ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Princess On My Mind : การเที่ยวรอบเมือง ความรู้สึกที่แปลกประหลาด 1
[ 3 ]
"ง่ำ ง่ำ ง่ำ"
"ม...ไม่เห็นต้องรีบแบบนั้นเลยนี่คะ" อีฟมองสเลย์ด้วยความอึ่งเพราะพออาหารมาวางไว้ที่โต๊ะสเลย์ก็ได้จัดการเก็บกวาดเป็นที่เรียบร้อย(ถึงในเรื่องสเลย์จะไม่ตระกะแต่ไรท์อยากให้เป็นแบบนี้คะ =w=)
"..อึก...ก็มันหิวนี่น่ายังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่มาเมืองนี่" สเลย์ตอบคำถามหลังจากกลืนอาหารลงคอไป
"อย่างน้อยก็มีมารยาทหน่อยเถอะน่า" มิคุริโอ้ที่นั่งอยู่ข้างๆพูดออกมาอย่างเอือมๆแต่ถ้าสังเกตดีๆจะมองเห็นเครื่องหมายโมโหอยู่
"โทษทีนะ" สเลย์กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มต่างจากคนข้างๆที่แก้มป๋องน่ารัก(คิดไปเอง)
ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังจีบ(!?)กันอยู่นั้นก็ได้มีสายตาที่ไม่น่าไว้ใจของคนที่มองเหตุการ์ณอยู่ตรงหน้าหรืออีฟด้วยความขุ่นมวล
"ทั้งสองคนค่ะคือฉันขอรบกวนอะไรสักอย่างได้มั้ยคะ" อีฟพูดแทรกออกมาจนทำให้ทั้งสองที่ตอนแรกคุยกันอยู่นั้นหันมามองด้วยความสงสัย
"ได้สิ มีอะไรหรอ" คนที่ตอบนั้นก็คือสเลย์ที่พึ่งกินข้าวเสร็จ
"คือฉันมาเมืองนี่ครั้งแรกนะคะเพราะงั้นช่วยพา-"
"โทษทีนะแต่พวกเราก็พึ่งมาครั้งแรกเหมือนกัน" ในระหว่างที่อีฟกำลังพูดอยู่นั้นมิคุริโอ้ก็พูดแทรกออกมาเหมือนรู้ว่าอีฟต้องการอะไร
และนี่คำตอบนั้นก็ทำใฟ้อีฟไปสบตากับมิคุริโอ้ด้วยความหงุดหงิดและมีหรือที่มิคุริโอ้จะยอม...มองกลับสิ
"อ..เอ่องั้นเรามาดูเมืองพร้อมกันมั้ยล่ะ?" สเลย์ที่เริ่มรู้สึกอึดอัดกับสายตาทั้งสองเลยเอ่ยออกมาเพื่อให้ทั้งสองมาสนใจตน ซึ่งมันก็ได้ผลทั้งสองคนที่เมื่อกี้สู้กัน(ด้วยสายตา)อยู่นั้นก็หันมามองตนแล้วตอบพร้อมกันอย่างกับนัดกันเอาไว้
"ตามใจ/ตามใจค่ะ" ทั้งสองชะงักไปครู่นึ่งก่อนจะหันไปสู้กัน(ด้วยสายตา)ต่อจนสเลย์ได้เพียงแต่ถอยหายใจและตั้งคำถามคนเดียวในใจ
: ไปทะเลาะกันตอนไหนเนี่ย? :
แล้วพอทั้งสามคนได้นกินข้าวแล้วจ่ายเงินกันเสร็จทั้งสามก็เริ่มออกเดินเพื่อไปชมสถานที่ต่าง
สถานที่แรก ลานกว้าง
"ว้าวใหญ่จังเลยค่ะ~" อีฟร้องออกมาอย่างร่าเริง
"จริงด้วย~" และตามมาด้วยสเลย์ ส่วนมิคุริโอ้นั้นเพียงแค่ยิ้มน้อยๆออกมาพร้อมกับตาที่ดูตื่นเต้นเท่านั้น
"สเลย์คะ ตรงนั้นมีร้านขายไอศกรีมด้วยล่ะเดี๋ยวฉันไปซื้อให้นะคะ" อีฟตะโกนบอกแล้ววิ่งไปทางร้านไอศกรีมทันทีโดยไม่รอคำตอบ
"มิคุริ....โอ้..." สเลย์หยุดพูดกระทันหันทันทีเมื่อหันไปมองมิคุริโอ้
แสงแดดที่ตกลงมาที่กระทบลงมาโดนใบหน้าใสๆของมิคุริโอ้บวกกับเส้นผมสีขาวสะอาดที่เหลือบฟ้าอ่อนที่ละเอียดละออที่ปลิวตามแรงลมของโลกมนุษย์
: สวย..จัง :
สเลย์พรึมพรัมในใจพรางหน้าแดงเล็กน้อย และเหมือนสเลย์จะจ้องนานไปทำให้มิคุริโอ้หันมาเผชิญหน้ากับสเลย์ตรงๆแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่สบายหรอหน้าแดงเชียว" มิคุริโอ้วิ่งเข้ามาใกล้พรางยกมือมาแตะที่หน้าผากสเลย์เบาๆเพื่อที่จะวััดไข้ให้กับคนตรงหน้า แต่มันกลับทำให้สเลย์หน้าแดงยิ่งกว่าเก่าจนร้องปฎิเสธออกมาอย่างกระตุดกระตักพรางหลบหน้าที่แดงฉ่าไปทางขวา แต่กิริยานั้นกับทำให้คนตรงหน้าหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย
"อย่า-"
"ทั้งสองคนค่ะไอศกรีมได้แล้วคะ"ในขนาดที่มิคุริโอกำลังด่าสเลย์อยู่นั้นก็มีเสียงใส
ของอีฟตะโกนเรียกทั้งสองให้ไปหาแล้วค่อยๆ วิ่งมาทางที่ทั้งสองคนยืนอยู่ และเพราะงี้แหละเลยทำให้สเลย์มีโอกาศที่จะหนีจากมิคุริโอ้แล้ววิ่งไปหาอีฟทันที
และทั้งสามคนหลังจากได้กินไอศกรีมหมดก็เริ่มออกเดินทางชมเมืองโลกมนุษย์อีกครั้ง จนเวลาล่วงมาถึงเย็น
"วันนี้สนุกมากเลยคะ ขอบคุณจริงๆ ฉันขอตัวก่อนนะคะ-"
"เดี๋ยว!" สเลย์รั้งมือของอีฟไว้ที่กำลังเดินไปยังรถที่จะมารับเธอให้หยุดแล้วเอ่ยถามออกมาเพื่อความมั่นใจ
"คนขับรถน่าไว่ใจหรอ" อีฟเงียบสักพักแล้วยิ้มมาให้สเย์แล้วตอบปฎิเสธพร้อมให้เหตุผล
"ไม่เป็นอะไรหรอกคะคนนี้เขาอยู่กับฉันตั้งแต่เด็ก" พอสเลย์ได้คำตอบเขาก็ค่อยๆคายมือออกปล่อยให้อีฟได้ขึ้นรถ
(ระหว่างกลับบ้านของไลล่าห์)
ตึก ตึก ตึก
ในซอยที่เงียบสงัดมีเพียงเสียงเดินของสองหนุ่มซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากสเลย์และมิคุริโอ้ ทั้งสองหลังจากที่อ่ำลากับอีฟเสร็จทั้งสองก็ได้เดินกลับบ้านมาพร้อมกัน แต่แล้วจู่ๆมิคุริโอ้ที่เดินตีข้างกับสเลย์อยู่นั้นก็ได้หยุดเดินกระทันหันจนทำให้สเลย์หันหลังกับไปมองด้วยความสงสัย
"มีอะไรหรอมิคุริโอ้? " สเลย์เอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่คำตอบกับเป็นความเงียบแทน เลยทำให้สเลย์ยิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่
"สเลย์... " และในทุดสุดมิคุริโอ้ก็ได้เอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าให้หลุดจากภวังค์ความคิดที่กำลังสงสัยคนตรงหน้าให้มีสติมามองหน้าตน
"ฉัน... รู้สึกแปลกๆ"
"????"
__________________________________________________
จบไปแล้วคะกับบทที่....2(เกือบจำบทไม่ได้)
ถ้าตอนนี้งงไม่ต้องแปลกใจคะเพราะเวลาที่แต่งนี่ไม่ใช่เล่นๆ เริ่มแต่ง 1:6 - 2:09 นาฬิกา จะเป็นลม
เจอกันใหม่บทหน้าคะบ๊ บายยยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น