คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหตุ ?
ณ สวรรค์ชั้น ๖ อันเป็นที่ประทับของ " พระอินทร์ " ผู้ควบคุมดูแลสวรรค์ภพทั้ง ๖ ชั้น และเหล่าเทวดาที่กระทำความดีขั้นสูง " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ "
ตอนที่ 1 เหตุ?
" ว่ายังไงนะเพคะ องค์อินทร์ "
" เจ้าฟังไม่ผิดหรอก ปารวตี "
" แต่ว่า.. "
" ไปได้แล้ว อย่ามัวเสียเวลา "
" ...ํ "
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
อีกภพหนึ่ง ที่ซึ่งมีแต่เสียงโหยหวน วิญญาณชั่วช้า ความทรมาน " นรก "
" เจ้ามีอะไรจะแก้ตัวมั๊ย อัคคี "
" ลูกแค่เล่นสนุกเท่านั้นเองนะท่านพ่อ "
" เล่นสนุกอย่างนั้นเรอะ เจ้าพูดคำว่าเล่นสนุกออกมาจากปากของเจ้าได้อย่างไรกัน ตอนนี้นรกปั่นป่วนไปหมดเพราะฝีมือเจ้าคนเดียวนะ "
" ลูกเปล่า ทำให้ปั่นป่วนซะหน่อย วิญญาณพวกนั้นมันขี้ขลาดเองต่างหาก "
" ในเมื่อเจ้าไม่ยอมรับผิด ข้าก็ต้องลงโทษดัดนิสัยเจ้าซะแล้วล่ะ "
" ลูกยอมให้ท่านพ่อหักเงินค่าขนมสัปดาห์นรกนึงก็ได้ "
" มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก เจ้าต้องได้รับโทษมากกว่านั้น "
" งั้น อะไรล่ะ "
" ว่าไงนะ!!! "
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
หลังจากที่ฉัน ปารวตี นางฟ้าที่มีหน้ามีตาบนสวรรค์ชั้น ๖ ถูกคาดโทษจาก พระอินทร์ ก็เดินหงอยออกมาจากที่ประทับ พลางนึกถึงสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่
' เจ้าได้ทำให้นางฟ้าองค์หนึ่งตกจากสวรรค์และแตกสลาย นี่คือความผิดร้ายแรงที่เคยเกิดขึ้นนับครั้งได้ในหลายพันปีที่ผ่านมานี้ '
" อะไรกัน ฉันแค่ละเมอไปชนเองนะ ถึงกับตกจากสวรรค์เลยเหรอ เว่อร์ไปหน่อยมั้ง " ฉันพึมพำเบาๆ เพียงคนเดียว ระหว่างนั้นก็มีนางฟ้า 2 องค์ผ่านมาพอดี
" ไม่เว่อร์หรอก ยัยปารวตี ตอนนี้เธอต้องเป็นแค่นางฟ้าประทานพรต๊อกต๋อยเท่านั้น สะใจจริงๆ อุ๊ย เสียงอะไรน่ะนีน่า " ยัยหน้าคืบ หันไปถามเพื่อนข้างๆ [ พอกเครื่องสำอางหนาเป็นคืบ ขอเรียกสั้นสั้นแล้วกัน ]
" พวกมนุษย์มันร้องขอให้เธอไปสงเคราะห์ความปรารถนาให้น่ะซี๊ ปารวตี " อีกองค์ตอบแบบเย้ยหยัน
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" เล่นสนุกอย่างนั้นเรอะ เจ้าพูดคำว่าเล่นสนุกออกมาจากปากของเจ้าได้อย่างไรกัน ตอนนี้นรกปั่นป่วนไปหมดเพราะฝีมือเจ้าคนเดียวนะ "
" ลูกเปล่า ทำให้ปั่นป่วนซะหน่อย วิญญาณพวกนั้นมันขี้ขลาดเองต่างหาก "
" ในเมื่อเจ้าไม่ยอมรับผิด ข้าก็ต้องลงโทษดัดนิสัยเจ้าซะแล้วล่ะ "
" ลูกยอมให้ท่านพ่อหักเงินค่าขนมสัปดาห์นรกนึงก็ได้ "
" มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก เจ้าต้องได้รับโทษมากกว่านั้น "
" งั้น อะไรล่ะ "
" ว่าไงนะ!!! "
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
หลังจากที่ฉัน ปารวตี นางฟ้าที่มีหน้ามีตาบนสวรรค์ชั้น ๖ ถูกคาดโทษจาก พระอินทร์ ก็เดินหงอยออกมาจากที่ประทับ พลางนึกถึงสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่
' เจ้าได้ทำให้นางฟ้าองค์หนึ่งตกจากสวรรค์และแตกสลาย นี่คือความผิดร้ายแรงที่เคยเกิดขึ้นนับครั้งได้ในหลายพันปีที่ผ่านมานี้ '
" อะไรกัน ฉันแค่ละเมอไปชนเองนะ ถึงกับตกจากสวรรค์เลยเหรอ เว่อร์ไปหน่อยมั้ง " ฉันพึมพำเบาๆ เพียงคนเดียว ระหว่างนั้นก็มีนางฟ้า 2 องค์ผ่านมาพอดี
" ไม่เว่อร์หรอก ยัยปารวตี ตอนนี้เธอต้องเป็นแค่นางฟ้าประทานพรต๊อกต๋อยเท่านั้น สะใจจริงๆ อุ๊ย เสียงอะไรน่ะนีน่า " ยัยหน้าคืบ หันไปถามเพื่อนข้างๆ [ พอกเครื่องสำอางหนาเป็นคืบ ขอเรียกสั้นสั้นแล้วกัน ]
" พวกมนุษย์มันร้องขอให้เธอไปสงเคราะห์ความปรารถนาให้น่ะซี๊ ปารวตี " อีกองค์ตอบแบบเย้ยหยัน
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
ณ สวรรค์ชั้น ๖ อันเป็นที่ประทับของ " พระอินทร์ " ผู้ควบคุมดูแลสวรรค์ภพทั้ง ๖ ชั้น และเหล่าเทวดาที่กระทำความดีขั้นสูง
" ว่ายังไงนะเพคะ องค์อินทร์ "
" เจ้าฟังไม่ผิดหรอก ปารวตี "
" แต่ว่า.. "
" ไปได้แล้ว อย่ามัวเสียเวลา "
" ...ํ "
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ "
อีกภพหนึ่ง ที่ซึ่งมีแต่เสียงโหยหวน วิญญาณชั่วช้า ความทรมาน " นรก "
" เจ้ามีอะไรจะแก้ตัวมั๊ย อัคคี "
" ลูกแค่เล่นสนุกเท่านั้นเองนะท่านพ่อ "
" เล่นสนุกอย่างนั้นเรอะ เจ้าพูดคำว่าเล่นสนุกออกมาจากปากของเจ้าได้อย่างไรกัน ตอนนี้นรกปั่นป่วนไปหมดเพราะฝีมือเจ้าคนเดียวนะ "
" ลูกเปล่า ทำให้ปั่นป่วนซะหน่อย วิญญาณพวกนั้นมันขี้ขลาดเองต่างหาก "
" ในเมื่อเจ้าไม่ยอมรับผิด ข้าก็ต้องลงโทษดัดนิสัยเจ้าซะแล้วล่ะ "
" ลูกยอมให้ท่านพ่อหักเงินค่าขนมสัปดาห์นรกนึงก็ได้ "
" มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก เจ้าต้องได้รับโทษมากกว่านั้น "
" งั้น อะไรล่ะ "
" ว่าไงนะ!!! "
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
หลังจากที่ฉัน ปารวตี นางฟ้าที่มีหน้ามีตาบนสวรรค์ชั้น ๖ ถูกคาดโทษจาก พระอินทร์ ก็เดินหงอยออกมาจากที่ประทับ พลางนึกถึงสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่
' เจ้าได้ทำให้นางฟ้าองค์หนึ่งตกจากสวรรค์และแตกสลาย นี่คือความผิดร้ายแรงที่เคยเกิดขึ้นนับครั้งได้ในหลายพันปีที่ผ่านมานี้ '
" อะไรกัน ฉันแค่ละเมอไปชนเองนะ ถึงกับตกจากสวรรค์เลยเหรอ เว่อร์ไปหน่อยมั้ง " ฉันพึมพำเบาๆ เพียงคนเดียว ระหว่างนั้นก็มีนางฟ้า 2 องค์ผ่านมาพอดี
" ไม่เว่อร์หรอก ยัยปารวตี ตอนนี้เธอต้องเป็นแค่นางฟ้าประทานพรต๊อกต๋อยเท่านั้น สะใจจริงๆ อุ๊ย เสียงอะไรน่ะนีน่า " ยัยหน้าคืบ หันไปถามเพื่อนข้างๆ [ พอกเครื่องสำอางหนาเป็นคืบ ขอเรียกสั้นสั้นแล้วกัน ]
" พวกมนุษย์มันร้องขอให้เธอไปสงเคราะห์ความปรารถนาให้น่ะซี๊ ปารวตี " อีกองค์ตอบแบบเย้ยหยัน
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ "
" เล่นสนุกอย่างนั้นเรอะ เจ้าพูดคำว่าเล่นสนุกออกมาจากปากของเจ้าได้อย่างไรกัน ตอนนี้นรกปั่นป่วนไปหมดเพราะฝีมือเจ้าคนเดียวนะ "
" ลูกเปล่า ทำให้ปั่นป่วนซะหน่อย วิญญาณพวกนั้นมันขี้ขลาดเองต่างหาก "
" ในเมื่อเจ้าไม่ยอมรับผิด ข้าก็ต้องลงโทษดัดนิสัยเจ้าซะแล้วล่ะ "
" ลูกยอมให้ท่านพ่อหักเงินค่าขนมสัปดาห์นรกนึงก็ได้ "
" มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก เจ้าต้องได้รับโทษมากกว่านั้น "
" งั้น อะไรล่ะ "
" ว่าไงนะ!!! "
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
หลังจากที่ฉัน ปารวตี นางฟ้าที่มีหน้ามีตาบนสวรรค์ชั้น ๖ ถูกคาดโทษจาก พระอินทร์ ก็เดินหงอยออกมาจากที่ประทับ พลางนึกถึงสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่
' เจ้าได้ทำให้นางฟ้าองค์หนึ่งตกจากสวรรค์และแตกสลาย นี่คือความผิดร้ายแรงที่เคยเกิดขึ้นนับครั้งได้ในหลายพันปีที่ผ่านมานี้ '
" อะไรกัน ฉันแค่ละเมอไปชนเองนะ ถึงกับตกจากสวรรค์เลยเหรอ เว่อร์ไปหน่อยมั้ง " ฉันพึมพำเบาๆ เพียงคนเดียว ระหว่างนั้นก็มีนางฟ้า 2 องค์ผ่านมาพอดี
" ไม่เว่อร์หรอก ยัยปารวตี ตอนนี้เธอต้องเป็นแค่นางฟ้าประทานพรต๊อกต๋อยเท่านั้น สะใจจริงๆ อุ๊ย เสียงอะไรน่ะนีน่า " ยัยหน้าคืบ หันไปถามเพื่อนข้างๆ [ พอกเครื่องสำอางหนาเป็นคืบ ขอเรียกสั้นสั้นแล้วกัน ]
" พวกมนุษย์มันร้องขอให้เธอไปสงเคราะห์ความปรารถนาให้น่ะซี๊ ปารวตี " อีกองค์ตอบแบบเย้ยหยัน
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า " “ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ " " เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ "
" ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน พวกเธอก็ระวังตัวไว้แล้วกัน "
" 555+ เธอจะทำอะไรพวกฉัน ยัยต๊อกต๋อย ไม่มีทางซะหรอก " ยัยหน้าคืบพูด
" นั่นนะสิ 555+ " เพื่อนหล่อนอีกองค์ผสมโรง
***//...ทนไม่ไหวแล้วนะว้อยย...//***
" ฉันก็จะทำอย่างนี้ไง ' ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ ' " ฉันยิ้มกริ่มรอดูผลงาน
" ... "
" ท่องมนตร์อะไรของเธอน่ะยัยต๋อย ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย น่าสมเพชชะมัด "
' อะไรกันเนี่ย ทำไมคาถาของฉันใช้ไม่ได้ ลองอีกครั้งแล้วกัน '
" ทารันทันซิกร้า ครูซิโอ " ฉันเริ่มท่องมนตร์อีกครั้ง
' ไม่มีสัญญาณตอบรับจากคาถาที่ท่านร่าย "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น เธอ 2 คนทำอะไรกับเวทมนตร์ของฉันห๊า "
" ฉันกับนีน่าไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย คาถาเธอมันเสื่อมเพราะถูกลดขั้น! ยังไม่รู้อีกรึไง "
" อะไรนะ "
' คาถาเสื่อมเพราะถูกลดขั้นอย่างนั้นหรอ ไม่จริงหรอก ฉันไม่สามารถเสกคาถาได้อย่างนั้นหรอ ทำไมกัน '
ณ ที่ประทับของพระอินทร์...อีกครั้ง
" เจ้าจะสามารถร่ายมนตร์ได้เฉพาะตอนที่อยู่บนโลกมนุษย์เท่านั้น ปารวตี เพื่อป้องกันไม่ให้เจ้าทำร้ายผู้ที่อยู่บนสวรรค์ "
" แล้วตกลงหม่อมฉันจะต้องลงไปที่เมืองมนุษย์ในวันนี้เลยหรอเพคะ "
" เวลานี้ด้วย "
แล้วฉัน ก็ต้องเดินทางไปยัง ' ประตูข้ามภพ ' เป็นที่เดียวที่สามารถออกจากสวรรค์ได้อย่างปลอดภัย . ฉันถอนหายใจช้าๆ หลับตา แล้วตะโกนคำที่ทุกคนจะต้องพูดเมื่อจะใช้ที่แห่งนี้...
" ...ตรอกไดแอกอน!!..."
ฉันตั้งสติก่อนจะลืมตา พลางนึกภาพเมืองมนุษย์ที่มีแต่ความวุ่นวาย...แต่แล้ว ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะมากมายเต็มสองหู....อะไรกันเนี่ยเมืองมนุษย์โดนก๊าซหัวเราะครองเมืองแล้วรึไง ? '
" ยัยนั่นเพี้ยนไปแล้ว " นี่คือเสียงเบาๆที่ฉันได้ยินอย่างชัดเจน
ฉันรีบลืมตาขึ้นทันที พยายามนึกถึงสาเหตุที่เหล่านางฟ้าและเทวดาทั้งหลายกำลังหัวเราะตนอยู่ในขณะนี้ แต่คิดไม่ออกแฮะ รึว่าประตูข้ามภพชำรุด แล้วฉันเป๋อไปใช้....แน่ๆเลย
" ตรอกไดแอกอน 555+ " เสียงของเหล่าเทวดากลุ่มหนึ่งลอยเข้ามาในรูหูของฉันอีกครั้ง
' อย่าบอกนะว่า ฉันพูดคำว่า ตรอกไดแอกอนออกไป ฉันพยายามคิดอย่างหนัก จริงๆด้วย ฉันพูดมันออกไปนี่ อ๊าย ขายหน้าชะมัดเลย นึกว่าตัวเองอยู่ในบ้านโพรงกระต่ายในเรื่องแฮร์รี่ พอตเตอร์ซะอีก หวาย จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีล่ะทีนี้...รีบไปดีกว่า '
ฉันเริ่มหลับตาอีกครั้งพลางเปล่งคำที่ถูกต้องออกมาอย่างชัดเจน
" โลกมนุษย์ "
คำสุดท้ายที่ฉันได้ยินบนสวรรค์ภพก็คือ ติงต๊องชะมัด [ น่าปลื้มจริง จริ๊ง >0< ] แล้วร่างของฉันก็หมุนติ้วๆ เวียนหัวอะไรอย่างนี้ อยากอ้วกจังเลย อ๋อย ฉันอยู่ในอวกาศรึยังไงเนี่ย [ แกเคยไปหรอถึงรู้ว่ามันเป็นยังไง...CP ]
ในที่สุด ก็มาถึงจนได้ เมืองมนุษย์ โห วุ่นวายกว่าที่คิดซะอีก เอ๋ แต่ทำไมคนถึงได้มองฉันกันนักล่ะ หรือว่าฉันสวยกว่าคนอื่น ใช่ ฉันคงสวยกว่าคนอื่น อิอิ [ แล้วฉันก็ยิ้มอยู่คนเดียว ]
แต่ถึงคิดอย่างนั้น ฉันก็ยังก้มมองสภาพตัวเอง ปกติดี...ห๊ะ นี่มันชุดนางฟ้านี่นา เครื่ององค์ ทั้งชฎา กำไลแขนกำไลข้อเท้า ชุดไทย ที่สำคัญตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน เห็นแต่พวกเด็กสาวใส่ชุดตัวเล็กสั้นๆ น่าสงสารกันจริงๆ คงไม่มีใส่ บางรายไม่มีแม้แต่ที่คุมไหล่ โชว์ไหล่เปลือยเปล่า อะไรจะน่าหดหู่อย่างนี้เนี่ย
ฉันเพ่งมองอาคารหนึ่งซึ่งใหญ่พอควร เขียนไว้ว่า RCA แปลว่าอะไรน๊า ถ้าจำไม่ผิดที่เคยดูในนิตยสารที่เกี่ยวกับมนุษย์ที่จำหน่ายบนสวรรค์ มันคงเป็น..เป็นหมู่บ้านยากจนมั้ง...รึว่าเป็น...อะไรไม่รู้แหละ ช่างเหอะ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน คงใช้เวทมนตร์ได้นะ ว่าแล้วฉันก็เริ่มร่ายมนตร์ แต่เอ๊ะ ผู้คนต้องตกใจกันน่ะสินะ หาห้องน้ำเปลี่ยนดีกว่า [ คำนี้มั่นใจ เพราะจำมาอย่างดี ]
1 ชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ฉันได้เลือกชุดเพียงไม่นาน [ ไม่นานบ้านแก...CP ] ก็เรียบร้อยโรงเรียนฮอกวอตส์ [ สงสัยแกจะบ้าแฮร์รี่ พอตเตอร์เข้ากระดูกดำไปแล้วล่ะ...CP ] ก็ได้ชุดที่ดูดีทีเดียว [ เหมือนชุดราชปะแตนหญิงอย่างนี้เนี่ยนะดูดี...CP] [ นี่ยัยคนเขียน เธอจะขัดฉันอีกนานมั๊ย เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาอ่านเรื่องของเธอหรอก...ปารวตี ] [ ข้าน้อยผิดไปแล้ว T^T...CP ]
ชุดรถอีแต๋นอะไรของแก ชุดฉันออกจะเริ่ด เสื้อคอกลม กว้างนิดหน่อย แขนสั้น กระโปรงมินิเสกิร์ตขึ้นมาจากเข่าประมาณหนึ่งคืบ และรองเท้ารัดส้นสีสดใส พร้อมด้วยกำไลข้อมือหลากหลายเส้น เป็นไงดูดีมะ [ ที่ฉันทำเป็นไม่รู้จักเกาะอก เอวลอย พูดไปงั้นแหละ ปัดโธ่ ฉันมันเจ้าแม่แฟชั่นโลกมนุษย์คนนึงในสวรรค์เชียวนะไม่อยากจะคุย
ทีนี้ฉันก็ออกไปได้แล้วล่ะนะ แท่น แท๊น ปารวตีออกโรงแล้วว แว้วว แว้ว
' ผ่างง!! '
' ถ้าฉันดูไม่ผิด นะ...นี่มันมนุษย์ผู้ชายนี่นา ตอนเข้ามาไม่เห็นมี เอาแล้วไงยัยปารวตี ทำใจดีสู้เสือไว้นังฟ้า [ นางฟ้า ] '
" เฮ้ย มีสาวเข้ามาหาเราถึงที่นี่เลยว่ะพวกมึงดูดิ " คนนึงในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นพูดพลางหาแนวร่วมกับเพื่อน
" นั่นดิวะ เฮ้ย น้องสาว ชื่อไรจ๊ะ " อีกคนพูดขึ้น ด้วยเสียงที่เหมือนขี้เมา
" ... "
" สวยแล้วหยิ่งเหรอน้อง บอกชื่อพี่มาดีดี ดีกว่า อย่าให้ต้องบังคับนะ "
' ฉันไม่ได้หยิ่งซะหน่อย กำลังคิดชื่ออยู่ต่างหาก ขืนบอกไปว่าชื่อ ปารวตี มีหวังเค้าต้องหาว่าเกิดในยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 แน่เลย '
" ว่าไง " จะเร่งกันทำไมนักหนาฟะ
" เอ่อ..ชื่อ..."
' ปารวตี...ปาวตี..ปาตี อะไรน๊าาา '
" ปลาตีน!!! "
' ฮิฮิ ทำหน้าอึ้งไปเลย ชื่อฉันอินเทรนระเบิด ระเบ้อ เหอๆ เคยเจอในโทรศัพท์ ( บ้า...เค้าเรียกว่าโทรทัศน์...CP ) รายการอะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้รู้แต่ว่ามันคล้ายชื่อเราดี อ้าว พวกนั้นยังพูดไม่ออกอีกแฮะ ความคิดฉันใช้ได้นะเนี่ย '
แล้วพวกนั้นก็พร้อมใจกันหัวเราะลั่นห้องน้ำ อะไรฟะ มันจะขำอะไรกันนักกันหนา กะอีแค่ ชื่อ ปลาตีน เพราะออก ฉันกำลังคุยอยู่กับคนประสาทรึไงเนี่ย ไปดีกว่า เฮ้อ งง ?
จากนั้นฉันก็เลี่ยงออกมาจากห้องน้ำ โดยที่พวกนั้นยังหัวเราะไม่หยุด แล้วฉันก็เดินไปเรื่อยๆ เริ่มมืดแล้ว ทำไงดีเนี่ย อ๊ะ ใช่แล้วฉันลืมไปเลยว่ามี ' เทเลนิส ' อยู่ มันคือเครื่องสื่อสารซึ่งไม่ว่าจะอยู่ในนรกก็ตามก็ยังสามารถติดต่อกับสวรรค์ได้ ดีล่ะ
" ปรนิมวิตวัส วัตดี สวรรค์ชั้นหก สวัสดีค่ะ พร้อมให้บริการติดต่อสื่อสารโดยดิฉัน โอปเรเตอร์หมายเลย 3 นันทพัท ค่ะ ไม่ทราบว่าผู้ใช้บริการคือใครคะ? "
' หลังจากฟังโอปเรเตอร์ บรรยายซะยาวเหยียด ก็เข้าเรื่องซะที '
" ฉัน ปารวตีค่ะ ขอติดต่อกับฝ่ายอาญาด้วยค่ะ "
" ได้ค่ะ รอซักครู่นะคะ บริการใหม่จากเทเลนิสของเรา เสียงรอสายเพราะๆ ระหว่างติดต่อเลขหมายของคุณขอให้มีความสุข และ คุยกับผู้ที่ต้องการติดต่อ หมดหน้าที่ของดิฉันแล้ว ยินดีบริการ พบกันครั้งหน้า สวัสดีค่ะ "
“ อิตตู้ ตาเร เรนริโกะ ตุ๊ดกู้ เตตาเห็บ ต่องแต่งตงตือเด้ดาวู้…..”
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ " " เอ่อ "
' นี่มันเพลงห่วยแตกที่สุดเท่าที่เคยมีมา โอ๊ย รับซะทีเซ่ "
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
" สวัสดีครับ "
" ท่านนิคลุค [ นิก - คะ - ลุก ] ฉันปารวตีนะคะ อยากทราบว่าเมื่อฉันอยู่ในโลกมนุษย์แล้วจะพักที่ไหน "
" ข้าเตรียมทุกอย่างให้เจ้าแล้ว รอสักประมาณสิบนาทีโลกมนุษย์ จะมีคนมารับเจ้า "
" ค่ะ ขอบคุณมาก "
อีกสักพัก ก็มีชายหนุ่มตัวสูงกว่าฉันซักประมาณ 10 เซนได้ ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท กางเกงยีนขาดลุ่ยห้อยโซ่ ใส่แว่นสีดำ รองเท้าพละน่าจะไม่ได้ซักประมาณหนึ่งปี มีที่รับแอร์เย็นๆ ตรงนิ้วโป้ง ผมที่เซ็ต ซะเข้าทรงดูดี ชายหนุ่มผู้นี้เดินเข้ามาหาฉัน อุ๊ยต๊าย ตาย ว๊าย กรี๊ด!! หรือเขาจะสนใจฉันกันเนี่ย ^0^ แต่ดูไปดูมา เขาไม่เหมือนคนธรรมดาเลยนะ
" เธอชื่อปลารึเปล่าน่ะ "
" เอ่อ "
' ปารวตี...ปลา สงสัยคงใช่มั้ง '
" ค่ะ "
" ฉันมารับเธอน่ะ อันที่จริง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องมารับ ท่านพ่อสั่งมาน่ะ ยมทูตเซ็งเลย " คำท้ายๆ ฉันไม่ได้ยินเพราะเขาพูดเบามาก
' หน้าตาดีซะเปล่าแต่นิสัยแย่ชะมัด จากที่ปลื้มเมื่อกี๊ หมดเลยตู '
" งั้นก็ไปเลยแล้วกัน " หมอนั่นพูด
" ก็ดี ง่วงนอนแล้ว " ฮ้าว ง่วงจริงๆนะเนี่ย เหนื่อยชะมัดยาดเลยแฮะ
แล้วเราทั้งสองก็เดินทางไปยังที่พัก
+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+--+
สวัสดีค่ะ เรา ll-chom_poo-ll นะ เรื่องนี้เราแต่งเป็นเรื่องแรก ไม่สนุกยังไงก็ขออภัยไว้ด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ขอบคุณเว็บเด็กดี ที่ให้พื้นที่บรรยายจินตนาการ
สำหรับ CP ก็ย่อมาจาก ll-chom_poo-ll อย่างงกันนะ
อยากเห็นคอมเมนท์ ติชมได้ แต่อย่าติมากเกินไปนะ รับไม่ได้ค่ะ แต่จะนำไปปรับปรุงแก้ไขแล้วกัน ไปแล้วนะ
ความคิดเห็น