ใบหม่อนสีชา กะ ท้องฟ้าสีคราม

เนื้อเรื่อง

ใบหม่อนสีชา กะ ท้องฟ้าสีคราม

 

อากาศแสนดีในเวลาเย็นๆ เจ้าหนอนน้อยตัวอ้วนกลมกัดกินใบหม่อนอย่างสบายใจ

มันอยู่เพื่อวันนี้ โดยไม่คิดถึงวันต่อไปบนโลกอันกว้างใหญ่แล้ไร้พรมแดน

มันมากมายจนเกินมันจะไปได้ทั่วกับไร่ใบหม่อนแห่งนี้

มองไปทางนั้นก็ภูเขา ทางนี้ก็ภูเขา มองไปบนฟ้าก็พรานพบแต่ก้อนเมฆหลากหลายรูปทรง

บ้างก็เหมือนนก หลากหลายรูปทรงทั้งกลม ทั้งเหลี่ยม หากเป็นยามเช้าหรือใกล้รุ่งมันจะได้กินใบหม่อนที่แสนหวาน

และรอบตัวมันจะปะพรมไปด้วยกลิ่นไอของน้ำค้างและหยดน้ำค้างที่พร่างพรมบนใบหม่อน

ช่างเป็นเวลาที่สุขแสน ในยามสายเริ่มมีไออุ่นจากแสงสีทองที่เปร่งประกายอยู่บนท้องฟ้าราวกับว่า

เป็นผ้าห่มสีทองห่มหนอนน้อยให้ได้ไออุ่น แต่ไม่นานผ้าห่มนั้นก็ได้เริ่มแปรเปลี่ยนให้ไออุ่นความร้อนที่มากขึ้น

พอช่วงเที่ยงเจ้าลูกกลมโตสีทองก็จะอยู่บนหัวของหนอนน้อยเวลานั้นมันรู้ดีว่ามันต้องหาที่หลบร้อน

จากใบหม่อนสีเขียวที่ชูกิ่งก้านสดใสรับแดนที่ต้องผ่านผิวใบที่อุ้มน้ำ ก็เริ่มระเหยเป็นไอร้อนๆที่ผิวใบ

แต่ไม่ช้าเจ้าก้อนกลมๆบนท้องฟ้าก็คลายหายไปท้องฟ้ากลับมาเป็นสีทอง

ไอร้อนเริ่มจางหานกลิ่นไอของความเย็นเริ่มมาถึง  เจ้าเว้าๆสีเหลืองทองมาแทนที่เจ้ากลมส้มที่แสนร้อน

อีกทั้งผองเพื่อนจุดสีเงินเกลื่อนเต็มท้องฟ้าที่แปรเปลี่ยนเป็นสีดำมาพร้อมกับสายลมที่เอื่อยเย็น

มาต้องผิวเขียวเป็นมันของหนอนน้อย  ช่วงเวลาแห่งความสบายของมันเวียนมาอีกครั้ง

เรื่องราวแต่ละวันของมันก็มีเพียงเท่านี้

มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์เพียงแต่ต้องรู้จักหลบเลี่ยง จากทุกข์และรอความสุขที่จะกลับมา

 

น่ารักจริงๆเจ้าตัวกลม

 

ตัวฉันกลมๆ กลิ้งไปกลิ้งมา

เขาถามฉันว่า ชอบกินอะไร

ฉันไม่เฉไฉรีบตอบไปหนา

ตอบเขาเลยว่า ใบหม่อนสีทอง

กลมๆกลิ้งๆเขียวๆขาวๆ

ตัวฉันยาวๆหลายคนหมายปอง

สีเหมือนใบตองน่ามองลองดู

อ๊ะๆใครรู้ ฉันเป็นหนอนไง