Cry .Q
Consultants of love ที่ปรึกษาปัยหาหัวใจ
story wiht :: Leeseunghyun&Choiseunghyun
by :: nasagi_zagi
...............................................................................................................
ทำไม ทำไมอาจารย์ที่เราคิดว่าจะช่วยเราได้ อาจารย์คนที่เรารู้สึกสบายใจทุกครั้งที่ได้เห็นหน้า ทำไม ทำไม....ทำไมถึงเป็นคนที่เห็นความรู้สึกของเราเป็นแค่เรื่องฆ่าเวลา.....
.
.
.
.
.
.
.
.
แล้วเราจะหยุด หยุดสิ่งที่แมยังเป็นได้ยังไง....
คุกกี้ ใช่คุกกี้...แทยังมักจะชอบเสมอที่เราทำคุกกี้ไปให้ ช่วงที่เราคบกันใหม่พอทำไปให้ เขาก็..จะดีใจทุกครั้ง แทยังจะนึกถึงตอนนั้นมั้ยนะ จะนึกถึงความรู้สึกตอนนั้นมั้นยะถ้าได้ทานคุกกี้นี้อีกครั้ง เขาจะเลิกนอกใจเรามั้ยนะ...??
ณ. ห้องปี3-2
"อะไรนะ"
"เออ..ผมอบคุกกี้มาให้นะฮะ แทยังชอบมันไม่ใช้เหรอทานเยอะๆนะฮะ^^"
"แต่มันไม่มากไปหน่อยเหรอนั้นนะ"
ปริมาณคุกกี้ที่ซึงรีทำมา น่าจะประมาณ1กิโลได้**
"ฉันไม่ต้องการมันแล้ว นายเอากลับไปเถอะ... จะว่าไปเรื่องแบบนี้มันก็น่ารำคานเหมือนกันนะ"
จ๋อย!!
"เอ๋ !!"
"แค่ก่อนหน้านี้ฉันบอหว่ามัน "อร่อย" นายก็เล่นทำมาให้ทั้งเดือนเลย แบบนั้นนะมันเกินไปแล้วมั้ง!!"
อะไรกัน.. ที่ผ่านมาคิดแบบนี้มาตลอกเลยเหรอ ทั้งๆที่เราอุสาตั้งใจทำสุดฝีมือแท้ๆ แต่ก็ฝืนใจกินไปอย่างนั้นเหรอ..
"แฮ่ๆ..อย่างนั้นเหรอ แต่ว่า..แค่ชิ้นเดียวเอง ขอแค่ชิ้นเดียวลองชิมหน่อยนะ ผมอุสาตั้งใจทำมา..^^"
"ก็บอกว่าไม่เอายังไงล่ะ!!!"
ฟึ่บ~~ ซ่า!!! /// (เสียงคุกกี้ถูกปัดลงพื้น)
ใจร้าย... แทยังใจร้ายที่สุดเลย (น้ำตาซึม)
"ง่ำๆ ใช้ไม้ตาย.. กฎ 3 วินาที"
สวบ สวบ สวบ เก็บ เก็บ เก็บๆ
"เก็บได้อย่างยอกเยี่ยมภายใน 3 วินาทีครับ"
"ไม่ใช่แล้วมั่งอาจารย์ซึงฮยอน เวลาผ่านไปเกิน 3 วินาทีตั้งนานแล้วนะค่ะ"
"หนวกหูนะครับพวกเธอ!! เพื่อเป็นรางวัลที่เก็บได้ขอนี่ให่ผมนะครับ ลืมทานข้าวมาตั้งแต่เมื่อคืนกำลังหิวเลยครับ" ง่ำๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ฮะ ฮะ ฮะๆๆ เอาจริงเหรอค่ะอาจารย์"
อะ..อาจารย์ซึงฮยอน ทำไมถึงต้องทำแบบนี้
"คุกกี้อร่อยมาเลยนะซึงรี ฉันเลยไม่อดตายขอบคุณนะ" กินเกลี้ยงภายใน 3 วืนาที
"แก..อาจารย์เค้ามาทำไมนะ มากินๆๆๆแล้วก็กลับอย่างนั้นเหรอ"
อาจารย์... มาช่วยผมอย่างนั้นเหรอฮะ..??
ณ. ห้องพยาบาล
ฟึ่บ!!
"ที่บอกว่าไม่ได้ทานข้าวตั้งแต่เมื่อคืนโกหกสินะ.. ที่จริงทานมากไปจนท้องเสียอยู่นินา"
"ไม่ได้เสียครับ"
"ก็เห็นอยู่ จะปฎิเสททำไม"
"ไม่ได้...เสียครับ" โอ้ย!! ปวดท้อง...
"อาจารย์ซึงฮยอน... ขอบคุณนะฮะที่เมื่กช่วยรักษาหน้าผมไว้ แต่ว่า...แทยังเค้าคง T T"
ควับ~~
"พึ่งสิครับ.. พึ่งพาผม"
ไม่ได้ ทำแบบนั้นไม่ได้ ทำไม่ได้เด็ดขาด แต่ว่า... ทำไม?? ใบหน้าของอาจารย์ถึงได้จริงจังขนาดนั้น เค้าอยากจะช่วยเราจริงๆเหรอ..
"อา..จารย์?"
อุบ...อึก รู้สึกเหมือนโลกกำลังหยุดหมุน ตอนนี้ริมฝีปากของอาจารย์กำลังมอบความอบอุ่นให้กับเรา แค่เพียงริมฝีปากนุ่มของอาจารญืแตะที่ริมฝีปากของเรา ทำไมหัวใจเราถึงอบอุ่นได้เพียงนี้
ฟึ่บ~~ (ผลัก) ไม่ ไม่ได้ ทำแบบนี้ไม่ได้ แต่เมื่อกี่มันอะไร จูบแบบผู้ใหญ่...อาจารย์ซึงฮยอนเนียเป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหณ่สินะ!
"น่ารักจังเลยนะครับ แค่จูบก็เป็นแบบนี้แล้ว"
เรากำลังทำเรื่องไม่ดีอยู่.... ตึก ตึก ตึก อ๊ะ!! นั้น...
"อาจารย์ฮะ หน้าต่างเปิดอยู่...ถ้ามีใครมาเห็นในสภาพแบบนี้.."
"ก็ดีนิครับ"
"มะ..ไม่ดีฮยอกฮะ"
"ใบหน้าของซึงรีนะ มองไม่เห็นจากข้างนอกหรอกครับ ไม่ต้งกังวลนะครับ.. ตอนนี้การหยุดน้ำตาของซึงรีเป็นเรื่องสำคัญกว่าครับ"
"อาจารย์...พูดอะไรนะ!! ผม..ผมขอตัวนะฮะ"
อาจารย์..ขอคุณนะฮะตอนนี้น้ำตาผมไม่ไหลอีกแล้ว แต่ว่าทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้หรอก นอกใจนะ..ไม่ได้หรอก ยิ่งกับอาจารย์แล้ว..
แทยัง... แทยังกับผู้หญิงคนนั้น!!
..........................................................................
มาอัพต่อให้แล้วนะครับพี่น้อง...
ฮิวๆๆ รอกันนานมั้ยครับ อีแพนดาน้อยของเราน่าสงสารมากเลยว่ามั้ยครับ
แทยังอะ นายใจร้ายมากเลยนะ...
ก้เหมือนเดิมอีกแล้วกันนะครับ อ่านแล้วก็อย่าลืม เม้นๆๆๆๆ กันด้วยนะครับ ไม่อยากจะบอกเลยว่า ตอนนี้แต่งมาสดๆ เมื่อเช้านี้เลย พอดีเข้ามาดุแล้วเห็นว่าเรื่องนี้มะนยะงไม่ไปถึงไหนสักที เลยหยิบกระดาษ ปากกาขึ้นมาแต่งๆๆๆ เสร็จปุบก็มาอัพปับ
เห็นมั้ยละ ไรเตอร์นะทุ่มเทขนาดไหน ถ้าสงสาร เวทนาไรเตอร์บ้าคนนี้(ปัญญาอ่อนด้วย) ก็เม้นๆๆๆๆ ให้กำลังกันหน่อยนะครับ
ขอแค่เนีย แค่เนียทำให้กันได้มั้ยอะ..... ไปละ เดี๋ยวไปแต่งต่อ แล้วจะมาอัพให้อีกนะครับ
ความคิดเห็น