ไหม…งั้นไปเป็นพวกเดียวกับพวกนั้นซะ…”
วู บ ! ! ! !
ผมรู้สึกเหมือนผม สลบไป…ผมตื่นขึ้นมาอีกที่ รู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว…
โดม : “เฮ้ย…อัล…แกเป็นอะไรรึเปล่า…”
อัล : “น…นี่มันอะไรกัน….”
ผมเห็นโดมที่ใส่ชุดเหมือนพวกตำรวจ ก็รู้สึกแปลกใจ…
และเห็นโชกำลังถือปืน จ่อยิงคนที่ใส่ชุดเหมือนโจร ที่กำลังวิ่งเข้ามา…
โดม : “เราอยู่ในเกม Counter Strike น่ะ…เร็วมาช่วยกันหน่อยเร็ว”
อัล : O_O “หาาาาา เราอยู่ในเกม??? เป็นไปได้ยังไง”
ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!
โดม : “ไม่รู้สิรู้สึกว่าพวกฉันจะเล่นแพ้ไปคนละตา แล้วมีเสียงอะไรไม่รู้ดังก้องมาที่หู
แล้วพวกเราก็สลบไป…มาโผล่อีกทีก็อยู่ในเกมแล้ว…”
เอา….แล้วไง พวกเราหลงเข้ามาอยู่ในเกม Counter Strike ซะแล้ว….แล้วจะออกไปยังไงล่ะทีนี้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น