คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 7* ::: OUR FIRST DATE (30%)
CHAPTER 7*
“เห้ย ๆ ๆ ดูนั่นดิ O.O” ฉันวิ่งเข้าไปในร้านขายตุ๊กตา ก่อนจะหยิบตุ๊กตา gloomy bear ตัวสีชมพูขึ้นมาจ้องอย่างสนใจ
“ตุ๊กตาบ้าไรวะเนี่ย น่ากลัวชะมัด แล้วดูตรงมือมัน มีรอยเลือดติดด้วย อึ๋ย~” นัดที่เดินตามเข้ามาทีหลัง เอานิ้วมาจิ้ม ๆ ตุ๊กตาที่ฉันถืออยู่อย่างรังเกียจ ก่อนจะทำหน้าตาแหยะ ๆ กับมัน ทั้ง ๆ ที่ฉันคิดว่ามันน่ารักจะตาย =0=
“น่ารักจะตาย ดูหน้ามันดิ มึนตลอดเลยอ้ะ > <”
“พอเลย ๆ วางเดี๋ยวนี้เลยแอล”
นัดดึงตุ๊กตาจากมือฉันแต่ฉันก็ยังไม่ยอมปล่อย
“อยากได้ *0*”
“ไม่ต้องซื้อเลยนะ = = ! เห็นหน้ามันแล้วหลอนชะมัด” นัดบอกแล้วแสดงอาการขนลุกอย่างเห็นได้ชัด
“T^T” มันไม่ได้น่ากลัวซักหน่อย
“อะไร ๆ อย่ามามองหน้าฉันแบบนั้นนะ”
“อยากได้ T^T” ฉันยังครางหงิง ๆ ใส่นัดอยู่ต่อไป แต่นัดเองก็ยังขยับตัวกระดื้บ ๆ ออกไปห่าง ๆ ฉัน อย่างขยะแขยง
เอ่อ มันขยะแขยงฉัน หรือตุ๊กตาฟะ - -?
“no ๆ ไม่เอาหน่าแอล เดี๋ยวตื่นขึ้นมากลางดึกมันก็ได้กระโดดออกมางับคอหรอก =[]=”
เอ่อ - -; ตุ๊กตานะนัด มันจะลุกขึ้นมาโดดงับคอหรอ
“ก็แอลอยากได้อ่า T^T”
“ไม่เอาหน่าแอล เล่นตุ๊กตาเป็นเด็ก ๆ ไปได้”
“ก็มันน่ารักอ่ะ น้า ๆ อยากได้อ่า ๆ”
“แอล - -”
“นัด ^^”
“แอล - -;”
“นัด ^_^”
“แอล - -;;”
“นัด ^________^”
“เออ ๆ ก็ได้ ๆ ซื้อก็ซื้อ = =” แล้วนัดก็คว้าตุ๊กตา gloomy bear จากมือฉันออกไปอย่างเซ็ง ๆ แล้วเดินไปจ่ายเงิน โดยมีฉันยิ้มแป้นด้วยความพอใจเดินตามไปติด ๆ
“อ่ะเอาไป”
พอจ่ายเงินเสร็จนัดก็ยื่นเจ้าหมีน้อย gloomy มาให้ ส่วนฉันก็รีบคว้าเอามากอดแทบจะทันทีเลย ถุงเถิงไม่ต้องไปใส่มันแล้ว เดินกอดไปแบบนี้แหละ >.<
“ขอบคุณน้า > <”
“เหอะ แล้วตอนแรกทำเป็นไม่อยากมา -.-”
“เรื่องของฉันหน่า = =” ฉันหันไปทำหน้ามุ่ยใส่ ก่อนจะหันกลับมาเล่นเจ้าหมีต่อ
“พร้อมจะไปต่อรึยัง ^ ^?”
ฉันทำท่าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะบอกนัดไปว่า
“นายจ่ายนะ -0-”
“= = เออ”
เอิ๊กกกก ~ แบบนี้สิแอลชอบ > <! เที่ยวฟรี ช๊อปฟรี โอ้เยส ! รักนัดที่สุด เอ้ย ฉันคิดบ้าอะไรของฉันเนี่ย =//0//=a
“งั้นปะ > <;”
ในเมื่อมีคนบอกจะจ่ายแล้ว งั้นแอลคนนี้ขอลุยล่ะนะ ^0^//
ฉันลากนัดเข้าร้านนู้น ร้านนี้ อย่างไม่เกรงใจ จะเกรงใจทำไมล่ะก็บอกจะจ่ายเอง -.- ไม่ว่าจะเป็น ร้านขายเสื้อผ้า ร้านขายรองเท้า ร้านขายกระเป๋า เครื่องประดับต่าง ๆ นา ๆ ที่สำคัญที่ขาดไม่ได้คือ ร้านขายตุ๊กตานี่แหละ ! เข้ามันซะทุกร้านเลย > < ฉันมันพวกรักตุ๊กตาอย่างแรง ! ฉันซื้อนู่นซื้อนี่เยอะแยะไปหมด แฮ่~ ก็นาน ๆ จะได้ซื้อของแบบเงินไม่หดไม่หายนี่นา ขอเต็มที่หน่อย ๆ อิ ๆ
“เธอจะผลาญเงินฉันเล่นรึไงแอล =[]=” นัดเริ่มบ่นหลังจากที่ฉันซื้อรองเท้าใหม่มาคู่หนึ่ง
“ก็นายบอกว่าจะจ่ายเองอ่ะ (-___-)” ฉันตอบหน้าตาย
“เหอะ ๆ มันหนักนะเธอรู้มั้ย ? ช่วยกันถือบ้างเด้ ไม่ใช่ให้ฉันทั้งจ่ายทั้งถือ = =^”
ฉันหันไปมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะขำออกมา เพราะตอนนี้ตัวเขาเหมือนกำลังจมอยู่ในกองถุงของร้านต่าง ๆ มากมายน่ะสิ ส่วนฉันหรอ อุ้มแค่เจ้า gloomy bear ตัวเดียวก็พอแล้ว -.- (ไม่ค่อยเลยนะเธอ)
“เอาหน่า ๆ สุภาพบุรุษไงนัด ^ ^”
“งั้นพอเลย ๆ เอาของกลับไปเก็บที่รถกันก่อนเลย”
“ชิ ก็ได้ ๆ =3=” ฉันสะบัดหน้า ชึ่บ แล้วเดินนำนัดไปที่รถ
ฮ่า ๆ ๆ น่าสงสารอยู่เหมือนกันที่ต้องให้มาถือของให้ แต่ก็นะ.. ผู้ชายต้องถือให้อ่ะถูกแล้ว >.O
พอเราทั้งคู่เดินมาถึงรถที่จอดอยู่ นัดก็แทบจะเรียกได้ว่าโยนของทั้งหมดที่ถือมากองลงพื้นเลยก็ว่าได้ แล้วหยิบกุญแจมากดปุ่มปลดล๊อกรถ แล้วค่อย ๆ เปิดประตูรถแล้วหยิบของที่กองอยู่ตรงพื้นโยนเข้าไปในรถ โยนจริง ๆ นะ !
“ถนอม ๆ ของไม่เป็นรึไงยะ =[]=^”
“ช่างมันสิ ไม่ใช่ของของฉันนี่ -.-” นัดยักไหล่ทีนึง แล้วกลับไปจัดการโยนของเข้าไปในรถต่อ โดยไม่สนใจที่ฉันพูดซักนิด
“= =^”
ฉันมองนัดโยนของเข้าไปในรถซักพัก พอเขาโยนเสร็จก็เดินอ้อมไปทางประตูคนขับแล้วเปิดเข้าไปนั่ง ฉันเลยต้องเปิดประตูเข้าไปนั่งตามนัดอย่างจนใจ เพราะถ้าฉันไม่เข้าไปนั่ง เขาก็ต้องมาบังคับให้เข้าไปอยู่ดีไงล่ะ -0- ฉันไม่โง่เหมือนนางเอกนิยายที่ต้องคอยให้พระเอกมาบอกให้ขึ้นไปนั่งบนรถหรอกนะ เอ๊ะเดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันเปรียบนัดเป็นพระเอกหรอ ? บรึ๋ยยย ไม่มีทาง ๆ = = อย่างหมอนั่นน่ะ เอาตัวร้ายไปก็พอ เพราะฉันที่เป็นนางเอกต้องคู่กับผู้ชายที่ดีกว่านี้สิ โห๊ะ ๆ ๆ ^0^//
“จะไปไหนต่ออีกเนี่ย = =” ฉันถามนัดเพราะทางที่นัดขับมามันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันน่ะสิ
“กินข้าวเย็นไง ก็บอกแล้วว่าจะพาไปดินเนอร์ ^ ^”
เอาจริงดิ ? ตอนแรกฉันนึกว่าพูดเล่นซะอีก
“ที่ไหนล่ะ O.o?”
“เออหน่า เดี๋ยวถึงก็รู้เอง” นัดเริ่มทำเสียงจิ๊จ๊ะ เหมือนรำคาญนิด ๆ อ่าวก็จะไม่ให้ฉันได้รับรู้หน่อยเลยรึไงว่าฉันจะไปทำอะไร ที่ไหน อย่างไร กับใคร ? เพื่อนเกิดอะไรขึ้นฉันจะได้หาทางหนีได้ทันเวลาน่ะสิ -.-+
“ชิ แค่นี้ก็ไม่บอก ขนาดคำพูดยังจะมาทำเปนงกอีก” ฉันพึมพำเบา ๆ
“บ่นอะไร ๆ -.-+” นัดหันมาถามฉัน
เห้ย ๆ อย่าหันมาดิเว้ย ! ขับรถอยู่ก็หันไปข้างหน้าเซ่ เดี๋ยวก็ได้ตายหมู่กันพอดี =[]=
“เปล่า” ฉันทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ แล้วพอนัดหันกลับไปมองทางต่อ ฉันก็หันหน้าไปแลบลิ้นใส่เขาทีนึง ก่อนจะรีบหันกลับมาแล้วทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ต่อ
ความคิดเห็น