คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CHAPTER 6* ::: N & L DEAL
CHAPTER 6*
“ปล่อยได้และ ๆ”
ฉันรีบสะบัดแขนที่ควงไว้กับนัดตั้งแต่หน้าโรงเรียนจนถึงห้องชมรม FREE STYLE ทิ้งทันที ที่ประตูห้องชมรมปิดลง
“อะไรกัน ไม่ที่รักจ๋า จุ๊บ ๆ ต่อแล้วรึไง ฮ่า ๆ ๆ” นัดพูดขำ ๆ แล้วพยายามเอาแขนมาโอบไหล่ฉัน แต่ฉันก็สะบัดมันทิ้งอยู่ดี
“อันนั้นเอาไว้แค่ตอนอยู่ข้างนอกก็พอย่ะ -*- ถ้าอยู่ในที่ลับตาคนหรือในห้องชมรมก็ชิ้ว ๆ ไม่ต้องเข้ามาใกล้เลย”
“โหย เหมือนถูกหลอกใช้ แล้วพอหมดความหมายก็ทิ้งเลยนะ - -^ งั้นเอาแบบนี้มั้ยแอล เรามาทำข้อตกลงกันหน่อยดีกว่า J” นัดบอก แล้วเดินไปนั่งลงบนโซฟา ทำให้ฉันหันไปมองเขา
“ยิ้มแบบนั้นหมายความว่ายังไงนัด ?” ฉันชักจะไม่ไว้ใจหมอนี่ซะแล้วสิ ข้อตกลงของหมอนี่ยิ่งไม่ค่อยจะปกติเหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าอยู่
“ค่าตัวฉันมันแพงมากเลยนะแอล J”
“เออน่าฉันจ่ายไหว บ้านฉันรวยพอ -0-”
อ่าโด่ ~ ไอ้เราก็นึกว่าอะไร ถ้าเรื่องเงินฉันก็ไม่มีปัณหาอยู่แล้ว -^w^-
“ใครว่าฉันจะเอาเงินล่ะยัยต๊อง แค่นี้เงินที่ฉันมี ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดแล้ว = =”
อ่าว ใครจะไปรู้ฟะ ก็บอกค่าตัวแพง - -a
“แล้วนายจะเอายังไง ?”
“เอาแบบนี้ละกัน ตอนเย็นไปเจอฉันบนดาดฟ้า ตอน 4 โมงเย็นแล้วเราค่อยมาเซ็นสัญญากัน ห้ามเลทไม่งั้นอด โอเค๊ ^ ^” นัดพูดแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉัน
“นี่แหน่ะ !! เอาหน้าออกไปห่าง ๆ เลย” ฉันหมันไส้เลยดันหน้านัดออกไปแรง ๆ จนเขาเกือบหงายหลัง
เหอะ ๆ สมน้ำหน้า > < !
“4 โมงเย็นนะจ๊ะที่รัก หึ ๆ” แล้วนัดก็หยิกแก้มฉันไป 1 ที ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องชมรม
“ย่ะ -*-”
เห้อ ~ แล้วข้อตกลงของนัดมันจะออกมาเป็นยังไงล่ะเนี่ย = = หวังว่ามันคงจะไม่เกินความสามารถของผู้หญิงน่ารัก ๆ ตัวเล็ก ๆ อย่างฉันหรอกนะ..
กึก แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูห้องของชมรมทำให้ฉันที่กำลังนั่งคิดเพ้อเจ้อ ฟุ่งซ่านเอาเองต้องหยุดความคิดแล้วหันไปมอง
“nice job มากแอล” มิ้นท์เดินเข้ามาชูนิ้วโป้ง แล้วพูดประโยคที่มักจะชอบพูดเวลามีคนทำอะไรได้ถูกใจมาก ๆ
“ก็นะ - -;”
“เป็นอะไรรึเปล่า สีหน้าไม่ค่อยดีเลย” มิ้นท์รีบเดินมาแล้วจับตามตัว ตามหน้าฉัน อย่างกับตัวเองเป็นหมออย่างงั้นแหละ = =
“จะทำไงดีอ่ะมิ้นท์”
“ทำไง ? เรื่องไรอ่ะ ?”
“ก็นัดอ่ะดิ จะให้มาตกลงทำข้อตกลงอะไรด้วยก็ไม่รู้” ฉันบอกอย่างร้อนใจ
“เย้ย ! งานเข้าดิแอล ข้อตกลงนัดมันยิ่งไม่ค่อยปกติเหมือนคนอื่นเค้าอยุ่ O[]O” แล้วมิ้นท์ก็ทำท่าเหวอ ๆ ปนเห็นใจมาให้
“ก็นั่นแหละที่ฉันห่วงน่ะ โอ๊ะ ทำไงดี ๆ”
“แล้วรู้รึยังว่าข้อตกลงที่นัดเสนอ คืออะไรอ่ะ ?”
“ไม่อ่ะยังไม่รู้เลย นัดบอกให้ไปตกลงกันตอนหลังเลิกเรียน”
“อ่ะนะ งั้นอย่าเพิ่งคิดมากเลยแอล ยังมีเวลาเตรียมใจทั้งวัน ..งั้นปะ พวกเราไปเข้าเรียนกันเหอะ”
“อืม ๆ”
ฉันคงต้องเตรียมโลงไว้ลงไปนอนรอได้แล้วล่ะตอนนี้ อาเมน T/\T
อ่อดดดดดดดดดด~
เสียงออดบอกเวลาตายของฉันดังขึ้น เล่นเอาฉันแทบจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะให้ได้ซะเดี๋ยวนั้นเลย พูดตามตรงว่าฉันไม่อยากไปเจอนัดบนดาดฟ้าเลย รู้สึกตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ โอ๊ยใจเต้นนนน~ ใจเต้นเพราะกลัวน่ะสิ -*- ถ้าข้อตกลงมันเกิดพิดารพันลึกกึกกือ ฉันจะทำยังไงล่ะ ? ฉันจะทำตามข้อตกลงนั่นได้หรอ ? อ้าก ๆ ๆ help me please T T
ฉันก้มลงดูนาฬิกาข้อมือของตัวเองซึ่งตอนนี้เข็มยาวชี้เลข 11 เข็มสั้นชี้ที่เกือบ ๆ เลข 4 แล้วก็ต้องถอนหายใจเบา ๆ เห้อ~ ได้เวลาเตรียมตัวไปขึ้นเขียงแล้วสินะ ฉันคว้ากระเป๋าก่อนจะลุกเดินออกจากห้องเรียนไป แล้วเดินขึ้นบันไดเพื่อจุดหมายเดียวคือดาดฟ้า
แกร๊ก ~
ฉันเปิดประตูออกไปก็พบกับผู้ชายที่นัดฉันมายืนรออยู่แล้ว เขาหันกลับมาแล้วยิ้มแป้นให้ บรึ๋ย ~ น่ากลัวซะไม่มี T T
“ตรงเวลาดีนี่ ^ ^”
ใจเย็น ๆ แอล ๆ สูดหายใจเข้าลึก ๆ ฟืดดดดดดดด
“ย่ะ - -^”
“มาเริ่มทำข้อตกลงของเรากันเลยดีกว่า เนอะ” นัดบอกแล้วยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาตรงหน้าฉัน แต่พอฉันกำลังจะยื่นมือไปหยิบ เขากลับชักหนี
เอ๊ะ ไอ้นี่นิ -*-+
“จุ๊ ๆ ๆ อย่าเพิ่ง ๆ ฉันขอถามอะไรเธอซักข้อ 2 ข้อก่อนสิ”
“ว่ามาสิ ถ้าตอบได้จะตอบให้ -____-” ฉันกอดอกแล้วทำท่าเซ็ง ๆ
“เธอกำลังคิดจะทำอะไรของเธอกันแน่แอล ?”
โอ๊ะ ! ฉันจะตอบยังไงดี - -; ไม่ทันคิดคำตอบที่จะตอบคำถามแบบนี้ซะด้วยสิ
“เอ่อ.. อ่ะ.. เอาแบบเป็นว่าฉันมีเหตุผลของฉันละกัน (._.;;)”
“ก็เหตุผลอะไรของเธอล่ะ หื้ม?”
นัดยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ทำให้ฉันค่อย ๆ กระเถิบถอยหลังกระดื้บ ๆ ออกไปให้ห่าง ๆ แล้วพยายามหลบตาของเขา
“เออหน่า ๆ ไม่ต้องรู้หรอก เอาเป็นว่ามันจำเป็นก็แล้วกัน”
“จำเป็น ? มากป้ะ ?”
“ม้ากมาก มากของมากของมากที่สุดอ่ะ -0-”
“โอเค ๆ ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่ต้องแลกกับการที่เธอจะทำตามข้อตกลงทั้งหมดของฉันนะ J”
อะไรนะ ! ทั้งหมดงั้นหรอ ? ฉันนึกว่ามันจะมีข้อเดียวซะอีก อ่ะจ้ากกก ! แกได้ลงโลงจริง ๆ แล้วล่ะแอลเอ๋ยยยย
ฉันเดินโซซัดโซเซกลับบ้านด้วยสภาพที่ยังไม่หายจากอาการช๊อกO[]o ก็จะช๊อกเรื่องอะไรซะล่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องข้อตกลงบ้าบอคอแตกนั่น ฉันยังคิดแล้วคิดอีก ๆ ตั้งหลายล้านรอบว่ามันคุ้มค่ามั้ยกับการที่จะกระชากหน้ากากยัยกระถางออกมา รู้มั้ยว่าข้อตกลงนั่นมัน.. อ้ากกกกกกกก ไม่อยากจะนึดถึงมันเลยเว้ย T[]T
“อ่าวกลับมาแล้วหรอแอล”
“งึม..” ฉันตอบโอแค่นั้น ก่อนจะพยายามลากขาของตัวเองเข้าห้อง
“ตายแล้วแอล ! ฉันเห็นวัญญาณของเธอลอยออกจากร่างไปแล้ว เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ O.O” โอพูดอย่างตกใจก่อนจะมาพยุงฉันให้ไปนั่งบนโซฟา
เอ๊ะ คนจะเข้าห้อง ยังจะมาลากไปนั่งบนโซฟาอีก -*-+
“นี่ เธอโอเครึเปล่า ? แค่ฉันไม่ไปโรงเรียนวันเดียว ถึงกับหมดสภาพทรุดโทรมกลับบ้านขนาดนี้เลยหรอ O.o”
ฉันพยักหน้าหงึกหงัก ๆ อย่างอ่อนแรง
“วันนี้ฉันกับมิ้นท์เริ่มแผนล่อคนที่มันตั้งใจโยนกระถางลงมาใส่หัวฉันไปแล้วล่ะ”
“อะไรนะ !” โอร้องเสียงหลง
“ฉันกับมิ้นท์เริ่มแผนการแล้ว - -”
“แอล ! ทำไมแอลทำแบบนี้ !” ก็เพราะฉันรีบนี่ “ทำไมแอลไม่บอกโอก่อน !” ก็เธอไม่ยอมไปโรงเรียนวันนี้เอง มันช่วยไม่ได้นะโอ -*- “ทำไมเรื่องสนุก ๆ แอลถึงให้โอพลาดตลอดเลยอ่ะ แง้ ~” เอ๊ะ อะไรนะ =[]=^ นี่เธอเห็นเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องเล่น ๆ ใช่มั้ยเนี่ย ยัยน้องเวร -*-
“โอเค ๆ แอลขอโทษ ๆ แต่จริง ๆ แผนมันไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่เลยน่ะสิโอ”
“เอ๋ O.o แบบนี้ต้องให้โอช่วยมั้ย ๆ (ปิ๊ง ๆ)” โอเคฉันเชื่อแล้วว่ายัยนี่เห็นว่ามันเป็นแค่เรื่องสนุก
“ไม่รู้สิ แต่คิดว่าโอคงต้องรับรู้ไว้ก่อนก็ดี เห้อ ~” ฉันพูดเซ็ง ๆ ก่อนจะหยิบกระดาษที่นัดยื่นให้เมื่อตอนเย็นมาให้โออ่าน
“O.O อะไรวะเนี่ย !”
เห็นมั้ยล่ะ -*- ขนาดโอยังมีสภาพแบบนี้เลยพออ่านเสร็จ แล้วฉันล่ะ ฉันที่ต้องทำตามเต็ม ๆ เนี่ยสิ ตาย !
“นัดรู้เรื่องแล้วหรอ ? ไหนบอกว่าจะไม่บอกนัดไง”
“เปล่า ๆ นัดยังไม่รู้เรื่องหรอก ฉันแค่จำเป็นต้องใช้เขาน่ะ”
“จำเป็นต้องใช้ ? ตกลงแผนเธอมันคืออะไรกันแน่เนี่ยแอล -0-”
“หึ.. จะล่อเสือออกมา มันก็ต้องใช้เหยื่อของเสือสิถึงจะถูกจริงมั้ย ^ ^”
พอโอได้ฟังแบบนั้นโอก็พยักหน้าแล้วยิ้มอย่างเข้าใจความหมาย
“ไหนเล่าให้ฟังสิ ว่าวันนี้ทั้งวันมันเป็นยังไงมายังไง สุดท้ายถึงได้มาลงเอยกับแผ่นกระดาษใบนี้ได้เนี่ย ?” โอถามอย่างสนอกสนใจ
และแน่นอนว่าฉันกับโอเราไม่มีความลับต่อกันอยู่แล้ว ฉันเล่าเรื่องตั้งแต่ตอนนัดเดินเข้าโรงเรียนมา จนกระทั่งเรื่องที่เราตกลงกันตอนอยู่บนดาดฟ้า ให้โอฟัง โอเองก็เป็นผู้ฟังที่ดีตั้งใจฟังอย่างสงบเสงี่ยม แต่พอเล่าจนจบโอกลับนั่งหัวเราะ ก๊ากกกก อย่างชอบใจ =[]=!!
“สมน้ำหน้า ! ฮ่า ๆ ๆ”
“โอเค ขอบใจ -_____-^ แล้วตกลงเธอจะช่วยอะไรฉันได้บ้างมั้ยเนี่ยโอ”
“ใสเจียเสียใจ เรื่องนี้เธออยากเริ่มโดยไม่ปรึกษาฉันเอง เธอก็ต้องทนรับข้อตกลงของนัดไปแล้วล่ะ อ้อแล้วอีกอย่าง ๆ ~ ถ้านัดจะมาบ้านเราวันไหนบอกด้วยนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันจะไปหานอนบ้านเพื่อนให้เอง ฮ่า ๆ ๆ ๆ” โอหัวเราะอย่างสะใจแล้วลุกเดินกลับเข้าห้องไป ทิ้งให้ฉันนั่งอึ้งกับน้องตัวเอง
“=[]=!!”
ยัยน้องบ้า ! ไม่ช่วยแล้วยังจะมาซ้ำเติมอีก ชิ !
ฉันต้องถอนหายใจออกมาอีกครั้ง ก่อนจะหยิบกระดาษข้อตกลงนั่นขึ้นมาอ่าน แล้วนึกถึงคำพูดของนัดที่บอกกับฉันเมื่อตอนเย็น
‘อ่ะเอาไปอ่านซะ’
1.ควีน L จะต้องทำตามคำเรียกร้องทุกครั้งที่ คิง N ต้องการ
2.คิง N จะไปรับไปส่งควีน L ทุกวันไม่เว้นแม้แต่วันหยุดราชการ
3.ไม่ว่า คิง N จะทำอะไร ควีน L ห้ามบ่นเด็ดขาด !
***ข้อสำคัญ***
4.คิง N จะไปทำอะไรที่บ้านของ ควีน L ก็ได้ โดยไม่มีข้อยกเว้น
หากควีน L ทำตามข้อตกลงไม่ได้ ถือเป็นอันว่าหมดสัญญาของเราทันที
“นี่มันอะไรกันเนี่ย !” ฉันถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อเห็นข้อตกลงที่มันไม่แฟร์สุด ๆ ของนัด
“ข้อตกลงของเราไง ฉันบอกแล้วว่าค่าตัวฉันมันแพง ตกลงเธอจะเอายังไงล่ะ ? ถ้าตกลงก็นี่ ปั้มรอยนิ้วมือเธอลงบนกระดาษนั่นซะแล้วทำตามด้วย J”
“ไม่เอาอ่ะฉันไม่เอา ! มันไม่แฟร์นะนัด”
“ก็ไหนว่ามันสำคัญมากไง เธออยากได้ฉันไปร่วมวงกับสิ่งที่เธอกำลังคิดจะทำมั้ยล่ะ ?”
หนอยแหน่ะ ไอ้บ้าเอ้ย ! เอายังไงดีเนี่ย ๆ
“เออก็ได้ !”
“โอเคดีมาก ข้อตกลงมีผลใช้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้นะจ๊ะที่รัก หึ ๆ ^ ^”
เมื่อคืนกว่าฉันจะหลับได้ก็ปาไปซะดึก ทำให้วันนี้ฉันตื่นสายเลยไงล่ะ ! ดีนะที่วันนี้เป็นวันเสาร์ทำให้ไม่ต้องไปโรงเรียน แถมยังไม่ต้องเริ่มไอ้ข้อตกลงงี่เง่านั่นอีกด้วย หุ ๆ ว่าแต่ชักจะหิวแล้วสิเนี่ย วันนี้มีอะไรกินมั่งหว่า (O.o)a
ไม่ต้องรอให้สมองสั่ง ขาทั้ง 2 ข้างของฉันก็พาฉันก้าวฉับ ๆ ๆไปในห้องครัวแทบจะทันที ก่อนจะต้องเบรคเอี๊ยดดดดด เพราะจมูกฉันมันไปได้กลิ่นอะไรเข้าก่อนน่ะสิ
ฟุต ฟิต ฟุต ฟิต (-..- )( -..-)(-..- )( -..-)
เอ๊ะ กลิ่นอะไรหอม ๆ มันลอยออกมาจากห้องครัว หรือวันนี้โอจะเข้าครัว O.o! โอ้ลัลล้า ~ ฉันล่ะไม่อยากจะโม้ให้ฟัง ถ้าวันไหนยัยโอเป็นคนเข้าครัวไปทำกับข้าวนะ คนที่ได้กินน่ะจะรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังได้ขึ้นสวรรค์เลยล่ะ เพราะมันโคตร ๆ ๆ ๆ จะอร่อยเหาะเลย ! แต่เสียอย่างนึงคือ โอไม่ชอบเข้าครัว ยัยนั่นชอบบ่นว่าในห้องครัวมันร้อน ปกติพวกเราเลยจะมีแม่ครัวมาทำอาหารให้น่ะสิ งั้นวันนี้แอลขอเป็นคนลิ้มรสอาหารอันแสนอร่อยอันนั้นแล้วกันนะจ๊ะน้องรัก -.,-
ฉันค่อย ๆ ย่อง ๆ ไปทางห้องครัว ก่อนจะค่อย ๆ โผล่หัวทีละนิด ๆ ไปแอบส่องว่าน้องสาวฝาแฝดสุดที่รักของฉันทำข้าวเช้าเอ้ยไม่สิ ข้าวเที่ยงให้ฉันเสร็จรึยัง O.o
“เห้ยยยยยยยยยยยย ! นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย !”
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮอ ไอ้บ้านี่มันจะตามมาหลอกหลอนฉันถึงไหนก๊านนน T T ฉันว่าไม่ต้องบอกก็ต้องพอเดากันได้แล้วล่ะค่ะว่าใครอยู่ในครัว ก็จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่นัดน่ะ ! นี่แม้แต่วันหยุดมันก็ยังไม่เว้นเลยหรอเนี่ย
“อ่าวตื่นแล้วหรอ ^ ^ เนี่ย ๆ พอดีเลยฉันทำข้าวผัดให้เธอเสร็จพอดี มากินกันเถอะ”
“ใครบอกว่าฉันจะกินของนายล่ะ -.-”
“ก็ฉันบอกไง ^0^”
โอ้ ฉันเพิ่งรู้ตัวว่าเดี๋ยวนี้ฉันมีสมองคนอื่นเอาไว้คิดแทนสมองตัวเองด้วยนะเนี่ย
“แล้วฉันต้องทำตาม ?” ฉันกอดอกแล้วพูดอย่างเชิ ด ๆ
“เธอลืมอะไรไปรึเปล่าแอล J”
“ยิ้มแบบนั้นหมายความว่ายังไงยะ ? แล้วฉันลืมอะไร ไม่มี๊ไม่มี -.-” จริง ๆ ฉันก็รู้น่ะนะว่านัดหมายถึงอะไร แต่เรื่องอะไรฉันจะต้องจำได้ด้วยล่ะ ในเมื่อฉันไม่อยากทำตามนี่ เชอะ !
“งั้นจะจบข้อตกลงมั้ยล่ะ ? ฉันน่ะไม่มีปัญหาอยู่แล้วน่ะนะ ถ้าเธออยากจะจบข้อตกลงนั่น แต่เธอเนี่ยสิ ที่ดูท่าจะมีปัญหา ^_____^+” นัดบอกยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันออกจากห้องครัวไป แล้วเอาจานข้าวผัด 2 จาน ที่ท่าทางน่ากินนั่นไปวางไว้บนโต๊ะกินข้าว
เออ ไอ้แสนรู้ ! ไม่รู้สักเรื่องมันจะตายมั้ยฟะ -______-^
“เอ้า ตกลงจะเอายังไง จะเดินมานั่งลงกินข้าวดี ๆ หรือจะจบข้อตกลงนั่นล่ะ ?”
หึ่ย ! ถ้าฉันจบเรื่องตอนนี้ฉันก็ไม่มีทางหายัยกระถางต้นไม้เจอน่ะสิ ! ในเมื่อฉันไม่มีทางเลือกมากนัก ฉันจึงตัดสินใจเดินกระทืบเท้าปึงปังอย่างหงุดหงิดไปที่โต๊ะกินข้าว แล้วนั่งลงกินข้าวอย่างหงุดหงิด แต่จะว่าไปมันก็อร่อยดีแฮะ ง่ำ ๆ ๆ -).(- (อ่าว ???)
“มองไรอ่ะ ? กินของตัวเองไปดิ -).(- ง่ำ ๆ ๆ” ฉันเงยหน้าขึ้นไปบอกนัด ก่อนจะก้มลงไปกินต่ออย่างไม่สนใจโลก
“หึ ๆ อร่อยล่ะสิ”
“แค่ก ๆ บ้า ! ก็แค่พอกินได้เท่านั้นแหละย่ะ” ข้าวเกือบได้ติดคอแล้วไงล่ะ - -; ดีนะที่ฉันหยิบน้ำขึ้นมาดื่มทัน
“หึ ๆ ๆ”
แหน่ะ ๆ ยังไม่จบ ยังจะมาขำอีก ๆ ชิ ! ฉันพยายามไม่สนใจไอ้เสียงหัวเราหึ ๆ ๆ ของนัดแล้วหันมาสนใจกินข้าวผัดต่อ -).(- ง่ำ ๆ ๆ แต่มันอร่อยจริง ๆนะเนี่ย ไม่เถียงเลย ๆ
พอกินเสร็จฉันก็รวบช้อนซ่อมวางเอาไว้บนจาน แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองนัด แต่ก็ต้องอึ้ง เมื่อเห็นว่านัดกำลังเท้าคางนั่งจ้องหน้าฉันแบบยิ้ม ๆ อยู่ โดยที่จานข้าวของเขาน่ะวางเปล่า O.O จะกินเร็วไปไหนฟะ = =^!!
“แค่นี้พอใจแล้วใช่ป้ะ”
“ ^ ^ แฮ่ ~ ยัง”
อ่าว -*- เอ๊ะ ยังไง ? กินก็กินให้แล้ว แล้วยังจะบอกว่าไม่พอใจอีก
“แล้วนายจะเอายังไงอีก - -^ ?”
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวละกัน แต่งตัวสวย ๆ ด้วยนะ ^0^”
“จะไปไหนล่ะ ถึงต้องมาแต่งตัวสวย ๆ ?”
“จะทำหรือไม่ทำ ?”
“ชิ ! แต่งก็แต่งวะ -*-” ฉันบ่นพึมพำ ๆ อย่างหงุดหงิดใจ
แหม ! พอได้ทีก็บังคับเอา ๆ เลยนะ
“บ่นอะไร ๆ ไปทำตามซะดี ๆ” นัดบอกอีกครั้ง
ฉันหมันไส้ เลยหันกลับไปแยกเขี้ยวขู่ แฮ่ ! ใส่หนึ่งทีก่อนจะเดินกระทืบเท้าปึงปังกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อนที่จะไปอาบน้ำแต่งตัวตามคำบังคับบัญชาของคิงสุดเอาแต่ใจคนนั้น อ้อ แล้วที่สำคัญ ฉันไม่ลืมล๊อกประตูหรอกนะ ! .\ /.
อ๋อย ~ แต่เจ็บเท้าจังเลยอ่ะ T T สงสัยจะกระทืบเท้าแรงไปหน่อยแหง่ะ
ฉันออกมาจากห้องอีกทีพร้อมกับชุดที่สวยเช้ง ! เอ่อ.. จริง ๆ มันก็ไม่ต่างจากเวลาที่ฉันแต่งไปโรงเรียนเท่าไหร่หรอก - -; แต่วันนี้แค่เพิ่มเครื่องประดับบนหัวนิดหน่อย กับเปลี่ยนจากกางเกงขายาวที่มักใส่ประจำเป็นขาสั้นแทนเท่านั้นแหละ
“ช้า -_-^”
พอออกมาจากห้องเท่านั้นแหละ คนที่สั่งให้ฉันไปอาบน้ำแต่งตัวก็บ่นใส่ทันที ผู้ชายอะไรวะ เอาแต่ใจเป็นบ้า อย่าให้ฉันได้มีโอกาสเอาคืนนะ ฉันจะเอาคืนให้คุ้มเลย คอยดูเหอะ = =!!
“เร็วที่สุดในรอบปีแล้วย่ะ”
“หรอ =[]=^ 20 นาที นี่คือเร็วที่สุดแล้วหรอ ถามจริง ๆ เหอะ เธออาบน้ำแต่งตัวครั้งละกี่ชั่วโมงเนี่ย ?”
“ 40 นาทีเป็นอย่างต่ำ -_-^”
“เธอมัวแต่ไปนั่งขี้อยู่รึไง O[]O!!”
อ่ะโหยยย ! ดูเขาพูด อย่างอื่นมีให้คิดตั้งเยอะแยะ มาคิดเป้นเรื่องแบบนี้ซะได้ ไอ้โรคจิตเอ้ยยยย
“มันเรื่องของฉันน่า - -* แล้วตกลงจะไปกันได้รึยัง ?”
“คร้าบ ๆ ไปได้แล้วคร้าบ ~” นัดรีบตอบแล้ววิ่งไปเปิดประตูพร้อมกับผายมือออกไป
ส่วนฉันก็เดินเชิด ๆ สะบัดหน้าเชอะ !ให้ไป 1 ที แล้วเดินไปที่ลานจอดรถเพราะคาดว่ายังไงนัดก็คงต้องเอารถมาเหมือนปกตินั่นแหละ
“นัด.. รถคันไหนของนัดอีกล่ะ -0-” ที่ฉันต้องถามออกไปแบบนี้เพราะรถบ้านนัดมันโคตรของโคตรจะเยอะเลยน่ะสิ ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรนักหนา ก็รู้อ่ะนะว่าเงินมันเหลือใช้ แต่นี่มันก็สิ้นเปลืองเกินเหตุ
“แฮ่ ^ ^” นัด ยิ้มแล้วคว้าข้อมือฉันไป แล้วจับลาก ๆ ๆ ๆ ย้ำว่าลาก ! ไปที่รถคันนึงแถว ๆ นั้นแหละ
แล้วพอไปถึงฉันก็ต้องถอนหายใจอีกครั้ง (รู้สึกมั้ยว่านางเอกถอนหายใจบ่อยมาก) เพราะรถคันนี้มันป้ายแดง ! ป้ายแดงคันที่เท่าไหร่แล้ววะเนี่ย -*-
“นี่นัด.. จะซื้อรถใหม่อีกกี่คัน ?”
“แหะ ๆ ไม่รู้สิ จนกว่าจะพอใจมั้ง *-*”
ดูพูดจาเข้า น่าหมันไส้ จนกว่าจะพอใจงั้นหรอ เหอะบ้านผลิตเงินทองใช้เองรึไงยะ -*- ฉันกระชากประตูรถออกแล้วก้างเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับแล้วรัดเข็มขัดนิรภัย ก่อนที่รถจะค่อย ๆ เคลื่อนตัวออกอย่างช้า ๆ
“นี่ แล้วไม่สงสัยมั่งหรอว่าโอไปไหน ?” นัดถามขึ้น
“จะสงสัยทำไม - -; ในเมื่อฉันก็พอจะเดาได้อยู่แล้ว” ก็โอเพิ่งจะบอกอยู่เมื่อวาน !
“อ่ะนะ”
“ว่าแต่นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย ?” ฉันเลยถามเขาบ้าง
“ไปเดินเล่น ^ ^”
“อื้อหึ”
“ไปซื้อของ ^_^”
“อ่าฮะ”
“ไปdinner ^___^”
“อื้อ”
“แล้วตบท้ายด้วยไปโรงแรม”
“อื้.. เห้ย !! ตลกแดกและไง -*-+” ฉันรีบหันขวับไปมองนัดอย่างเอาเรื่อง ด้วยความคิดพิเรน ๆ ของเขาที่จะพาฉันเข้าโรงแรม !
“ฮ่า ๆ ๆ ล้อเล่นหรอกน่า จริงจังไปได้ เอ๊ะหรือเอาจริงดี J”
“อย่ามาคิดอะไรบ้า ๆ นะนัด - -^”
“ฮ่า ๆ ใครมันจะไปเอายัยอ้วนลงกัน อย่างฉันต้องหุ่นเพรียว ๆ ขายาว ๆ ผิวขาว ๆ อกโต ๆ ซี๊ดดดด -.,-”
“ไอ้หยาบคาย ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต =[]=^”
“ไม่ได้หมายถึงเธอละกันหน่า -_- แล้วก็เชิญนั่งเงียบ ๆ หน่อยด้วย วันนี้เป็นวันเริ่มข้อตกลงวันแรก ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อยนะจ๊ะ อย่าลืมว่าตอนนี้ฉันเหนือกว่าเธออยู่ J”
ไอ้ !!
ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวยซังกะบวยบันลือโลกเอ้ย =___=+ อย่าได้เผลอเชียวนะยะ ฉันได้เอาระเบิดไปบางบ้านนายแน่ ชิ !
ความคิดเห็น