ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic][SNSD] My princess...วุ่นนัก รักทะลุมิติ! [Yuri]

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro

    • อัปเดตล่าสุด 29 ต.ค. 54


     กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว

    ในคืนอันมืดมิดที่มีแต่แสงสว่างของดวงจันทร์

    อสูรแห่งความมืด มีนามว่า อิม ยุนอา ได้บุกไปที่ราชอาณาจักรโซวอน

    เธอมีใบหน้าที่งดงามมาก หากแต่ภายในใจนั้นถูกครอบงำไปด้วยความมืด

     

    เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!~

    เสียงคมดาบเสียดสีกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่องภายในปราสาท เป็นสัญญาณว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น

    ทหารนับร้อยคนกำลังต่อสู้กับอสูรกายอย่างดุเดือด

    อย่าเข้ามานะ!!  ใครก็ได้ช่วยที!!”

    เจ้าหญิงผู้เลอโฉมนามว่า จอง ซูยอน พยายามร้องขอความช่วยเหลือ เมื่ออสูรร้ายบุกเข้ามาถึงในห้อง

    หนีข้าไม่พ้นหรอกเจ้าหญิง

    ยุนอากล่าวเสียงเรียบก่อนจะเดินไปหาเจ้าหญิงอย่างช้า ๆ

    หยุดนะ!!” เสียงหนึ่งดังขัดขึ้น  พร้อมกับการปรากฏตัวของเจ้าชายรูปงาม

    เจ้าชาย ช่วยข้าด้วย!!”

    ไม่ต้องห่วง ข้าจะช่วยเจ้าเองพูดด้วยแววตามุ่งมั่น ก่อนจะง้างดาบในมือแล้วตรงเข้าไปฟันอสูรร้ายทันที

    แต่แล้วขณะที่คมดาบกำลังถึงตัวยุนอา ร่างนั้นกลับสลายเป็นละอองสีดำไปซะก่อน

    หายไปไหนแล้ว?

    ท่ามกลางความสงสัย ละอองสีดำนั้นได้ก่อตัวขึ้นทางด้านหลังเจ้าชายอีกครั้ง โดยที่เจ้าชายไม่ทันระวังตัว

    ระวัง!!”

     

    ฉึก!!!

     

    อึ้ก!!!”

    ปลายดาบคมทะลุผ่านร่างเจ้าชาย พร้อมกับเลือดสีแดงสดที่ไหลออกมา

    เจ้าหญิงซูยอนได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างใจหาย  ความหวังเดียวที่เธอมี ถูกทำลายไปต่อหน้าต่อตา

    กระทั่งร่างของเจ้าชายล้มไปนอนนิ่งอยู่ที่พื้น อสูรร้ายจึงหันมาสนใจเธออีกครั้ง

    เสียใจด้วย เขาช่วยเจ้าไม่ได้  ชายผู้นี้ไม่ใช่คู่แท้ของเจ้า

    ยุนอาแสระยิ้มแล้วเดินเข้าไปหาเจ้าหญิงช้า ๆ ในมือมีดาบที่สะท้อนแสงจันทร์วิบวับบอกให้รู้ถึงความแข็งแกร่งและความคมของดาบ

    ทันทีที่ข้าฆ่าเจ้า ทั่วทั้งราชอาณาจักรก็จะถูกครอบคลุมไปด้วยความมืด ฮ่าฮ่าฮ่า!!!”

    เจ้าหญิงได้แต่ก้าวถอยหลังอย่างช้า ๆ ร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว กระทั่งแผ่นหลังได้ไปชนกับอะไรบางอย่างที่มีผ้าคลุมอยู่

    ของสิ่งนั้นทำให้เธอคิดอะไรบางอย่างออก และตัดสินใจที่จะใช้มันหยุดสิ่งชั่วร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้น

    นั่นเจ้าจะทำอไร?ยุนอาถามด้วยความสงสัยหลังจากเจ้าหญิงดึงผ้าคลุม เผยให้เห็นกระจกบานหนึ่ง

    ในเมื่อไม่มีใครสามารถหยุดเจ้าได้ ข้าก็จำต้องทำเช่นนี้…” พูดจบเจ้าหญิงก็เอามือประสานกันที่หน้าอก

    ข้าในนามของเจ้าหญิงจอง ซูยอนแห่งราชอาณาจักรโซวอน ขอสะกดอสูรร้ายไว้ในกระจกบานนี้ จนกว่าจะมีวีระบุรุษที่มีความกล้า และแข็งแกร่งพอเขาผู้นั้นจะเป็นผู้ปลดปล่อย และกำจัดสิ่งชั่วร้ายเหล่านี้ให้หายไป…”

    สิ้นเสียง กระจกธรรมดา ๆ กลับมีแสงสว่างออกมาอย่างน่าอัศจรรย์

    หลังจากนั้นร่างของยุนอาก็ค่อย ๆ ขยับเข้าไปหากระจกอย่างช้า ๆ ราวกับกำลังโดนดูด

    อะไรกัน! ไม่! กระจกนั่นไม่มีทางที่จะหยุดข้าได้!!”

    ยุนอาพูดออกมาอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมกับใช้กำลังทั้งหมดที่มีอยู่ถอยออกมาให้พ้นจากการโดนดูดกลืน

    เจ้าหญิงซูยอนเมื่อเห็นว่าแสงสว่างของกระจกกำลังจะหมดลง จึงตัดสินใจเข้าไปจับร่างอสูรร้ายพร้อมกับออกแรงดันเข้าไปในกระจก

    ปล่อยข้านะ! ถ้าเจ้าทำเช่นนี้ เจ้าก็จะติดอยู่ในนั้นเหมือนกับข้า!!”

    หากสิ่งที่ข้าทำ จะหยุดเจ้าได้ข้าก็ยอม

    ไม่!!!!”

    ร่างของเจ้าหญิงซูยอนและยุนอาถูกดูดเข้าไปในกระจก เป็นเวลาเดียวกับที่เจ้าหญิงอีกองค์เปิดประตูเข้ามาเห็นพอดี

    ท่านพี่!!!”

    เจ้าหญิงมิยองตัดสินใจวิ่งตามเข้าไปเพื่อที่จะช่วยพี่ของนาง ก่อนแสงสว่างของกระจกจะดับลงกลายเป็นกระจกธรรมดา ๆ บานหนึ่ง

    หลังจากนั้นอสูรร้ายที่กำลังต่อสู้กับเหล่าทหารกล้าก็หายไป...

    ...แล้วก็ไม่มีใครได้พบอสูรแห่งความมืดยุนอา กับเจ้าหญิงทั้งสององค์อีกเลย

     

     

    พอ ๆๆ เลยนะไอ้หยอง ตำนานกระจกวิเศษบ้าบออะไรของแกวะ ไม่เห็นจะเคยได้ยินสาวร่างสูงผู้มีหน้าตาคมเข้มควอน ยูริ ขัดขึ้น

    นั่นดิ เจ้าชายก็ตาย เจ้าหญิงก็ติดอยู่ในกระจกไม่ได้ออกมา แกโมเมเอาเองรึเปล่าเนี่ย!~” ร่างเล็กผู้มีผิวเรืองแสงคิม แทยอนเสริม

    ไม่เคยได้ยิน ฉันก็เล่าให้พวกแกฟังอยู่นี่งาย!~  พอดีฉันไปอ่านเจอในหนังสือเก่า ๆ เล่มนึง แล้วก็เห็นพวกแกพึ่งซื้อกระจกบานใหม่มา ก็เลยเล่าให้ฟังเฉย ๆ

    ร่างสูงผมซอยสั้นผู้ที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้สองคู่ซี้ฟัง อธิบายเหตุผลยาวเหยียด

    เออ ๆ ชั่งเหอะ ว่าแต่ไปหาอะไรกินดีกว่า ตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรลงท้องเลยแทยอนพูดก่อนซูยองจะรีบพยักหน้าทันที

    เออ ๆ ไปดิ ๆ หิวแล้วเหมือนกัน

    ฉันไม่เคยเห็นแกอิ่มสักทีเลยนะไอ้หยอง - -ยูริพูดประชด

    เออหน่า!~ ไปได้แล้ว ๆว่าแล้วก็รีบดันคนตัวเล็กออกไปนอกห้องทันที

    อ๊ะ! เกือบลืมซะแล้วยูริอุทานก่อนจะหมุนตัวไปหยิบกุญแจห้อง

    ขณะนั้นเองดวงตาคมเข้มก็เหลือบไปมองกระจกที่พึ่งซื้อมาใหม่ ๆ ซึ่งขนาดของมันสูงพอ ๆ กับตัวเธอ

    ตำนานบ้าบออะไรไร้สาระ!~”

    พูดหลังจากจ้องมันอยู่สักพัก ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

    หารู้ไม่ว่ามีแสงสว่างขึ้นมาบนกระจกบานนั้นก่อนจะดับวืบลงไป เป็นสัญญาณว่าใกล้ถึงเวลาที่มันจะปลดปล่อยอะไรบางอย่าง











    -----------------------------------
    แวะมาเปิดเรื่องใหม่ ในแนวเกินจริงอีกแล้ว 5555+
    ลองอ่าน ๆ กันดู
    เป็นยังไงก็อย่าลืมเม้น ๆ กันบ้างน้า ^^

    ปล.ที่ไรเตอร์แต่งให้ยุนอารับบทนี้ ก็เพราะว่ารูปใหม่ของเหม่งเข้ากับบทนี้ดี  แค่นี้แหละ ฮ่า ๆ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×