NEXT TO YOU STORY

ลำดับตอนที่ #3 : [SF] LOVE MORE THAN [MARKJIN]

Title:     LOVE MORE THAN...

Paring:  MarkxJinyoung

Author:  cccccaramel.m

มาร์คซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองเสมอ

ภายในบ้านหลังเล็ก ห้องนอนห้องหนึ่งถูกดัดแปลงให้เป็นห้องพักสำหรับผู้ป่วยที่ต้องการผักผ่อนและฟื้นฟูร่างกายอย่างปาร์คจินยอง

วันนี้ นอกจากมาร์คที่เป็นเจ้าของบ้านหลังเล็กนี้และเป็นผู้ดูแลจินยองแล้วยังมีอีกคนซึ่งแวะเวียนมาเป็นประจำ อิมแจบอม

แจบอมมาเยี่ยมจินยองหลายครั้งแล้วตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ ทุกครั้งที่มาแจบอมจะเข้าไปหาจินยอง จับมือจินยองเพื่อบอกให้คนนอนนิ่งรับรู้ว่าเขามา หลังจากนั้นแจบอมจะพูดคุยกับมาร์คเพียงเล็กน้อยแล้วก็กลับไป ครั้งนี้ก็เช่นกันแต่อาจจะแตกต่างไปจากครั้งก่อนๆตรงที่อิมแจบอมพาใครอีกคน มาด้วย คนที่อิมแจบอมแนะนำให้มาร์ครู้จักในฐานะ 'คนรัก'

หลังจากกิจวัตรประจำการมาเยี่ยมของอิมแจบอมเสร็จสิ้น และมาร์คส่งแขกที่หน้าประตูแล้ว เขาเดินกลับเข้ามาในห้องพักคนป่วย ส่งรอยยิ้มบางเบาให้กับคนที่นอนราบอยู่บนเตียง ร่างโปร่งใช้มือเรียวลูบไล้ที่ใบหน้าของอีกคนที่นอนลืมตานิ่งอยู่บนเตียง ปาร์คจินยอง คนรักของมาร์ค

"ฉันจะเช็ดตัวให้นายนะจินยอง" มาร์คพูดเสียงอ่อนโยนกับคนตรงหน้า มือยังคงสัมผัสผิวนิ่มอย่างเบามือ

คนบนเตียงได้แต่เหลือกตาขึ้นมอง จินยองสามารถรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบตัว แต่เขาไม่สามารถที่จะโต้ตอบอะไรออกไปได้นอกจากกระพริบตาหรือกลอกตาไปมาเท่า นั้น อุบัติเหตุเมื่อหลายเดือนก่อนและผลกระทบที่ตามมาทำให้จินยองไม่สามารถขยับ ร่างกายส่วนใหญ่ได้อีก แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เลวร้ายนั้น มาร์คก็คอยดูแลเอาใจใส่คนป่วยอย่างดี คอยดูแลอย่างไม่ให้คลาดสายตาแม้สักวินาทีเดียว

"เมื่อกี้แจบอมจับนายตรงไหนบ้าง ฉันจะลบสัมผัสของมันออกไปให้หมด" มาร์คพูดพลางยิ้มและให้ผ้าขนหนูชุบน้ำลูบไปตามผิวเนียนของจินยอง

"นายเห็นหรือเปล่าว่าแจบอมมากับใคร"

"คนที่นายจะจากฉันไปเพื่อไปอยู่กับมัน เขาพาใครมาเยี่ยมนายด้วย จินยอง"

ร่างโปร่งยังคงพูดไม่หยุดขณะที่มือยังลูบไล้ไปตามผิวกายละเอียดสีขาวซีด

"เห็นหรือยัง ว่าไม่มีใครรักนายมากกว่าฉันอีกแล้ว จินยอง"

หยดน้ำตาใสไหลออกจากดวงตาของร่างที่นอนนิ่ง สิ่งที่ทำให้น้ำตาของจินยองไหลออกมาไม่ใช่การที่อิมแจบอมพาคนรักมาเยี่ยมเขา แต่เป็นมาร์คคนนี้คนที่พร่ำบอกว่ารักเขาที่สุด และเป็นคนที่ทำให้เขาต้องนอนแน่นิ่งอยู่แบบนี้ต่างหาก

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ในวันนั้น วันที่พวกเขาทั้งคู่ทะเลาะกันอย่างรุนแรง วันที่ปาร์คจินยองกำลังจะจากมาร์คไปอยู่กับอิมแจบอม วันที่มาร์คพยายามร้องขอให้จินยองอยู่กับเขา แต่จินยองกลับพูดเพียงว่า "ฉันขอโทษ แต่ความรักของฉันไม่ใช่การรับผิดชอบความรู้สึกของใคร ฉันหมดรักนายแล้ว มาร์ค"

มาร์ครู้ คนที่ไม่รักแล้วไม่ผิด...แต่คนที่ยังรักอยู่อย่างเขาก็ไม่ผิดเช่นกัน

จินยองสบัดตัวให้หลุดจากอ้อมกอดของมาร์คก่อนจะเดินไปที่บันไดเพื่อลงไปที่ชั้นล่างของบ้าน มาร์คตัดสินใจในตอนนั้นเอง....

เขาเกลียด...เขาเกลียดความรักที่ไม่ได้การรักตอบ

มาร์คพุ่งตัวออกไปพร้อมกับออกแรงผลักอย่างแรง ส่งผลให้ร่างบางที่ไม่ได้ตั้งตัวกลิ้งลงไปกับขั้นบันไดขั้นแล้วขั้นเล่า จนไปนอนอยู่บนพื้นของชั้นล่าง ร่างนั้นกระตุกเกร็งอยู่สองครั้งก่อนจะนิ่งไป

มาร์คจ้องร่างที่แน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

มาร์คไม่รู้ ว่าวินาทีหลังจากที่เขาออกแรงผลักปาร์คจินยองไปนั้นจะเกิดอะไรขึ้น จินยองอาจเสียชีวิต หรืออาจจะไม่เป็นอะไรเลยแล้วไปแจ้งตำรวจว่าเขาพยายามทำร้ายร่างกาย เขารู้แต่เพียงว่าเขาไม่สามารถทนกับการที่จินยองบอกว่าหมดรักเขาได้แม้แต่ วินาทีเดียว

มาร์คเป็นคนพาจินยองไปส่งที่โรงพยาบาล บอกใครต่อใครที่อยากรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่ามันเป็นอุบัติเหตุ จินยองกำลังหอบข้าวของเตรียมย้ายออกจากบ้าน ด้วยจำนวนของที่มีมากมายและไม่ทันระวังจึงลื่นล้มตกบันได เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากจนมาร์คไม่สามารถคว้าแขนของจินยองไว้ได้ทัน ทุกคนเชื่อในสิ่งที่มาร์คพูด สิ่งที่คนรักของจินยองเป็นคนพูด

ปาร์คจินยองปลอดภัย แต่การที่ไขสันหลังได้รับบาดเจ็บทำให้จินยองเป็นอัมพาตไม่สามารถเคลื่อไหว ร่างกายตัวเองได้ เว้นเพียงแต่ดวงตา และการรับรู้สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นเท่านั้น

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

มาร์คก้มตัวลงเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้จินยอง ประทับริมฝีปากเข้าที่ปลายหางตา จูบซับน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสวยไล่ไปที่ข้างแก้มนิ่มจนมาหยุดอยู่ที่ใบหู

"ฉันขอโทษ จินยอง" เสียงกระซิบที่เบามากจนแทบไม่ได้ยิน

"ฉันรัก รักมาก มากจนไม่สามารถเสียนายไปให้ใครได้จริงๆ" น้ำตาเม็ดใสกำลังไหลจากดวงตายของคนที่กำลังพูดอยู่เช่นกัน

ความรักคือการเสียสละอย่างนั้นหรือ..

สำหรับมาร์ค...

ถ้าต้องเสียสละ เขาคิดว่า มันคงไม่ใช่ความรัก...

Talk:    

กราบค่า 5555555

จริงๆเขียนไว้สักพักแล้วตั้งแต่คำบนเรื่องสอบสำเร็จ แล้วอยากลงวันนี้พอดี :P

เป็นเรื่องที่ดึงออกมาจากจิตใจเบื้องลึก ลึกมากๆ ลึกสุดๆเลยค่ะ แง้

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ^__^ ฝาก #ฟิคคาราเมล