คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 วันๆหนึ่งของเบส(ธรรมดา)
{ตึลึ๊ง~!} (ßเสียงข้อความเข้าเหมือนในLineอ่ะ (ปล.writer จำเสียงข้อความในGarena Talkไม่ได้ T^T)
“แหงะ..หัวหน้าเชิญอีกแล้ว” ผมพูดพร้อมกับเปิดดูข้อความในโทรศัพท์ก่อนที่จะวิ่งออกจากบ้านด้วยความเร่งรีบ... จริงด้วย!ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย
ขอกราบสวัสดีทุกท่านด้วยนะครับ ผมมีนามว่าเบส แน่นอนว่าผมไม่ใช่ตัวเอกของเรื่องแต่ไอ้writerมันจับเอาเรื่องของผมแต่งขึ้นก่อนนั่นเอง แต่ตอนนี้ขอตัวไปบ้าน‘คุณหัวหน้า’แป๊บนะครับ ไปช้าเดี๋ยวโดนเลื่อนยศ
ผ่านไป5นาที....
“แฮ่ก แฮ่ก! ถึงซะที... เฮ้อ~” ผมยืนพักอยู่ที่หน้าบ้านคุณหัวหน้าก่อนที่จะเดินเข้าไปกดกริ่งเรียกเจ้าของบ้าน โชคดีที่ไม่มาสายแฮะขืนมาสายกว่านี้อีก10นาทีโดนเลื่อนยศแหงๆ = =;
ติ๊งต๊อง เอ้ย! ติ๊งหน่อง~! (กำ..writerเขียนผิด)
“มาจนได้นะมึง นึกว่าจะไม่มาซะละ” ไมทันไรหัวหน้าก็โผล่หน้าออกมาต้อนรับ
ได้ข่าวว่ากูพึ่งกดออดไปแค่0.5วิเองนะ ทำไมหัวหน้าออกมาเร็วจัง =_=
“ถ้าไม่มาผมก็โดนเลื่อนยศดิครับ แล้วนี่มีใครมาแล้วมั่งเนี่ย” ผมถามหัวหน้าก่อนที่จะชะโงกหน้าเข้าไปดูในบ้านเพื่อดูว่ามีใครมามั่งแล้ว แต่สิ่งที่ผมเห็นก็คือ... แม่งมากันครบหมดละ!!
“ยะโฮว~เบส! นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว >O<” เด็กตัวเล็กชื่อ ออมที่ดูสูงไม่ถึง150ซม. เริ่มกล่าวทักก่อนเป็นคนแรกก่อนที่จะกระโดดมากอดเอวผม เห็นตัวแค่นี้แต่เขาเป็นพี่ผม1ปีการศึกษานะ(ที่จริงแล้วออมอายุเท่ากับเบส แต่เรียนสูงกว่า1ปีการศึกษา:writer)
“มาช้าเหมือนเดิมเลยนะเบส”
“คราวหน้ามาให้เร็วกว่านี้หน่อยดิ”
“มาแล้วหรอเบส เข้ามาก่อนสิ”
= =....
คือคุณกูพึ่งจะมาถึงนะครับ แทนที่จะหาน้ำมาให้กินแต่นี่ดันแย่งกันพูดต่อว่ากูเลย เชอะ! ไปหากินเองก็ได้งานนี้มีงอน =^=
“....อ่าว เบส หวัดดีจ่ะ ^^” สาวสวยสุดฮอตในกลุ่มเดินออกมาจากทางห้องครัวของบ้านหัวหน้าก่อนที่จะทักทายผม อา...วันนี้ก็สวยเหมือนเดิมนะครับพี่พลอย... |D
“หวัดดีครับ มานานแล้วหรอครับ^^” ผมทักทายตอบกลับก่อนที่จะถามพี่พลอย
“อืม...ก็มาทีหลังเจมน่ะจ่ะ”
หะ!ว่าไงนะ ไอเจมมาแล้วหรอ ทำไมตอนเข้ามาไม่เห็นมันเลยวะ - -?
“หรอครับ...”
“o.o”
“แล้วพี่พลอยไปทำอะไรอยู่ในห้องครัวล่ะครับ” หลังจากที่ผมเงียบอยู่ประมาณ3วิเพราะไม่รู้จะพูดไรดีในที่สุดผมก็พูดออกไปส่งผลให้พี่พลอยสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะตอบคำถามผม ตอนตกใจก็ยังน่าร๊ากกกกก~~ <3
“อ...อ๋อ พอดีพี่ซื้อของกินมาด้วยก็เลยยืมใช้ครัวของพี่ทามน่ะ”
มิน่าล่ะถึงเห็นพี่พลอยถือจานชามออกมาจากครัวด้วย... อ้อ!ผมลืมบอกไป ทามคือชื่อของหัวหน้านั่นเองครับ
“พลอยจ๋า~ เค้าช่วยถือน๊า~” ยืนคุยกับพี่พลอยได้แป๊บเดียว(ได้ข่าวว่าคุยกันมาเกือบจะ3-4ประโยคและนะ:writer)ก็มีมารผจญตัวเล็กมาก่อกวนซะละ พูดแค่นี้คงจะรู้สินะว่าใครก็ผมบอกชื่อไปเป็นคนแรกแล้ว
“ขอบคุณจ้า น่ารักเหมือนเดิมเลย^^”
เฮ่ยๆ! พึ่งจะเริ่มต้นเรื่องอย่าพึ่งออกอาการเลสเบี้ยนกันสิวะครับ= =;
“พลอยเสร็จยัง หิวแล้ว” ผ่านไปได้5วิก็มีมารตัวใหม่ใส่แว่นนามว่าพี่แจ็คเดินเข้ามาพร้อมกับทำท่าเหมือนกับจะหิวตายไปด้วย เวอร์ได้โล่จริงๆไอ้คนนี้ - -
“ถ้าอยากให้เสร็จเร็วๆก็มาช่วยกันถือสิวะคะไอ้คุณพี่แจ็ค มัวแต่ร้องโอดโอยบ่นหิวไปมาอยู่ได้ แล้วเมื่อไรมันจะเสร็จ เดี๋ยวปั๊ดให้เบสจับตบจูบเลย -[]-”
อ่าว...กูเกี่ยวอัลไลวะ อยู่เฉยๆยังโดนอีก ไอ้คุณออมปากวอนเจอตีนจริงๆนะ - -*
“โอ้!อย่างนั้นก็ดีเลย มายาราไนก๊ากันเถอะเบส ^3^” พี่แจ็คพูดพร้อมกับค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ๆผม
“ไอ้พี่แจ็ค คุณก็ยังจะไปบ้าจี้ตามเขาอีกนะ - -” ผมพูดพร้อมกับทำแขนเป็นรูปกากบาท ยังไงก็ไม่ไว้ใจอ่ะ กัว - -;
“มายืนทำไรกันอยู่ตรงนี้เนี่ย รีบๆไปได้แล้วหัวหน้าเรียกแล้ว”
อ่ะจะอ่ะ! ในที่สุดคนที่ผมพึ่งจะนินทาไปกับพี่พลอยก็ปรากฏตัว คุณเจมนั่นเองคร๊าบบบ~ แล้วกูจะทำโอเวอร์เพื่อ...!
“อ่าๆ ไปกันเถอะ” พี่แจ็คเป็นคนพูดเชิญชวนก่อนที่จะยกจานชามทั้งหมดไปจากมือพลอยแล้วเดินนำหน้าไปที่ห้องรับแขกก่อน แล้วยืนอยู่ตั้งนานทำไมไม่ยอมมาช่วยยกซักทีวะ = =
.....
“ช้ากันจริง ทำไรกันอยู่เนี่ย –o-” พี่ทามพูดพร้อมกับทำหน้ามึนแบบสุดๆใส่ บางครั้งผมก็อยากต่อยไอ้หมอนี่นะ แต่เป็นเพราะกลัวโดนเลื่อนยศเลยต้องสยบอารมณ์ตัวเองไว้ ทำไงได้ก็พี่เขาใหญ่สุดในนี้แล้วอ่ะ ถึงอายุจะน้อยกว่าพี่ตั้มก็เถอะ
จากนั้นการประชุมระดับธรรมดา(ทำไมต้องเน้นคำว่าธรรมดาด้วยวะ = =:writer)ก็เริ่มขึ้น แต่ผมก็ฟังแบบผ่านๆแล้วก็ออกความเห็นเป็นบางครั้งนั่นแหละ เพราะผมก็เป็นพวกไม่ชอบพูดและคุยไม่เก่งอยู่แล้ว การประชุมผ่านไปได้นานกว่าที่คิด แต่ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหาของการประชุมครั้งนี้ซักเท่าไหร่เพราะเหม่อลอยตลอด ในหัวก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่คนมัน...อยากเล่นเกมอ่ะ!
“เอาล่ะ พอแค่นี้ก่อนก็แล้วกัน ไหนๆก็ไหนๆวันนี้เป็นวันหยุดไปร้านเกมกันมั้ย วันนี้พี่เลี้ยง2ชั่วโมง”
หะ!เมื่อกี๊บอกไปร้านเกมหรอ เยดโด้!ในที่สุดตูก็ได้เล่นเกมแถมยังมีคนเลี้ยงอีกต่างหาก ประหยัดไปอีก20บาทเลย(ก็ร้านเกมมันชม.ละ10บาทนี่นา
“ดีๆ ไปดวลPointBlankกัน อยากเล่นตั้งแต่เมื่อเช้าและ แต่โดนพี่ทามเรียกตัวเลยต้องมาก่อน” ออมพูดพร้อมกับบิดขี้เกียจซ้ายทีขวาทีไปมาอยู่2-3รอบ ก่อนที่จะมีคนมาจี้เอวออมจนทำให้เจ้าตัวสะดุ้งโหยงเหมือนกับว่ามีคนมาเขย่าตัวเองซะงั้น ไอ้นี่ก็เวอร์ได้โล่เบอร์2เหมือนกันนะเนี่ย
“จะขี้เกียจไปถึงไหนครับออม เดี๋ยวจับจูบให้หายขี้เกียจเลย ^^” อั้ม เด็กหนุ่มวัยการศึกษาวัยเดียวกับออมแต่อายุมากกว่า1ปีพูดพร้อมกับเลื่อนหน้าที่ยิ้มแย้มเข้าไปใกล้ๆออม ซึ่งออมก็พยายามปัดหน้าและดันอกอั้มออกเพื่อไม่ให้เข้าใกล้มากไปกว่านี้
“ฮ่ะๆๆ! เกรงใจอ่ะ ไม่ต้องหรอก^^;”
แหม่~ คนที่ออมยอมแพ้ด้วยก็มีแต่อั้มคนเดียวล่ะน๊า~ ก็มันดันรุกเกินเหตุนี่หว่าถ้าผมเป็นออมก็คงกลัวเหมือนกันล่ะ - -;
“อย่ามัวแต่จู๋จี๋กันดิครับ จะไปไม่ไป ถ้าไม่ไปก็เฝ้าบ้านให้ด้วยละกัน” พี่ทามพูดพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟา ซึ่งคนอย่างออมที่ไม่ชอบอยู่บ้านใครนานๆก็ตอบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว(ไม่รู้ว่าไม่อยากอยู่บ้านคนอื่นนานๆหรือไม่อยากโดนใช้งานให้เฝ้าบ้านก็ไม่รู้ - -:เบส)
ไม่นานพวกเราก็มาอยู่ที่ร้านเกม จะว่าไปผมยังไม่ได้บอกสินะว่ามีใครไปบ้านหัวหน้ากันมั่ง งั้นเดี๋ยวผมจะบอกเป็นรายบุคคลเลยละกันถ้ายาวและเยอะไปก็ขอโทษ พอดีคนมันเยอะ ก็มีพี่เอ๊ะ (คนๆนี้ผมพึ่งจะรู้จัก) พี่แจ็ค พี่ตั้ม พี่ฝน พี่อ้อน (พี่อ้อนเป็นพี่ของอั้มนะครับ) เจม ออม พี่พลอย อั้ม Mr.A Blood (ไอ้2คนหลังผมยังไม่รู้จักชื่อพวกเขาครับ มันไม่ยอมบอกชื่อ) บอส (คนๆนี้เป็นคนแก่รองลงมาจากพี่ตั้ม แต่เป็นเพราะเขามีความสามารถในการลอกเลียนแบบเสียงทำให้ดูว่าเป็นเด็ก)คุณอ๊อด คุณเมล(2คนนี้เป็นสมาชิกพึ่งเข้าใหม่ครับ)โทนี่(คนนี้ผมไม่ค่อยรู้จักเขาหรอกครับหรือว่าลืมไปแล้วก็ไม่รู้ -.-)รวมๆแล้วก็15คน แต่ไม่ได้มีแค่นี้หรอกครับ ยังมีอีกแต่ว่าพวกเขาไม่มาเฉยๆแต่ก็เป็นเพราะว่าผมไม่รู้จักพวกเขาเหมือนกัน เพราะผมเป็นพวกไม่ค่อยคุยกับคน(สัตว์ สิ่งของ หรือกลุ่มก้อนพลังงานผมก็ไม่คุยนะ)
“น้าครับ มีเครื่องว่างซัก15เครื่องมั้ยครับ” พี่ทามเดินเข้าไปที่เคาเตอร์เพื่อเจรจากับเจ้าของร้านก่อนที่จะเดินมาหาพวกผมหลังจากผ่านไป3นาที
“มีครบ15เครื่องพอดีเลยว่ะ แต่ไม่ติดกันนะ”
“ติดกันหรือไม่ติดกันก็ได้ทั้งนั้นแหละ เร็วๆเหอะอยากเล่น” อั้มพูดพร้อมกับเกาหัวตัวเอง
“แต่ขอนั่งข้างๆออมได้ป่ะ” อั้มพูด
“อ่ะจะอ่ะ... พลอย~ เราขอนั่งข้างๆพลอยนะ T^T”
“จ้าๆ! พี่ทาม มีเครื่องติดกันหลายๆเครื่องป่ะ”
“ก็มีอ่ะนะ มีชั้น1/4เครื่องติดกัน ชั้น2/5เครื่อง ติดกันแค่2เครื่อง ชั้น3/6เครื่องไม่ติดกัน” พี่ทามพูดพร้อมกับเอาบัตรชม.เน็ตมาแจกให้พวกผมคนละ2ใบก่อนที่พี่เขาจะเดินขึ้นนำไปก่อน
“งั้นเอางี้ ให้ผู้หญิงทั้งหมดเล่นอยู่ชั้น1นอกนั้นผู้ชายไปชั้น2ชั้น3เอาเองนะ” พี่อ้อนพูดพร้อมกับเดินไปที่เครื่องคอมฯที่ติดกับริมกระจก แล้วออม พี่พลอยแล้วก็พี่ฝนก็เดินตามกันไปติดๆ ผมแอบเห็นอั้มเดาะลิ้นแบบไม่พอใจแป๊บหนึ่งก่อนที่เจ้าตัวจะเดินขึ้นไปที่ชั้น2 จากนั้นผมก็เดินตามไปติดๆ เครื่องคอมฯที่ผมได้คือเบอร์25ที่ติดกับเบอร์24ของไอ้เจมพอดี สรุปกูต้องนั่งกับเจม......จบ!
“เออ จริงด้วย ตอนที่พวกมึงยังไม่ขึ้นมาหัวหน้าบอกว่าให้เข้าGarena Talkด้วยว่ะเวลาเล่นจะได้คุยกันง่ายๆ” เจมมันพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบเฮดโฟนพร้อมไมค์จากบนโต๊ะคอมฯขึ้นมาสวม ซึ่งผมก็พยักหน้ารับตอบก่อนที่จะเปิดคอมฯแล้วเข้าGarena Talk จะว่าไปไอ้พวกผู้หญิงข้างล่างมันรู้กันรึยังวะ?
“แล้วพวกพี่พลอยล่ะ เขารู้กันยัง” ผมพูดพร้อมกับเอาเฮดโฟนพร้อมไมค์ขึ้นมาสวม ซึ่งเจมมันก็นิ่งไป2วิก่อนตอบ มึงนิ่งหาพี่! เรื่องแบบนี้ตอบเลยก็ได้ไม่ต้องมาทำเก๊กนิ่งใส่หรอก =_=
“ไม่รู้สิ แต่คิดว่าน่าจะเปิด ถึงพวกเขาจะไม่เปิดออมมันก็เปิดอยู่ดีนั่นล่ะ เดี๋ยวค่อยไปฝากออมไปบอกพวกเขาก็ได้”
จริงสิ ออมเป็นพวกพออยู่หน้าคอมฯทีไรจะอดใจไม่เปิดGarenaกับเฟสไม่ได้ทุกทีนี่นา ค่อยฝากไปบอกก็แล้วกันขี้เกียจเดินขึ้นๆลงๆด้วย
“ว่าแต่เบส มึงเล่นเป็นหรอ ได้ข่าวว่าพึ่งเริ่มเล่นนี่นา”
ก็จริงอยู่ที่ผมพึ่งเริ่มเล่นPointBlankแล้วยศก็อยู่ที่ขั้นหัวกะโหลกอยู่ แต่ก็ผ่านประสบการณ์มามากกว่า2วันแล้วล่ะนะ คนที่น่าเป็นห่วงน่าจะเป็นออมมากกว่า ขนาดยศ2ขีดแล้วก็ยังกากเหมือนเดิม - - (เฮ่ย! พูดงี้หมายความว่าไง =[]=*:ออม)(โชคดีที่writerเขียนออกเสียงถูกตรงคำว่าความ - -)
{ตึลึ๊ง!}
“อ่ะจะอ่ะ...ใครทักแชทในGarenaมาเนี่ย = =;”
ผมพูดพร้อมกับเลื่อนเมาส์ไปที่หน้าแชทในGarena ผู้ที่ส่งข้อความมาคือllAommaRll ส่วนเนื้อหาก็คือ‘ให้เข้าไปในห้องของหัวหน้า’จบ!!
“เฮ้อ~” ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะเลื่อนเมาส์ไปกดคลิกโน่นคลิกนี่ พอเข้าไปใน‘ห้อง’ของหัวหน้าปุ๊ปสิ่งที่ได้ยินเป็นคำแรกก็คือ
“...เซิฟ4แชนแนล23ห้อง56พาส1150..”
เข้ามาถึงปุ๊บก็บอกกันเลยหรอ ไม่ให้กูเตรียมใจอะไรเล๊ย~ เกมก็ยังไม่ได้เข้า ซึ่งพอผมได้ยินอย่างนั้นผมก็หันไปมองที่เครื่องคอมของเจมนเข้าเกมแล้ว เห็นมันเข้าเกมแล้วเรียบร้อย ไวกันจังวุ้ย = =;
“เข้าเกมกันไวจริงๆ ทีเรื่องเกมไวแต่เรื่องอื่นไม่เห็นไวกันเลย” ผมสบถออกมาเป็นคำพูดเบาๆพอที่จะไม่ให้ไอ้คนที่นั่งอยู่ที่เครื่องคอมเบอร์24ได้ยิน(ลองคิดว่าถ้ามันได้ยินเข้าผมคงจะกลายเป็นกลุ่มก้อนพลังงานในพริบตาแน่ๆ:เบส)ก่อนที่จะเข้าเกมและเข้าเซิฟตามที่หัวหน้าบอก แล้วการเล่นเกมก็เริ่มขึ้น....
ผ่านไป1ชม.35น.
ผลการแข่งขันคือผมก็แพ้เกือบทุกตาแต่ก็น้อยกว่าออมอยู่ดีนั่นแหละ จะกากก็ให้มีขอบเขตมั่งเหอะ จะกากขั้นเทพไปถึงไหน(ชมหรือด่า:ออม)
“ผมเลิกเล่นแล้วนะเล่นมากจนปวดคอไปหมดแล้ว” ผมพูดกับพวกที่อยู่ในห้องGarenaก่อนที่จะปิดเกมแล้วเข้าเน็ตเล่นเฟสแทนแต่ก็ไม่ปิดGarena Talk เพราะเผื่อมีข่าวอะไรสำคัญๆจะได้รู้ได้ทันที
[“งั้นเราเลิกเล่นด้วย แพ้เกือบทุกตาแบบนี้หมดกำลังใจเล่นเลย”] ผมได้ยินออมพูดผ่านทางGarenaก่อนที่เจ้าตัวจะไปคุยกับพี่พลอยต่อ2-3ประโยค
[“อืม.. งั้นใครจะเลิกเล่นบ้าง เพราะผมก็จะไปหาข้อมูลในเน็ตทำรายงาน คงจะต้องเลิกเล่นแล้ว ใครจะเล่นต่อก็เล่นนะแต่ถ้าหมดเวลาแล้วเกมค้างผมไม่รู้ด้วยนะ”] หัวหน้าพูดขึ้นก่อนที่จะปิดเกม ทำไมผมถึงรู้ว่าหัวหน้าปิดเกมน่ะหรอ ก็เพราะว่าได้ยินเสียงปิดเกมผ่านทางไมค์ของหัวหน้าไงล่ะ คนหูมันดีนี่หว่า –v-
จากนั้นผมก็เล่นเน็ตต่อจนหมดเวลาหลังจากนั้นก็ลงไปที่ชั้น1เพื่อไปรอทุกคน แหม่~ นานๆทีจะได้รอคนก็ปกติมีแต่คนรอผมทั้งนั้นนี่นา
“ว้า~ หมดเวลาซะและ ยังเล่นไม่หนำใจเลยง่า~ -3-” ออม
“เดี๋ยวค่อยไปเล่นต่อที่บ้านก็ได้ เกรงใจพี่ทามเขาหน่อยสิ” พี่พลอย
“ติดเกมงอมแงมเลยนะออม” พี่อ้อน
“จะกลับกันรึยัง ถ้าไม่กลับก็ออกตังค์จ่ายค่าเล่นเน็ตต่อกันเองนะ” พี่ทาม
“ออมแพ้PointBlankเกือบทุกตาเลย น่าสงสารจัง” อั้ม
“พูดอย่างนี้ อยากเจอรองเท้าส้นสูงพิฆาตมั้ย อั้ม ^^*” ออม
“แล้วเมื่อไหร่จะไปกันสักทีล่ะ มัวแต่พูดกันอยู่ได้” ผมพูดขึ้นหลังจากที่เงียบฟังคนอื่นเขาพูดกัน ก่อนที่ออมจะพูดขึ้นหลังจากผม
“จะว่าไป พี่แจ็คล่ะ”ออมพูดพร้อมกับชะเง้อมองหาพี่แจ็ค ตัวยิ่งเตี้ยๆยังอุตส่าห์เขย่งมองหาอีกนะ - -
“อ้อ แจ็คมันบอกว่าจะเล่นเน็ตต่อน่ะเลยไม่กลับพร้อมพวกเรา”
แล้วพี่ทามรู้ได้ไงวะ ได้ข่าวว่าพี่ทามอยู่ชั้น3พี่แจ็คอยู่ชั้น2ไม่ใช่หรอ - -;
หลังจากนั้นพวกผมก็แยกย้ายกันกลับบ้านไปคนละทิศละทาง แหม่! ทีตอนมาเล่นเกมยังมาพร้อมกันแต่ทำไมตอนกลับบ้านแม่งแยกย้ายกันกลับวะ -.-
“เฮ้อ~ รีบกลับบ้านดีกว่า ออกมาตั้งแต่เที่ยงละ ยังไม่ได้รีดผ้าสำหรับไปเรียนวันพรุ่งนี้เลย” ผมพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะเดินกลับบ้าน แล้ววันๆหนึ่งของผมก็จบลงไปอีกวัน...
The End
อ๊ะๆๆ! ยังไม่จบแค่นี้หรอกนะคะ เพราะว่าเรื่องนี้คงจะอีกยาวไกล เพราะมันเป็นคล้ายๆบันทึกประจำวันนั่นแหละค่ะ แต่เอามาปรับแต่งนิดหน่อย ส่วนเรื่องฉากอย่างว่าไม่ต้องเร่งรีบหรอกนะคะ writer ไม่ค่อยรีบ(ถึงแม้ว่าตอนกำลังแต่งอยู่จะรีบก็เถอะ) แต่แน่นอนว่าwriterจะพยายามไม่อุ้นะคะ ถ้าเห็นว่าอู้ไม่ยอมเอานิยายลงซักทีwriterก็ขอโทษด้วย เพราะwriterเองก็มีทะลุ(ผวน)อยู่เหมือนกัน ไหนจะลงสีรูปให้เพื่อน ทำการบ้านจากโรงเรียน ทำกิจกรรมที่โรงเรียนจนกลับบ้านช้า หรือแม้แต่เป็นไข้ เรื่องนี้สำคัญมาก! ถ้าwriterเป็นไข้แล้วจะคิดอะไรไม่ออกเลยล่ะค่ะ บ่นมาซะยืดยาวแต่ก็อยากพูดแบบจิงจังแค่รอบเดียวนะคะ ขอขอบคุณทุกท่านที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ ขอบคุณคุณเพื่อนที่คิดชื่อตอนให้ ขอบคุณม๊าก~มากค่า ^O^
ความคิดเห็น