[ fic osomatsu-san ] ผมห้ามไม่ได้หรอก [5 x 4]

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

วันนี้เราก็มาแต่งฟิคเรื่อง osomatsu-san กันอีกเช่นเคยคะ แหะ แหะ

ส่วนคู่นั้นก็คืออออออออออออ(แค่ชื่อเรื่องมันก็บอกแล้วนะ - -?)

คู่ จูชิมัตสึกับอิจิมัตสึนั่นเอง//แอคโค่

ถ้าจะถามว่าทำไมไม่เอาคู่ "จูชิมัตสึกับโทโดมัตสึล่ะ?" ก็ขอตอบเลยนะคะว่าไรท์นั่นไม่ชอบโทโดมัตสึคะ(ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน)แต่ไม่ค่อยชอบอ่ะคะคงเพราะไม่ค่อยได้เห็นโทโดมัตสึที่เป็นปีศาจล่ะมั่งเพราะไรท์ไม่ค่อยชอบคนแอ๊บๆอ่ะมันแ***(คงรู้เนอะ - -*)//โดนแฟนคลับโทโดมัตสึกระถืบ ไม่ได้ว่าอะไรนะคะมันก็แล้วแต่ละคนว่าจะชอบไม่ชอบ....แต่ถ้าอยากอ่านจริงๆก็บอกนะคะถ้าบอก3คนขึ้นไปอาจจะแต่ง

เอาล่ะๆเลิกเครียดๆ(เครียดตอนไหน - -?) เรามาเข้าสู่เนื้อเรื่องกันดีกว่า

แถมภาพก่อน -3-

  X  

6 ภาพเช่นเคย 55555 

คือจะบอกว่าหารูปคู่นี้ยากมากคะหาได้6ภาพก็บุญแล้ว T^T

ปล. รูปที่เอามาให้ เป็นแฟนอาร์ตคะ ซึ่งของใครมั่งไม่รู้ ขอโทษนะคะที่ไม่ได้ให้เคดิต ขอโทษคาาาาา T^T

smile :) 

เนื้อเรื่อง

ผม...แอบรักคนๆหนึ่งฮะ.....เขาเป็นคนที่น่ารัก...และน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด

และ....เขายังเป็นคนที่ไม่เข้าสังคมด้วย....ผมเลยไม่หึงเขามากนัก...แต่ว่า...จู่ๆก็มีผู้ชายอีกคนนึงเข้ามาในชีวิตผมและเขา....ทำให้เขาเปลี่ยนไป....แต่ว่า....ผมไม่ยอมหรอกนะ......ผมไม่ยอม....ให้เขา-....ไม่สิ...ผมไม่ยอมให้พี่กับใครหรอกนะ......อิจิมัตสึนี่ซัง

- จูชิมัตสึ

ฤดูหนาว

"พวกแก ตื่นกันได้แล้วเฟ่ย!" เสียงใสๆของพี่คนที่3ตวาดเรียกทุกๆคน(ยกเว้นจูชิมัตสึเพราะนางตื่นไปเล่นเบสบอลแต่เช้าแล้ว - -*)ที่ยังคงนอนคลุมโปร่งในผ้าห่มหนาพร้อมกับร่าง4ร่างนอนใกล้ชิดกัน จนคนเห็นแล้วอึดอัดแทนความอบอุ่น

"งืมมมม~" พี่คนรองของบ้านหรือคารามัตสึงึมงัมออกมาในลำคอแล้วค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นมาแล้วขยี้ตา2-3ที

"หนวกหูน่าเชอรรี่มัตสึ" พี่ใหญ่ของบ้านพูดออกมาแบบงัวเงียแล้วขยี้ตา2-3ที

"เรียกใครเชอรรี่มัตสึฟร่ะ!!!!" พี่คนรองของบ้านตวาดกลับ

"อย่าทะเลาะกันจะได้มั้ยล่ะฮะพี่โอโซมัตสึ พี่โจโรมัตสึด้วยมันหนวกหูน้า" น้องสุดท้องของบ้านหรือโทโดมัตสึพูดออกมาอย่างลำคารแล้วค่อยๆลุกขึ้นเตรียมออกจากห้อง

"นี่...บราเทอร์ตื่นเถอะเช้าแล้วนะ"คารามัตสึเขย่าร่างบางข้างๆตนหรือน้องคนที่4ของบ้าน

อิจิมัตสึ โดยไม่สนใจโอโซมัตสึกับโจโรมัตสึที่ทะเลาะกันอยู่(ปกติจนไม่ต้องสนใจสินะ)

"งืมมมมมม~" อิจิมัตสึงึมงัมออกมาแล้วค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างยากลำบากกว่าคนอื่นๆจนคารามัตสึต้องช่วยลุก (ด้วยความง่วงเลยไม่ว่าคะ=w=) และเมื่ออิจิมัตสึลุกได้แล้วก็ฮาวออกมาพร้อมกับขยี้ตา2-3ทีให้หายง่วงแล้วก็ค่อยๆลุกออกจากที่นอนพยายามออกจากห้องนอนพร้อมกับคารามัตสึ

ครืน~~

เสียงเปิดประตูดังขึ้นในขนาดที่อิจิมัตสึกับคารามัตสึเดินผ่านพอดีเลยทำให้เห็นคนเปิดประตูได้ชัดเจน(แค่คารามัตสึนะคะ)....คนที่เปิดประตูเข้ามาก็คือ....จูชิมัตสึ นั่งเอง

"!!!???" จูชิมัตสึมองพี่ทั้ง2ด้วงสายตาที่ว่างเปล่า เพราะมือคารามัตสึนั่นได้อยู่แถวๆไหล่ของอิจัตสึ(เพราะจะช่วยพยุง)ส่วนอิจิมัตสึนั่นเสื้อผ้าที่แขนนั่นหลุดไปด้านนึง

(เพราะพึ่งตื่น)

พรึ่บ

!?

จูชิมัตสึใช้ความเร็วเหนือแสง(?)ของตนไปฉุดอิจิมัตสึในอ้อมแขนคารามัตสึให้มาอยู่กับตน

"ผมจะดูแลอิจิมัตสึนี่ซังเองฮะ" จูชิมัตสึพูดยิ้มๆแต่สายตานั่นกับไม่ยิ้มตามเลยซักนิดให้กับคารามัตสึที่พึ่งตื่นเต็มตาเนื่องจากโดนแรงฉุดที่ไม่ธรรมดา

"อืม...." คารามัตสึตอบในลำคอแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำและจูชิมัตสึก็ค่อยๆพยุงอิจิมัตสึเข้าห้องน้ำตาม

(5 นาทีต่อมา)

หลังจากทั้ง3คนได้ทำธุระในห้องน้ำกันเสร็จแล้ว(อย่าคิดลึก)ก็ได้ออกมานั่งเล่นกันที่ห้องนั่งเล่นโดยที่อิจิมัตสึยังคงดูงัวๆเพราะอยู่ในอากาศที่เย็น(อิจิจังไม่ชอบหน้าหนาวคะ)

ครืน~

"กินข้าวได้แล้วเจ้าพวกนีท" ผู้เป็นแม่ตะโกนเรียก6แฝดให้มากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันซึ่งทุกคนก็ไปอย่างว่าง่าย(รอเวลานี้มานาน)

"เห้ย!อย่ามาแย่งไก่ข้า(?)น่ะเฟ้ย" โจโรมัตสึร้องตะโกนออกมาเมื่อเห็นไก่ทอดโดนขโมยไปต่อหน้าต่อตา โดยเป็นใครไม่ได้นอกจากโอโซมัตสึพี่ใหญ่ของบ้าน

"น่าๆแค่นี้เอง-เฮ้ย!" ในระหว่างที่โอโซมัตสึกำลังยิ้มอย่างผู้มีชัยก็ต้องแปรเปลี่ยน เป็นตกใจแทนเมื่อโดนน้องคนเล็กสุดแย่งไก่ทอดของตนไป

"ความประมาณย่อมเป็นหนทางสู่ความตายนะฮะ" โทโดมัตสึยิ้มออกมาอย่างปีศาจน้อย

"ไก่ฉ๊านนนนนนเอาคืนมาน้าาาา"

"แกนั่นแหละเอาไก่ตูมาาาา"

เสียงทะเลาะกันของบ้านมัตสึโนะยังคงดำเนินต่อไป...แต่ก็ยังคงมี3คนที่ไม่เข้าไปร่วงวง

นั่นก็คือ คารามัตสึ อิจิมัตสึ และจูชิมัตสึ

คารามัตสึมองจูชิมัตสึที่ป้อนข้าวให้อิจิมัตสึที่ยอมรับมาอย่างว่าง่ายด้วยความหงุดหงึด

"นี่บราเทอร์นี่ซังมีอะไรจะคุยด้วยหน่อยน่ะตามมาทีสิ" คารามัตสึเรียกถามจูชิมัตสึที่กำลังจะป้อนข้าวอีกคำให้อิจิมัตสึกินซึ่งจูชิก็ไม่ปฎิเสธแต่อย่างใด

ครืน~

(หน้าประตูบ้าน)

คารามัตสึเดินออกมาจากห้องทานอาหารและเมื่อแน่ใจว่าน่าจะไกลพอสมควรและก็เริ่มเอ่ยคำถาม

"นี่จูชิมัตสึคิดยังไงกับอิจิมัตสึงั้นหรอ"(ขอเปลี่ยนคำพูดนะคะไม่รู้จะเขียนยังไงT^T)คารา

มัตสึถามพรางมองเข้าไปในดวงตาของจูชิมัตสึ

"ก็รักไงฮะ" จูชิมัตสึเอ่ยออกมาพรางจงใจเน้นคำว่า'รัก'จนคารามัตสึถอนหายใจออกมา

"ไม่เอาน่าจูชิมัตสึมันจะเป็นไปได้ไงก็พวกนาย-"

"หึ หึ หึ" ในระหว่างที่คารามัตสึกำลังพูดอยู่ก็โดนขัดด้วยเสียงหัวเราะของจูชิมัตสึ

"???"

"พูดอะไรนะฮะ จะบอกว่าผมกับพี่อิจิมัตสึเป็นพี่น้องกันไม่สามารถรักกันได้ยังงั้นหรอ? แล้วนี่ซังไม่ลองเอาคำพูดนี่ซังไปคิดมั่งล่ะฮะว่าคำพูดนั่นนะมันแทงตัวเองรึเปล่า เอ๋~หรือว่าจะพยายามให้ผมเปิดทางให้~" จูชิมัตสึพูดออกมายิ้มๆแต่ตากับน้ำเสียงกับไม่ยิิ้มจนทำให้คารามัตสึตกใจได้ไม่น้อย

"ฝันอยู่หรอฮะ? คิดจะให้ผมเลิกรักงั้นหรอ หึ ผมน่ะรักพี่อิจิมัตสึตั้งแต่ม.ต้นแล้ว ถ้าจะให้เลิกรักล่ะก็ คงเป็นไปไม่ได้" จูชิมัตสึพูดออกมาโดยไม่ยิ้มให้แล้วเดินออกมา

"....." คารามัตสึมองแผ่นหลังของผู้เป็นน้องชายด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

: สายตานั่น.... :

ครืน~

จูชิมัตสึเปิดประตูเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกับสายตาที่กวาดไปทั่วห้องแต่เมื่อไม่เห็นคนที่ต้องการก็นึกแปลกใจเล็กน้อย(กินข้าวกันเสร็จแล้วนะคะ)

"ถ้าอิจิมัตสึล่ะก็อยู่ข้างบนนะ" โจโรมัตสึพูดบอกให้คำตอบเมื่อเห็นสายตาของจูชิมัตสึ

"ฮะ ขอบคุณนะฮะนี่ซัง" จูชิมัตสึพูดขอบคุณแล้วรีบวิ่งไปชั้นบนทันที

ครืน~

"นี่ซังฮะ!!!!"

หมับ!?

พอจูชิมัตสึเปิดประตูเข้ามาก็เห็นร่างบางที่คุ้นเคยก็ได้รีบวิ่งเข้าไปกอดทางด้านหลังทันทีและด้วยความที่คนโดนกอดไม่ได้ตั้งตัวเลยทำให้ทั้ง2คนล้มลงไปที่พื้น

"มันอันตรายนะจูชิมัตสึ" อิจิมัตสึบ่นเบาๆแล้วดันให้จูชิมัตสึลุกออกจากตน(คล่อมอยู่คะ =,,,=)

"แหะ แหะ"จูชิมัตสึหัวเราะแห้งๆแต่ก็ยังคงไม่ลุกออกจากอิจิมัตสึแถมยังเขยิบ หน้าเข้าไปใกล้ๆจนได้สัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน

"เฮ้! ลุกออกไปได้แล้ว" อิจิมัตสึรู้สึกหน้าร้อนผ่าวเลยพยายามใช้แรงดันให้อีกฝ่ายเขยิบหน้าออกไปห่างๆหน้าของตน

: น่าสัมผัส.... :

จูชิมัตสึค่อยๆเขยิบหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้าของอิจิมัตสึ

10 เซน

5 เซน

และ

2 เซน

จูชิมัตสึค่อยๆก้มลงไปใช้ปากประทับลงไปปิดปากคนใต้ร่างเบาๆ แล้วค่อยๆใช้มืออีกข้างจับเข้าที่คางแล้วออกแรงกดเพื่อจะให้อิจิมัตสึเปิดปาก

"อืมมมมม" อิจิมัตสึที่พึ่งหายอึ่งร้องประท้วงในลำคอแล้วพยายาทยกแขนขึ้นไปถุบที่อก

จูชิมัตสึเบาๆ

ตุบ ตุบ

ลิ้นหนาไม่สนใจแรงทุบที่พี่คนที่4ทำเลยซักนิดตอนนี้จูชิมัตสึสนเพียงแค่การแกล้งยอกล้อกับลิ้นบางของคนที่อยู่ข้างใต้ตนเองเท่านั้น จนเกือบทำให้อิจิมัตสึเคลิ้มได้

"อ....อืมมม" อิจิมัตสึส่งเสียงในลำคอพรางเอามือถุบจูชิมัตสึเบาๆเหมือนพยายามจะบอกว่าจะขาดอากาศหายใจ เลยทำให้จูชิมัตสึถอนริมฝีปากออกมาอย่างผิดหวัง

: อยากสัมผัสกว่านี้จัง : 

จูชิมัตสึผละออกมาพรางเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆแล้วมองเรือนร่างของผู้เป็นพี่อย่างหลงใหล(จูชิจังทำไมดูโรคจิต - -?)

"ทำบ้าอะไรห๊ะ!!??" อิจิมัตสึตวาดใส่ทั้งๆที่หน้ายังร้อนผ่าวแถมหน้ายังคงใกล้กันไม่ห่าง

"นี่ซังน่ารักมากเลยนะฮะ" จูชิมัตสึพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับหน้าที่ค่อยๆถอยห่างออกไป

"อึก....." อิจิมัตสึหน้าร้อนผ่าวอีกครั้งเมื่อได้ยินคำว่า'น่ารัก'จากปากของผู้เป็นน้อง

"นี่ซังรู้มั้ยฮะว่าผมนะรักนี่ซังตั้งแต่ม.ต้นแล้วล่ะ" จูชิมัตสึพูดออกมาด้วยรอยยิ้มแล้วค่อยๆเอื้มมือไปสัมผัสใบหน้าใสของผู้เป็นพี่อย่างอ่อนโยน

".....หมายความว่ายังไง" อิจิมัตสึถามอย่างสงสัย

"ผมรักนี่ซังตั้งแต่ม.ต้นฮะตอนนั่นพี่น่ารักมากแต่ว่าตอนนี้พี่ก็น่ารักนะฮะน่ารักกว่าตอนนั่นซะอีก" จูชิมัตสึพูดออกมาแล้วยิ้มร่าออกมาแล้วค่อยๆลุกแล้วเดินออกไปจากห้องแล้วไม่ลืมที่จะทิ้งระเบิดเอาไว้

"อย่าลืมจูบที่ผมให้นะครับ" ระเบิดเริ่มนับถอยหลัง.....

3....

2...

1..

ตู้ม!!! (อิจิมัตสึหน้าแดงจนได้ยินเสียงนะคะไม่มีอะไร - -*) 

ตั้งแต่ม.ต้น.....ผมไม่รู้เลย....ว่าน้องชายคนที่5ของบ้านมัตสึโนะ....จะมีความรู้สึกที่แตกต่างจากคนอื่นๆกับผม.....แต่ว่า....ผมว่า....ผมคงรู้สึกแบบเดียวกัน....ล่ะมั่ง...ล่ะมั่งนะ...

- อิจิมัตสึ

____________________________จบ___________________________________

จบแล้วคะกับคู่นี้ ลืมบอกไปคะว่าฟิคนี้จะเป็นฟิคสุดท้าย(ถ้าไม่มีคนเม้นให้แต่งโทโดมัตสึนะ)ของบ้าน osomatsu-san คะ เรื่องนี้ลองแต่งตั้งหลายครั้งแล้วคะแต่ไม่รู้จะเอายังไงดีแล้วพอเลือกไปเลือกมาก็ตัดสินใจเอาจูชิมัตสึโรคจิตเลย 55555

ยังไงก็ซาโยนาระคะ บ๊ บายยยยยยยยยยยยย