คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 3* ::: WHY ALWAYS HIM?
CHAPTER 3*
ฉันหันขวับไปมองหน้าไอ้โรคจิตคนนั้นอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะ..
หล่อ !!!!!
ให้ตายเถอะ คนอะไรทำไมมันถึงได้เกิดมาหล่อล้อหล่อ โอ้ว้าว O.,O แล้วดูนั่นสิอ่ะหืมมมม ผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ ผมสีดำสนิทไฮไลท์ด้วยสีทองถูกเซ็ตให้ตั้ง ๆ เท่ ๆ กับเสื้อยืดสีขาวที่มีโซ่กับเข็มกลัดสีรุ้งห้อยระโยงระยางเต็มเสื้อ พร้อมกับกางเกงขาเดฟสีน้ำเงินขาด ๆ และรองเท้าสีทอง อ้ากกกกก ! ในที่สุดผู้ชายในสเป็คของฉันก็โผล่หัวออกมาซะที T3T~
“คุณโอ?”
“อ่ะเอ่อ.. ไม่ใช่โอค่ะ คือฉันเป็นพี่สาวฝาแฝดของโอเค้าน่ะค่ะ ^^”
หึ ๆ ได้โอกาสล่ะ ฉันยิ้มหวานจ๋อยชนิดที่น้ำตาลยังอายไปให้เขา ส่วนเขาก็ยิ้มน้อย ๆ ตอบฉัน อุ๊ย ! เขิ๊น เขิน -///-
“อ๋อ แหมพวกคุณนี่หน้าตาเหมือนกันจนแยกไม่ออกจริง ๆ นะครับเนี่ย ตอนแรกผมก็นึกว่าโอเค้าเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวมาเป็นแบบผมแล้วซะอีก”
“ฮ่ะ ๆ แบบนั้นคงเป็นไปได้ยากล่ะค่ะ อย่างยัยโอนี่ก็คงจะแต่งแต่สไตล์คุณหนู ๆ ของเค้าแบบนั้นอย่างเดียวล่ะค่ะ”
“นั่นสินะครับ ฮ่ะ ๆ สไตล์การแต่งตัวมันไม่ได้เปลี่ยนกันง่าย ๆ เนอะ คุณ... ?”
“แอลค่ะ”
“ผมเคลียร์ครับ”
แล้วเราก็เชคแฮนด์ทักทายกันตามภาษาฝรั่ง แต่มันไม่ใช่แค่นั้นหรอก หึ ๆ ฉันเลือกแล้วว่าผู้ชายคนนี้แหละ เป้าหมายใหม่ของฉัน หึ
“อึก หึ ๆ ฮ่า ๆ ๆ”
“เอ่อ เคลียร์หัวเราะอะไรอ่ะคะ - -?”
ไอ้หมอนี่มันท่าจะบ้าแฮะ ยืน ๆ อยู่ก็ขำ เออเอาเข้าไป = = หรือเขาจะไม่เต็ม โอ้ไม่นะ ๆ ๆ ! อย่าทำให้ผู้ชายดี ๆ ในโลกลดลงไปโดยการทำให้เขาสติไม่เต็มเต็งเลยนะคะ สาธุ T/\T
“ฮ่า ๆ ไม่รู้สินะ คุณแอลไม่รู้สึกเหมือนผมหรอครับ ว่าที่พวกเรามายืนคู่กันแบบนี้มันดูเด่นมากเลยนะ”
จบคำพูดของเขา ฉันจึงมองไปรอบ ๆ เออ มันเป็นอย่างที่เขาว่าจริง ๆ นั่นแหละ ! อย่างกับพวกฉันเป็นตัวประหลาดแหน่ะ - -;;
“ฮ่ะ ๆ จริงอย่างที่เคลียร์ว่าเลยล่ะค่ะ ^^;”
“แต่จะว่าไป นี่เหมือนครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผมไม่โดดเดี่ยวเวลามางานปาร์ตี้แบบนี้เลยนะครับเนี่ย”
“เอ๋ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะค่ะ O.o?”
“ก็ปกติพวกเพื่อน ๆ ผมก็อย่างที่เห็นนี่แหละ”
“อ๋อ~”
ฉันคิดว่าเขาคงหมายถึงเรื่องสไตล์กับรสนิยมล่ะมั้ง
“งั้น.. คืนนี้ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ช่วยดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ ^^?”
เขายื่นแก้วน้ำที่มีน้ำสีฟ้าสวยอยู่ข้างในมาตรงหน้าฉัน จริง ๆ ถ้ายื่นแค่แก้วฉันคงไม่ถึงกับผงะถอยหลังไปนิดนึงหรอก แต่นี่เขากลับยื่นหน้าหล่อ ๆ ของเขาเข้ามาใกล้ ๆ ด้วยนี่สิ -///- อ๋อย ~ แอลจะละลายแล้ว
“ค่ะ ด้วยความเต็มใจ”
ฉันรับแก้วนั้นมา ก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแก้ว แล้วกระตุกยิ้มให้เคลียร์ ส่วนเขาเองก็ยกแก้วของเขาดื่มรวดเดียวหมดเหมือนกันเหมือนกัน เรายิ้มให้กันก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อม ๆ กัน
เราดื่มไปเต้นไป จนฉันรู้สึกว่าลืมความเบื่อตอนอยู่ที่โรงเรียนวันนี้เลยล่ะ ฮ่า ๆ สนุกจริงจริ๊ง รู้แบบนี้เวลาโอชวนมาปาร์ตี้ฉันน่าจะมาบ้างดีกว่านะเนี่ย ของก็ฟรีแถมยังได้แดนซ์กระจายอีก คุ้มค่าจริง ๆ
เอ.. ทำไมฉันเริ่มรู้สึกมึนหัวนิด ๆ แล้วแฮะ..
*.:: O TALK ::.*
วันนี้พี่สาวฝาแฝดฉันแปลกจริง ๆ แฮะ ยอมมาปาร์ตี้ด้วยง่าย ๆ ซะงั้นน่ะ ทั้ง ๆ ที่ปกติชวนแทบตายคุณเธอยังไม่ยอมมาเลย สงสัยจะเกิดอาการเบื่อโลกจริง ๆ นะเนี่ย ว่าแต่แอลหายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย - -a ยัยนั่นยิ่งบ้า ๆ อยู่ เห้อ~
“นี่เจนนี่ เธอเห็นแอลบ้างรึเปล่า ?”
“เอ๋ ไม่เห็นนี่ มีอะไรรึเปล่าโอ ?”
“ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีเลยอ่ะเจนนี่”
ให้ตายสิ ยัยพี่บ้า ! หายไปไหนล่ะเนี่ย - -^ เห้อ ~
“เดี๋ยวฉันขอตัวไปตามหาแอลก่อนนะ”
“จ้ะ ๆ ^^”
โอย ๆ ๆ ยัยแอลเอ้ย ! เมื่อกี้ยังเห็ยยืนอยู่แถว ๆ นี้อยู่เลย ตอนนี้หายไปไหนแล้วเนี่ย ฉันลองไปถามคนอื่น ๆ ดูดีมั้ยนะ ฟู่ ๆ ถ้าให้เดินหาทั้วห้องนี่มีหวังตายแน่ ๆ มืดก็มืด กว้างก็กว้าง คนก็เยอะ ถึงสีผมแอลจะเด่นก็เหอะ แต่แบบนี้มันก็ยังยากอยู่ดีนี่นา T T
เอ.. แล้วครั้งสุดท้ายที่เห็นแอล แอลอยู่ตรงไหนนะ ตรงไหนนะ ตรงไหนวะ = =^ (อ่าว ๆ ยัยนี่ชักพาลไง ๆ) เอ่อ..เอาเป็นว่าลองถามคนแถว ๆ นี้ดูก่อนละกัน
“คือ ขอโทษนะคะ”
“คะว่างะ.. กรี๊ดดดด ควีน O !”
เอ่อ.. อะไรอีกวะเนี่ย = = ขนาดมาในงานของเพื่อนซี้ ชื่อนี้ก็ยังจะตามมาหลอกหลอนฉันอีกหรอเนี่ย ว้อยยยย !
ผู้หญิงที่ฉันทักกับเพื่อนของหล่อนรีบหันมามองฉันด้วยสีหน้าตกอกตกใจ ปนกับตื่นเต้น ก่อนจะกรี๊ดกร๊าดกันอย่างน่ารำคาญ ว้อย ! คนสวยเครียดค่ะ แต่ฉันก็ต้องฝืนยิ้มหวานออกไป ภาพพจน์ของโอสำคัญที่สุดค่ะ จะหลุดไม่ได้เด็ดขาด -0- !!
“ควีน O ทักเธอด้วยอ่ะ อ๊าย ๆ ๆ”
“โอ๊ย เธอน่าอิจฉามากเลย”
“ว่าแต่ควีนมีเรื่องอะไรจะพูดกับพวกเรารึเปล่าคะเนี่ย?”
ฉันนึกว่าพวกหล่อนจะยืนกรี๊ดกร๊าดจนลืมว่าฉันยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้นะเนี่ย เหอ ๆ -*-+
“คือ ไม่ทราบว่าเห็นผู้หญิงผมแดง ๆ แต่งตัวแบบสีเจ็บ ๆ บ้างมั้ยคะ ?”
“อืม.. ไม่เห็นค่ะ นี่ ๆ พวกเธอมีใครเห้นบ้างมั้ย?”
“ไม่นี่”
“ไม่อ่ะ”
ทุก ๆ คนพากันส่ายหน้าบอกว่าไม่เห็น ฉันยิ้มขอบคุณก่อนจะเดินไปหาคนอื่นแทน แอลนะแอล.. เธอไปไหนของเธอกันนะ..
“ขอโทษค่ะ ไม่ทราบว่าเห็นผู้หญิงผมแดง ๆ บ้างมั้ยคะ ?”
“ไม่เห็นครับ”
“อ๋อ ค่ะขอบคุณค่ะ”
เห้อ ! นี่มันอะไรกันเนี่ย ฉันเดินถามมาจะทั่วงานแล้วนะ ทำไมไม่มีคนเห็นแอลเลยล่ะเนี่ย โอย ๆ ๆ ตายแน่ฉัน
ฉันเดินถามคนนู้นคนนี้ในงานไปทั่ว จนคนทั้งงานจะคิดว่าฉันบ้าอยู่แล้วที่มาเดินถามหาคนผมแดง -*- ก็นั่นมันพี่ฉันนี่ ! ถ้าแอลเป็นอะไรไปล่ะ.. ไม่เอานะ.. แอล.. ถ้าเธอไม่โผล่ออกมาตอนนี้ฉันจะร้องไห้แล้วนะ ! แง T_T
“อ่าวโอ”
“หือ อะไรหรอเฟร็ดดี้?”
คนยิ่งรีบ ๆ อยู่จะมาทักอะไรกันตอนนี้ฟะ -*- แต่ไม่เป็นไรโอให้อภัย เพราะเค้าหล่อน่ะสิ หุ ๆ -.,- (เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้องจริง ๆ)
“ฉันนึกว่าเธอออกไปกับไอ้เคลียร์เมื่อกี้ซะอีก”
“อะไรนะ !!”
เคลียร์ ไอ้บ้าเคลียร์ ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวยซังกะบวยนั่นอ่ะนะ =[]=! มัน impossible มากเลยนะที่ฉันจะออกไปกับไอ้บ้านั่นง่าย ๆ ผู้ชายคนนั้นน่ะทั้งเจ้าชู้ ทั้งกะล่อน จอมวางแผนอันดับหนึ่งเลยด้วย ผู้หญิงคนไหนที่หมอนี่มันเล็งไว้นะเป็นอันเสร็จมันทุกรายเลย ขนาดเจนนี่ที่ว่าแน่ ๆ แล้วยังเสร็จไอ้บ้าเคลียร์นี่เลย ! ฉันยังจำได้เลยว่าต้องมานั่งปลอบเจนนี่อยู่ตั้งนานจนน้ำตาคุณเธอจะท่วมห้องนอนอยู่แล้ว ตอนนี้เคลียร์มันกำลังตามตื้อฉันอยู่ แต่ขอโทษทีที่ฉันไม่หลงกลง่าย ๆ หรอก เหอะ
“ก็ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะเสร็จหมอนั่นเหมือนผู้หญิงคนอื่นแล้วซะอีก เห็นแต่งตัว ทำสีผม มาซะเป็นแนวเดียวกันหมอนั่นเลยนี่”
“นายจะบ้าหรอเฟร็ด -*- นายก็รู้ว่าฉันเกลียดหมอนั่นจะตาย แล้วฉันจะไปยอมแต่งตัวแบบเดียวกับหมอนั่นทำไมล่ะ เหอะ ๆ”
“ก็นั่นน่ะสิ ฉันถึงได้แปลกใจไง สงสัยฉันจะจำผิดคน งั้นฉันไปละ^^”
“อื้อ ทีหลังอย่าจำผิดคนอีกล่ะ ฉันเสียหายนะเนี่ย ๆ :p”
เห้อ ให้ตายเถอะ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริง ๆ นะเนี่ยทำไมผู้ชายดี ๆ อย่างเฟร็ดดี้ถึงได้ไปคบกับไอ้บ้าเฮ็งซวยอย่างเคลียร์ได้นะ แต่เอ๊ะเดี๋ยวนะ.. คนที่ออกไปกับเคลียร์ แต่งตัวสไตล์เดียวกับเคลียร์ แล้วคนแต่งสไตล์แบบเคลียร์มันจะมีซักกี่คนเอง !! เห้ยยยย อย่าบอกนะว่า..
“เดี๋ยวเฟร็ด เดี๋ยวหยุ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!”
ฉันรีบหันหลังกลับวิ่งไปคว้าแขรเฟร็ดดี้เอาไว้
“หือ ? มีอะไรหรอโอ ?” เฟร็ดดี้เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
“เมื่อกี้นายบอกว่าเคลียร์ออกไปกับผู้หญิงที่แต่งตัวสไตล์เดียวกันใช่มั้ย ?”
“ห๊ะ อื้อใช่ทำไมหรอ ?”
“ผู้หญิงคนนั้นผมสีแดงใช่มั้ย?”
“เอ่อ เดี๋ยวนะนึกก่อน”
“ใช่มั้ย ?!! ผมสีแดงใช่มั้ยเฟร็ด !!”
ฉันเริ่มสติแตกเขย่าตัวเฟร็ด เร่งเอาคำตอบ ในใจก็อยากจะร้องไห้ ไอ้บ้านั่น.. จะไปยุ่งกับใครฉันไม่ว่าเลย แต่นั่นมัน..พี่สาวฉันนะ !
“เอ่อ.. คิดว่าใช่นะ”
“อย่าเอาคิดว่า ฉันต้องการคำตอบแน่ ๆ เฟร็ด เรื่องนี้ซีเรียสมากนะ !”
“เฮ้ ๆ ใจเย็น ๆ ก็ได้โอ อะไรจะซีเรียสขนาดนั้น”
“เฟร็ดดี้.. นายจำอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงที่ออกไปกับเคลียร์ได้บ้างมั้ย ?”
“เอ่อ.. ก็เสื้อยืดสีรุ้งกับกางเกงสีชมพูล่ะมั้งถ้าจำไม่ผิด”
“แอล..”
สติฉันเหมือนหลุดลอยออกจาร่างทันที น้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมารอบดวงตา แอล..
“โอเป็นอะไรรึเปล่า?” เฟร็ดดี้ถามอย่างเป็นห่วง
“คนที่ออกไปกับเคลียร์.. เป็นพี่สาวฝาแฝดของฉัน..” จบคำพูดของฉัน น้ำตาของฉันก็ค่อย ๆ ไหลลงมา
“โอ!”
“เจน..”
ฉันกระโดดกอดคอเจนนี่ทันที ที่เจนนี่เดินมาหา (มาถูกเวลาจริง ๆ) ส่วนเจนนี่ก็คงงง ๆ กับการที่อยู่ฉันก็ร้องไห้ออกมาซะงั้น เธอเลยแค่กอดฉันตอบและลูบผมฉันพร้อมกับปลอบใจว่าอย่าร้องนะอย่าร้อง เจนนี่กับเฟร็ดดี้พาฉันไปที่ห้องนอนของเจนนี่ มันเป็นห้องเดียวที่ถูกล๊อกเอาไว้ไม่ให้คนเข้า พวกเขาพาฉันไปนั่งลงบนเตียงแล้วเจนนี่ก็นั่งลงข้าง ๆ ฉัน
“เฟร็ด นายทำอะไรโอ ทำไมโอถึงเป็นแบบนี้ยะ?”
“เห้ย ฉันเปล่า”
“ฉันไม่เชื่อนายหรอกย่ะ ! โอเฟร็ดดี้มันทำอะไรเธอ เธอบอกฉันมาได้เลยนะเดี๋ยวฉันจัดการมันให้ - -+”
“อึก.. เฟร็ด.. อึก ไม่ได้ทำอะไรหรอก ฮือ ๆ T_T”
เจนนี่กอดฉันเอาไว้อีกครั้ง
“เห็นมั้ย ฉันบอกเธอแล้วว่าฉันไม่ได้ทำอะไรโอเลย - -^”
“ย่ะ -*- โอเธอบอกฉันมาสิว่าเกิดอะไรขึ้น”
ฉันเงยหน้าทั้งน้ำตามองหน้าเจนนี่กับเฟร็ดดี้ แล้วสูดขี้มูก ฟืด ๆ (น่ารังเกียจซะไม่มี- -;;)
“เคลียร์มันเอาแอลไปแล้วอ่ะ ฟืด ๆ ๆ กระซิก ๆ”
“ห๊ะว่าไงนะ O[]O! โอ เธอใจเย็น ๆ ก่อนนะ ฉันจะไม่ยอมให้มันมาทำอะไรพี่สาวเธอได้แน่”
“อื้อ.. ขอบใจนะเจน”
“จ้ะ.. นี่อีตาเฟร็ดนายรู้มั้ยว่าเพื่อนสนิทนายพาพี่สาวของเพื่อนฉันไปไหนยะ ?”
“เอ่อ.. ฉันคิดว่าคอนโดมันล่ะมั้ง -0-a ไม่แน่ใจนะ”
ฉันรู้สึกเหมือนเฟร็ดดี้ เกรงๆ เจนนี่ยังไงไม่รู้แฮะ ฮ่ะ ๆ แปลกตาดีเหมือนกัน (เปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงนะเธอ)
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ใครอีกล่ะเนี่ย มาขัดจังหวะจริง ๆ - -^” เจนนี่บ่นอย่างหัวเสียก่อนจะลุกขึเนเดินไปเปิดประตู “คะ คะ คะ คิง J O[]O”
จบคำพูดของเจนนี่ ฉันก็หันขวับไปมองที่ประตูแทบจะทันที น้ำตงน้ำตานี่ก็หยุดแทบจะทันที
“จ๊ะเอ๋ J หวัดดีคร๊าบบบ”
“คะ คิง J (ปิ๊ง ๆ) มาหาโอใช่มั้ยคะ เชิญเข้ามาข้างในก่อนค่ะ เชิญค่ะ เชิญค่ะ”
ให้ตายสิยัยเจนนะยัยเจน ไปชวนมันเข้ามาทำม๊ายยยยย = =^ แล้วดูนั่นไม่ได้มาคนเดียวอีกตางหาก เล่นมากันซะ 3 คิง เลย -*- ฉันลุกขึ้นยืนกอดอก มองหน้าทั้ง 3 ที่กำลังเริงร่าเข้ามาในห้อง กับเจนนี่ที่กำลังทำท่าเพ้อมองโจ้ โอ๊ยยยย.. ไหนเมื่อกี้ยังบอกจะช่วยฉันเรื่องแอลอยู่เลยไง ยัยเพื่อนทรยศ =0=^
“มาทำไมยะ ?” ฉันถามออกไปอย่างหัวเสีย
“ก็มาป่วนการเที่ยวของพวกเธอ 2 คน ตามที่ฉันบอกเอาไว้เมื่อเช้าไงJ” โจ้ตอบ
“อ่าว แล้วแอลไปไหนล่ะโอ?” นัดเอียงคอถาม พยายามทำให้ดูน่ารัก แต่สำหรับฉันมันอุบาทว์ได้ใจเลย = =
ทุกคนในห้องเงียบ ฉันเจนนี่กับเฟร็ดดี้มองหน้ากัน ประมานว่าใครจะเป็นคนพูด ฉันกำหมัดแน่นกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บไปหมด ให้ตายเหอะปากฉันแตกแน่ ๆ - -* สุดท้ายเฟร็ดดี้ก็เป็นคนพูดมันออกไป
“โดนลากไปแล้ว”
“โดนลาก ? ใครลากไป ?” เคนโด้ถามต่อ
“มันชื่อเคลียร์.. พวกนายรู้แค่มันเป็นผู้ชายที่อันตรายมากแค่นั้นก็พอแล้ว” ฉันกัดฟันพูดออกไป
“มันพาแอลไปไหนโอ” นัดถามเสียงเครียด
ฉันคิดว่าคงไม่ได้มีแค่นัดที่เครียดหรอก เพราะคนที่อยู่ในห้องตอนนี้แต่ละคนมีสีหน้าที่ค่อนข้างจะเคร่งเครียดซะทีเดียว ขนาดยัยเจนนี่ที่ได้เจอคิง J ที่หล่อนใฝ่ฝันมานานตอนนี้ยังอยู่ในอาการเคร่งเครียดกับคนอื่นเขาไปด้วยเลย
“ผู้ชายคนนั้นมันพาแอลไปไหน !!”
“นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี้ยะ !”
อยู่ ๆ นัดก็กระโจนเข้ามาเขย่าตัวฉันอย่างแรง ทำเอาฉันตกใจหมด
“เห้ย ไอ้นัดใจเย็นก่อนเว้ย” เคนโด้ปราม แล้วมาดึงแขนนัดออกจากตัวฉัน นัดทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจนิดหน่อย
“ก็มันพาแอลไปแล้ว จะมาใจยงใจเย็นอยู่ได้ไงวะ !”
“ใคร ๆ เค้าก็ห่วงแอลกันทั้งนั้นแหละเว้ย!”
“เหอะ.. ตกลงใครในนี้ช่วยบอกทีได้มั้ยว่ามันพาแอลไปไหน?” นัดถามย้ำด้วยอารมณ์ที่เย็นกว่าเดิมลงอีกครั้ง
“คิดว่าคงเป็นคอนโดที่มันอยู่นั่นแหละ” เจนนี่บอก
“แล้วคอนโดมันอยู่ตรงไหนเล่า?” คราวนี้เป็นโจ้ที่เริ่มเดือดบ้าง
“คอนโดK ตรงพหลฯ2”
พอเฟร็ดดี้พูดจบปุ๊ป นัดกับโจ้ก็วิ่งออกไปจากห้องแทบจะทันที ส่วนฉันเองก็ทิ้งตัวนั่งลงไปบนเตียงอีกครั้ง โดยที่เคนโด้เดินมาทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงโอ ?”
“ฉันผิดเอง.. ฉันทิ้งแอลไว้คนเดียว.. ฉัน..”
“พอแล้วน่า ๆ อย่าโทษตัวเองเลย ใคร ๆ ก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นหรอกนะ ^^”
“คอยดูนะ.. ถ้าแอลเป็นอะไรไป ฉันจะเป็นคนจัดการกับไอ้บ้าเคลียร์เอง!!”
*.:: END O TALK ::.*
โอยยย~ ทำไมมันเมื่อยแบบนี้ล่ะ
ฉันลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วทุบหัวตัวเองตุบ ๆ เนื่องมาจากรู้สึกมึนหัวอย่างแรง ! นี่มันเกิดบ้าอะไรกับฉันขึ้นเนี่ย ฟู่ ๆ
“แอล ! ตื่นแล้วหรอ”
“ห๊ะ.. อื้อ แล้วเธอมานั่งอะไรในห้องฉันล่ะเนี่ยโอ -*- ไป๊ ๆ กลับห้องตัวเองไปได้แล้ว”
โอลุกจากโซฟาในห้องนอนของฉันแล้วเดินมานั่งข้าง ๆฉันบนเตียงด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความเซ็ง !
“โหย คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วงแทบตาย มาพูดแบบนี้น้อยใจนะ เชอะ ๆ ( -3-)”
“แล้วจะมาห่วงฉันทำไมล่ะเนี่ย - -?”
“อ่าว นี่อย่าบอกนะว่าจำอะไรไม่ได้เลยอ่ะ O.O!”
ฉันยกมืออุดหู 2 ข้างแทบไม่ทันแหน่ะ จะเสียงดังไปไหนคะเธอ -*-
“เบา ๆ ก็ได้ - -; แล้วเมื่อวานมีเรื่องอะไรหรอ ?” เรื่องอะไรหว่า ๆ ฉันจำได้แค่เมื่อวานไปปาร์ตี้กับโอแล้วก็ได้หม่ำของฟรีสุดแสนจะอร่อย -.,- โอ้ มีความสุข หุ ๆ
“เธอจำไม่ได้จริง ๆ อ่ะนะแอล OoO”
เอ๊ะ ยัยนี่นิ ถามย้ำ ๆ อยู่ได้ - -^
“เอ้า แล้วจะให้ฉันจำอะไรได้เล่า =_=!”
“งั้นแสดงว่าที่เมื่อวานโจ้กับนัดไปช่วยมานี่ไม่ได้รูเรื่องอะไรเลยใช่มั้ยเนี่ย”
โจ้กับนัดไปช่วย ? ช่วยไรฟะ -*- ฉันนั่งนึก ๆ แบบมึน ๆ เมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นหว่า ติ๊กต่อกติ๊กต่อก คิดไม่ออกแฮะ (._.;)
“อ่ะ.. ให้ตายสิ ไม่อยากจะเชื่อ นี่จำอะไรไม่ได้จริง ๆ สิเนี่ย” โอถามแบบอึ้ง ๆ
ฉันเองก็ได้แต่ทำหน้าจ๋อย ๆ แล้วพยักหน้าหงึกหงัก ๆ แห่ะ ๆ มันต้องเป้นเรื่องร้ายแรงแน่ ๆ เลย แอบรู้สึกผิด(หรอ?)นิดนึงนะเนี่ยที่จำไม่ได้
“เห้อ~ แอลจำผู้ชายที่ชื่อเคลียร์ได้มั้ย ?”
เคลียร์ ? เคลียร์ไหนอีกละเนี่ย - -a เอ๊ะ งง เคลียร์.. เคลียร์ อ๋ออออ
“จำได้ ๆ ที่หล่อ ๆ หน่อยใช่ป้ะ -.,- ผมดำ ๆ ไฮไลท์สีทอง ๆ ใช่มะ ๆ”
“เออนั่นแหละ -*-”
“อ่าว แล้วเคลียร์เค้ามาเกี่ยวอะไรอ่ะ -0-”
“ผู้ชายคนนั้นอ่ะเค้าเป็นตัวอันตรายมากเลยนะแอล -*-+ แล้วมันก็เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ อย่างโน้น อย่างนู้น (เอ่อ.. จะเข้าใจมั้ย?) ..... นี่ดีนะเนี่ยที่โจ้กับนัดไปช่วยไว้ทันน่ะ !”
“ห๊ะ O.O! ขนาดนั้นเลย ?” โอ้พระเจ้าขา T T ลูกแอลเกือบโดนไอ้วายร้ายข่มขืนแล้วค่า~ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ
“ใช่ ขนาดนี้แหละ.. ไปโรงเรียนวันนี้แล้วอย่าลืมไปขอบคุณโจ้กับนัดด้วยละกัน ฉันไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนละ”
“อื้อ”
โอเขยิบตัวมาหอมแก้มฉัน จุ๊บ ~ ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไป
เอิ่ม.. แอบขนลุกนิดนึงนะเนี่ย = = ไม่ได้ถูกโอหอมแก้มมานานแล้วแฮะ ฮ่ะ ๆ ช่างเป้นน้องสาวที่น่ารักจริง ๆ
นัดงั้นหรอ.. ทำไมถึงเป็นนายคนแรกที่ที ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วที่นายคอยช่วยฉันมาตลอด ถึงจะกวนฉันมากกว่าก็เถอะนะ -0-!!
ความคิดเห็น