lll diary of love lll

ลำดับตอนที่ #1 : l for the first time l

ปิดเทอมหน้าร้อนที่ร้อนสมชื่อ ☀ ฉัน คิมเจยอง นักศึกษาปี 1 จะขึ้นปี 2 อีกเดือนกว่าๆ และปีนี้ฉันก็จะมีอายุครบ 20 ปี ชีวิตของฉันไม่ค่อยมีเรื่องตื่นเต้นมากนักหรอก โดยเฉพาะเรื่องความรักที่แสนจะเงียบเหงาสะเหลือเกิน - -“ นั้นอาจจะเป็นเพราะหน้าตาอันแสนธรรมดาของฉันบวกกับโรงเรียนมัธยมที่ฉันเคยศึกษามา มันเป็นโรงเรียนหญิงล้วนนะสิ เฮย...คงจะมีผู้ชายให้มองอานะ...

            แต่เรื่องที่ทำให้หัวใจของฉันได้เต้นรัวมันก็เริ่มขึ้น...

>>> หลังสอบมิตเทอม <<<

            วันนี้เป็นวันพุธ ฉันมีเรียนภาษาอังกฤษ ใช่พูดถึงภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่ฉันพยายามชอบและตั้งใจเรียน แต่รู้สึกผลที่ออกมาจะไม่ค่อยหน้าพอใจสักเท่าไร - -?

            ฉันและอันโซ เพื่อนสนิทในกลุ่มคนหนึ่ง พวกเราเข้ากันได้ดี และสามารถนั่งคุยเรื่องคนอื่นที่เดินผ่านพวกเราไปได้เกือบทุกคน -V- พวกเรากำลังเข้าห้องน้ำระหว่างรอเพื่อนในกลุ่มอีก 2 คน ฉันสาบานได้เลยว่ายัยอันโซเป็นคนที่ใช้ห้องน้ำได้คุ้มค่าที่สุด เมื่อยัยอันโซเห็นว่าใช้ห้องน้ำได้คุ้มค่าตามที่เธอต้องการแล้วก็ออกมาสูดอากาศข้างนอกได้สักที -_-^

            พวกเราเดินออกมายืนหน้าห้องน้ำได้สักพักอยู่ๆ  อันโซก็สะกิดฉันแล้วก็บ่นอะไรพึมพำ ฉันเลยต้องเอียงหูไปฟังเธอใกล้ๆ

“จองมิน!” เพื่อนตอนเรียนพิเศษของอันโซ และรู้สึกว่าเธอจะชอบเค้าด้วย

“ไหน?” ฉันพยายามมองหา แต่อยู่ๆ ยัยอันโซก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตา

แล้วสายตาฉันก็หันไปเจอ จองมินหน้าตาเค้าออกเป็นเด็กแนว เค้ามีเครานิดๆ ดูเทห์ดีในสายตาฉันกะอันโซ

แล้วสักพัก...

“อันโซ!”

เสียงผู้ชายที่ไหนเรียกชื่อเพื่อนฉันเนี้ย!! นายจองมินนี้เอง

“อ่าว...จองมิน ^_^”

เพื่อนฉันรีบตอบกลับไปทันที ทำยังกะว่าพึ่งเห็นนายจองมินยังงั้นและ - -^

            แล้วฉันก็ปล่อยหัย 2 คนนั้นคุยกันโดยที่ฉันยืนดูอยู่ห่างๆ สักพักอันโซก็หันหน้ามาทางฉันแล้วก็บอกว่า...

“จองมิน ได้คะแนน math ตั้ง 33 แน่ะ!”

“โห!! เยอะอะ” ให้ตายเถอะผู้ชายสมัยนี้ทำไมเรียนเก่งกันจังนะ หรือว่าฉันโง่ลงนะเนี้ย -.,-

“แล้วอันโซได้เท่ารัยอะ”

“น้อยอะ... - -^” แน่นอนไม่มีทางที่เพื่อนฉันจะบอกคะแนนตัวเองหรอก...นอกสะจากอีกคนได้คะแนนน้อยกว่า

            หลังจากนั้นอันโซก็ล้ำลาจองมิน แล้วเค้าก็เดินไปทางกลุ่มผู้ชายประมาณ 3-4 คน สายตาของฉันเริ่มทำงานเมื่อเห็นกลุ่มผู้ชาย มันเป็นธรรมชาติของผู้หญิงนี้หน่า แล้วอีกอย่างใครจะไปรู้หล่ะว่าฉันมองพวกเค้าอยู่ ^.^

            O_O เค้าดูเทห์จัง...ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มที่จองมินเดินเข้าไปคุยด้วย ถึงจะอยู่ห่างแต่ฉันก็เห็นว่าเค้านะสูงมากเลยทีเดียว แถบยังขาวและ...ให้ตายเถอะทำไมหน้าตาเค้าถึงเหมือนพวกพระเอกเกาหลีแบบนี้นะเนี้ย >_<

            ไม่ทันที่ฉันจะคิดเสร็จ ยัยอันโซก็พูดขึ้นทันที

“เจยอง! เห็นป่าว >_<”

“อืม!! เห็นแล้วๆ น่ารักดีอะ เพื่อนจองมินงั้นหรอ...”

“น่าจะใช่นะ”

ฉันรู้ว่าอันโซไม่ได้มองนายพระเอกเกาหลีของฉันหรอกเพราะมันไม่ใช่สเป็คของเธอเลย แต่คนที่เธอมองกลับเป็นคนข้างๆ นายพระเอกเกาหลีนั้นต่างหาก หมอนั้นมีผมฟูคล้ายๆฉัน (เรียกว่ายักโสกจะดูดีกว่านะ -_-^) มีเครานิดๆ คล้ายๆนายจองมิน และก็สูงพอๆ กับนายพระเอกเกาหลี นี้ แหล่ะสเป็คยัยอันโซ

            พวกเราตัดสินใจไปซื้ออะไรกินเพื่อรอเพื่อนอีก 2 คนในกลุ่ม จริงๆ ประเด็นหลักเพื่อมอง 2 คนนั้นมากกว่า

แย่ชะมัดสายตาของฉันมันไม่ยอมอยู่เฉยเอาสะเลย เอาแต่มองนายพระเอกเกาหลีนั้นอยู่ได้ ก็เค้าน่ารักจริงๆ นี้หน่า >_< ส่วนยัยอันโซก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่มองใครเหมือนเคย.....

            และแล้วเพื่อนอีก 2 คนในกลุ่มของพวกเราก็มาถึง ในกลุ่มเรามีทั้งหมด 4 คน ฉัน อันโซ และอีก 2 คน ที่พึ่งมา เยวอนกับ โฮริน ยัยเยวอนเนี้ยเป็นเพื่อนที่สามารถคุยได้ทุกเรื่องเลย หล่ะ อาจจะเป็นเพราะเยวอนผ่านประสบการณ์หลายๆอย่างมาเยอะกว่าพวกเราทุกคนในกลุ่ม ส่วนยัยโฮริน ที่เราสนิทกันคงเป็นเพราะบ้านของเรา 2 คนอยู่ในซอยเดียวกันเลยต้องกลับบ้านพร้อมกันเกือบทุกครั้ง ดูภายนอกโฮรินเป็นคนเงียบๆ เอาเข้าจริงๆ ยัยเนี้ยปัญญาอ่อนชะมัด!!

            พอ 2 คนนี้มาถึงฉันกับอันโซก็รีบเล่าให้ เพื่อนซี้ของพวกเราฟังโดยไม่ได้สนของกินที่ซื้อมา ขณะเดียวกันสายตาของฉันก็ยังมองนายพระเอกเกาหลีนั้นตลอด

            และแล้วเวลาเรียนก็มาถึง ทำไมถึงเร็วจังนะ -_-^

บ่นไปก็เท่านั้น สุดท้ายต้องขึ้นไปเรียนอยู่ดี แล้วเท้าของฉันมันก็เริ่มขยับ แน่นอน...ใจของฉันอยากอยู่ตรงนี้ต่อจะตาย  แต่มันก็ทำไม่ได้ -_-;

            เฮย.....ทำไมคนต่อแถวขึ้นลิฟต์มันเยอะแบบนี้       -_-“ ช่วงบ่ายเป็นช่วงที่นักศึกษาขึ้นเรียนก็เลยมีคนใช่ลิฟต์กันเยอะ แล้วชั้นที่พวกเราขึ้นไปเรียนมันก็อยู่ตั้งชั้น 10 ก็เลยต้องมาต่อแถวขึ้นลิฟต์อย่างไม่มีทางเลือก

            สายตาของฉันก็ยังคงมองนายพระเอกเกาหลีนั้นอยู่เค้าน่ารักสะจริงๆ มันเลยทำให้ฉันอดมองเค้าไม่ได้ แล้วก็ไม่รู้จะได้เห็นเค้าอีกรึป่าวด้วย

เอะ!! กลุ่มเค้าลุกขึ้นแล้ว สงสัยจะไปแล้วแน่ๆ เลย...หว้า -_-;

ไม่นิ! กลุ่มเค้าเดินมาทางแถวที่พวกเรากำลังต่อ รึว่า...

“เจยอง เค้าเดินมาขึ้นลิฟต์แล้วหล่ะ” อันโซบอกเมื่อเห็นกลุ่มนายพระเอกเกาหลีเดินมาทางลิฟต์

สักพักลิฟต์ที่อยู่หน้าพวกเราก็เปิดออก ฉัน อันโซ  เยวอนและโฮรินเดินเข้าไปในสุดของตัวลิฟต์แล้วพวกคนที่ต่อแถวหลังจากพวกเราก็เดินเข้ามาอันกันสะแน่น แต่ว่า....กลุ่มนายพระเอกเกาหลีเดินเข้ามาในลิฟต์ที่พวกเราขึ้นด้วย

            ให้ตายเถอะเห็นเค้าตอนแรกไกลๆ ยังว่าน่ารัก นี้เห็นใกล้แบบนี้ยิ่งน่ารักเค้าไปใหญ่เลย >//< ส่วนนายหัวฟู(คนที่ยัยอันโซชอบ) ก็ยืนอยู่ข้างๆ ผู้ชายตัวเล็กๆ (เรียกว่าเตี้ยมากกว่า) ตัวเล็กกว่าฉันสะอีก แต่ยังงัยก็ชั่งหมอนั้นก็คงเป็นเพื่อนของนายพระเอกเกาหลีแน่ๆ หลังจากที่ฉันเห็นฝ่ามือของนายพระเอกเกาหลีประทับไปที่หัวของนายตัวเล็กนั้นอย่างจัง

แล้วก็ถึงชั้นที่พวกเราต้องเรียน ฉันภาวนาให้เค้าลงชั้นเดียวกับพวกเรา แต่สงสัยว่าคำภาวนาของฉันจะเบาไป มีแต่กลุ่มของพวกเราเท่านั้นที่ลงชั้นนี้...

            ตลอดเวลาเรียนวิชาภาษาอังกฤษฉันกับอันโซพูดถึงนายพระเอกเกาหลีกับนายหัวฟูกันทุกครั้งหลังจากที่อาจารย์พูดจบ

            และนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอเค้า เจยอง...เธอจะได้เจอเค้าอีกรึป่าวนะเนี้ย เฮย........อยากรู้จักเค้าสะจริงๆ เลย..........นายพระเอกเกาหลี ^o^

>>> Continue